Start: Abdij Koningshoeven, Eindhovenseweg 3, 5056 RP Berkel-Enschot.
Eindpunt: Landpark Assisië, Hooghoutseweg 3, Biezenmortel.
Provincie: Noord-Brabant
Afstand: 13 kilometer, maar wij deden er 15
Bewegwijzering: Groene bordjes met gele pijlen en knooppunten
Link naar komoot. De website van ons kloosterpad klik hier: voor alle routes .
Warmlopen
Eigenlijk zouden we deze week een bloesemroute lopen, maar ik werd benaderd door een medewerker van Brabants Kloosterleven of we een etappe willen wandelen van “Ons Kloosterpad.” Ik had bijna nee gezegd, want zoals jullie weten lopen wij nogal traag en zijn we niet van het lange afstand wandelen. Maar een heen en weertje mocht ook en er waren ook verkorte routes.
Toen ik op de website ging kijken en ik googelde het klooster waar we vandaan zouden vertrekken, was ik gelijk verkocht. Bovendien zou er een echte frater met ons meelopen en daar was ik ook erg benieuwd naar.
Hoe doe je dat met vervoer
Tussen de kloosters rijden bussen, maar wij hebben net iets uitgezocht waar geen bussen rijden. Adriaan en ik bedenken iets ingewikkelds met fietsen, maar dat frater Niek ook een auto heeft, daar hadden wij niet aan gedacht. Dat maakt het een stuk makkelijker. We treffen elkaar bij het eindpunt en rijden met zijn drieën in één auto naar het beginpunt.
Als eerste bezoeken we het toilet bij Abdij de Koningshoeven. Dat is het voordeel als je met een frater op stap bent. Voor hem gaan alle deuren open. Natuurlijk nemen we een paar foto’s van het mooie gebouw en de prachtige tuin. Oh wat zou ik graag hier even door het klooster willen dwalen, maar dat mag natuurlijk niet.
Het begin van de route
We weten ons los te scheuren en gaan op pad achter de pijlen en knooppunten aan. Adriaan heeft er een GPX van gemaakt en Niek en ik controleren of het allemaal klopt. Het eerste stuk lopen we langs de rand van Tilburg, maar ook hier in de buurt van de grote drukke stad valt veel te zien. We lopen langs een kanaal en hebben goede gesprekken.
Grappig eigenlijk hoe normaal een geestelijke is en ook al had ik stiekem gehoopt dat Niek een pij aan zou hebben, zijn we blij dat hij een gewoon mens is. Gelaten wachten we samen als Adriaan weer ergens een foto van moet maken. Leuk dat ik dit niet alleen hoef te doen.
We zijn blij dat de pijlen en knooppunten kloppen en dat Adriaans horloge zijn best doet. Op zo’n afstand van 13 kilometer willen we niet verkeerd lopen. We lopen langs rare betonnen bakken en ik grap: “oesters?” Maar nee het is de oude rioolwaterzuivering van Tilburg. Adriaan probeert er een mooie foto van te maken. Oordeel zelf maar.
Archeologische vondsten
Dan komen we langs “Voormalig huis Moerenburg”. Hier heeft heel vroeger een prachtig huis gestaan dat is gereconstrueerd met een geraamte van cortenstaal. Wij vinden het hartstikke leuk en er is natuurlijk weer veel te fotograferen.
Na het stalen huis komen we langs nog een stuk van de oude rioolwaterzuivering. Ondertussen zegt frater Niek iedereen gedag, die we tegenkomen. Wij doen dat meestal ook tijdens het wandelen, maar bij hem heb ik het idee dat hij iedereen ook echt kent. Dat is natuurlijk niet het geval. Op een paar mensen na dan.
Over bankjes en zitten
Al kletsend lopen we door. We zien een bankje waarop staat: “Adieu Paul, de zin van het leven …. schrijf je zelf”. Natuurlijk moet ik even op Pauls bankje zitten en Adriaan maakt er een foto van. Er rijdt ook nog een paard en wagen langs, vier kilometer gelopen en het rolletje is al vol.
Als we verder lopen zeg ik tegen Adriaan: “Je moet ook even een foto van frater Niek en mij maken onder het wandelen.” Maar dat heeft hij natuurlijk allang gedaan.
We gaan vandaag best snel voor ons doen en vlak voordat we het dorpje ingaan zien we een picknicktafel op een ongezellige plek, dichtbij een snelweg. We komen niet veel bankjes tegen en daarom besluiten we toch om daar onze broodjes op te eten.
Berkel Enschot
Na het eten lopen we nog een stukje langs de weg. Het gesprek gaat nu over buiten sporten en over Tai Chi en of je je abonnement op de sportclub wel of niet moet verlengen. Zoals ik al zei zo’n frater is eigenlijk net een gewoon mens. Al pratend wandelen we Berkel Enschot in. We komen langs een leuk straatje met de “Oude Toren” van Berkel Enschot. De deur is open dus bekijken we de oude plek ook even van binnen. Natuurlijk blijven we niet lang, want we moeten nog een eind en we zijn nieuwsgierig wat er nog komen gaat.
