Wandelen in Twente: Wandeling in en rond de Engbertsdijksvenen

Start: De Johanneshoeve, Dalweg 39, 7676 SB, Westerhaar-Vriezenveensewijk

Provincie: Overijssel

Afstand: 11 km.

Link naar een soortgelijke wandeling: https://overwandelengesproken.blogspot.com/2015/02/wandeling-engbertsdijksvenen.html

Je kunt ook zelf een route maken met:

https://twente.routemaker.nl/routeplanner/wandelen

Vandaag mogen we verdwalen

Op 29 mei doen we een wandeling bij de Engbertsdijksvenen. Ilse gaat niet mee, want die is nog moe van de activiteiten van gisteren en eergisteren. Dus kunnen we lekker ver en verdwalen maakt niet uit.

Hé kijk ik zie een bankje.

We hebben een heel leuk beginpunt uitgekozen. De Johanneshoeve is een hotel in een voormalige boerderij. Het is omdat we zo van de eekhoorns houden anders zouden we hier wel een keertje willen slapen.

Bij het “hotel” kun je tenminste niet verdwalen.

Als we uit de auto stappen en Adriaan even een gesprek voert met de boerderijkat, zien we leuke vogeltjes in een border met wilde bloemen. Het zijn putters, de eerste foto’s zijn alweer binnen.

Een geluksmomentje: puttertjes in de border.

Het knooppunt waar we moeten beginnen is snel gevonden en we gaan op pad. Langs een saaie asfaltweg, maar wel één waar een roofvogel voor de nodige afleiding zorgt.

Wit met rode stippen

Het is nog vroeg en daarom ook nog wat fris, waarom heb ik mijn vestje in de auto laten liggen? Ik heb echt geen flauw idee. Ik doe wel vaker van die dingen. Gisteravond deed ik een online yogales in de zon, omdat ik dan mooie bruine benen zou krijgen en een gestroomlijnd lijf. Ik had me beter moeten insprayen met antimuggenspul, want ik zit onder de muggenbulten. In plaats van bruine benen, heb ik nu witte met rode stippen en dat gestroomlijnde lijf heb ik ook nog steeds niet.

Gelukkig zie je er niets van op de foto.

Aan het einde van de weg, bij knooppunt C41 hebben we al 1 kilometer gelopen en ontdekken we dat we daar ook hadden kunnen parkeren. We slaan linksaf een leuk weggetje in langs het water. Het stikt er van de vogeltjes We vinden het nu al een leuke route. Het is alleen een beetje onduidelijk waar we moeten lopen omdat het smalle pad bestemd lijkt te zijn voor mountainbikers. We komen zelfs langs een picknicktafel waar ze overheen kunnen fietsen. Dus lopen wij over het brede pad er naast.

Gezellige picknicktafel.

Aan het einde van het weggetje komen we langs eikenbomen, die beplakt zijn met stukken plastic. We hadden dit op Facebook gezien, met een specht er aan gekleefd, maar gelukkig kleeft dit plastic niet. Op sommige bomen zien we de processierupsen lopen en anderen hebben er geen last van. Het is in ieder geval een raar gezicht en of het helpt dat weet niemand.

Daar gaan ze hoor achter elkaar aan.

Gratis aarde, altijd handig

We doen een wandeling met meerdere kleuren pijlen en het is nog niet misgegaan. Na het paadje met de processierupsen moesten we rechtsaf en dan rechtdoor. Wij doen echter rechtsaf en daarna linksaf. We komen langs een fabriek die in potaarde handelt. Al gauw hebben we door dat we fout gaan, dus sjokken we weer terug. Als we weer op de goede weg zitten komen we langs een bult aarde en een bord waarop staat  “Free Peat”. “Ha” zeg ik “Gratis aarde, dat is fijn.” Adriaan lacht, die heeft allang gezien dat het bedrijf zo heet.

Als je hier langs loopt, ga je fout.

