Wandelen door de sneeuw in het Masbos is een blog over het boswachterspad in het Mastbos. Je wandelt over brede lanen en dreven, langs prachtige vennen en een schitterend vlonderpad. In de winter heb je kans om reeën te spotten, maar die zagen we niet. Wat we wel zagen kun je hieronder zien en lezen.
Wintersport in eigen land
In de derde week van januari was er sneeuw gevallen in Nederland. Bij ons lag er bijna niets, maar in Limburg lag het metershoog. Daarom reden we een stukje naar het zuiden om te kijken of er in het Mastbos bij Breda ook sneeuw lag. We hadden mazzel er lag zelfs heel veel. Het Mastbos is altijd een goed idee, we wandelden er al eens een keer een hele mooie route in de herfst, maar met sneeuw is het er nog mooier.
De verdwenen parkeerplaats
Ik heb een parkeerplaats uitgezocht, die niet blijkt te bestaan. Hebben wij weer, gelukkig hebben we het dit keer snel door, want hier staat wel een verboden in te rijden bord. Dus rijden we een stukje terug om bij restaurant de Kogelvanger onze auto te parkeren op de parkeerplaatsen langs de weg. Het restaurant heeft ook een eigen parkeerterrein, maar dat is natuurlijk alleen bedoelt voor gasten.
Ik ga op de sneeuw lopen
We steken de weg over en zien meteen al aan de zijkant van het fietspad een klein vogeltje in het struikgewas. We hebben geluk, het is een goudhaantje. Het lukt Adriaan om een foto te maken, wat heel knap is. Dit goudhaantje heeft namelijk koude pootjes en wil niet stil zitten.
Dan kunnen we eindelijk beginnen aan de wandeling. We merken meteen al dat het erg glad is op het pad. Daarom lopen we zoveel mogelijk aan de zijkanten waar nog vers sneeuw ligt. Iedere keer als ik een beetje uitglij zeg ik: “Ik ga even op de sneeuw lopen hoor.” We moeten er zelf erg om lachen, want overal ligt sneeuw.
Teenwarmers
Voor ons lopen vrouwen waarvan er één spikes onder haar schoenen doet. Misschien moeten wij die ook eens kopen, maar zo vaak sneeuwt het niet in Nederland.
Ik heb zelf wat beters. Ooit heb ik een zakje teenwarmers cadeau gekregen. Ik heb deze in de auto al in mijn schoenen gedaan en het werkt echt. Mijn schoenen zijn warm als ik erin stap en ik heb echt de hele wandeling geen koude voeten gehad. Ik zeg tegen Adriaan: “De sneeuw smelt gewoon onder mijn schoenen, zo warm zijn die teenwarmers.” Natuurlijk is dat niet waar.
Ze moeten ook zoiets uitvinden voor in je handschoenen, want mijn handen zijn natuurlijk weer ijskoud.
Drukte in het Mastbos
Op sommige plekken is het erg druk in het Mastbos. Veel sporters en mensen, die in grotere groepen wandelen. Het lijkt wel of ze allemaal afgesproken hebben op de brede lanen, want verderop komen we op plekken waar we niemand tegenkomen.
Er staat een man burpee’s te doen op een hele drukke plek. Iedereen die langs loopt wil grappig zijn. Ik vraag me af waarom die man niet op een andere plek gaat staan, want hij kijkt steeds chagrijniger hoe meer grappige opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd worden.
We lopen even van de route af, omdat we een vennetje ontdekken. Als we teruglopen komt de burpee man ons tegemoet lopen in een korte broek. Waarop Adriaan zegt: “Die man is niet goed snik hoor.” maar ik versta iets heel anders dat niet in dit blog vermeldt mag worden. Zeg “snikhoor” maar eens hardop, misschien hoor jij het ook.
Lange statige lanen
We lopen de ene na de andere laan in en maken heel veel foto’s, want alles is mooi als er sneeuw ligt. Op sommige plekken ligt bijna niks en op ander plekken een heel pak.
