Wandelen vanuit Veluwe Hotel Stakenberg is een blog over twee wandelingen over het prachtige Landgoed Stakenberg en de Elspeetse heide. Je stapt zo vanuit het hotel de natuur in. Verder gaat het over ons prettige verblijf, een leuke presentatie en het lekkere eten.
Zijn ze alweer een weekend weg?
Bloggen en fotograferen is best hard werken, maar een mens moet een hobby hebben. Soms worden we uitgenodigd om ergens te gaan wandelen en daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. Dit keer mochten we een weekend verblijven op Landgoed Stakenberg en het enige wat we hoeven te doen is wandelen, bloggen, fotograferen en de wandeling promoten op Instagram.
Nadat we bij de openhaard onder het genot van thee met een kerstkransje hebben kennisgemaakt met Ewout, bekijken we onze hotelkamer. Het hotel is schitterend gelegen en de kamers zijn eenvoudig, een tikkeltje ouderwets, maar brandschoon. Er zijn plannen om de kamers te vergroten, de meubels te vervangen op meerdere plekken in het hotel, een aantal verbeteringen uit te voeren en te moderniseren. Wij vinden de kamer zo al mooi genoeg.
Snel halen we onze bagage uit de auto en trekken we de wandelschoenen aan, want voordat je het weet is het donker in de winter.
Wandeling over de Liesberg
Bungalowpark Stakenberg
Bij de receptie van het hotel kun je een speurtocht krijgen. Eén van 4 en één van 7 kilometer. Adriaan heeft van de speurtocht van 7 kilometer een wandeling getekend in Komoot. Ik vind het knap dat hij van een A4-tje met tekst een route kan tekenen. Tijdens het wandelen hebben we een kleine aanpassing gedaan, omdat de speurtocht wat langer langs het fietspad gaat en wij liever over een onverhard pad over de heide wandelen.
Als eerste wandelen we over het bosrijke landgoed en komen langs het bungalowpark Stakenberg. Wij zijn dol op huisjes en we zien er ons al een weekendje verblijven, maar eerst genieten we van dit weekend. De huisjes zijn allemaal vrijstaand en sommige zijn ook te boeken via de site van het hotel.
We komen langs een veldje met een schuurtje waarschijnlijk staan daar normaal geiten, maar nu even niet. Ze zijn allemaal opgegeten door de boze wolf, of ze staan ergens binnen in een stal vanwege het gure weer.
In de zomer komen we terug
We komen uit bij de Stakenbergweg en wandelen een stukje langs de weg over het fietspad, maar al snel steken we de weg over om over een wandelpad langs de heide te lopen. We wandelen nog steeds langs de weg, maar daar merk je niet zoveel meer van. Het uitzicht over de heide is prachtig, ondanks dat de zon niet wil schijnen en het druilerig weer is. Kun je nagaan hoe mooi het hier is als de heide bloeit en de zon schijnt.
Natuurlijk maken we weer heel veel foto’s, ze worden een beetje moody door het weer, maar het is niet anders. Wij kenden dit stukje Veluwe nog helemaal niet en zijn aangenaam verrast door de mooie natuur en de vele vergezichten. Na 1,5 kilometer wandelen we een pad naar rechts in. Nu kunnen we helemaal genieten van de rust van de natuur, omdat we steeds verder bij de weg vandaan lopen.
Een uitkijktoren
We wandelen flink door voor ons doen, want het is wel heel erg koud vandaag. Natuurlijk staan we nog veel te veel stil. We kunnen het niet helpen het is hier gewoon veel te mooi.
In de verte zien we een uitkijktoren. Het is maar goed dat ik vooraf heb gelezen, dat deze afgesloten is vanwege de veiligheid. Anders hadden we weer een omweggetje moeten maken en we willen toch wel voordat het donker is terug zijn bij het hotel.
Er zijn plannen om de toren te vervangen, maar voordat er een nieuwe staat duurt het nog wel een paar jaar. Ook dan komen we graag een keertje terug.
