met Chris Smallenbroek

Wandelen over de Hemelseberg met Chris Smallenbroek is een blog over een wandeling langs de vele beken en watervallen op landgoed de Hemelseberg en de Oorsprong. We komen langs prachtige plekken zoals het Kerkpad en brengen een bezoek aan een ransuil.

Nog een keertje met Chris opstap

In januari deden we een hele mooie wandeling met Chris Smallenbroek over de onbekende Veluwe. We kennen Chris van Instagram en omdat de eerste gezamenlijke wandeling een succes was, maakten we een nieuwe afspraak. Dit keer ontdekten we de Hemelseberg, gingen opzoek naar een uil en maakten we kennis met Jan, die ook al meerdere keren met Chris meegewandeld heeft.

Regenkleding wat is dat?

Een week voordat de wandeling plaatsvindt wordt er geweldig mooi lenteweer voorspeld, maar op de dag zelf is daar niet zoveel meer van over. Toch is de temperatuur goed en daarom besluit ik mijn winterjas thuis te laten. Ik had echter niet op regen gerekend en daarom geen paraplu, of regenjas meegenomen. Onderweg in de auto krijg ik een berichtje van Chris: “Het regent hier” dus vraag ik hem of hij een paraplu kan meenemen. Lastig fotograferen, maar beter dat dan er bijlopen als een verzopen kat aan het einde van de wandeling.

Ik zeg nog tegen Adriaan: “Als het maar geen oranje is, want dat vloekt bij mijn jas.” Ik heb de keuze tussen een roze en een zwarte, maar wil het Chris niet aandoen dat hij met een knal roze paraplu moet lopen. Dus kies in de roze, hebben we in ieder geval iets fleurigs om op de foto te zetten.

Airborne Museum at Hartenstein

We beginnen bij het Airborne Museum at Hartenstein. Dit museum, over de Slag om Arnhem in september 1944, is gevestigd in het voormalige hoofdkwartier van de Britse troepen. Wij slaan vandaag het museum over, want we moeten natuurlijk wel op tijd terug zijn voor de lunch.

Als eerste wandelen we naar een plek waar Jan een bosuil heeft gezien. Chris vertelt dat de bosuilen op het moment niet zo vaak thuis zijn, omdat ze opzoek zijn naar een vrouwtje. Jammer genoeg heeft hij gelijk, want eenmaal aangekomen bij de plek is de bosuil gevlogen. We lachen om Chris zijn grapje dat Jan naar huis mag nu we weten waar de uilenboom is. Maar Jan heeft net als Adriaan een vrije dag genomen om hier met ons in de regen te lopen, dus hij mag blijven.

We wandelen verder achter Chris aan en komen al snel uit bij de prachtige lanen, die we al zo vaak hebben gezien op de foto, maar niet in het echt.

Gedenkzuil Kneppelhout-van Braam

We wandelen richting een gedenkzuil, die op het hoogste punt van het landgoed staat. De gedenkzuil staat er sinds 1895. De familie Kneppelhout, die op de Hemelseberg woonden in een wit kasteeltje, hebben veel gedaan voor Oosterbeek en stelden het landgoed open voor de bewoners. Om hun dankbaarheid te tonen heeft het volk geld ingezameld om een gedenkzuil voor de familie te laten maken.

Na even van het uitzicht op de vele paden te hebben genoten, wandelen we één van de paden in. Deze wandeling is niet voor watjes, want we lopen heel veel naar beneden en weer naar boven.

Het landgoed Hemelseberg is prachtig overal vind je kabbelende beekjes, stroomversnellingen, watervallen en leuke bruggetjes. Ondanks de regen genieten we volop en maken we overal foto’s van.

Grothuisje

We worden ingehaald door een groep oudere mensen in vrolijke gekleurde kleding. Ze lopen de heuvels op en af alsof het niets is. Dit doen ze vaker, dat zie je aan alles. Wij doen even een stap opzij om ze voor te laten gaan. Eén van de mannen grapt dat de anderen niet willen geloven dat wij het ontvangstcomité zijn. Ik heb de nijging om ze te gaan aanmoedigen: “Hup je kan ‘t”, maar ze hebben helemaal geen aanmoediging nodig.

