Wat is het koud hè!

Op eerste kerstdag is het ijskoud, maar heerlijk zonnig, dus we kleden ons goed aan en rijden heel vroeg richting de Noordoostpolder. Het Waterloopbos staat al een tijdje op ons lijstje. Sinds we er een keer in 2017 geweest zijn willen we nog een keer terug en vandaag gaat dat eindelijk gebeuren.

Thuis twijfel ik over een muts, vanwege de warme oren en een pet. Ik ben blij dat ik mijn pet heb meegenomen en niet mijn muts. De pet beschermt namelijk mijn ogen tegen de zon. Ik was vergeten hoe fel de zon kan zijn. In de auto worden we helemaal verblind. Maar ik klaag niet want in Limburg regent het en hier is het lekker zonnig.

Als we op het parkeerterrein aankomen zit iedereen nog aan het kerstontbijt. Er staan maar twee auto’s. Het is -5 en daar moeten we wel een beetje aan wennen. Gelukkig heb ik nieuwe handschoenen gekregen en hebben we de cadeautje op kerstavond al uitgepakt. Ik heb mijn laarzen weer aan, die ik gekregen heb van Grisport. Zo blij met die laarzen, ze  lopen lekker en ze zijn heerlijk warm.

Bevroren modder, daar zak je niet in weg

Natuurlijk staan we meteen alweer stil om van alles en nog wat foto’s te maken en vooral van de zon, die door de bomen schijnt. Het is hier wel erg modderig maar dat merken we niks van want de aarde is bevroren.

Wij zijn ook een beetje bevroren dus we stappen aardig door. Ik denk dat we nu eens een keertje twee uurtjes over 8 km gaan doen in plaats van vier uur. Het bos is prachtig, de route is goed aangeven met blauwe paaltjes en we passeren meerdere keren vlonderbruggetjes over kleine stroompjes.

Een ijsklompje

Al gauw komen we uit bij een kanaal waar we een stuk langs moeten lopen. We zijn blij dat we wind mee hebben. Ik zeg tegen Adriaan “Ik heb nu wel een frisse neus.” “Nou” zegt Adriaan “spreek voor jezelf, ik heb geen neus ik heb een ijsklompje.”

Vlak voordat we af moeten slaan komen we langs een plek waar water vanuit de sloot in het kanaal wordt gepompt. Doordat het watervalletje langs riet stroomt, is het riet bevroren. Een prachtig gezicht. Na dit alles vast te hebben gelegd op film en foto’s lopen we weer verder achter de blauwe pijlen aan.

We moeten de weg oversteken en komen eindelijk wat medewandelaars tegen. Na een stukje lopen komen we uit bij een idyllisch plekje met een mooi bankje, maar het is nog te vroeg en eigenlijk ook veel te koud om te zitten.

De ontbrekende pijl

Na een heel stuk lopen door prachtige bossen komen we bij de Zwolse Vaart. We lopen een stuk langs het water en volgen het pijltje, die ons richting het water wijst naar beneden over een bruggetje. Bij de volgende afslag links ontbreekt de pijl. Gelukkig heeft Adriaan de route gisteravond nog even nagetekend in Komoot en lopen wij vanzelf goed.

We zien van alles om mooie macro foto’s van te maken zoals hele prachtige elfenbankjes, andere mooie paddenstoelen en pluisjes, maar het is veel te koud om de lens te wisselen. Dan moeten de handschoenen uit en dat is gewoon niet te doen met een gevoelstemperstuur van -10

Waar is het Waterloopbos

We lopen weer een bos in en wij vragen ons zo langzamerhand af wanneer we eindelijk in het Waterloopbos uitkomen, want daar zijn we toch ook voor gekomen.

Het is weer een prachtig bos met veel zonnesterretjes (die foto’s hadden we nog niet) en bruggetjes over greppels. Ondertussen hebben wij het over een pet voor Adriaan, met oorkleppen. Want een pet is beter tegen de zon. Ik stel voor om te kijken of we online zo’n skipperpet kunnen kopen, die ik ook heb. Waarop Adriaan reageert: “Ik hoef geen schipperpet, ik heb toch helemaal geen boot.”

Het Waterloopbos is een historisch openlucht laboratorium in een polderbos. Vroeger zijn hier onderzoeken uitgevoerd naar het gedrag van water. Je vindt er restanten van het onderzoek naar de Deltawerken, maar ook van waterwerken in het buitenland. Het leuke is dat Adriaan zijn vader er vroeger een paar jaar gewerkt heeft.

De route is volgens natuurmonumenten 8,3 kilometer. Als we 9 kilometer gelopen hebben komen we langs het veld met schapen, die we op de heenweg ook zagen dichtbij het parkeerterrein, maar nog steeds geen waterwerken te bekennen.

Eindelijk het Waterloopbos

Pas aan het einde van de wandeling, als we het al bijna hebben opgegeven, komen we in het waterloopbos. We lopen langs een proefopstelling van de deltawerken en langs de Deltagoot. De Deltagoot is heel gaaf, daar kun je niet alleen omheen lopen, maar ook doorheen. Het is wel oppassen geblazen, want er ligt ijs op het beton.

Iedereen is ook opeens wakker, of klaar met ontbijten. We komen hele grote groepen mensen tegen, die met elkaar een wandeling maken door het bos. We hadden dus beter de route andersom kunnen lopen.

We overwegen een extra rondje te lopen langs de andere werken, maar de drukte houdt ons tegen. We lopen langs “Paviljoen Proeflab Warterloopbos” geen wonder dat het zo druk is. Zij bieden snert To-go aan en daar heeft iedereen wel zin in met dit weer. Zeker als je in je kerstoutfit met dunne panty onder je winterjas rondloopt. Wij houden niet van snert en zijn bijna bij onze verwarmde autostoelen.

Op het parkeerterrein is het nog een tikkeltje kouder, dat doen ze expres zodat de snert nog beter verkoopt. Handig om te weten is dat het Paviljoen geopend is voor To Go van: Woensdag t/m zondag van 10:00 tot 17:00 uur en dat dan de toiletten ook open zijn.

De wandeling is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een andere route van ons in Flevoland is “Wat is het mooi op de Markerwadden“. Klik op de volgende link voor andere leuke boswandelingen, of zoek zelf iets uit op onze pagina.

Meer over ons en informatie over de route

Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: Voorsterweg 34, 8316 PT Marknesse

Provincie: Flevoland

Afstand: 9,8 kilometer, maar volgens natuurmonumenten 8,3

Bewegwijzering: Blauwe paaltjes

Link naar het GPX-bestand, of komoot.

Link naar de route op de site van natuurmonumenten.