De Liesberg
We komen niet veel andere wandelaars tegen, Ondanks dat we heel ver kunnen kijken zien we bijna niemand. Dat komt waarschijnlijk door het weer en omdat het vrijdag is. Er zijn hier ook geen gemarkeerde wandelingen en dat scheelt ook altijd veel publiek. Wel komen we af en toe de rood-gele markeringen van het Veluwe Zwerfpad tegen. Dat lijkt me een geweldige lange afstand wandeling, maar Adriaan is nog steeds niet over te halen voor zo’n meerdaagse trektocht. Eerlijk gezegd weet ik ook niet, of ik het zelf wel wil.
We wandelen een heuvel op. Er staat een bankje, een klein groepje bomen en een bord met de tekst: “De Liesberg”. Berg is een groot woord, maar de heide is hier een beetje glooiend en een klein beetje heuvelachtig.
Als we bovenop de Liesberg staan horen we een geluid van een dier. Het lijkt op het burlen van een hert, maar de bronst is al lang voorbij. Waar we ook kijken er is niets te zien. Ik zeg tegen Adriaan: “Het zal wel een koe zijn.” Maar eerlijk gezegd geloof ik dat ook niet, want er is nergens een weiland of een koe te bekennen.
Nog meer paadjes en een vennetje
We wandelen weer verder en fotograferen het ene na het andere fotogenieke paadje. We hopen op overspringende reeën, of een roedel herten, maar natuurlijk zien we weer niks. De rode jas is ook veel te opvallend en waarschijnlijk praat ik te veel. Het geeft niet morgen weer een dag en weer een kans.
We wandelen langs een mooi vennetje en omdat dat natuurlijk weer iets anders is dan een mooi paadje, een eenzame boom, of een uitgestrekt heideveld, maken we weer foto’s.
Schapendrift
Heel veel foto’s verder komen we uit bij de Schapendrift. Er staat op een kruispunt een overdekt bankje en een bankje met uitzicht over de heide. Natuurlijk nemen we even plaats op het laatste bankje, want van uitzicht krijgen we nooit genoeg.
De Komoot juffrouw zegt: “Sla hier rechtsaf richting Schapendrit.” Tenminste dat versta ik en kijk gelijk naar beneden of we ook schapenkeutels zien. Ze moet toch beter articuleren.
Als we verder wandelen, zien we een megaplas. Dat is altijd leuk voor een spiegelfoto. We slaan af naar links een smal paadje in. Het wordt al een beetje donker en in de verte zien we een bungalow waar al gezellig het licht brand.
Voordat we het weten zijn we bij het hek en wandelen nu vanaf de andere kant als vanochtend langs de bungalows. We speuren naar eekhoorns, maar zien alleen een paar vogeltjes.
Al snel komen we bij het hotel uit. Het ziet er erg gezellig uit van buiten met de kerstverlichting op het terras. Daar zou ik best een nachtje willen slapen en dat gaan we ook doen.
Het diner
Maar natuurlijk niet meteen, want eerst nog dineren, story’s maken voor de socials en onze tassen uitpakken.
Rond 18.00 uur nemen we plaats in het restaurant en maken we een keuze van de menukaart. Er zijn al veel mensen aan het eten. De mensen naast ons tafeltje zijn zo aan het draaien met de zout- en pepermolen, dat we bang zijn dat het eten nergens naar smaakt. Gelukkig is dat niet het geval. Vooraf bestellen we een breekbroodje en deze wordt heerlijk warm opgediend met allioli en kerriehumus.
We smullen er lekker van en ook de hoofdgerechten en de toetjes smaken heerlijk. Het is erg fijn dat er naast het vlees ook aandacht is besteed aan de groente, dat ook allemaal heerlijk smaakt. Alleen de spruiten geef ik aan Adriaan, want die lust ik echt niet.
We hebben de grootste lol, want de toetjes worden opgediend op een wat ruw bordje en ik kan niet tegen dat geluid van zo’n schrapende lepel over een ruw bord. Natuurlijk kan Adriaan het niet laten om nog even extra te schrapen en alle mensen om ons heen doen mee.
Een presentatie van Ernst Dirksen
Na het eten trekken we ons nog even terug in onze kamer. Er is vanavond in één van de zaaltjes een presentatie van een fotograaf, die in de buurt woont en prachtige foto’s maakt van het wild in de omgeving. In het hotel hangen meerdere foto’s van zijn hand.
Natuurlijk gaan we erheen, want wij willen wel weten waar al dat wild zit. Het is een hele leuke presentatie en Adriaan is de beste van de klas. Alle vragen, die Ernst stelt weet Adriaan te beantwoorden. Ik stoot hem aan dat hij zijn mond moet houden, want andere mensen willen ook wat zeggen. Toch luistert hij niet naar mij, want de vragen zijn te gemakkelijk en de anderen zeggen niks.
Ernst is een leuke verteller en bij elke foto heeft hij een goed verhaal. Het komt er op neer dat als je wild wil zien dat je van de paden af moet, want anders zie je niks. Als je een plek hebt gevonden moet je voer neerleggen en wachten terwijl je jezelf goed verstopt. Dus daarom zien wij nooit wat, want wij wandelen altijd braaf op de paden. Het ligt dus niet aan de gele, of rode jas.
Na de presentatie praten we nog even na en krijgen we een tip over een veldje waar we wild kunnen spotten.
Ontbijt
De volgende dag zijn we alweer vroeg wakker. De badkamer is wat klein, maar de douche is heerlijk warm met een goede waterdruk. Daar houden wij zo van als je ergens bent dat de douche fijner is dan thuis. Meestal is dat niet het geval dan komt er zo’n klein straaltje uit, dat het bijna niet lukt om mijn haar te wassen.
Het is nog steeds geen mooi weer en daarom besluiten we niet voor het ontbijt naar het veldje te wandelen, dat gisteren getipt is door Ernst, om wild te spotten. Met dit donkere weer valt er vast niets te zien.
Daarom zijn we de eerste in het restaurant voor het ontbijtbuffet. Er is genoeg keuze en allemaal even lekker. We zitten aan het tafeltje waar gisteren zo hevig gedraaid werd aan de peper- en zoutmolen. Als ik een beetje zout op mijn rosbief wil doen en het dekseltje eraf doe komt er een grote hoeveelheid zout uit. We komen niet meer bij, zouden de mensen het niet door gehad hebben dat het dekseltje er nog op zat? Dan kun je inderdaad draaien tot je een ons weegt.
Na het ontbijt trekken we onze wandelschoenen weer aan. Zo fijn en makkelijk om gelijk in de natuur te staan als je een stap buiten de deur zet.
Wandeling over de Elspeetse heide
Even over het weer
Vandaag is het weer nog somberder dan gisteren. Het miezert zelfs een beetje. We zouden eigenlijk een week eerder een weekend doorbrengen in Veluwe Hotel Stakenberg, maar hadden afgezegd vanwege de regen. Kun je nagaan hoelang de zon al niet schijnt in het weekend. Toch gaan we weer op pad. Het is net zwemmen als je eenmaal door bent valt het best mee. Gelukkig worden we van de miezer niet zo nat als in een zwembad, maar prettig is anders.
Een wildtip
We wandelen weer richting de bungalows, maar gaan nu voor het geitenhok (zonder geiten) rechtsaf. We komen een man tegen met een hond, die tegen ons begint te praten. Of we al iets moois hebben gespot. Dat soort vragen krijgen we vaak, dat komt zeker omdat we met drie fototoestellen lopen en een verrekijker. De man heeft een tip waar we veel wild kunnen zien. Na wat heen en weer gepraat en met behulp van Googlemaps blijkt het hetzelfde veldje te zijn, die Ernst ons gisteren tipte.
Kuddebeschermingshonden
Ook hier wandelen we weer door een hek het landgoed af. Gisteren zagen we bordjes over de schaapskudde, die hier de heide begraast en ook vandaag komen we de bordjes tegen. We worden gewaarschuwd voor de kuddebeschermingshonden, die de schaapskudde beschermt tegen de wolven in dit gebied. We moeten 25 meter afstand houden tot de kudde, gelukkig heeft Adriaan een telelens.
We zijn het poortje nog niet door, of we worden begroet door een enthousiaste loslopende hond. Het zal dus wel loslopen met die wolven als de honden hier niet aangelijnd rondlopen.
