Wandelen in Ommen en Haaksbergen gaat over twee fantastische wandelingen. Bij de Besthmenerberg wandel je door een mooi bos, langs twee vennen, over een vlonderpad langs een openluchttheater en een uitkijktoren. De route van 8 kilometer begint en eindigt bij de Sahara in Ommen en is voor een groot deel te volgen via gele markeringen.
Het Haaksbergen Twistpad is ook een hele mooie route van 7 kilometer door het Haaksbergerveen, langs grenspalen en over een supermooi vlonderpad.
September een hele fijne vakantie maand
September was voor ons een hele fijne maand. We hebben amper gewerkt en heel veel gewandeld. We zaten een week in Enter in Overijssel en een week in Midlaren in Drenthe. De blogs over onze wandelingen in Drenthe volgen nog en daarom heb ik twee wandelingen, die beslist niet bij elkaar in de buurt zijn gecombineerd in één blog.
Route 1: Besthmenerberg in Ommen
Wandelschoenen vergeten
We beginnen de wandeling bij de Sahara in Ommen en natuurlijk loopt Adriaan de zandvlakte op om een fotootje te maken. Ilse en ik hebben onze schoenen nog niet eens aan. Dat is voor Ilse ook een beetje moeilijk, want haar schoenen staan nog in het vakantiehuisje onder de trap. Daarom houdt ze haar gewone schoenen aan met wandelsokken. Het is maar te hopen dat we niet al te veel modder tegenkomen. Gelukkig draagt ze gympen en geen schoenen met naaldhakken.
Niet helemaal de gele pijlen volgen
We volgen de gele pijlen het bos in. Het is een mooi gevarieerd bos en we zien al heel wat paddenstoelen. We hebben afgesproken dat we alleen voor een vliegenzwam op de grond gaan liggen, want anders duurt de wandeling wel heel erg lang. We zien heel veel “poef” paddenstoelen zo noemen wij een aardappelbovist. Als je per ongeluk op een rijpe aardappelbovist trapt, ploft de zwam. Ik heb er weleens een filmpje van gezien, maar heb het nog nooit in het echt meegemaakt.
Totdat we bij het eerst vennetje, het zeesserven, zijn volgen we de gele pijlen. Daarna gaan we over op rood. Wij willen graag aan de zuidkant langs de vennen lopen, want bij het tweede ven, het bestmenerven, hebben we een vlonderpaadje ontdekt op de kaart. Bij knooppunt 34 pakken we de blauwe route op en kiezen steeds de paden, die zo dicht mogelijk langs de vennen lopen.
Wat moet je doen als je vast komt te zitten in drijfzand
Er zijn plekken waar je bij het vennetje kan komen, maar het is er wel heel erg zompig. Ik zeg tegen Adriaan: “Straks is het drijfzand, kom terug want wij krijgen jou er met geen mogelijkheid meer uit.” Waarop Ilse, die als ze vrij is veel tijd op TikTok doorbrengt zegt: “Als het drijfzand is moet je gaan liggen op je buik met je hoofd naar beneden.” Gelukkig is er niets aan de hand, want dat zal toch zonde zijn van de fototoestellen en alle andere spullen die hij meesleept.
Thuis heb ik het even opgezocht en voordat je gaat liggen moet je alle zware spullen van je afgooien. Van TikTok leer je niet alles.
Een heel leuk vlonderpaadje
Bij het bestmenerven staat een verboden toegang bordje van staatsbosbeheer. Je mag daar niet aan de oever van het ven staan. Daar gaat de blauwe pijl naar links, als je deze blijft volgen kom je bij de parkeerplaats de Steile Oever uit. Wij gaan gewoon rechtdoor weer terug naar de gele route. Het eerste stuk staan er echter nog geen pijlen en zijn we blij dat wij onze routes altijd via Komoot lopen.
We komen uit bij een klein fotogeniek vlonderpaadje, waar Ilse een foto kan maken van West en Phil zodat we weer een recente foto van ons samen hebben.
