Waar is de boot?

Al heel lang staan de Marker Wadden op onze wandellijst. Op 17 juli 2022 was het eindelijk zo ver.

We parkeren onze auto in de VOC parkeergarage en navigeren via Googlemaps naar de Bataviahaven, maar hoe we ook zoeken nergens zien we een boot met een capaciteit voor 150 mensen van Natuurmonumenten. Wel een heel klein bootje.

Gelukkig treffen we behulpzame mensen, die ons de juiste weg wijzen. We hadden meteen rechtsaf moeten slaan en naar de kade moeten lopen. Het is nog geen twee minuten lopen vanaf de parkeergarage. Dat er meerdere mensen verkeerd lopen blijkt uit de duidelijke aanwijzingen die nu op de site van Natuurmonumenten staan.

Als je te vroeg bent is het wel leuk om even de haven in te lopen want er liggen prachtige boten.

Op de boot

De Blue Amigo waarmee je naar de Marker Wadden vaart, is niet zo’n mooie boot, maar het gaat niet om de boot maar om het eiland. We stappen als eerste aan boord. Adriaan wil graag buiten zitten, maar ik vind het naar diesel stinken en daarom nemen we binnen plaats.

Er komen mensen bij ons zitten, die een flesje zonnebrand delen. De man naast Adriaan sproeit er aardig op los. Adriaan had zich niet hoeven insmeren en er gaat ook nog bijna een klodder over de fototoestellen.

We hebben een tijd meegekregen

Wij houden erg van onze eigen gang gaan en worden er vooraf een beetje zenuwachtig van dat je maar vier en een half uur op het eiland mag blijven. Je hebt namelijk een vaste vaartijd heen en terug. Achteraf blijkt dit ruim voldoende te zijn. Als we op het eiland aankomen is het nog veel te vroeg voor de lunch, maar toch eten we onze broodjes op. Zodra iedereen van de boot het eiland is opgelopen, beginnen wij aan het avontuur.

Genieten van en verbazen over het nieuwe land

Eindelijk gaan we op weg. Het eiland is groot genoeg om de bezoekers te laten verdwijnen. Maar toch blijf je mensen tegenkomen. Dat is niet erg, maar soms moet je even wachten om een mooie foto te maken.

Onze eerste stop maken we bij vogelkijkhut “De Steltloper”. Vanuit deze kijkhut kun je heel ver kijken en de toren mag er zelf ook zijn. We blijven ons verbazen over dit mooie gebied. Het hele eiland kleurt geel door de bloeiende moerasandijvie.

Wij vragen ons af, waar al die planten, insecten, vissen en vogels vandaan komen. Zal natuurmonumenten dit alles geplant, gevangen en uitgezet hebben? Of gaat dit echt vanzelf? De vogels snappen we, die vliegen overal heen, maar we zagen zelfs een kikker.

Baardmannetjes

Adriaan heeft al jaren een baardmannetjes obsessie. Hij weet ook precies hoe ze klinken. In het begin horen we ze meerdere malen, maar zien niets. We blijven de hele middag speuren en gelukkig wordt ons geduld beloond. We zien er meerdere, maar steeds zijn ze te snel om op de foto te zetten.

Eindelijk zien we een baardvrouwtje met een mannetje er naast. Het mannetje verstopt zich achter het riet en de bloemen. Dan maar een foto van het vrouwtje. Ze vliegen weg met zijn tweeën voordat Adriaan ook het mannetje kan fotograferen. Adriaan slaakt een zucht en zegt: “Weer alleen dat stomme wijf op de foto”.

U bent zeker een vogelaar

Terwijl Adriaan een strandfoto aan het maken is sta ik voor me uit te kijken. Een vrouw spreekt mij aan of ik ook weet wat voor vogels in het riet zitten. Ze zegt: “U heeft er vast verstand van, want u heeft een verrekijker”. Ik kan alleen maar denken: “Wie gaat er zonder kijker naar de Marker Wadden?” Het blijken boerenzwaluwen te zijn, die kent deze vogelaar wel. Een heel apart gezicht zoveel zwaluwen in het riet. Een tip van Westphilwandelt: Neem een verrekijker mee, als je er zelf niet één hebt moet je er echt eentje lenen, huren, of kopen.

Nog steeds broedseizoen

We zijn van plan om een rondje over het eiland te lopen, maar vlak na het Vogelkijkscherm De Aalscholver volgt een vlonderpad en na dat pad mogen we niet verder. Het is nog steeds broedseizoen op de Marker Wadden. Dat dat ook echt zo is blijkt later als we bij vogelkijkhut de Duikeend zijn.

Het geeft niet, want het is geen straf om terug te lopen en een ander pad in te slaan. Het eiland is ook helemaal niet groot. Zelfs wij halen het binnen de tijd.

De Duikeend

Het hoogtepunt van de dag is voor ons echt “de Duikeend”. Deze vogelkijkhut is onder waterhoogte, zodat je op ooghoogte staat met broedende vogels. Er zijn ook al heel wat kuikens uitgebroed en er staan ook al veel pubers om een visje te bedelen. Wat een leuk gezicht de visdiefjes vliegen af en aan om hun jongen te voeren.

Daarna lopen we nog de rest van het eiland over. We genieten en zien van alles wat is het hier mooi!

Het eilandpaviljoen

Als we alles gefotografeerd en bekeken hebben en bijna alle wandelpaden hebben gezien is er nog tijd over om iets te eten en te drinken.

We horen de man voor ons in de rij zeggen dat hij zoveel calorieën heeft verbrand op het eiland dat hij wel slagroom heeft verdiend op de appeltaart. Waarop de mevrouw van de catering zegt: “Ja, vooral met dit weer.” Sinds wanneer verbrand je meer calorieën als het warm is? Volgens mij is het juist andersom. Toch nemen we ook appeltaart met slagroom gewoon omdat we er zin in hebben.

Er zitten ook veel mensen op het strand, misschien zijn dat de mensen die op het eiland blijven als de laatste boot vertrokken is. Je kunt namelijk ook in een huisje verblijven, of je boot aanleggen in de haven.

Ik wil nu alweer terug, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: Bataviahaven 1, 8242 PR Lelystad – Let op! loop niet de haven in.

Provincie: Flevoland

Afstand: 7,29 kilometer

Bewegwijzering: Je kunt er niet verdwalen en er staan informatiebordjes.

Link naar ons GPX bestand, of komoot.

Link: https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/marker-wadden/route/kustroute-op-marker-wadden

Prijs boot: € 25,50 Leden Natuurmonumenten € 20,50