Goudhaantjes
Als we verder wandelen komen we langs een omgevallen boom. Aan het hoge gepiep te horen zitten er goudhaantjes in en na een tijdje turen zien we ze zitten. Nou ja zitten dat doen ze niet. Ze hippen van de ene op de andere tak. Een foto maken lukt niet, maar toch is het altijd genieten om even naar de schattige vogeltjes te kijken.
Niet over het fietspad
We wandelen over een heel smal paadje tussen de heide door. Ook vandaag verbaas ik we weer hoe mooi het hier is en dat we hier nog niet eerder waren. We kruizen een fietspad en zien daar een bankje staan. Als een kip zonder kop wandelen we naar het bankje voor een westphilzitten foto en zijn vervolgens de weg kwijt. Gelukkig let Adriaan goed op, want we moeten helemaal niet rechtsaf het fietspad op, maar gewoon rechtdoor het smalle paadje over de heide volgen.
Ook vandaag komen we niet veel wandelaars tegen, wel meerdere fietsers. Blijkbaar zijn hier geen strikte regels voor mountainbikers, want we komen ze gewoon tegen op de wandelpaden. Het gaat er gelukkig gemoedelijk aan toe en we worden ook geen één keer van onze sokken gereden. Dat hebben we weleens anders ervaren.
Over bankjes en de Posbank?
Behalve de bankjes, die we in het begin zijn tegengekomen komen we nu geen bankjes meer tegen. Ik maak me alweer ongerust waar we straks moeten zitten om even iets te drinken en te eten. Adriaan zegt: “We zijn nog maar 5 minuten onderweg en jij begint alweer over eten.” Hij heeft gelijk natuurlijk, maar ik denk graag vooruit.
Ik zeg: “Het is hier een heel stuk rustiger dan op de Posbank” Waarop Adriaan zegt: “Ik denk dat het op de Posbank ook niet zo druk is met dit weer”. Normaal zouden wij ons ook hebben omgedraaid in ons bed, maar vandaag moeten we wel want voor zondag wordt ook slecht weer voorspeld en Adriaan heeft niet voor niets een wandeling getekend.
We worden gefilmd
Ook vandaag maken we weer foto’s van heide, bomen, mooie paadjes en een vennetje.
We wandelen langs een boom waar een gek blauw plat vogelhuisje in hangt. Als we het beter bekijken blijkt het een camera te zijn. Dus als je ergens op de heide bij Elspeet een wildcamera hebt hangen en je hebt twee mensen van heel dichtbij in beeld dan zijn wij het.
Verderop zien we schapen staan op een afgerasterd veldje. We wandelen er niet heen, want volgens Adriaan komen we er op de terugweg langs.
Aan de overkant van de weg
Na ruim 3,5 kilometer steken we de weg over naar de andere kant van de heide. Wel even uitkijken, want er is geen vluchtheuvel, maar het oversteken is goed te doen. Aan de overkant wandelen we weer van de weg af. Hier is de heide wat minder glooiend en is het drukker met mountainbikers.
Gisteravond vertelde Ernst de fotograaf, hoe hij het wild opspoort. Dat hij goed kijkt naar de afdrukken in het zand en dat hij aan een wolvenkeutel voelt, of deze nog warm is.
Op het wandelpad dat op sommige stukken uit zand bestaat, zien we pootafdrukken waarvan Adriaan denkt dat ze van een wolf zijn. Als ik een hondendrol zie liggen zeg ik tegen Adriaan: “Voel even of die nog warm is.” We zullen wel nooit goede wildspeurders worden, want Adriaan wil niet eens even voelen.
Elspeter bossen
Als we ruim 6 kilometer gewandeld hebben steken we de weg weer over om onze wandeling te vervolgen door het bos. Er wordt gewerkt in de bossen. Uitheemse bomen worden gekapt en daarvoor in de plaats worden inheemse bomen geplaatst. Het is de bedoeling dat er meer loofbomen komen in het bos. Het is daardoor een beetje modderig en er liggen veel plassen. Gelukkig kunnen we er wel omheen wandelen.