Aan het einde van het vlonderpad staat een bankje waar we even gaan zitten om van de natuur te genieten en een Twix te eten.
Bostheater Ommen
Het is me een raadsel hoe, maar we vinden de gele pijlen weer terug. De Besthmenerberg is maar 34 meter hoog, maar toch voelen we al dat we naar boven lopen.
We komen uit bij het Bostheater Ommen. Er is niemand en omdat het lekker galmt doen we even alsof we optreden. Het terrein is verder niet zo mooi en volgens Ilse erg onpraktisch zo’n theater midden in het bos. Wel vallen de ouderwetse verschillende lampenkappen bij de entree op. Van mij mogen ze daar nog veel meer van ophangen. Zo’n leuk gezicht.
Uitkijktoren Ommen
Een klein stukje verder komen we langs het volgende hoogtepunt van deze wandeling de uitkijktoren Ommen. Je kunt vanaf de toren het hele Vechtdal bekijken en dat willen we natuurlijk graag. Dus beklimmen we de steile toren.
Het uitzicht is echt fenomenaal en echt de klim waard. Drie dagen erna hebben Ilse en ik nog spierpijn in onze bovenbenen. Bij deze ben je gewaarschuwd!
Als we beneden zijn wil Adriaan toch even de drone laten vliegen, want dat is altijd zo leuk bij een hoog gebouw of een toren. We laten hem zijn gang gaan en jagen samen twee Duitsers van een bankje zodat wij even kunnen zitten. Natuurlijk hebben we het netjes gevraagd in het Engels, want onze Duits is verschrikkelijk slecht.
Na het dronen kunnen we eindelijk weer verder met de wandeling. We vervolgen onze weg langs een prachtig heideveld en natuurlijk kunnen we het niet laten om er foto’s van te maken. Hier en daar bloeien er nog wat plantjes, maar dat zal zeker niet meer zo zijn als dit blog gepubliceerd wordt.
Langs een maisveld
We komen uit bij een kruispunt met boerderijen en slaan af naar rechts. We wandelen een stukje over de verharde weg en slaan af bij een weggetje langs een maisveld.
Ik zeg tegen Ilse: “Jij denkt dat mais in het koelvak van de Albert Heijn groeit, maar dit is de plek waar de echte mais wordt gemaakt.” Ilse rolt met haar ogen, dat weet ze best wel Dit is echt niet de eerste keer dat we langs een maïsveld lopen.
De hondenplons
Al bij de uitkijktoren hoorden we heel veel honden blaffen. Tijdens het wandelen bedenken we wat het zou kunnen zijn. Als we ergens een glijbaan van een zwembad boven de bomen uit zien steken. Bedenken we dat er honden met hun baasjes aan het zwemmen zijn in het zwembad. Na het maïsveld zien we een meisje zitten met naast haar een bord met de tekst: “Parkeren hondenplons.” Wij vragen aan het meisje wat dat is. Ze legt uit dat het de laatste dag van het seizoen van het zwembad is en dan mogen de honden zwemmen.
Ik had er nog nooit van gehoord en vind het een beetje vreemd en vies al die hondenharen in het zwembad. Waarop Ilse, die de woordgrapjes niet van een vreemde heeft zegt: “Honden eigenaren zijn eigenaardig.”
De Sahara van Ommen
We volgen de gele pijlen het bos weer in en na heel veel bospaadjes komen we weer terug bij de auto. Adriaan en ik lopen nog een klein stukje de zandvlakte op om nog meer foto’s te maken, want de lucht is nu mooier dan in het begin. Ilse is moe en neemt alvast plaats in de auto, maar niet zo moe als anders. De gewone schoenen bevallen beter dan haar wandelschoenen. Het is waarschijnlijk tijd voor nieuwe.
Route 2: Haaksbergen Twistpad in Twente
Drielandenpunt
Het Haaksbergen Twistpad is een wandeling van landschap Overijssel, die hebben altijd prachtige wandelingen, maar vreselijke lelijke foto’s op hun website. Daarom helpen wij ze een handje door aan ander wandelaars te laten zien hoe mooi de omgeving is.
