Overnachten bij camping de Vriendschap

Alweer een weekend weg

De Last minute in Noord-Brabant was zo goed bevallen, dat als ik een aanbieding langs zie komen van “Camping de Vriendschap” binnen 10 minuten geboekt heb. Vorig jaar zaten we daar in een Tiny House en wandelden we vanaf de camping zo het Speulderbos in. Dit keer hebben we een wat groter huisje geboekt en rijden we vanaf “de Vriendschap” naar Kootwijk.

Wandelinspiratiedag

Een paar weken geleden waren we uitgenodigd door de Wandelbond met andere instagrammers voor een Wandelinspiratiedag. Het was een gezellige dag en heel leuk om mensen in het echt te ontmoeten, die je alleen van Instagram kent.

We wandelen met boswachters van natuurmonumenten door natuurgebied Planken Wambuis. Als één van de boswachter aan Adriaan en mij vraagt: “Kennen jullie elkaar?” Antwoordt Adriaan: “Ja, ik denk het wel, want we zijn al jaren getrouwd.” Die man van mij is soms zo grappig.

We hebben een hele leuke dag gehad bij Boerderij Mossel waar we een heerlijke appeltaart kregen en een lekkere lunch. Er werd ook nog serieus gebrainstormd. Het leek af en toe wel werk, maar wel leuk werk. De dag vloog voorbij, want “wandelinfluencers” en buitenmensen zijn gewoon hartstikke gezellig.

Radio Kootwijk

Op een regenachtige vrijdag rijden we naar Radio Kootwijk. Voordat we inchecken in het huisje brengen we een bezoek aan dit prachtige gebouw. Het is namelijk voorjaarsvakantie en in de meeste vakanties is Radio Kootwijk te bezoeken. Onderweg in de auto hebben we al gezien dat drie mensen van de inspiratie dag vandaag hetzelfde idee hebben. Ook zij zijn die dag aan het wandelen bij, of brengen een bezoek aan, Radio Kootwijk. Jammer genoeg komen we ze niet tegen, dat was nog leuker geweest.

Je kunt het gebouw zelfstandig bezoeken of je kiest voor een rondleiding. Het is lekker rustig en we kunnen precies de foto’s maken, die we willen. Ik ben vooral gecharmeerd van het uitzicht. Wat een prachtige plek, daar gaan we morgen wandelen.

Als wij op het balkon staan blijft een vrijwilliger met een stel bezoekers als storend element midden in de zaal staan. Na een tijdje wachten loopt Adriaan naar beneden om te vragen of ze ergens anders kunnen gaan staan. Om vervolgens heel snel naar boven te sprinten, want je weet nooit wie er nu weer door het beeld gaat lopen. Hij heeft alles over voor de foto, zelfs sprinten.

Huisje de Berk

Vanaf Radio Kootwijk is het nog 25 minuten rijden naar Camping de Vriendschap. Autorijden is zo’n feest op de Veluwe heerlijk toeren door het bos. Ik lach me suf om een bord langs de weg waarop staat: “Verboden de wilde zwijnen te voeren.” Ik ben nog nooit een wild zwijn in het wild tegengekomen alleen een keer een dode. Neem van mij aan dat wil je niet meemaken, ik weet nu nog hoe het rook.

Als we aankomen checken we in en maken een praatje met de eigenaar. Zo leuk om weer terug te zijn.

Huisje de Berk is heel wat groter dan het Tiny House. Het huis heeft twee slaapkamers voor als we apart willen slapen. Een werkkamer, voor als we willen werken. Een woonkamer met open keuken, een houtkachel en een badkamer. Natuurlijk gaan we niet apart slapen en hoeven we niet te werken, maar het kan wel!

Het hout voor de houtkachel ligt klaar. Het huisje is schoon, de bedden zijn opgemaakt en er staan bloemen op tafel. Wat een warm welkom. Onderaan het blog deel ik de website voor als je ook wil boeken.