Het nadeel van zo’n verkorte route is dat we geen omweg maken door een mooi natuurgebied, maar dwars door het dorp moeten. Wij vinden het niet erg, er is genoeg te zien en we zijn er nog nooit geweest. In de Kerkstraat staat er een pijl de verkeerde kant op. Gelukkig heeft Adriaan het meteen door, leve de app. van Komoot! Het is al doorgegeven aan “Visit Brabant” om dit aan te passen. Verderop komen we nog een kerk tegen met een mooi huisje, maar frater Niek verbeterd mij en zegt: “Nee een pastorie.” Dus we komen langs een kerk met een prachtige pastorie.
Koningsoord
Verderop dichtbij het klooster Koningsoord zijn ze aan het bouwen. De tuinen die vroeger om het klooster heen lagen zijn er niet meer. Daar worden nu huizen gebouwd. Wat een prachtig gebouw is dit en ik vraag aan frater Niek of hij er ooit binnen is geweest. Hij vertelt dat de zusters in 2009 zijn verhuisd naar een nieuw klooster in Oosterbeek. Hij is wel binnen geweest in het nieuwe klooster, maar nog nooit in Koningsoord in Berkel-Enschot.
Het is bijna jammer dat we weer verder moeten. We komen langs een horeca gelegenheid waar we zeker een bitterballetje hadden genomen als hij open was geweest. Het ziet er heel gezellig uit. Adriaan maakt nog een paar fotootjes en daarna lopen we het dorp uit.
Kastanjefruit
We komen langs rijen met bomen. Eerst denken we dat het fruitbomen zijn, maar daar zijn ze eigenlijk een beetje te stakerig voor en wat voor fruit heeft een gewone kastanje? Beetje dom van ons, want het zijn natuurlijk gewoon bomenkwekers waar we langs lopen. Frater Niek legt ons uit hoe het in zijn werk gaat en waarom er eigenlijk alleen maar staken staan zonder zijtakken. Weer wat geleerd.
We komen langs de rotonde van Udenhout met een heel lelijk kunstwerk in het midden. Officieel heet het “de Obelisk” maar in de volksmond heet het anders. Dat woord kan ik hier niet schrijven, anders wordt het blog geblokkeerd.
Inmiddels gaan de gesprekken over vakantie. Niek is net zo dol op de Franse Pyreneeën als wij. Alhoewel wij daar alleen maar korte stukjes hebben gewandeld. Frater Niek daarentegen is bezig met etappes te lopen van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee. Inmiddels is hij in het midden beland. Wat ontzettend gaaf en dat doen wij hem niet na.
Eigenwijze geiten
We zien erg veel roofvogels. “De roofvogels doen het goed in Brabant, daaraan kun je zien dat er minder landbouwgif wordt gebruikt.” Aldus frater Niek. Als we volgens onze navigatie al 13 kilometer hebben gelopen en er nog lang niet zijn gaan we nog even zitten. Verderop staan geiten. Dus frater Niek en ik zitten en Adriaan fotografeert. We hebben erge lol omdat de geiten hun rug naar Adriaan toekeren.
Het laatste stuk gaat langs de leemkuilen, die zijn ontstaan door het graven van leem voor de baksteenfabricage. Het is jammer dat we er niet langs kunnen lopen langs een wandelpad. Je kunt er wel doorheen wandelen (een heen en weertje), maar niet aan de kant waar wij lopen. Gelukkig is er wel een doorkijkje waar we even een fotootje kunnen maken.
We zijn er bijna
Het is best nog een stuk lopen naar het eindpunt, Landpark Assisië waar de auto van Frater Niek staat. Gelukkig hebben we er al een beetje rondgekeken toen we er aankwamen vanochtend, want we hebben nu geen puf meer. We nemen nog een paar foto’s van de Franciscus kapel en rijden gedrieën terug naar het beginpunt.
We zijn blij dat we nu niet meer hoeven te fietsen. In de auto hebben we gesprekken over slapen in het klooster en mee-eten met broeders en zusters. Het lijkt mij wel wat, maar als Niek verteld dat de zusters in Megen in stilte eten, weet ik gewoon dat ik niet geschikt ben.
Als we aan komen rijden bij Abdij Koningshoeven, zien we een paar mensen door een poortje bij de parkeerplaats verdwijnen. De Kloosterwinkel is weer open, we nemen even een kijkje, maar verder dan de winkel kunnen we niet omdat Proeflokaal La Trappe nog gesloten is.
Jammer dat we nu afscheid moeten nemen van frater Niek, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Extra Info:
Deze en alle andere wandelingen van het Kloosterpad staan vermeld in het bindboek. Een deel van de opbrengst van de verkoop van de wandelgids komt ten goede van de instandhouding van de kloosters. Meer informatie: https://brabantskloosterleven.nl/ons-kloosterpad/
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Weet je dat er tegenwoordig ook rondwandelingen zijn van ons kloosterpad? Wij deden deze leuke route van 10 kilometer: Kloosterrondwandeling Heeswijk Dinther