Als we aankomen bij het parkeerterrein willen wij eigenlijk meteen het wandelpad het bos in volgen, maar dit is niet de bedoeling. We wandelen eerst naar de weg en slaan daar af naar links. We hebben een straffe tegenwind. Langs een weg lopen waar niets te zien is, is niet onze hobby. We komen wel langs een mooie boerderij en zien een haag met rododendrons met bloeiende bloemen terwijl het toch al september is. In een boom verderop zit een hele grote roofvogel. Om de beurt kijken we door mijn verrelijker en komen tot de conclusie dat het een gewone buizerd is.
Gelukkig mogen we op een gegeven moment een weiland in en komen al snel uit bij een picknicktafel en een grenspaal. We zijn hier op een soort drielandenpunt. We staan op de grens van Gelderland, Duitsland en Overijssel.
Geocachen
Als je van geocachen houdt. Achter de grenspaal staat een boom en onderaan de boom zit een fotorolletje doosje geklemd. Ik ben trots dat ik zonder coördinaten deze schat heb gevonden. De teleurstelling is groot als het doosje alleen maar een lijstje met namen, data en tijden bevat. Dan kun je toch beter zo’n beschilderde kiezelsteen vinden, dat is tenminste leuk om naar te kijken.
Ik heb niets met dat soort dingen en snap ook niet waarom er mensen zijn die graag een wandeling doen waarvoor ze stempels krijgen. Nou ja ieder zijn hobby. Veel mensen begrijpen waarschijnlijk ook niet wat wij met al die foto’s moeten. Eerlijk gezegd word ik er zelf ook weleens gek van.
Alweer een woordgrapje van Ilse
We lopen langs een bomenrand, rechts van ons is een weiland. Ik zeg tegen Ilse, die alweer mee is: “In dat veld zitten allemaal reeën.” Ilse gelooft er niets van en roept keihard: “Ree!” Natuurlijk zien we niks waarop ze zegt: “Zie je wel hij ree-ageert niet.” Ze moet er zelf het hardst om lachen. Ze gaat steeds meer op haar moeder lijken, want ik lach ook altijd hard om mijn eigen grapjes.
Waar is het mooie Haaksbergerveen?
In het begin vinden we de wandeling niet om over naar huis te schrijven, omdat de natuur hier wel erg woekert en omdat wij zijn gekomen voor het hoogveen, maar dat is nog nergens te bekennen.
Wel zien we weer veel bijzondere paddenstoelen, die Adriaan opzoekt met obsidentify. Natuurlijk onthouden we al die moeilijke namen niet. De volgende keer dat we zo’n zelfde paddenstoel tegenkomen heet hij voor ons weer grote witte knobbelzwam.
We wandelen langs water waar we kikkers in ontdekken en verderop zien we vlinders vliegen waarvan er zelfs eentje wil poseren. Daarna lopen we over een zompig paadje met aan weerszijde riet. Een riethaag noemt landschap Overijssel dat. We horen van alles tussen het riet, maar de vogels die we horen zien we niet.
Het Haaksbergerveen
Maar dan komt er een einde aan de riethaag en staan we in het open landschap waar we voor gekomen zijn. Met prachtige vennetjes, verschillende grassoorten, veenpluis, af een toe wat bloeiende heide en langs de randen van het veen bomen. We lopen over wandelpaden en soms over een fietspad.
Ondanks dat het enorm waait zijn er mensen aan het fietsen. Ik moet er niet aan denken met deze wind fietsen, maar ik heb ook geen elektrische fiets.
Trekvogelpad
We komen paaltjes tegen van het Trekvogelpad, want etappe 21 van 25,2 kilometer komt door dit mooie gebied. Het Trekvogelpad is het langste lange afstand wandelpad van Nederland. Het lijkt mij best leuk om zo’n pad te lopen, maar als je 414 kilometer opdeelt in etappes van 10 kilometer dan doe je er wel erg lang over.
