Wandelen in de Ardennen is een blog over een prachtige wandeling in de Hoge Venen (Hautes Fagnes), een bezoek aan Monschau en twee korte wandelingen bij Burcht Reinhardstein en Cascade du Bayehon.

Een huisje in Robertville

Onze laatste week van de vakantie brachten we door in een huisje in de Ardennen. Op de dag dat we uit Frankrijk vertrokken kwam de regen met bakken uit de lucht. We waren blij dat we geen tent hoefden in te pakken. Gelukkig klaarde het tegen de einde van de middag wat op en was het droog toen we bij het huisje in België aankwamen.

Verder heeft het de hele week geregend en deden we alle activiteiten tussen de buien door, want het regende gelukkig niet de hele dag. De verwachtingen waren hoog en daarom viel het huisje een beetje tegen. Na twee weken heerlijk te hebben geslapen boven op onze berg, was deze accommodatie echt wennen. De Gîte ligt aan een rustige weg, maar sommige mensen rijden wel erg vroeg over het landelijke weggetje. Er vlogen vliegtuigen over, hebben we thuis ook, maar liever op vakantie niet. Daarnaast was er een toilet, die de hele tijd water bijvulde in de stortbak en de geur van het huisje stond ons ook niet aan.

Het is maar goed dat niet iedereen mijn blogs leest, want dan zal niemand het huisje meer boeken. Misschien zijn we wel zeurpieten, want anderen beoordeelden het huisje met een 10. Bovendien is de gastvrouw reuze aardig en behulpzaam en zijn we super geholpen door Ardennes étape. We wilden inchecken op een zaterdag in plaats van een vrijdag. Zij dachten mee, kwamen met een oplossing en ondanks dat ik voorstelde de ene nacht wel te willen betalen, is deze niet in rekening gebracht.

Cascade du Bayehon

Klassieke Ardennen

Op zondag regent het de hele dag. Het enige wat we doen is een bezoekje brengen aan La Maison du Parc-Botrange, een soort bezoekerscentrum waar we folders meenemen met info over de streek. Later op de dag rijden we nog even naar het meer van Robertville, maar dat moet je echt bezoeken met mooi weer. Het is er grijs en grauw en de foto’s zijn daarom niet mooi genoeg om hier te plaatsen.

De volgende dag wandelen we vanuit Ovifat naar de cascade du Bayehon. Een hele leuke wandeling met fijne bruggetjes, snel stromend water, vlonderpaden en natuurlijk de waterval.

Ilse is eerder met school een keer in de Ardennen geweest. Tijdens deze week hadden ze heel slecht weer en gingen alle activiteiten niet door. Het enige wat ze deden waren lange wandelingen over modderige paden. Haar schoenen kon ik weggooien na die week en Ilse wilde nooit meer naar de Ardennen. Tot deze vakantie dan.

Er is in de afgelopen herfst, winter en voorjaar natuurlijk ook heel veel regen gevallen en daarom zijn sommige paden erg modderig. Ilse zegt de hele tijd: “Ik zei het toch, klassieke Ardennen allemaal modder.”

De voet van de waterval

Ook hier zijn er weer steile paden naar beneden. Ik mopper wat, want sinds ik in Noorwegen een heel eind naar beneden ben gevallen, durf ik niet meer zo goed. Gelukkig vallen we niet en is de wandelroute verder goed te doen.

Behalve het weggetje naar beneden bij de waterval. Dat is zo steil, dat ik deze oversla. Natuurlijk gaat Adriaan wel naar beneden, want er moeten foto’s worden gemaakt en vanaf boven zie je net even te weinig van de waterval. Ilse en ik blijven wachten op een bankje. Er wandelen mensen langs waarvan de man ook naar beneden klautert. De vrouwen komen bij ons zitten. Het wordt steeds gezelliger op ons bankje.

Na een poosje zien we Adriaans petje weer omhoog komen, gelukkig is hij nog helemaal heel en heeft hij mooie foto’s gemaakt.

Verkorte route

Bij Maison du Parc-Botrange hebben we een wandelfolder meegenomen en daar komt deze wandeling uit. Hij heeft de wandeling van ruim 12 kilometer aangepast naar een wandeling van nog geen 4 kilometer, vanwege het weer natuurlijk. De reden dat ik gekozen heb voor dit deel van de Ardennen zijn de hoge venen en juist dat deel van de wandeling heeft hij geschrapt. Als ik dat had geweten.