Een beetje moe
Ik heb vannacht niet zo goed geslapen. Dat heb ik altijd als ik ergens voor het eerst kom en het hielp ook niet dat Adriaan lag te snurken. Iedere keer werd ik wakker van een hele harde snurk. Hij is namelijk hartstikke verkouden en daar ga je nu eenmaal van ronken.
Ewout vroeg gisteren aan ons of wij elke ochtend fris en fruitig wakker worden, omdat wij geen alcohol drinken. Ik zeg tegen Adriaan: “Ik ben helemaal niet fris en fruitig, ik ben hartstikke moe.” Waarop Adriaan zegt: “Ik voel me ook fruitig, als een rotte appel.”
Waar zijn de schapen?
We komen uit bij de plek waar we vanochtend de schapen zagen, maar natuurlijk zijn ze nu weg. Adriaan denkt dat ze niet ver zijn, want de schapenkeutels op het pad zijn nog warm. Daarom volgt hij het spoor van keutels en ja hoor daar staan ze te grazen op de heide beschermd door drie honden. Adriaan maakt van meer dan 25 meter afstand een foto met de telelens. Niet omdat we gehoorzaam zijn, maar omdat we niet om willen lopen.
Een bekend stukje en het veldje zonder wild
Na de bossen komen we weer uit op de heide en bij de Schapendreef, waar we gisteren ook al waren. Dit keer kiezen we voor het overdekte bankje om onze lunch op te eten. We weten verder de weg en wandelen terug naar het hotel.
Rond 16.00 uur wandelen we naar het veldje waar we wild kunnen spotten en wachten totdat het bijna donker is, maar we zien helemaal niks. Door de schemer wandelen we terug naar het hotel waar we wederom genieten van het heerlijke diner.
We besluiten de volgende dag na het ontbijt en het uitchecken naar huis te rijden. Eigenlijk hadden we nog graag een stukje gewandeld bij kasteel Staverden, maar we vinden het weer toch te slecht.
Als we de Stakenbergweg oprijden steekt er vlak voor onze auto een ree over. Toch nog wild gespot.
Jammer van het miezerige weer, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Ook een weekend weg naar hotel Stakenberg?
Alle informatie over het hotel vind je via deze link
Foto’s bekijken van Ernst Dirksen kan via deze site
Hou onze Instagram in de gaten vanaf 22 december 2024 tot 6 januari 2025 kun je een weekend weg naar Veluwe Hotel Stakenberg winnen.
Meer over ons en informatie over de wandelingen
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Wandeling over de Liesberg:
Start: Hotel Stakenberg, Stakenberg 86, 8075 RH Elspeet
Provincie: Gelderland
Afstand: 7 km
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Bewegwijzering: geen, bij de receptie van het hotel hebben ze een speurtocht met vragen en een beschrijving van deze route.
Wandeling over de Elspeetse heide
Start: Hotel Stakenberg, Stakenberg 86, 8075 RH Elspeet
Provincie: Gelderland
Afstand: 10 km
Link naar het GPX-bestand , of komoot
Bewegwijzering: geen
Een alternatief op de twee bovenstaande routes is de Trage Tocht Vierhouten Stakenberg van 15 kilometer. Hiervan kun je de routebeschrijving downloaden via de wandelzoekpagina, mits je lid bent (€ 13,49 per jaar)
Happen en Stappen
Je kunt ook vanuit het hotel een happen en stappen route doen. Er is een route ontwikkeld van 19 kilometer naar Vierhouten en terug. Je kunt bijvoorbeeld starten met koffie/thee met gebak bij Veluwe Hotel Stakenberg en wandelen naar Pannenkoekenhuis De Boswachter in Vierhouten voor een soepje. Daarna wandel je terug naar het hotel waar je een lunchgerecht (bij het ochtendarrangement) of een hoofdgerecht (bij het middagarrangement) geserveerd krijgt.
Er wordt ook een route ontwikkeld waarbij je naar de Brasserie van Staverden wandelt. Deze route wordt rond de 13 kilometer en zal ongeveer vanaf februari 2025 te boeken zijn.
Via deze site kun je het Happen en Stappen arrangement van Veluwe Hotel Stakenberg naar Vierhouten boeken.