Zonsopgang

We hebben een “lange” wandeling in tweeën gedeeld en op zaterdag doen we deel één. We gaan heel vroeg het bed uit, want we willen met zonsopgang bij Radio Kootwijk zijn. Natuurlijk zitten we weer veel te gezellig te ontbijten, waardoor we moeten opschieten om op tijd op de parkeerplaats te zijn.

Als we de camping willen afrijden is de slagboom dicht. Wonder boven wonder weet ik het hek open te krijgen, maar weer dicht lukt net niet helemaal. Sorry Bertwin & Marije. Na een rit, die een eeuwigheid lijkt te duren komen we aan op het parkeerterrein. Als we uit willen stappen begint het keihard te regenen. Het is ook altijd wat met ons en de zonsopkomst. Nadat de regen is overgegaan in een hagelbui en daarna gelukkig ophoudt kunnen we eindelijk aan de wandeling beginnen.

Hoeveel foto’s kun je maken van Radio Kootwijk?

We lopen eerst richting Radio Kootwijk en maken daar dezelfde foto’s als gisteren. Want het licht is heel anders en ik heb mijn rode slaapzak weer aan. Als we voorbij het gebouw lopen zeg ik tegen Adriaan: “Kijk we lopen in het uitzicht van gisteren.”

Gelukkig voor ons is het vroege opstaan niet voor niets geweest, want de lucht trekt open en kleurt toch nog een beetje roze. We blijven achterom kijken en foto’s maken van Radio Kootwijk. We maken nog net geen vreugdedansje wat een prachtige ochtend!

Het barst er ook van de leeuweriken, echt genieten hoe ze zingend omhoog vliegen en dan naar beneden duiken. Het is bijna lente!

Waar zijn de andere mensen

Ik dacht altijd dat het Kootwijkerzand een druk gebied is. Ik heb namelijk wel eens gehoord dat er mensen bijna overreden werden door mountainbikers. Wij hebben echter het rijk alleen en komen deze hele wandeling bijna niemand tegen. Wel zien we heel veel afdrukken in het zand. Paardenhoeven, wandelschoenen, hondenpoten, vluchtende herten en afdrukken van wolvenpoten. Adriaan voegt er nog een stoelpoot en een houtenpoot aan toe. Natuurlijk weten we niet zeker of het wolvensporen zijn, maar het is wel leuk om te fantaseren. We kijken richting de bosrand waar de herten heen gevlucht zijn, maar we zien niks.

Een hele grote kerstbal

Het is een afwisselend wandeling, maar we lopen wel heel veel te zwoegen door het mulle zand. We zijn blij dat we de wandeling van ruim 13 kilometer niet in één keer lopen.

Als Adriaan ergens een foto aan het maken is, sleept hij een hele grote kerstbal de bosjes uit. Ik wil de loodzware bal opzij leggen, want ik ben bang dat een paard zijn hoef er aan stoot. Haal ik bijna mijn vingers open aan dat ding, waarom laat hij de bal niet liggen waar hij lag?

Het paardenpad

Zoals ik al zei zien we heel veel hoefafdrukken in het zand. Als het me te zwaar wordt om door het zand te lopen zeg ik tegen Adriaan: “Ik ga even op het Paardenpad lopen” Adriaan komt niet meer bij van het lachen, want waar is dat paardenpad dan? Overal zand en nergens een pad te bekennen.

Het wordt zo’n uitspraak, die we de hele dag en ook de volgende dag tegen elkaar zeggen en iedere keer lachen we er weer om.

Later merk ik op dat dit een trage tocht is, waarop Adriaan zegt: “Het gaat inderdaad niet heel erg snel.”

Vogelhuisjes op ooghoogte

Aan het einde van de route komen we langs een paadje waarlangs allemaal vogelhuisjes op ooghoogte hangen. Volgens ons hangen deze huisjes veel te laag, maar Staatsbosbeheer zal er wel verstand van hebben en wij niet. Misschien is het voor vogeltjes met hoogtevrees?

