Wandelen op Wieringen (deel 1)

Start: Hoofdstraat 4, 1777 CB Hippolytushoef

Provincie: Noord-Holland

Afstand: 9,3 km

Bewegwijzering: groene en rode pijlen en knooppunten. Zie extra info onderaan het blog:

De hele route kun je vinden op: https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/4554842/wandelroute/wieringen

Een paar ganzen.

Wandeldag

Al heel lang willen wij een keer een route doen op Wieringen, maar het kwam er steeds niet van. Eerlijk gezegd hield ik het een beetje af, omdat ik dacht dat het niet zoveel aan zal zijn, maar ik ben helemaal om. Wat een geweldige wandeling en wat valt er veel te zien.

Actiefoto (dansje?).

Zaterdag is het tegenwoordig wandel-dag. Eerst moesten we de wandeling inplannen tussen de andere afspraken door. Soms was dat best een puzzel. Nu deze afspraken allemaal niet meer doorgaan, is het onze enige uitje in de week geworden en veel makkelijker in te plannen. Elk nadeel heeft z’n voordeel.

Mooi plekje voor de dijk, de Marskepoeltjes

Als haar hoofd los zat, zou ze die ook in de auto laten liggen

Het begint al goed. We parkeren onze auto, doen onze schoenen en jassen aan. Hijsen de rugzakken op de rug en gaan achter de groene pijlen aan. Soms moet je rare dingen van die pijlen zoals een rondje om een doodgewone boom. Zouden ze daar lol om hebben tijdens het samenstellen van de route bij Wandelnetwerk Noord-Holland?

We lopen langs een boompje met bloesem en ik wil mijn fototoestel pakken, oeps geen fototoestel. Die ligt natuurlijk nog in de auto. Gelukkig zijn we nog niet zolang op pad en als we dat malle rondje overslaan zijn we zo weer terug bij de auto.

Maar goed, dat ik er hier niet pas achter kwam dat mijn fototoestel en verrekijker nog in de auto lag.

Vorig jaar heb ik op een hele warme dag een keer het drinken vergeten in mijn tas te stoppen. Daar kwamen we pas halverwege achter. Gelukkig had ik wel een mineola bij me, die we toen samen gedeeld hebben. Je moet iets doen om de man aan het fruit te krijgen.

De eerste treuzelspot, lammetjes en bloesem

Al snel zijn we weer op weg. Dit keer met fototoestel en verrekijker. We zien al gauw een bankje voor de signatuurfoto. Eindelijk is de winterjas uit, daar krijg je hele ander foto’s van.

Nieuwe look, jas uit, hoed op.

We lopen verder richting de dijk, want we gaan een stuk langs de Waddenzee lopen. We komen echter niet ver, want we zien schapen met lammetjes en bomen die in bloei staan en dat alles moet natuurlijk op de foto. Er is één lammetje met hele vieze zwart knieën. “Kijk” zegt Adriaan “Dat lammetje heeft ook een fotobroek aan.” Adriaan heeft zelf namelijk ook altijd van die vieze knieën en daarom een speciale broek, die wij de fotobroek noemen.

Jong geleerd, oud gedaan.

Adriaan is goed op dreef vandaag. Als we eindelijk verder lopen komen we een man tegen die een beetje vreemd loopt. Adriaan zegt droog “Tien uur ’s ochtends en nu al dronken.” En wij hebben alweer gelachen, ondanks dat er eigenlijk niks te lachen valt.

Het straatje waar de dronken man liep.

We zien een zwaluw vliegen, onze eerste van dit jaar. Dus is het nog geen zomer.

Daar is de Waddenzee en heel veel vogels

Eindelijk komen we bij de dijk aan. Bovengekomen hebben we een magnifiek uitzicht. Links is een soort vogelreservaat waar het vol zit met scholeksters en grutto’s. We bekijken het door de verrekijker, want we kunnen niet dichterbij komen. Dit deel is verboden toegang. Wij lopen naar rechts, wat een ruimte en wat valt er veel te verrekijkeren. We zien Den Helder en Texel, bergeenden, ganzen, kluten, aalscholvers en pleviertjes.

Boven op de dijk heb je zo’n mooi uitzicht!

Het is best een lang stuk langs de dijk, maar wij vervelen ons niet er is zoveel te zien. Ik blijf veilig bovenaan de dijk lopen, maar Adriaan loopt steeds naar de waterkant om de vogels op de foto te zetten. Er schrikt ook een konijn van hem, die er als een haas vandoor gaat. Het tijdschrift (de roots) waar we deze wandeling uit hebben had ons hazen beloofd, maar een konijn is ook goed.

Het ziet er een beetje saai uit, maar er is zoveel te zien.

Adriaan ziet een hele bijzondere eend en moet even de verrekijker lenen om het goed te bekijken. Volgens hem is het waarschijnlijk een zee-eend. Waar ik natuurlijk een W-Zee eend van maak. Zo flauw.

Geen W-Zee eend, maar een pleviertje.

De handige wandelapp

Op een gegeven moment moeten we als we de route willen blijven volgen naar rechts bij het water vandaan. Daarom is het zo handig om de wandelroute op de app te hebben gedownload (zie extra info). Zodat je precies kunt zien waar je bent en waar je heen moet als er geen pijlen zijn. Het is even zoeken, maar dan vinden we een opstapje zodat we over het hek kunnen klimmen de grasdijk op.

Oh, kijk daar komen de tegenliggers.

