Landgoed Haarzuilens is prachtig en hartstikke leuk. Wij wandelden ruim 9 kilometer door en rond Haarzuilens zagen ontelbaar veel fazanten, kwamen heel veel hazen tegen en langs een wand vol oeverzwaluwen. Als eerste liepen we door het voedselbos, daarna door het dorp, door bloeiende boomgaarden en langs de omringende natuurgebieden. Een bezoek aan de kasteeltuin van kasteel de Haar mag natuurlijk niet ontbreken.
Onthazen rond Haarzuilens
In de winter van 2020 liepen we een route rond Haarzuilens en brachten een bezoek aan Kasteel de Haar. Toen ontdekten we daar verschillende kleine boomgaarden met fruitbomen en beloofden we onszelf om daar nog eens te gaan wandelen in het voorjaar als de bloesem bloeit.
Op zaterdag 15 april 2023 is het eindelijk zover. We hebben een iets langere route uitgezocht van natuurmonumenten en deze vervolgens een beetje ingekort. We hopen weer op veel hazen net als de vorige keer.
Verkouden mensen zijn niet te verstaan
Ik ben mega verkouden en dat is één van de redenen dat we deze route doen en dat we hem hebben ingekort. Ik wil met dat hoofd niet te veel langs de weg lopen, dus slaan we de bloesem- en tulpenroutes over deze week.
Tijdens het ontbijt hebben we het over mijn verkouden stem en dat ik niet zo goed kan articuleren. Dat wordt wat met het dicteren op de telefoon. Tijdens de wandeling spreek ik tekstjes in. Normaal maakt de IPhone er al wat anders van, maar dat wordt nu natuurlijk helemaal hilarisch. Ik versta mezelf amper.
Welke jas zal ik aan doen?
Ik vraag aan Adriaan welke jas ik aan zal doen. Die met die blokjes of de blauwe effen jas. Adriaan murmelt eerst dat hij er geen verstand van heeft en dat ik van de modepolitie ben, maar zegt dan toch: “De blauwe effen blokjes.” “Nee” zeg ik “De blauwe is effen” Waarop hij zegt: “Ook raar een jas met blauwe effen”. Ik moet het ook niet aan hem vragen en pak gewoon twee blauwe jassen van de kapstok kan ik daar nog beslissen welke ik aan doe, maar het wordt in ieder geval een blauwe.
De eerste hazen
Als we aankomen op het parkeerterrein doen we snel onze schoenen aan en steken de weg over. Aan de overkant van de weg zien we in het veld de eerste hazen al zitten dus lopen we weer naar de andere kant van de weg voor een foto. Jut en Jul zijn weer op pad.
Daarna lopen we terug naar de route en komen langs Hoeve Wielrevelt, een zorgboerderij waar je ook kunt lunchen en nog veel meer. Als wij er langslopen is alles nog dicht. We bewonderen een paar fruitbomen langs het pad en lopen rechtdoor het voedselbos in.
Het voedselbos en oeverzwaluwen
We lopen langs een veld met picknicktafels, het is hier later op de dag vast drukker, maar nu komen we alleen een paar hardlopers tegen en mensen die hun hond uitlaten. We zien meer fazanten dan mensen. Ook zit er een valkje op de uitkijk bovenop een nestkast. Tien minuten op weg en nu al zo genieten.
We volgen de instructies van onze komoot mevrouw op en ontdekken de paaltjes van “’t Natte Laand”. Natuurmonumenten wil graag dat we een kijkje nemen bij de Haarrijnseplas en als zij dat willen dan doen we dat. We ontdekken een zwaluwenwand en proberen foto’s te maken van de beweeglijke vogels. Ik zeg tegen Adriaan: “Wat zijn ze aan het doen?” Waarop hij zegt “broeden.” Maar zover is het nog niet ze moeten eerst nog een holletje maken. Elk jaar worden de oude nesten uit de wand verwijderd en de gaten gevuld met speciale grond. Zodat de zwaluwen daarin weer een nestje kunnen maken en daar hebben ze het erg druk mee met z’n allen. Het is een geweldig gezicht en heel moeilijk om te fotograferen, maar filmen lukt wel.
