Wandelen door het Nationaal Park Zuid Kennemerland is een blog over een prachtige paaltjesroute van ruim 9 kilometer, door de duinen, de bossen, met meerdere uitzichtpunten en langs twee zwemplassen.
Genoeg parkeerplek
Wandelen door de duinen is altijd een goed idee en daarom reden we dit keer naar Bloemendaal om daar de Duinruggenroute te doen van Wandelnetwerk Noord-Holland. Het is vandaag een heerlijke ochtend met laaghangende mist boven de weilanden. We genieten onderweg al. Vanmiddag is er warm weer voorspeld dus zijn we extra vroeg vertrokken.
Als we er bijna zijn lijkt het of er een feestelijk evenement aan de gang is op de plek van bestemming met gillende kinderen en een gigantisch springkussen. Gelukkig zie ik net op tijd het bordje naar het parkeerterrein van het Nationaal Park Zuid Kennemerland. Het evenement vindt plaats op het nabijgelegen hockeyterrein. Het parkeerterrein is een oase van rust wel betaald parkeren, maar beter dat dan geen plek
Wateroverlast in de duinen
Vooraf heb ik op het kaartje getuurd op de site van het Nationaal Park Zuid Kennemerland, of de wandeling wel begaanbaar is. Ondanks de droge dagen in augustus is er afgelopen jaar zoveel regen gevallen dat er nog steeds wateroverlast in de duinen is, maar de gele route is goed te doen. Op een stukje bij ’t Wed na, maar daar kun je makkelijk een alternatieve route vinden.
In dit Nationaal Park mag je beslist niet van de paden af, behalve bij de speelterreinen. Dit is aangegeven met borden. Gelukkig valt t Wed onder zo’n speelterrein. Op een bord bij het begin van de wandeling wordt ook aangegeven dat de gele route weer begaanbaar is.
De mist gemist
Het eerste stuk wandelen we door een bos en daar is niet zoveel meer te zien van de mist, die we onderweg zagen. Maar er is genoeg om van te genieten, zoals een op hol geslagen specht en andere fluitende vogels. We zien hele kleine padjes, die op het pad zitten en wegspringen zodra we dichterbij komen. Adriaan probeert ze te fotograferen, maar dat is een haast onmogelijke opgave.
De Oosterplas
In de verte zien we een open plek tussen de bomen. Het blijkt de Oosterplas te zijn. Deze wandeling gaat langs twee officiële zwemlocaties waarvan de Oosterplas er één is. Op een warme dag zou je zwemkleding kunnen meenemen en dan kun je wandelen en zwemmen op één dag. Je moet dan wel snel zijn, want het zwemseizoen eindigt eind september. Wij hebben niet zo’n zin in een triatlon, ook omdat we onze fietsen thuis hebben gelaten.
Laat ons maar foto’s maken, maar niet van de naaktzwemmende vrouwen natuurlijk. Er zijn meerdere prachtige strandjes bij het meer, we horen het fluitende geluid van de dodaars en even later zien we ze ook.
De vrouwen die aan het zwemmen zijn spreken een taal die ik niet versta, maar af en toe hoor ik een paar Nederlandse woorden. Opeens zegt één van de vrouwen: “ik heb een jasje uitgedaan.” Ze bedoelt het natuurlijk figuurlijk, maar ik zeg droog: “Dat zie ik.”
We hebben meerdere keren in deze omgeving gewandeld, maar nog nooit bij deze prachtige plas. Op sommige plekken waan je je in een ver mediterraan land. Aan de overkant zien we een roedel damherten staan. Wat een fijn begin van de wandeling.
Natuurlijk maken we weer veel te veel foto’s, want bij iedere stap die we doen zien we weer een mooi plekje.
Over slakken gesproken
Na een hele tijd wandelen we verder en nemen we afscheid van de Oosterplas. We lopen door dennenbossen en langs omgevallen bomen. Op het pad zien we heel veel
naaktslakken, maar ook een aantal wijngaardslakken. Deze vouwen hun hele lichaam om een stengel van een plant. Het zijn prachtige beesten, maar sinds ik een filmpje heb gezien van parende naaktslakken gruw ik nog meer van slakken dan ik al deed. Met dank aan Marlies en boswachter Frans.
Over slakken gesproken we schieten weer niks op en komen heel langzaam vooruit. We zouden beter Westphil-slakken kunnen heten, dan Westphilwandelt.
Ondanks dat de middagen nog warm zijn, zien we aan alles dat de herfst nadert. Zo spotten we al een parasolzwam, die wij altijd tietenzwam noemen. Soms zijn we net twee pubers.
’t Wed
Halverwege de wandeling komen we uit bij het volgende zwemmeer ’t Wed. Vorige keer dat we hier waren was op nieuwjaarsdag 2022 toen deden heel veel mensen een alternatieve nieuwjaarsduik in het meertje.