Ook daar zien we weer lammetjes en terwijl Adriaan naar de lammetjes toe loopt, vliegen er twee patrijzen op. Ook zwermen er vogels voor ons uit. Het blijken tapuiten te zijn. Nog nooit zagen we er zoveel tegelijk. Er komt een zin in me op voor het blog: “Op zoek naar het avond eten kwamen we patrijzen, lammetjes en een konijn tegen”.

Te vroeg begonnen aan de picknick

Aan het einde van de dijk besluiten we ons broodje op te eten, want je weet nooit wanneer we weer een bankje tegenkomen. We kiezen een mooi plekje uit in het gras. Het zit best lekker, het uitzicht is niet verkeerd en het is wel tijd voor een broodje. We hebben ons record treuzelen verbroken over 4,5 kilometer hebben we twee uur en een kwartier gedaan.

Picknick op de grasdijk

Als het broodje op is nemen we afscheid van de Waddenzee en lopen de dijk af richting Stroe. Aan de andere kant van de dijk staat een picknickbank, maar wij hebben ons brood al op. Ik maak een foto van de picknickbank. Deze foto was niet mooi genoeg voor het blog, maar ik weet wel een andere fotograaf te inspireren om foto’s te maken van een lelijke plek bij een lelijke parkeerplaats.

Gastvrij onthaal in Stroe.

We lopen langs een weg richting een kerkje. Aan het einde van de weg is er een veld ingericht voor mensen, die daar willen picknicken. Wij krijgen er de slappe lach van. Hebben wij eens een keer niet gewacht met ons brood opeten. Het is een heel mooi idyllisch plekje met een klein kerkje en een begraafplaats. We maken wat foto’s en vervolgen onze weg.

Hebben ze speciaal voor ons een picknick plek ingericht…. hebben wij ons brood al op.

Stroe in Noord-Holland niet in Gelderland

Wat een leuk dorp dat Stroe, er is zelfs een museum (dicht natuurlijk). We komen langs mooie boerderijen met mooie tuinen en een stukje verderop komen we langs een picknick wandeltuin. Ik ga er maar even bij zitten, want Adriaan moet zo nodig alle bloemetjes in die tuin fotograferen.

Daar ligt ie weer.
jammer genoeg was het geen pluktuin.

We zijn bijna de corona vergeten, maar schrikken op als er iemand die zijn hond uit laat ongegeneerd begint te hoesten. Gelukkig is hij ver weg, ook signaleren we weer de verboden vieze rode zakdoek. We zien een jong stel met een baby die op bezoek zijn bij een ouder echtpaar. Ze hebben het gezellig, maar zitten minstens 5 meter bij elkaar vandaan.

Zien we daar een haas of is het een bonkje (graspolletje)?

We vragen ons af waar de beloofde hazen blijven en dan zien we verderop op een landje een stuk of 6 haasjes liggen. Ze zijn erg ver weg, te ver weg voor de foto, maar we hebben ze toch gezien.

De haasjes waren erg ver weg.

We lopen langs een grote weide met schapen. Ik vraag me af waar de lammetjes zijn en Adriaan zegt “Deze schapen houden ze voor de wol niet voor het lamsvlees.” Waarop ik antwoord “Ja, wol dat heb je nodig” en net als Adriaan denkt waar heeft dat mens het over, zeg ik: “We spelen ook nooit meer Catan.” Dat doet mijn hoofd soms rare gedachtesprongetjes en niet iedereen kan het volgen en een man zeker niet.

Een veld vol wol.

Als we een stukje doorlopen komen we toch bij een veldje met allemaal schattige lammetjes. We schieten ons rolletje weer vol. Ik ontdek ook nog andere vogels verderop, het blijken wulpen te zijn. Er is zoveel te zien tijdens deze wandeling.

een wulp!

We komen langs een begraafplaats, waar een rij prachtige bomen in bloei staan. We nemen even een kijkje en maken wat foto’s van de mooie bomen.

Wat een mooie bomen op deze begraafplaats.

Terug in Hippolytushoef

Eindelijk zijn we weer terug in Hippolytushoef. We hebben nog een onderonsje met drie lama’s, met hele rare tandjes. Adriaan maakt nog wat foto’s voor in het plakboek en voordat we het weten zijn we weer terug bij de auto.

Heeft deze lama een beugel nodig?

We rijden langs de tulpenvelden terug naar huis. Waar we onszelf weer voor een week opsluiten, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

een winkel en een kroeg in Hippolitushoef

Extra info:

Wij deden de verkorte route en hebben die samengesteld met de routeplanner van Wandelnetwerk Noord-Holland, zodat je met de app van Wandelnetwerk Noord-Holland kunt wandelen. https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/routeplanner

Knooppunten: 81, 73, 51, 52, 56, 55, 53, 50,4, 81

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Wandelingen in de kop van Noord-Holland

Ommetje van de maand – Kop van Noord-Holland
Wandelen in Petten en het Palendorp
Alweer naar Wieringen
Wandelen op Wieringen (deel 2)
Wandelen op Wieringen (deel 1)
Uitwaaien in Callantsoog
Grafelijkheidsduinenroute
Wieringermeerdijkroute

7 reacties

  • Ik kom wel eens nij het Wad zo’n mooie gebied.
    Moie foto’s van een schitterende omgeving

  • Ja, heerlijk en zo rustig. Vandaag hebben we deel 2 van de wandeling gedaan. Volgende week een blog er over en nog meer foto’s

  • Leuk dat je hebt genoten Karin. Wij ook en het wordt dan zeker een lange tussenstop. 😀

  • Genoten, kom er vaak langs op weg naar Texel. Reden om eens een hele lange tussenstop te maken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *