Zeshonderd soorten dahlia’s bij de Tulperij
We doen vandaag een verjaardag uitje. Dat klinkt als iets heel romantisch wat Adriaan en Ilse samen hebben bedacht voor mijn verjaardag, maar dat is niet helemaal waar. Ik heb zelf het hele programma in elkaar gedraaid en een mail gestuurd naar man en kind met de locaties en een tijdpad erbij. Ik een control freak? Nee hoor dat valt best mee.
Als eerste gaan we naar de Tulperij. Een bollenkweker met een dahlia showtuin. In het voorjaar hebben ze tulpen en andere voorjaarsbloeiers. Ik weet nu al dat we dan weer gaan. Wat een fantastische plek.
Het is nog vroeg en we lopen bijna als enige door de tuin, nou ja lopen… We nemen van elke dahlia een foto en van sommige zelfs meer. De tuin ziet er tiptop uit en er zijn leuke zitjes gecreëerd en alles is zo ontzettend leuk gestyled. Ik word helemaal blij van deze plek.
Je bent maar één keer per jaar jarig
Ik wist dat er veel soorten dahlia’s bestaan maar zoveel. Van fotograferen en vroeg opstaan krijgen we trek. We eten zelfgemaakte boterkoek en notencake met thee. Heerlijk!
Daarna gaan we nog even de tuin in. Ilse heeft er al genoeg van en heeft zich teruggetrokken met haar telefoon. Wij maken nog een paar overzicht foto’s voor westphilwandelt. Ik sta te poseren met mijn rug naar Adriaan toe en vraag me af waarom het zo lang duurt. Er zit geen kaartje in dit fototoestel. Het overkomt de beste.
Als we eindelijk klaar zijn koop ik drie zakken tulpenbollen en een tulpenparaplu. Je bent tenslotte maar één keer per jaar jarig. Alhoewel ik me nu wel afvraag wat ik met 45 tulpenbollen moet in mijn kleine tuintje, maar dat is van latere zorg. Ze hoeven pas in oktober de grond in.
Parkeerproblemen
De volgende stop is het parkeerterrein net even voorbij de Stayokay, waar de wandeling begint. Het is net rond het middaguur en het parkeerterreintje staat vol. Je kunt ook verderop parkeren en de wandeling daar beginnen, maar ik wil eerst lunchen. Dus rijden we een rondje en parkeren we onze auto bij restaurant “Langs Berg en Dal”. Waar we heerlijke lunchen en waar we de auto mogen laten staan.
Dit is toch een wandelblog?
Na de lunch beginnen we eindelijk aan de wandeling. We lopen langs het parkeerterrein en nu zijn er natuurlijk wel plekjes vrij. Daarna komen we langs een huisjespark en ik krijg het gevoel dat we hier eerder zijn geweest.
Het eerste stuk lopen we over een fietspad. De fietsers rijden als gekken en blijven gewoon naast elkaar rijden, maar gelukkig zien we na het vakantiepark een paaltje met een hagedis er op en mogen we van het fietspad af.
Een ruzie, meningsverschil of discussiepunt
Ondertussen discussiëren we over of we nu wel of niet door de Amsterdamse Waterleidingduinen komen. Volgens Adriaan lopen we er langs en ik zeg dat we er doorheen gaan. Ilse denk dat we ruzie hebben, maar ik zeg nee we verschillen gewoon van mening en Adriaan noemt het een discussie. Ilse blijft erbij: “Jullie hebben ruzie.” Het is maar hoe je het bekijkt.
Ik heb natuurlijk gelijk
We lopen een hek door en komen in een gebied dat afwisselend bestaat uit bos en weilanden. We zien de damherten al liggen. Ze zijn nu nog rustig en sloom maar in oktober begint de bronst en dan gaat het er heftig aan toe. Natuurlijk nemen we foto’s van de damherten. Al liggen ze wel een beetje ver weg.
In het begin staan overal palen met een hagendis. Maar als we nog een hek doorgaan en toch in de Amsterdamse waterleidingduinen zijn beland. Zien we geen palen meer. Gelukkig hebben wij het GPX bestand gedownload en wijst Komoot ons de weg.
We zien nog wel een echte hagedis over het pad racen, maar als we dichterbij komen heeft hij zich allang weer verstopt.
Je moet de folder lezen Laura
Ik weet dat ik vooraf altijd de folder even moet lezen. Daar staat namelijk in dat als je de Zandhagedisroute volgt, bij uitzondering zonder toegangskaart door het duingebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen mag lopen. Als je maar wel op de route blijft. Ik heb dat niet gelezen en voel me niet op mijn gemak zonder kaartje. Totdat Ilse zegt: “Dan koop je toch online een kaartje” Wat een goede ideeën heeft ze toch en dat loopt veel fijner met een kaartje.