Er is er ook eentje waarvan de onderkant los hangt. Onder het lopen verzinnen we hoe makelaar Mus deze doorkijkwoning aan Mees wil verkopen. Onze dochter is ooit begonnen aan een kinderboek met die twee in de hoofdrol. Zo jammer dat het nog steeds niet af is.

Weer terug bij Radio Kootwijk

Het is niet alleen maar zand wat we tegenkomen, we lopen langs grote heidevelden, leuke kleine paadjes, langs kronkelende berkenbomen en rechte onverharde paden. Het enige dat we niet veel tegenkomen zijn bankjes. Dus als we terug zijn bij het parkeerterrein lopen we nogmaals richting Radio Kootwijk, omdat daar picknicktafels staan.

Om 11:00 uur zitten we al aan ons broodje, maar het voelt heel veel later. Zo vroeg zijn we opgestaan. Er lopen een vader en moeder langs met een kind op een skelter. Het is net of ze de skelter met hun telefoon op afstand besturen, maar waarschijnlijk maken ze filmpjes van hun kind.

Als we terugrijden richting Putten steekt er een eekhoorn over. Toch nog wild tegengekomen vandaag!

Het middag- en avondprogramma

Terug in het huisje zijn we moe en niet vooruit te branden. We kunnen natuurlijk zo het bos inlopen, of we genieten even van het huisje. Het wordt het laatste. Aan het einde van de dag rijden we naar Harderwijk om daar een zonsondergang te fotograferen. Het is heel erg koud en de zon gaat niet heel spectaculair onder, maar toch is het een leuke afsluiting van een prachtige dag.

Deel twee van de wandeling

De volgende ochtend slaan we de zonsopgang over, want alle wolken zijn verdwenen en daarom verwachten we minder kleuren in de lucht. Ik pak de spullen in, want Adriaan is verdwenen. Staat hij doodleuk terwijl ik aan het haasten ben dronefoto’s te maken van de camping, want de vorige keer had hij deze drone nog niet. We hebben ook geen haast, het is geen Landal waar je stipt op tijd het huisje moet verlaten.

Met enige vertraging stappen we in de auto om aan deel twee van onze wandling te beginnen. Dit keer is het hek open en kunnen we zo wegrijden naar Kootwijk. Het dorp is zelf ook heel leuk zien we vanuit de auto. We zien een kerkje omringd met krokussen, een prachtig gezicht.

Als we aankomen rijden bij het parkeerterrein wil ik meteen uit de auto stappen om gelijk aan de wandeling beginnen, maar Adriaan moet natuurlijk eerst weer foto’s maken.

Bevroren zand dat loopt beter

Het eerste stuk lopen we door een bos. Het marskramerpad gaat linksaf maar wij gaan rechtdoor en komen al gauw weer uit in de grote zandbak. Het zand is een beetje bevroren en dat loopt heel wat beter dan gisteren.

Eindelijk vinden we ook een bankje, maar nu is het nog geen tijd om te zitten.

Wat een leuk geluidje

Ik duik met mijn macrolensje op de Iphone om het bevroren mos vast te leggen. Adriaan heeft een houder besteld voor zijn telefoon, die ik heb ingepikt. Terwijl ik foto’s aan het maken ben hoor ik een leuk geluidje: “Wat zal dat voor vogeltje zijn?” Om te ontdekken, dat het geluid uit mijn telefoon komt. Hij heeft zojuist een burst van 514 mislukte foto’s gemaakt van een bevroren mosje, omdat het houdertje de ontspanknop afklemde.

Wie wil er een nieuwe camera?

Onder het lopen voeren we een gesprek over mijn camera. Soms valt de kwaliteit van mijn foto’s zo tegen. Waarop Adriaan zegt: “Misschien moet je een nieuwe.” We praten nog wat verder en aan het einde van het gesprek krijgt Adriaan een nieuwe camera als de Z8 uitkomt en ik zijn oude Z6 met een nieuwe lens. Ik lig in een deuk, want eigenlijk wil hij een nieuwe camera.

Daar komen al die hoefafdrukken vandaan

We lopen langs het pad, waar we gisteren ook gelopen hebben. Een gedeelte van de routeverkorter wandelen we twee keer en dat is geen straf, want het is een heel mooi stukje. In de verte zie ik iets aankomen dat schittert in het zonlicht. Even denk ik dat er een auto aankomt, maar het zijn drie vrouwen te paard. Eindelijk zien we dan de paarden, die al die hoefafdrukken gemaakt hebben.

Natuurlijk maakt Adriaan foto’s en als de vrouwen dichterbij komen en vertellen dat ze al een heel weekend rondrijden door het Kootwijkerzand en dat ze nog geen foto met z’n drieën hebben, maakt hij ook nog een paar geposeerde foto’s zonder tegenlicht.

Een afwisselende mooie wandeling

Vandaag is het wel wat drukker dan gisteren, dat komt vast omdat we later begonnen zijn en omdat het stralend mooi weer is. We worden ingehaald door trailrunners, maar echt druk is het niet.

We genieten van de prachtige zandvlakte en net als je er genoeg van krijgt mogen we een stukje door het bos. Nog steeds zien we overal sporen, maar we hebben allebei de dagen geen wild gezien. Toch volgende keer maar zwijnen voer meenemen (grapje).

De Zandloper

In januari 2018 stond deze wandeling in het Rootsmagazine en sindsdien staat deze op onze wandellijst. De hele weg heb ik tegen Adriaan lopen zeuren of we wel langs de uitkijktoren komen. Ik had gewoon het artikeltje even moeten opzoeken, want dan had ik het zeker geweten.

Nadat we het bos verlaten en weer over het zand lopen zien we de toren al in de verte en ook de mensen. Waar komen zij opeens vandaan? De hele wandeling is het rustig, maar in en om de Zandloper is het best druk. Dan maar geen drone foto van ons op de uitkijktoren.

Het is ook een geweldig mooie plek en boven kun je heel ver kijken. We zien zelfs Radio Kootwijk in de verte. Rondom de uitkijktoren staan bankjes en picknicktafels, daar eten we een broodje. Nadat we weer heel veel foto’s hebben gemaakt, lopen we verder door een bos terug naar de parkeerplaats.

Vlakbij de Zandloper is ook een parkeerplaats, dus daar komen alle mensen vandaan. Volgende keer als we weer in de buurt zijn parkeren we daar voor de drone foto.

Het weekend is omgevlogen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Let op: tijdens het broedseizoen van 15 maart t/m 15 juli zijn er delen van het Kootwijkerzand afgesloten. Ik heb begrepen dat er een omleiding is. Zodra ik meer weet vul ik deze informatie aan.

Start: Voor de hele route of voor deel 2:Parkeerterrein ter hoogte van Houtzagersweg 13, 3775 KH Kootwijk.

Start voor deel 1: Parkeerterrein Radio Kootwijk (6 € per dag)

Provincie: Gelderland

Afstand: 13,2 kilometer, maar in twee delen 8,49 (deel 1) en 7,67 kilometer (deel 2)

Bewegwijzering: geen

Link naar ons GPX bestand deel 1: of naar onze komoot deel1

En deel 2 GPX: of komoot deel 2

Link naar de wandeling: https://www.wandelnet.nl/wandelroute/1384/Kootwijkerzand

Adressen en handige links:

Camping de Vriendschap, Hessenweg 8, 3881 NM Putten

Radio Kootwijk, Radioweg 1, 7348 B Radio Kootwijk

Wandelingen in de buurt