Op goed geluk lopen we rechtsaf en komen we uit op een zandpad met her en der omgezaagde bomen. Het ziet er niet echt heel mooi uit. Wat heb ik nu weer uitgezocht? Er zijn waarschijnlijk werkzaamheden uitgevoerd door Staatsbosbeheer en de natuur moet zich nog herstellen. Wij lopen stug door, want we moeten nog 8 kilometer.

Mooi is anders.

We mogen naar rechts, maar ook daar is het niet mooi. Er is een dijk waar we niet achter mogen komen en verder is er niet veel te zien. We zijn blij als we water tegenkomen en een valk in een boom.

Eindelijk water, dan ziet het er al een stuk beter uit.

Toch wel een heel mooi gebied

Ik wil al bijna voorstellen om de wandeling te verkorten, maar als we aan het einde van de weg links af gaan wordt het eindelijk mooier. Kleine vennetjes aan weerskanten van de weg, met veenpluis en kwakende kikkers. Er moeten ook boomkikkers zijn, maar hoe we ook zoeken in de bramenstruiken. We zien ze niet.

Dit maakt alles weer goed.

Inmiddels is het alweer tijd om te lunchen, of wij vinden het tijd omdat we langs een leuk plekje lopen met een bankje. Adriaan eet snel zijn brood op en gaat de bellenblazende kikkers fotograferen. Ik doe er wat langer over, want ik heb grof volkoren en daar moet je heel goed op kauwen. Als we in Overijssel gaan wonen moet de bakker maar meeverhuizen.

Het lunch plekje van vandaag. Daar zit ik nog wel even met mijn volkorenbroodjes.
bellenblazende kikkers

Het is toch wel een erg mooi gebied en we lopen ook niet meer verkeerd. We lopen langs de bosrand en door het bos. We horen spechten, maar zien ze niet. Het geeft niks we hebben bij het huisje het allermooiste spechtenpaar met hun zagende kuikens in een boom.

Vogeltjes kijken

Verderop komen we langs een bordje met vogelkijkhut ’t Krik-eantie er op. Natuurlijk gaan we kijken. Bij de hut is niet veel te zien, maar naast het pad staan bloeiende bramenstruiken en we komen een koolmeesje tegen, die ook op de foto wil. Het koolmeesje komt alleen op Instagram, sorry.

Ik heb het geprobeerd te googelen, maar ben er nog niet achter wat het betekend.
De hut!

We lopen door en zijn bijna weer bij het beginpunt, maar wij willen nog langs het knuppelpad. Dus door maar weer, we lopen langs het water en zien daar vingerhoedskruid. Daar hadden we al foto’s van maar van deze nog niet.

Nog meer foto’s van vingerhoedskruid.

We komen langs koeien en Adriaan de koeienfluiter begint weer een heel gesprek met de dames. Hij wil gewoon een mooie foto.

Oh meneer , want kunt u mooi fluiten en wat hebben wij last van vliegen.

Een pad van knuppels

Net als we denken dat er geen einde aan de weg komt, mogen we een leuk bruggetje over en na nog een stukje lopen zijn we eindelijk bij het knuppelpad. We nemen het pad van alle kanten op de foto. Nu hebben we alle hoogtepunten gehad en willen we zo snel mogelijk terug naar de auto.

Het knuppelpad: Weer eens wat anders als een gewoon vlonderpad.

We lopen langs de kortste route, langs een maisveld. Het is maar goed dat het mais nog niet zo hoog staat, want dan had je er amper langs kunnen lopen. We zien weer een buizerd heel laag overvliegen. Zal het dezelfde zijn als die we in het begin zagen?

Staatsbosbeheer is weer lekker bezig geweest.

Dit is alweer bijna de laatste blog van de vakantie, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en meer wandelingen in Twente

Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram Facebook, of Pinterest?

Wandelen over Landgoed Singraven
Wandelen vanuit Losser en Heino
Wandelen in Ommen en Haaksbergen
Wandelen bij Diepenheim
Een rondje Kristalbad
Het is altijd mooi in het Buurserzand
Dal van de Mosbeek en Manderheide
Wandelen in Twente: Waterpark Lankheet en de Oostendorper Watermolen
1 2

6 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *