Wandelen door de Soesterduinen is een blog over een wandeling door de Soesterduinen en langs Birkhoven. Een afwisselende leuke route uit het Rootsmagazine van 8 of 12 kilometer.
De opdracht van “Het Perfecte Plaatje”
Het GPS wandelen is ons zo goed bevallen, dat we deze keer weer een GPS-wandeling doen. We willen een minimalistische foto maken voor de wedstrijd van “Het perfecte plaatje” en waar kan dat beter dan op een zandvlakte?
De auto parkeren we bij het hotel en gaan op weg. We lopen de Zandlaan af richting bos, om daar te ontdekken dat we ook makkelijk bij het bos kunnen parkeren. Tip van westphilwandelt kijk eerst of je kunt parkeren bij het bos. Want dat scheelt een stuk lopen langs een saaie weg.
Wat een mooie bosvijver
Al snel komen we langs een mooi groot huis en verderop langs een zwembad. Het zwembad is dicht, dat scheelt een hoop lawaai. Wij genieten van het herfstbos en de vele vogeltjes.
Na een klein stukje lopen komen we bij de bosvijver uit. Er zit een reiger op het “NIET VISSEN” bordje en er staat een bankje. We zijn later vertrokken omdat er in de middag beter weer voorspeld werd en daarom lunchen we gelijk op het eerste bankje dat we tegenkomen. Na het broodje maakt Adriaan een westphilzitten foto. Ik doe snel lippenstift op, ook al zie je er niets van.
Nu kunnen we eindelijk op weg. Het eerste stuk van de route is hartstikke makkelijk want we lopen bijna een heel rondje om de vijver. Het is best druk op dit stuk. We zien vooral veel mensen met honden. Niet zo druk als in een winkelstraat natuurlijk. Je kunt gewoon ontspannen lopen en hoeft niet bang te zijn dat je tegen iemand aanbotst.
De Modepolitie is ook weer van de partij
Verderop loopt een vrouw met een gele jas en een roze broek. De modepolitie vindt dat geen gezicht en Adriaan zegt droog: “Ze is vandaag verkleed als spekkie.” Om de paar stappen maken we foto’s van de doorkijkjes naar de vijver. Het is een mooie fotogenieke plek. Er staan ook veel rododendrons en er zijn een paar, die nog steeds of alweer bloeien.
Ook staat er een groot kunstwerk van een ijsvogel in het water en natuurlijk moet alles op de foto. Deze keer hebben we wel een tijd meegekregen, want ik wil toch wel voor het donker bij de auto zijn. Dus af en toe moet ik even zeuren dat we door moeten lopen, iemand moet het doen.
Nadat we de bosvijver achter ons gelaten hebben, komen we door een stuk bos met hoogspanningsmasten en daar gaat Adriaan even op zijn rug liggen. Je moet soms wel een beetje geduld hebben als je met hem op pad bent.
We komen vervolgens over een stuk hei en daar komen we een vrouw op een paardje tegen. Ik zeg: “Kijk een paardenmeisje” Nou zegt Adriaan “Dat is geen paarden meisje, maar een paarden oude vrouw.” Zo complimenteus die man.
Hoe laat is het?
Adriaan kijkt weer heel veel op z’n horloge, dat is toch echt het nadeel van dat GPS wandelen. Zo mist hij nog de mooiste fotomomenten. Hij weet wel dat we al 3 km gelopen hebben, maar als ik vraag hoe laat het is dan weet hij dat niet.
Na de hei lopen we een stukje langs de weg terug naar het Monnikenbos. Dit is weer een route van het Rootsmagazine. We komen meerdere mensen twee of drie keer tegen. De mensen die de weg kennen lopen gelijk van het ene bos naar het andere en slaan het stuk hei over in de herfst. Wij vinden het niet erg, uitgebloeide hei is ook mooi.
Paardenpoep en vogelenstront
In het Monnikenbos staat een bordje dat ik uitleg als: “Honden aan de lijn en paarden in de zandbak”. Er is echter helemaal geen apart paardenpad. Boven ons hoofd lacht een specht ons heel hard uit, dus kijken we naar boven in plaats van naar beneden en daarom trap ik bijna in de paardenstront. Die specht had er wel lol in.
Er vliegt sowieso veel boven ons hoofd. De vogeltrek is zeker begonnen. Een hele zwerm kramsvogels vliegt over ons heen. Als het maar geen buikkrampvogels zijn vind ik alles best.
Een duizelingwekkend decolleté
We zijn al een hele tijd onderweg, maar nog steeds zijn we niet bij de Soesterduinen. Als we bij de Korte Duinen aankomen duiken wij meteen het zand in om een minimalistische foto te maken, maar dat is best nog moeilijk. Zo groot zijn die duinen nou ook weer niet. Er zit een vrouw in het zand te spelen met haar zoontje. Ze heeft een hele diepe decolleté. Adriaan ziet het niet, want die fotografeert een boomstronk. Ik wel en ik word er duizelig van. Wat een diepte.
Bij de Korte Duinen staat een picknickbank en daar drinken we wat en eten een Twix en verder maar weer. Tot nu toe gaat het steeds goed met de GPS, maar nu moeten we van het pad af en waar we precies moeten lopen is niet altijd even duidelijk.
Een niet zo minimalistische foto
Uiteindelijk komen we bij de zandvlakte uit, waar Adriaan een lonely tree op de foto zet. Het is er prachtig. We gaan om de zandvlakte heen en snijden daar de route af. In ons tempo lukt het niet om de hele route van bijna 12 kilometer te lopen.
Nu beginnen we aan de terugweg. Af en toe lopen we over verharde paden, maar ook vaak door het mulle zand. Dat is best zwaar. We proberen nog een paar keer een minimalistische foto te maken, maar het wil niet lukken. De bomen zijn hier toch niet zo lonely en het waait ook een beetje te hard. Toch genieten we volop van deze route.
Nog meer paardenmeisjes
We zien een heel mooi wit paard en Adriaan vraag aan de eigenaresse of hij een foto mag maken. Het wordt een hele serie. Ondertussen zit ik op de grond op mijn knietje, want ik heb de laatste vliegenzwam gevonden. In oktober stikt het hier van de paddenstoelen, maar half november is het paddenstoelen seizoen alweer voorbij.
De zon begint al een beetje te zakken en we moeten nog een heel eind. Aan de ene kant willen we doorlopen en aan de andere kant is het licht zo mooi en komen we weer paarden tegen en nog meer.
Dan komen we ook nog op een plek waar de GPS, de weg niet weet en wij ook niet. Gelukkig vinden we de weg weer en vanaf daar gaat het voorspoedig en voordat we het weten zijn we weer bij de auto.
De missie was niet helemaal geslaagd, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de route
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Hotel-Restaurant Het Witte Huis, Birkstraat 138, Soest
Provincie: Utrecht
Afstand: 12, of 8 km
onze komoot
Bewegwijzering: Geen
link naar de site van het Roots magazine
Hij is een klein beetje door de Photoshop gehaald, om het effect wat beter tot zijn recht te laten komen.
Die foto met die hond en zijn lampenkap is geweldig! Goed gezien.
Ja, dat is de bedoeling: een beetje wandelen, een beetje lachen en herkenbare momenten met een Westphilwandelt sausje. Adriaan heeft zijn best weer gedaan op de foto’s. Dankjewel!
En wat een mooie foto’s. Soms moet ik echt lachen om dingen in je blog. Bedankt.