De route wordt aangepast
Maar goed ook, want wij lopen helemaal niet op de paden. Als de Komoot mevrouw een rapliedje begint ”De route wordt aangepast, de route wordt aangepast en dat tig keer. Dan weet je dat we verkeerd gaan. Gelukkig zien we op het kaartje dat we iets naar rechts moeten en gelukkig vinden we het juiste pad terug. Voor ons zien we iets bewegen: Een konijntje en een heleboel spreeuwen.
We lopen langs duindoornstruiken en iedere keer als we in de buurt zijn komt er een wolk kwetterende spreeuwen uit. Zo’n leuk gezicht.
Al veel te snel lopen we de Amsterdamse Waterleidingduinen weer uit. We komen uit bij het grote lelijke parkeerterrein aan de Langevelderslag. Er hangen allemaal borden van de Formule 1, die vanaf de parkeerplaats een heel eind verderop is, maar blijkbaar kun je vanaf hier met een busje ernaartoe. Ieder zijn ding zal ik maar zeggen.
Het strand
Inmiddels is het best warm geworden en ploegen wij over het strand. Natuurlijk willen we langs het water lopen daar waar het zand niet zo mul is, maar het is vloed. De zee komt steeds dichter naar ons toe en als we even niet opletten hebben we natte schoenen. Natuurlijk gebeurt dat bij Adriaan het vaakst, omdat hij de wereld bekijkt door de zoeker van zijn camera.
Verderop lopen paarden en die hebben op het strand gepoept. Zo stom dat paardenbezitters niet met van die poepzakjes hoeven te lopen. Maar gelukkig zijn er ook hondjes en die eten graag paardenpoep. Adriaan en ik beginnen aan onze vaste tekst: “U vindt dat misschien raar, maar voor uw hond is paardenpoep een delicatesse” en Ilse rolt met haar ogen. Als je denkt ik heb dit eerder gelezen, dan klopt dat. In het blog “Opzoek naar het Konikpaard” heb ik er ook al over geschreven.
Bij de eerstvolgende strandopgang of in ons geval een strandafgang mogen we weer van het strand af. Het is een hele steile klim. Ilse (geen conditie) en Adriaan (hele zware tas) klagen dat ze bij iedere stap naar boven twee stappen terug glijden, maar toch lukt het ons om boven op het duin aan te komen.
We hebben een welverdiend prachtig uitzicht aan beide kanten.
Er zit weer iemand op ons bankje
Na zo’n klim willen we natuurlijk even zitten, maar er staan weinig bankjes en als we er eindelijk één zien zit er al iemand op. Gelukkig vinden we er verderop nog één. Het laatste stuk wandelen we weer langs een fietspad, maar hier is dat niet zo erg want de fietsers rijden hier wat rustiger.
Als we er bijna zijn pakken we nog een laatste stukje wandelpad mee. Voordat we het weten zijn we terug bij de auto en nemen we nog even plaats bij het restaurant voor een heerlijke koude smoothie.
Brasserie ‘t Vingerling
Het is nog anderhalf uur rijden naar Middelharnis, maar wij hebben het er voor over. We komen al 20 jaar bij ’t Vingerling en het eten smaakt nergens zo lekker als daar. Behalve thuis dan. Ik word ook altijd zo blij als we over de Haringvlietbrug rijden en in Goeree-Overflakkee belanden.
Op de terugweg naar huis rijden we langs Oude Tonge. Wij doen dan altijd een beetje raar en roepen iets van “Oude Tonge, nieuwe Tonge” De TomTom denkt dat hij een opdracht krijgt en zegt “Ik luister”. We komen niet meer bij. Het was weer een gezellige dag.
Jammer dat ik maar één keer per jaar jarig ben, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de route
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Parkeerterrein net voorbij de Stayokay Noordwijk, Langevelderlaan 45, 2204 BC Noordwijk
Alternatieve startroute: Langevelderslag 20, 2204 AH Noordwijk
Provincie: Zuid-Holland
Afstand: 8 kilometer
Bewegwijzering: Paaltjes met een hagedis, maar zonder GPS-navigatie niet te doen.
Link naar komoot
Link naar de route op de site van het Zuid-Hollands landschap
Entree: gratis Wandelaars die de Zandhagedisroute volgen, mogen bij uitzondering zonder toegangskaart het duingebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen in. Als je maar wel op de route blijft.
Extra info:
We bezochten de Tulperij een mooie siertuin van een bollenkwekerij. Open in het najaar voor dahlia’s en in het voorjaar voor tulpen en andere voorjaarsbollen. De entree is gratis, maar je kunt ook een rondleiding boeken verdere info: https://detulperij.nl/
We aten een lunch en een heerlijke smoothie bij: “Langs Berg en Dal”. Ze zeggen dat ze hele lekkere pannenkoeken hebben, maar wij aten wat anders: https://langsbergendal.nl/
En reden een heel eind voor ons diner naar Middelharnis: https://www.brasserievingerling.nl/
Wandelingen in de buurt
Landgoed wandelen in Wassenaar