Een route voor kinderen
We lopen weer terug naar de route en komen weer een paar fazanten tegen, spotten een winterkoninkje en horen een cetti’s zanger, maar zien hem nergens. Ondertussen volgen we de avontuurlijke route door het voedselbos. Wij vinden het een hele leuke route en het is zeker ook heel leuk voor kinderen. Zo lopen we door een tunnel van gevlochten wilgen en steken we het water over via een vlot. Je kunt er ook gewoon omheen lopen, maar daar is natuurlijk niks aan.
We lopen verder en komen langs een vlonderpaadje, steken de sloot over via een loopplank, maar bij de volgende hindernis nemen we toch maar het gewone verharde pad. Bang dat we met apparatuur en al in het water belanden.
We zijn inmiddels de tel kwijt hoeveel fazanten en rennende hazen we al hebben gezien. Verderop zien we ook nog twee buizerds in een boom zitten, die ook de lente in hun hoofd hebben. Nu alleen nog een ree, maar die laten zich niet zien, of ze zitten hier niet dat kan ook natuurlijk.
Haarzuilens
We wandelen het gebied weer uit richting de kern van Haarzuilens. Daar lopen we als eerste langs de dierenweide waar ooievaars op een nest zitten en een pauw op een paaltje. Verder scharrelen er nog wat geiten rond. Natuurlijk moet er weer geaaid en gefotografeerd worden. Het is maar goed dat we op tijd zijn begonnen aan de wandeling.
Volgens de routebeschrijving moeten we een rondje lopen om de Brink en dan onze wandeling vervolgen, maar wij doen maar wat en daar raakt mevrouw Komotie helemaal van slag van. Ze praat aan één stuk door en zegt: “Sla rechtsaf, sla linksaf, keer om” Om dol van te worden, of de slappe lach van te krijgen.
Bijna alle huizen voeren dezelfde kleuren als Kasteel de Haar, het dorp is namelijk gelijk met het kasteel gebouwd. Het oorspronkelijke dorp moest plaats maken voor het kasteel en de tuinen.
Boomgaard De Boswachter
We lopen weer een stukje terug en slaan vlak voor de dierenweide linksaf. Voordat we het weten zijn we bij boomgaard de Boswachter, waar de kersenbomen al in bloei staan. Er staan ook peren- en appelbomen. Dus gedurende maand april en begin mei kun je daar genieten van de bloesem. Er staan picknicktafels, je kunt er gewoon vrij rondlopen en de bomen van dichtbij bekijken.
Ik las een macro momentje in en Adriaan gaat even vliegen met de drone. Het is echt genieten in de boomgaard. Er stapt een ooievaar door het gras en ik zie een groene specht vliegen terwijl ik op mijn knieën zit bij een pinksterbloem. Meer heb je niet nodig.
Stukje langs de weg
Via het parkeerterrein verlaten we de boomgaard. Nu volgt een stukje langs de weg. De vorige keer dat we in deze omgeving liepen vonden we het stuk langs de weg erg lang en nu valt het ons 100 procent mee. Het zal de vorige keer wel drukker zijn geweest. Voordat we het weten mogen we weer de weilanden in van “Klein Limburg”.
Boven ons cirkelen twee klepperende ooievaars. Adriaan draait een rondje terwijl hij de ooievaars probeert te volgen met het fototoestel en valt bijna om. Het is een erg grappig gezicht.
We zijn nu bijna bij Kasteel de Haar en vangen een glimp op tussen de bomen, maar eerst steken we de weg over om de wandeling te vervolgen door Parkbos de Haar.
Parkbos de Haar
We wandelen langs een ondergelopen weiland met vogels en turen door onze verrekijker of er een bijzondere vogel te zien is. Aan de andere kant zien we weer hazen en we horen een fazant. We komen langs bloeiende krentenbomen en lopen over stapstenen, bruggetjes en een vlonderpaadje.
Dit stuk herkennen we nog van de vorige keer. Alhoewel we toen net even anders liepen. We lopen het parkbos uit richting kasteel de Haar.
Een rondje door de kasteeltuin
Natuurlijk lopen we even een rondje door de kasteeltuin van kasteel de Haar. Wij hebben een museumkaart, die je bij het poortje kunt scannen en de entree is voor ons gratis. Moeten we eigenlijk vaker doen, zo’n rondje door de tuin. Het is erg druk met toeristen, maar de tuin is zo groot dat het helemaal niet opvalt. Alleen moeten we wat geduld hebben om foto’s te kunnen maken. Gelukkig bestaan er ook nog beleefde mensen, die heel lief wachten totdat we klaar zijn met fotograferen.
We kunnen wel uren bij het kasteel blijven, maar we hebben nog meer te doen. Dus lopen we de poort weer uit. Natuurlijk moet de buitenkant ook nog op de foto. Het is erg jammer dat er een klein stukje in de steigers staat, maar we hebben wel eens erger meegemaakt.
Agressieve zwaan
We vervolgen de wandelroute en komen weer in een boomgaard uit. Als we het klaphek opendoen zien we in het water een zwaan, die een dreigende houding aanneemt. Adriaan en ik lopen eerst maar even de boomgaard in en hopen dat hij weggaat.
Aan de andere kant van het pad staan twee dames foto’s te maken van een bloeiende boom. Zij zien de zwaan niet, die dreigend op ze afstapt en in de aanval overgaat. Eén van de vrouwen gilt het uit en de zwaan schrikt daar weer van.
We hadden zo’n leuke foto in ons hoofd met de bloeiende bomen en het paadje, maar we durven niet meer. Snel lopen we door het klaphek. Achter het klaphek is een pad met hoge heggen, waar ik niet overheen kan kijken. Verderop is gelukkig een hek waar je het weiland kan bewonderen. Daar zien we weer een paar hazen en grazende ganzen met pulletjes.
Het laatste stukje
De route van natuurmonumenten gaat nog verder, maar wij lopen rechtdoor terug naar het parkeerterrein.
Vorige keer zagen we aan de waterkant een ijsvogel, maar hij was dit keer niet thuis. Zoals altijd is het lekker druk bij Geertje’s Hoeve met veel kleine kinderen, ouders en grootouders. Wij zijn blij dat het parkeerterrein is opgeknapt en dat we deze keer niet wegslippen in de modder. Vandaag staat de slagboom open, dus niemand hoeft te betalen.
Deze fantastische wandeling is ook weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Epiloog
Adriaan heeft weer chocolade gewonnen bij de postcodeloterij. Ik heb liever geld, maar chocola is ook lekker. Als je thuis komt van zo’n wandeling lust je wel wat. De volgende ochtend heb ik gelijk een puistje. Dat komt natuurlijk van een halve Tony’s Chocolonely.
Gelukkig heeft de postcodeloterij daar ook een oplossing voor, want ’s middags krijgen we een pakketje in de brievenbus met huidverzorgingsproducten.
Als ik het aan mijn collega vertel zegt hij: “Dat is net zoiets als iemand een abonnement op de Febo geven en een dag later een afslankboek cadeau doen.”
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: TOP Geertje’s Hoeve, Thematerweg 5, Haarzuilens
Parkeerkosten: Gratis voor leden van natuurmonumenten. Het eerste half uur is parkeren vrij. Daarna is het € 1,75 per uur.
OV: De aanlooproute vanaf NS station Vleuten is 2 kilometer
Provincie: Utrecht
Afstand: 9,4 kilometer inclusief rondje om kasteel de Haar. De gehele route van natuurmonumenten is 11 kilometer.
Bewegwijzering: Deels, zie routebeschrijving op de website van natuurmonumenten.
Link naar ons GPX-bestand, of Komoot
Link naar de route: https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/landgoed-haarzuilens/route/wandelroute-landgoed-haarzuilens
Honden mogen alleen los op aangegeven locaties en zijn welkom mits aangelijnd in het park van kasteel de Haar, maar niet in het kasteel zelf.
Loop je liever een kortere knooppuntenroute: Lees dan dit blog.