Af en toe gaan Ilse en ik op een bankje zitten, want dan zijn we Adriaan kwijt. Hij wil het veenpluis zo mooi mogelijk fotograferen, maar dat lukt niet omdat het waait. Het is ook niet echt een fotogeniek plantje, maar wel bijzonder.
Het “nieuwe” vlonderpad
We zijn al vaker in het Haaksbergerveen geweest, maar niet sinds het vlonderpad vernieuwd is. Het vorige was er slecht aan toe en toen er iemand met een paard doorheen gezakt is, is het pad een tijd afgesloten geweest. Wie gaat er ook met een paard over een vlonderpad.
Ik word een beetje ongeduldig of we wel over het vlonderpad gaan, maar uiteindelijk komen we aan bij een hekje en strekt het pad zich voor ons uit.
In 2021 is het nieuwe pad aangelegd van bijna een halve kilometer, met o.a. steun van diverse particulieren. Leuk om te zien is dat er op heel veel planken een naamplaatje is geschroefd van iemand die mee heeft betaald aan dit bijzondere project. Ik ben al deze mensen dankbaar, want het is een fantastische belevenis om over de planken te lopen.
Na het vlonderpad wandelen we verder door het prachtige gebied. Het was toch wel een hele fijne wandeling.
Piepermolen in Rekken
Als we naar huis rijden zie ik een bordje met de plaatsnaam Rekken. Ik weet, door Instagram, dat daar een mooie molen staat waar in de zomer dahlia’s voor staan. We verwachten dat de dahlia’s wel weg zijn, maar we willen toch even een kijkje nemen. Het is een prachtige molen, maar voor de molen zien we een kaal veld. Als ik het goed begrijp staan de dahlia’s er volgend jaar weer. Wellicht kunnen we dan in augustus het Reckense Markepad lopen.
Inmiddels zit ik weer thuis dit verhaal te typen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Route 1: Besthmenerberg in het Vechtdal
Start: Recreatieterrein Sahara: Eerderveldweg, Ommen
Provincie: Overijssel
Afstand: 8 kilometer
Bewegwijzering: grotendeels gele pijlen. Bij de vennen zijn we afgeweken van de route en hebben later de gele pijlen weer opgepakt.
Link naar ons GPX-bestand, of direct naar komoot
Route 2: Haaksbergen Twistpad in Twente
Start: Parkeerplaats aan de Niekerkerweg, Haaksbergen
Provincie: Overijssel
Afstand: 7 kilometer
Link naar ons GPX-bestand, of direct naar komoot
Link naar de route: https://landschapoverijssel.nl/routes/haaksbergen-twistpad-aan-grens
Hoi Ghita,
Leuk dat je het weer gelezen hebt. We gaan morgen speciaal een korte paddenstoelen wandeling doen. Ik ben benieuwd hoeveel we er zien en hoe lang we over 4 kilometer doen.
Ja, klopt ze zijn tegenwoordig bijna allemaal HDR en hij bewerkt ze ook met lightroom natuurlijk. Dan kun je net wat meer kleur in de lucht toveren op een sombere dag. Soms wel gedoe als er een mens opstaat, die beweegt. Mensen met 4 benen en 2 hoofden ha ha ha.
groetjes Laura
Ik ga nu jouw blog lezen
Wat een leuke blog weer, met weer veel door ons nog niet ontdekte plekjes. Haha, dat van die paddenstoelen herken ik. Als ik met Jeroen wandel hoop ik altijd dat we geen macro onderwerpen tegenkomen, want hij wil ook altijd doorlopen. Voor paddenstoelen ga ik dan wel alleen op pad en zit dan een half uur bij 1 zwam. Weer erg leuk geschreven, ook de woordgrapjes kan ik altijd waarderen. Maakt Adriaan trouwens HDR foto’s? Ik vind het wel mooi, want volgens mij heb je zelfs met saai weer (wat wij in Limburg hadden) toch wel sprekende foto’s.