Een rondwandeling in Monschau

Weer over het weer

De volgende dag wordt er onweer voorspeld rond 13.00 uur, dus rollen wij vroeg ons bed uit om er toch nog wat van te maken. We laten Ilse slapen, want zij vindt 6 uur opstaan veel te vroeg. Het is nog geen half uur rijden naar Monschau en daar zijn we nog nooit geweest. Het is wel te merken dat we richting Duitsland rijden, want de wegen zien er stukken mooier uit.

Om 9.15 zijn we al gearriveerd op het ruime parkeerterrein.

Wat is Monschau leuk en mooi

We wandelen langs de Roer richting het centrum, maar wijken bij het bruggetje dat naar het stadspark leidt al af van de route. Want er moet een foto gemaakt worden vanaf de brug van de huizen langs het water. Ook lopen we een stukje richting het Antonius kapelletje, want dat ziet er ook zo leuk uit.

Daarna wandelen we braaf terug naar de route en voordat we het weten staan we in het centrum van Monschau.

Alles is nog dicht op een paar restaurantjes na en daarom is het er heerlijk rustig. Het is maar een klein stadje, maar wel heel erg mooi. Natuurlijk maken we overal foto’s van. We ontdekken een Fotografie en Filmmuseum, nog dicht natuurlijk. We wandelen wat rond en genieten volop.

Monschau vanuit de lucht

We dwalen verder door de straatjes en klimmen een trap op naar boven tot aan de Haller-Ruïne. Vanaf daar hebben we een prachtig uitzicht over het mooie stadje.

Er komt net een groep schoolkinderen naar beneden. Ze hebben de grootste lol en begroeten ons beleefd. Wij wachten even totdat ze weg zijn, want ze zijn wel aardig maar erg lawaaiig. De ruïne zelf is niet bijzonder maar het uitzicht is echt de moeite waard.

Na een tijdje wandelen we weer naar beneden en komen uit bij leuke straatjes met prachtige huizen en winkeltjes. We wandelen langs het Troistorff huis waar al heel wat mensen getrouwd zijn.

We lopen nu voor het Rode Huis langs. Het is een museum met 13 volledig ingerichte woonruimtes. Het museum biedt een inkijk in het leven van de vroegere ‘hogere’ burgerij.

Daarna wandelen we weer naar boven om een kijkje te gaan nemen bij de burcht van Monschau, die niet te bezoeken is want het is in gebruik als jeugdherberg. Maar ook hier hebben we weer een mooi uitzicht, ontdekken we leuke straatjes en een prachtige poort.

Daarna wandelen we weer terug naar het parkeerterrein. Het begint zachtjes te regenen en de groepen toeristen beginnen de stad binnen te druppelen. Voor ons het sein om terug naar ons huisje te rijden.

Chateau de Reinhardstein

Het kasteel is niet altijd open

Na regen komt zonneschijn. Na de lunch rijden we naar kasteel Reinhardstein. De burcht is beperkt open tijdens evenementen en dat is nu niet het geval. We parkeren de auto op één van de ruime parkeerterreinen en wandelen richting het kasteel.

Er staat een teleurgestelde familie bij de poort, die graag even naar binnen hadden gewild. Wij gluren door de poort en Adriaan laat de drone even vliegen voor een paar fotootjes.

Een heen en weertje naar de waterval

Verderop is een pad naar een waterval. Alleen staat er nergens aangegeven hoe lang de wandeling is. Volgens Google Maps is het maar 80 meter, maar dan moeten we wel vliegen.

We besluiten te kijken hoever we komen want de waterval is, met 60 meter hoogte, de hoogste van België en dat moeten wij natuurlijk zien. We wandelen naar beneden naar de rivier en hebben onderweg een prachtig uitzicht op het kasteel. Na een lange tijd, want het afdalen gaat niet zo snel, komen we beneden bij de rivier uit.

Het is een spectaculair snel stromend riviertje. We passeren een leuk bruggetje waar we natuurlijk op de foto moeten en wandelen vanaf daar weer omhoog. Net als we denken duurt het nog lang, ziet Adriaan op google-maps dat we er al voorbij zijn. De waterval valt helemaal niet op tussen al die bomen. De afdaling naar de waterval is ook weer zo’n afdaling waar ik niet aan ga beginnen, dus loop ik terug naar het bruggetje om daar op Adriaan en Ilse te wachten. Zij dalen met z’n tweeën af, om voor mij en voor het blog een foto te maken.

Het hoogtepunt van de dag

Voor mijn gevoel duurt het een eeuwigheid voordat ze weer terug zijn bij de brug. We wandelen langs dezelfde weg als we gekomen zijn terug naar het parkeerterrein. Dit keer is het een hele klim en Adriaan bergt daarom zijn fototoestellen op, want dat klimt makkelijker. Dat moet je eigenlijk nooit doen, want als we een rondje wandelen zonder fototoestel en verrekijker dan zien we altijd van alles.

We wandelen langs een heuvelachtige weide waar we een prachtige ree zien staan en tot onze blijdschap is er ook een kalfje bij. Adriaan baalt als een stekker, vanwege zijn opgeruimde fototoestellen. De reeën schrikken ergens van en verdwijnen uit het zicht achter de heuvel. We speuren de weide af, of er meer reeën zijn en zien een vos door het hoge gras kruipen. Waarschijnlijk was dat de reden dat de reeën er zo snel vandoor gingen. Het is jammer dat we geen foto’s hebben, maar zonder foto’s kan ik er ook erg van genieten.

Rond de Venen

Wat is het koud hè?

Ook de volgende dag regent het weer, maar ’s middags klaart het op. We rijden naar de parkeerplaats bij het Signaal van Botrange dat met 692 meter boven NAP het hoogste punt van België is. Vanuit daar start een wandeling rond de venen.

We steken de weg over en komen bij een uitkijkplatform waar je een prachtig uitzicht hebt over het hoge plateau. We zien een grasmus vliegen en een buizerd. Wat een mooie plek, maar wel vreselijk koud. Gelukkig heb ik een trui in mijn tas gestopt, zodat ik niet bevries.

Verboden te dronen

Er hangt een bordje dat het verboden is te dronen en dat is wel erg jammer, want vlonderpaden zijn erg fotogeniek vanuit de lucht. De drone blijft in de tas, want een boete van € 250 willen we niet riskeren.

Het eerst stuk lopen we over een klassiek Ardennen paadje. Het is maar goed dat Ilse niet mee is. We zigzaggen over het pad om niet weg te zakken in de modder. Inmiddels zal het wel opgedroogd zijn, want we deden deze wandeling op 19 juni.

Waar zijn de vlonderpaden

We wandelen langs de hoogvlakte en niet er doorheen zoals ik had gehoopt. Het begin van de wandeling is erg mooi en het uitzicht is prachtig, maar daarna wandelen we richting de weg en langs een hek. Met af en toe een doorkijkje naar een dennenbos. Ik had me zo verheugd op de vlonderpaden.

Maar zoals altijd heb ik weer geen geduld, want na een lang grindpad komen we eindelijk de vlonders tegen.

Daar zijn de vlonderpaden

In het begin wandelen we nog langs een hek, maar ook het lelijke hek verdwijnt zodat we aan weerszijde van het pad kunnen genieten van het mooie uitzicht. We komen uit bij een t-splitsing waar we links af moeten, maar wij eerst even rechts kijken of het daar ook mooi is. Het vlonderpad is daar al snel afgelopen, dus lopen we toch maar de goede kant op.

Voor ons uit zien we een prachtig vlonderpad dat af en toe een bochtje maakt. Niet alleen de vlonderpaden zijn mooi ook het landschap waar je doorheen loopt is buitengewoon mooi.

We blijven fotograferen, want elk bochtje is weer anders. Het is wel moeilijk om de schoonheid van het hoogveengebied vast te leggen. Op een foto komt het al snel saai over, daarom moet je zelf deze wandeling doen en het zelf ervaren.

Baraque Michel

Er lijkt geen eind te komen aan het vlonderpad, maar toch is het zo. We wandelen verder over een grindpad en passeren een houten kruis het Croix du Prieur. Vanaf daar is het niet ver meer naar Baraque Michel, waar we de weg oversteken. Baraque Michel is een restaurant waar je wat kunt drinken of eten.

Aan de overkant wandelen we langs de Fischbachkapel het bos in. Het torentje van de kapel lijkt wel wat op een vuurtoren. Tot 1856 hingen de eigenaars van de Baraque Michel er bij duisternis en slecht weer een lantaarn in om zo verdwaalde reizigers te helpen bij het vinden van hun weg. Dat klinkt waarschijnlijker dan een vuurtoren in het oosten van België. Geen zee te bekennen.

Al snel wandelen we het bos weer uit om onze weg te vervolgen  door het hoogveengebied over nog meer prachtige vlonderpaden.

We wandelen langs een weerstationnetje, ontdekken een bijzondere orchidee: een veenorchis en nog meer vlonderpaden.

Waar is het vlonderpad gebleven

Na ongeveer 7 kilometer steken we een weggetje over en belanden in een bouwput. Wij vroegen ons al af hoe het toch kwam dat heel wat mensen in tegenovergestelde richting ons tegemoet kwamen lopen. Waarschijnlijk zochten ze een andere weg, maar wij houden niet van omlopen dus wij wandelen gewoon door.

In het begin gaat het nog, daar hebben de bouwvakkers nog niet over het veen gereden. Maar als we halverwege zijn springen we van polletje gras naar polletje gras. Zodat onze schoenen niet al te vies worden en dat we niet wegzakken in de modder. We vragen ons af, waarom ze geen rijplaten hebben neergelegd, maar dat zal wel een reden hebben.

Na een hele lange tijd kunnen we onze weg weer vervolgen over een smal recht vlonderpad. Natuurlijk vragen we nog even aan één van de werkmannen wanneer het pad klaar is. Waarop hij antwoord dat het over een paar weken klaar moet zijn. Ik denk dus dat jullie met een gerust hart deze wandeling kunnen doen.

Na het laatste vlonderpad is het nog een klein stukje lopen naar het Signaal van Botrange.

Een bezoek aan Spa

Voor een echte spa rood fan, kan een uitstapje naar het kuuroord Spa natuurlijk niet ontbreken. De omgeving van Spa is prachtig maar het stadje zelf valt een beetje tegen. We rijden de stad in via een brede weg en voordat we het weten rijden we er weer uit. Dus keren we om en parkeren de auto gratis bij het station.

Lopend Spa ontdekken gaat vast beter. We ontdekken hele mooie gebouwen en gebouwen, die een opknapbeurt krijgen. De combinatie van de drukke doorgaande weg door de stad en de vele bouwprojecten maken het geen prettige stad om doorheen te wandelen. De voetgangerszone met een pleintje en twee straten maken dat niet goed.

Wel ontdekken we overal beelden van het beeldmerk van Spa de springende Pierrot. De één nog mooier versierd dan de andere. Adriaan zet er zoveel mogelijk op de foto en zo wordt het toch nog een leuk uitje.

Het zijn er in totaal elf en sieren de stad sinds 2023 toen Pierrot, het iconische logo van SPA 100 jaar bestond. Als je Spa bezoekt zeker niet deze “parade des Pierrot” overslaan.

We zijn alweer weken aan het werk, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Cascade du Bayehon

Start: Officieel start de wandeling bij: “Moulin du Bayehon”, maar wij zijn net voorbij Rte de Hargister 1, 4960 Malmedy gestart.

Provincie: Ardennen, België

Afstand: 3,95 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

De hele route van 12,6 kilometer kun je vinden via deze site

Bewegwijzering: Rode rechthoek en een ree

Een rondwandeling in Monchau

Start: Monschauer Glashütte, Burgau 15, 52156 Monschau. (betaald parkeren 7 € voor een dagkaart).

Provincie: Eifel, Duitsland

Afstand: 2,4 km, maar wij maakten er 3,17 km van.

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Wij hebben deze route gevonden op de site van reisroutes

Chateau de Reinhardstein en een heen en weertje naar de waterval

Start: 4950 Waimes, België

Provincie: Ardennen, België

Afstand: 2,54 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Het chateau de Reinhardstein is beperkt open. Kijk op de website voor de openingstijden en evenementen.

Rond de Venen

Start: Route de Botrange 131 4950 Waimes

Provincie: Ardennen, België

Afstand: 8,7 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

De route hebben wij gevonden op deze site

Bewegwijzering: blauwe rechthoek en een trosje druiven

Spa

Op deze site vind je de Parade des Pierots

Vakantiehuis in Robertville: Machurée Fontaine 29, 4950 Waimes

Ardennes étappe is echt een aanrader als je een huisje wil boeken in de Ardennen

Meer informatie over de omgeving : La Maison du Parc-Botrange Rte de Botrange 131, 4950 Waimes

Wandelingen in België