Te grote beschuiten
De oplettende trouwe lezer weet het al, ik ben dol op beschuit en in het weekend eet ik ze altijd. Het liefst eet ik de 10 zaden beschuiten van Bolletje, heerlijk! Maar nu zijn ze gek geworden bij Bolletje. Iedereen weet toch hoe groot een beschuitbus is? Bij Bolletje niet, daar hebben ze in al hun wijsheid besloten, dat de beschuiten bijna twee keer zo groot moeten worden.
Daar zit ik op een zaterdagochtend met een veel te grote beschuit voor mijn neus en negen beschuiten, die nergens in passen. Ik heb ze al met al in een koektrommel gestopt en nu maar hopen dat ze niet “slof” worden (zo noemt Adriaan dat, ik denk dat het Fries is). Zal ik dit blog naar bolletje sturen en zullen ze het dan lezen?
Wandeltips welkom
Het leuke van Social Media is dat je vaak tips krijgt, van andere wandelaars of fotografen, over leuke wandelingen en locaties. Zo hoorde ik vorig jaar al van José, dat Landgoed Beerschoten een leuke locatie is. Kortgeleden schonk ook Maaike van buiten.leven er aandacht aan en ondanks dat ik de wandeling voor het voorjaar wilde bewaren zijn we op zaterdag 22 januari naar De Bilt gereden en we hebben geen spijt gekregen. Wat een leuke afwisselende wandeling.
Coopertest of interval training
We komen aan bij het parkeerterrein en deze staat om 9:30 al vol met auto’s, die van ons kan er nog maar net bij. Ik weet dat we vroeg moesten zijn, maar zo vroeg. Het lijkt wel of Landgoed Beerschoten populair is bij heel sportend Utrecht. We worden meteen al ingehaald door hardlopers, zien een aantal oudere dames fanatiek met stokken in de grond prikken en verderop doen ze een coopertest aan de piepjes te horen.
Als we er later langslopen blijkt het een interval training te zijn. Wat een opkomst op de vroege zaterdagochtend. Gelukkig kun je deze wandeling ook beginnen bij één van de andere parkeerterreinen indien er geen plek is.
Een beeldentuin en een boomkruiper
We lopen langs paviljoen Beerschoten waarin een infocentrum is gevestigd. Het is op zaterdagochtend gesloten, maar het schijnt leuk te zijn om het te bezoeken. Wij lopen door de beeldentuin en doen even een westphilzitten foto. We zien een boomkruiper tegen een boom aankruipen, kortom we genieten volop en de wandeling is nog niet eens begonnen.
Komotie door een GPX-bestand
We volgen de paaltjes van het Utrechtse Landschap, maar voor de zekerheid heeft Adriaan ergens een gpx bestand opgeduikeld. Wees gerust, hij heeft zelf een nieuwe gemaakt, want het gevonden bestand klopte helemaal niet. Wij denken dat de mensen het horloge, waarmee het bestand gemaakt is, aan de halsband van hun hond gebonden hebben. De hele route liggen we in een deuk omdat we de door de bosjes moeten en van het pad af.
Tijdens het lopen horen we mevrouw Komoot zeggen: “De Tour bevindt zich 60 meter achter u”. Terwijl we net heel keurig een paaltje zijn gepasseerd.
Adriaan luistert alleen nog naar zijn Komoot vriendin en denkt dat we verdwaald zijn. Hij kijkt en wijst om zich heen en zegt paniekerig: “Moeten we niet daar lopen, of daar? ” ik zeg: “Nee dat is een paardenpad en we hebben net een paaltje gehad.” Mevrouw Komoot is gek geworden en Adriaan is niet meer gewend om paaltjes te volgen.
De Burgemeester van het Bos.
In de verte komt een vrouw ons tegemoet en ze heeft iets om haar nek ik zeg tegen Adriaan: “Wat heeft die vrouw in hemelsnaam om haar nek het lijkt wel een ambtsketting. Is dat de burgemeester van het bos? “Als ze dichterbij komt blijkt het gewoon een hondenriem te zijn. Nieuw mode accessoire, ik sla deze trend even over.
Drukte bij de parkeerterreinen en waar blijven die mensen?
We lopen heerlijk door het bos en komen bijna niemand tegen. We komen in totaal langs, of in de buurt van vier parkeerterreinen het terrein waar we zelf geparkeerd staan meegerekend. Steeds is het druk bij een parkeerterrein en komen we na een paar minuten lopen bijna niemand meer tegen. Veel mensen sporten hier en er zijn honden losloopgebieden. Blijkbaar blijven de mensen graag dichtbij hun auto.
Er wil iemand aandacht
We rusten even uit op een bankje en zien achter de bosjes een heel mooi huis, dat Adriaan natuurlijk even op de foto zet.
We horen veel spechten in het bos. Er is er één die wel heel erg hard aan het roffelen is. Hoe we ook speuren we zien hem niet, maar horen des te meer.
Dat doet ons denken aan dat er bij ons in de straat een specht op een lantaarnpaal aan het roffelen was. Dat maakt pas herrie. We hebben die specht al een tijdje niet meer gezien, zijn nest is ingepikt door een stel halsbandparkieten.
Zandverstuivingen
We komen langs meerdere kleine zandverstuivingen. Er is één hele mooie plek met zo’n boom met blootliggende wortels en overal waar je kijkt zand en …. mensen. Die hadden we net niet besteld. We proberen ze nog weg te kijken, maar het zijn er echt te veel.
Weer een stukje over afval
In de verte, zie ik wat oranjes langs het pad. Zou het een bijzondere paddenstoel zijn? Maar nee het zijn mandarijnenschillen. Weten die mensen dat nog steeds niet, je moet je afval gewoon meenemen. Zorg dat je altijd een plastic zakje bij je hebt zodat je daar je eigen vieze stinkende afval in kan stoppen.
We komen een hardloper tegen, die loopt te molenwieken en te dribbelen. Het is een heel raar gezicht en ik kan mijn lachen haast niet inhouden. Het is gelukkig gelukt, je wil die man toch niet in zijn gezicht uitlachen.
Het ontbrekende bankje
Er staan niet zoveel bankjes in het gebied, wel in het begin, maar als je eenmaal door de bossen loopt zijn er bijna geen bankjes te bekennen. Natuurlijk moet er op een gegeven moment weer gegeten worden en zit er weer iemand op het enige bankje dat we tegenkomen. We nemen genoegen met een “put” van het waterwingebied. Zo handig om altijd een vuilniszak bij je te hebben.
We lopen ongemerkt van landgoed Beerschoten, door het Panbos naar Houdringe. Er staan geen bordjes waardoor je kunt zien waar je precies bent, maar elk gebied heeft zijn eigen karakter. Bij Houdringe lopen we langs een natuurijsbaan. Geen ijs te zien natuurlijk, maar wel een leuk meertje.
Ook lopen we langs huis Houdringe en een heel groot hondenveld. Daar is het weer druk met honden, maar daar heb je geen last van. Ruimte genoeg!
Verderop lopen we door een hek waar we weer door een bos lopen met prachtige lanen. Veel te snel naar ons zin zijn we weer terug bij de auto.
Als we in de auto zitten en opzij kijken zien we een weiland vol met reeën. Heb je net twaalf kilometer gewandeld en op de vogels en koeien na geen dieren gezien. Zie je vanuit de auto reeën staan. Toch maar een keertje in de buurt overnachten om dan echt vroeg het gebied te verkennen.
De zon weer niet gezien vandaag, maar toch lekker gewandeld en gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Paviljoen Beerschoten, De Holle Bilt 6, 3732 HM De Bilt
Provincie: Utrecht
Afstand: 12 kilometer
Bewegwijzering: Paaltjes van het Utrechts Landschap met een gele markering
Link naar ons GPX-bestand of komoot
Link: https://utrechtslandschap.nl/routes/wandelen/beerschoten-houdringe-panbos
De inspiratie voor dit blog kwam van Maaike van Buiten.leven en José
Routes in de buurt
Deze routes zijn minder dan een kwartier rijden vanaf Beerschoten: Pyramide van Austerlitz en het Henschotermeer en Rhijnauwen Amelisweerd en het Jaagpad
Wat leuk Sandra dat je het gelezen hebt. Ik ontdek, die leuke dingen ook altijd achteraf.
Dankjewel voor je complimenten,
Groetjes Adriaan en Laura
Wat leuk , ik wist niet dat die kikkerplek van ons de goudvissenkom heet , alweer wat geleerd . Leuk blog , leest lekker vlot