Nu zijn er van die lelijke lijnen gespannen in het water om aan te geven dat het achter de lijnen diep is. Dat was toen niet, want het officiële zwemseizoen is in januari natuurlijk al lang afgelopen. Wij vinden het jammer voor de foto, maar het is niet anders. Het is erg druk met zwemmende en sportende mensen. Dus wandelen we snel door.
Het water staat hier wel heel hoog en het knooppuntenpaaltje met de gele pijl erop verzuipt bijna. De route gaat normaal langs het water, maar nu moeten we even onze weg zoeken. Gelukkig niet door de bosjes, maar over allerlei alternatieve paadjes. Een duin op en een duin af totdat we de route weer gevonden hebben.
Als we ’t Wed weer achter ons laten is het gelijk niet meer druk. Op een paar andere wandelaars en hardlopers na komen we haast niemand tegen.
Een prachtig uitzichtpunt
Het stuk dat we nu wandelen hebben we de vorige keer ook gedaan. Hier komen de blauwe en gele route samen. Als je het leuk vindt om een langere route te wandelen kun je de twee routes ook combineren. Daar heeft Wandelnetwerk Noord-Holland een hele handige routeplanner voor.
We wandelen via een trap de konijnenberg op en komen bij een uitzichtpunt. Heel in de verte zien we een mooi gebouw. Het is de watertoren van Overveen.
Boven op de heuvel staan bankjes waar we even plaatsnemen om iets te eten en te drinken.
Engels praten en kijken
Ondanks dat we bijna niemand tegenkomen lopen er Engels sprekende vrouwen achter ons. Ze praten heel hard. Wij vinden het vervelend als mensen achter ons lopen helemaal als ze zo hard praten. Dus ik kijk om en werp ze de blik toe, waar onze dochter vroeger bang voor was, maar deze dames niet. Ik zeg tegen Adriaan: “Ik heb gekeken maar ze snapte het niet.” Waarop Adriaan zegt: “Je moet ook in het Engels kijken.”
Gelukkig wandelen de dames op een gegeven moment de andere kant op en hebben wij de duinen weer voor ons alleen.
Een torenvalk in een boom is nog geen boomvalk
We wandelen al kletsend en lachend verder, niet zo hard natuurlijk want we willen de dieren niet verjagen. Jammer genoeg komen we geen paarden of koeien tegen deze keer, maar wel een torenvalkje.
Hij is hoog bovenin een boom gaan zitten om te kijken of er ook ergens een lekker hapje rondloopt. Daardoor kan Adriaan hem mooi met de telelens op de foto zetten. Wandelt hij niet voor niets met die zware camera om zijn nek.
Wat en prachtige vogel is het toch.
Uitzichtpunt de Starreberg
Inmiddels vinden we het tijd om een broodje te eten, maar kunnen geen bankje vinden. Er staat wel een bordje naar het volgende uitzichtpunt. Adriaan stelt voor te wachten tot we daar zijn, maar ik vind dat we op het eerste de beste bankje moeten gaan zitten, want je weet nooit of er ook bankjes staan op de Starreberg. Dus nemen we plaats op KD 26. Het is meer een grote biels dan een bankje, maar het volstaat. Ondertussen bedenken we wat KD betekent. Totdat Adriaan bedenkt dat KD staat voor Kennemerduinen. Stom van ons dat we dat niet eerder hebben bedacht.
Als we verder wandelen beklimmen we de Starreberg en natuurlijk staan er bankjes op de heuvel. We nemen toch nog even plaats om te genieten van het prachtige uitzicht.
Het winterkoninkje
Als je hier naar rechts wandelt kom je weer uit bij de prachtige Oosterplas, maar wij volgen braaf de gele pijlen.
Via een omweggetje wandelen we terug richting het parkeerterrein. De wolken zijn bijna geheel verdwenen en zelfs in het bos wordt het te warm. In de bosjes zien we een winterkoninkje hippen. Is het een teken van de naderende winter? Of is dit eigenlijk een zomerkoninkje?
We stappen flink door en voor we het weten zijn we terug bij het parkeerterrein. Waar het niet lukt onze parkeerticket te betalen, maar gelukkig is er bij de slagboom ook een apparaat waar je kunt betalen. Gelukkig hoeven we niet zonder auto lopend naar huis.
De fijne wandeling is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de route
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Bleek en Berg Bloemendaal. Navgatieadres: Bergweg 1, 2051 EC Bloemendaal
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 9,82 km
Link naar het GPX-bestand of komoot
De route kun je vinden op de site van Wandelnetwerk Noord-Holland
Bewegwijzering: gele pijlen en knooppunten.
Je kunt deze route ook combineren met de prachtige blauwe route. Zelf zo’n route plannen kan via de routeplanner
Parkeerkosten: minimaal € 2,20 maximaal € 9,00
Honden zijn hier niet toegestaan.