De reden dat we ze voor laten gaan is omdat we foto’s willen maken van het mooie grothuisje zonder mensen erop. Daarvoor moeten we langs de rand van de beek lopen langs een schuine modderige kant, maar wij hebben natuurlijk alles over voor de foto.

Het lijkt net alsof het grothuisje er al eeuwen staat, maar dit exemplaar staat er pas sinds 2007. Dit huisje is geïnspireerd op het oorspronkelijke huisje, maar is van beton bekleed met misbaksels.

Tuin de Lage Oorsprong

We wandelen van de ene highlight naar de andere, zo gaat dat tijdens een wandeling met Chris. Hij leidt je langs de mooiste plekken. Na het Grothuisje wandelen we langs Tuin de Lage Oorsprong. We moeten echt een keer terug, want een bezoek aan deze tuin klinkt ook heel aantrekkelijk.

De tuin raakte zwaar beschadigd in WOII en verviel tot niemandsland totdat betrokken Oosterbekers de tuin weer lieten herrijzen. Nu is de tuin met haar historische elementen, sculpturen en gevarieerde begroeiing een schitterende plek om tot rust te komen en te genieten.

Vroeger heeft hier een landhuis gestaan, die geheel verwoest werd tijdens de slag om Arnhem. Nu kun je alleen nog zien waar het huis vroeger gestaan heeft. Chris vertelt ook nog over een zwembad, maar omdat ik niet helemaal goed geluisterd heb vraag ik bij elke kuil, die we tegenkomen: “Is dit het zwembad?”

Je komt echter niet langs het zwembad, maar wel als je een bezoek brengt aan de tuin. Er zwemmen nu salamanders en stekelbaarsjes in.

Een hele fotogenieke plek

Een boswandeling is altijd erg leuk, maar als je over een landgoed wandelt kom je veel meer fotogenieke plekken tegen. Zoals de met de hand gegraven sprengen en de prachtige watervalletjes, maar ook een schitterende bloeiende magnolia naast het pad. Natuurlijk lassen we even een moment in om foto’s te maken van deze prachtige boom.

Verderop wandelen we langs een grote vijver. Waar Chris ons de reigersnesten aanwijst in de bomen. Er zijn zelfs al een paar reigers aan het broeden.

We wandelen door en komen bij een plek uit waar het water van de beek door een smalle houtenstellage via een waterval in een vijver stort. Aan de overkant van de weg zien we prachtige huizen staan. Wat woon je toch mooi in deze omgeving.

Alle beken hebben namen

Al meerdere keren is het me opgevallen dat er een soort van bankjes bij de beken staan, waar de namen van de beken opstaan. Adriaan moet er van mij een foto van maken. Ik leg uit aan Jan en Chris dat ik heel vaak een verhaal wil vertellen over iets en dat Adriaan er dan geen foto van heeft gemaakt. Andersom gebeurt het ook vaak dat hij een foto van iets maakt waar ik geen verhaal bij heb.

Kerkpad

We wandelen en smal straatje in: het Kerkpad. Af en toe hebben we vanaf het pad uitzicht op de uiterwaarden van de Nederrijn. Verderop lopen we langs studio Kees Marcelis. De medewerkers van dit bureau zien waarschijnlijk elke dag mensen langlopen, die het populairste klompenpad van Gelderland wandelen: “Het Rosandepad”. Voor het architectenbureau staat een prachtige tafel, die spiegelt door de vele regen. Adriaan en ik zien het meteen, dit is een westphilzitten plek. Dus poseer ik al zittend aan de tafel met mijn pet op en paraplu. Doordat alles nat is spiegelt de lucht mooi in de tafel en op de stoelen. Gelukkig zit ik op een plasticzak, want anders had ik de wandeling moeten vervolgen met een natte broek.

We wandelen verder op weg naar het roze huis. Verderop komen we over een vlonderpad met een niet overbodig bordje: “Pas op gladde vlonder”. Na mijn spagaat bij kasteel Cannenburch ben ik extra voorzichtig en gelukkig val ik deze keer niet.

Aan het einde van het pad staat een roze huis, maar op het moment wordt het huis opgeknapt. Volgens Jan en Chris is dat erg jammer, want dit is normaal een heel fotogeniek plekje. Naast het huis is Henks Pluktuin gevestigd waar je allemaal leuke workshops kunt volgen. Als ik in de buurt zou wonen wist ik het wel.

We wandelen nog een rondje om de kerk, waar we ons verbazen om de Harry Potter knotwilg voor de kerk.

Normaal volgt er een stukje door de uiterwaarden, maar we hebben allemaal niet zo’n zin om te glibberen en te glijden. We wandelen een klein stukje over de polderweg om te genieten van het mooie uitzicht en wandelen vervolgens terug richting de kerk. Daar slaan we linksaf om langs de Benedendorpsweg te lopen, waar we prachtige huizen ontdekken.

Toch nog een uil

We komen uit bij de Gielenbeek, waar we weer een leuk bospad inlopen. Naast de beek bloeien heel veel bosanemoontjes, een prachtig gezicht.

We komen een vrouw tegen met een paard, die vraagt wat we zoal fotograferen en ook zij heeft het over de bosuil. Als wij vertellen dat de bosuil niet thuis is vertelt zij ons dat er verderop in de woonwijk ook ransuilen zitten. Natuurlijk zijn de mannen gelijk geïnteresseerd. Ik heb er een hard hoofd in, want we zijn al vaker ergens heen gestuurd waar we vervolgens de vogels niet konden vinden. Ik heb eigenlijk wel trek en wil graag bij de bosanemonen blijven, maar loop zonder te zeuren achter de mannen aan.

Als we de bewuste boom hebben gevonden zien we eerst helemaal niets, maar dan ziet Adriaan braakballen en een gigantische hoop vogelenpoep. Ik denk eerst dat er een kat in de boom zit zo groot is de uil, maar ondanks zijn grote ziet Chris hem niet. Wij zijn zo druk bezig naar de vogel te wijzen, dat we de man die aankomt fietsen niet eens opmerken. Pas als hij zegt: “U staat op mijn terrein.” Merk ik de man op.

Natuurlijk probeert Chris de man te ontdooien door een gesprek aan te knopen over de uilen. De man zegt zuur: “Er waren eerst meer uilen, maar doordat er steeds groepen zoals jullie komen kijken, worden het er steeds minder.” Dat dat niet waar is horen we later als we onze tipgeefster weer tegenkomen bij de paardenwei. Kortgeleden zijn de bomen gesnoeid en dat vinden de ransuilen niet zo prettig.

Lunchen bij Restaurant Klein Hartenstein

We wandelen terug naar het prachtige landgoed de Hemelseberg en genieten van het uitzicht op de mooie beken, de bijzondere bomen en een schitterende vijver. Ook wandelen we weer langs het plekje met de bosanemonen, een parkachtig gedeelte en langs een mooi huis. Wat een fijne plek om te wonen.

We genieten van de mooie omgeving, maar zijn ook blij als we bij Restaurant Klein Hartenstein aankomen, omdat we toe zijn aan de lunch en wat drinken. We leggen onze tassen in de auto waardoor ik zonder bril de menukaart moet lezen.

Gelukkig doet een foto maken met de telefoon wonderen en kan ik toch wat bestellen. Adriaan en Jan smikkelen van een club sandwich kip met friet en Chris en ik nemen een heerlijk broodje gerookte zalm. Het was weer een fantastische dag, er komt vast nog een volgende keer.

Zo jammer van al die regen en dat de wandeling weer voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: Restaurant Klein Hartenstein, Utrechtseweg 226, 6862 AZ Oosterbeek

Provincie: Gelderland

Afstand: 8 kilometer, maar uit te breiden met een wandeling door de uiterwaarden.

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: geen! Ook met Chris een Foto Instawalk meelopen? Kijk voor het programma op Facebook Chris, of Instagram Chris, of neem contact op met hem via een PB. Deelname is gratis, alleen de lunch niet.

Paaltjes wandelingen in de buurt: klompenpad het Rosandepad van 13 kilometer, of één van de andere paaltjes wandelingen vanaf dit startpunt: groen 4,8 – oranje 5,9 – blauw 6,9 – paars 7,8 en rood 13,7 km.

Wandelingen in de buurt