Als we langs een kerstbomenbos lopen met een dikke laag sneeuw speel ik even voor rode kerstbal. “Zo” zegt Adriaan: “Ik heb alvast een foto voor de kerstkaart”. Je kunt er nooit te vroeg mee beginnen.
We komen uit bij een picknicktafel vlakbij het vlonderpad. Daar zien we op een open plek in het bos heel wat vogels vliegen. Natuurlijk lopen we even van de route af om te kijken wat voor vogels het zijn. Tot onze verbazing zien we kwikstaartjes. We wisten niet dat die in de winter in Nederland bleven.
Het vlonderpad
Vorige keer dat we hier wandelden combineerden we een route door het Mastbos met een stukje langs de Mark en parkeerden we bij het prachtige kasteel Bouvigne. Achteraf baalde ik dat we de heide met het vlonderpad hadden overgeslagen. Dus moesten we terug.
Deze wandeling gaat wel langs het vlonderpad dat er vandaag natuurlijk extra mooi uitziet door de sneeuw, maar het pad is wel glad. Meer mensen hebben vandaag bedacht dat het vlonderpad heel fotogeniek is. Er zijn twee fotoshoots aan de gang, maar wij willen natuurlijk ook foto’s maken. Dus nemen we even plaats op een bankje om iets te eten en te drinken en de mensen weg te kijken.
Het lukt maar gedeeltelijk, want er komen ook weer nieuwe mensen aan wandelen. Toch lukt het foto’s te maken zonder mensen, alleen die vrouw met die rode jas wil niet opzij.
Richting de snelweg
Na het vlonderpad lopen we richting de snelweg. De wind staat zo dat de snelweg goed te horen is. Toch zijn we blij dat we dit deel van de route niet afgesneden hebben. Volgens de Folder van Staatsbosbeheer heb je hier de meeste kans om een ree tegen te komen, maar die mazzel hebben we niet.
Ik wil net tegen Adriaan zeggen: “Dit stuk is niet leuk, dit hadden we beter over kunnen slaan” maar als we we een hoek omlopen slik ik mijn woorden in. Hier heeft nog bijna niemand gewandeld. Er ligt een dik pak verse sneeuw en we zien weer heel veel kleine vogeltjes vliegen. Alweer goudhaantjes en ondanks dat ze voor geen meter willen stilzitten lukt het Adriaan om een foto te maken.
Als we verder wandelen horen we vreemde geluiden van vogels tussen de dennenbomen. Adriaan denkt eerst dat het een havik is en ik denk aan meeuwen. Dan zien we ze vliegen twee zwarte spechten. Wat een prachtige vogels! De ene vliegt er al gauw vandoor en de andere kijkt steeds van achter een boom of we al weg zijn. Als ook hij wegvliegt vervolgen we onze route.
Schaatsen op een ven
We wandelen verder door de mooie lanen en langs bevroren stukken land. Over het algemeen is de wandeling goed te doen zonder natte voeten te halen. Op één plek na. Voor ons lopen mensen met een hond, die heel moeilijk doen om over een plas op het wandelpad te komen. Maar als we dichterbij komen en zelf een stap in de plas proberen te zetten snappen we het.
De plas is te groot en te diep. Toch lukt het ons om over te steken zonder natte voeten. In de Facebook groep “Ik wandel graag” heb ik verhalen gelezen van mensen, die hun broek en schoenen hebben uitgetrokken om door het water te waden, daarbij vergeleken was deze plas een peulenschil.
Na een heel stuk wandelen komen we op een bekende plek, waar we de vorige keer ook hebben gewandeld en waar we schildpadden zagen. De schildpadden zijn verdwenen, maar we zien wel mensen schaatsen op het ven. Het ijs maakt een golvend geluid. Volgens mij is het ijs nog niet veilig en ik vind het doodeng.
Er loopt een vrouw langs ons, die een broodje eet uit een zakje. Dat doen wij ook altijd, maar vandaag niet omdat het te koud is om langer dan 5 minuten op een bankje te zitten. Ik zeg tegen Adriaan: “Wat een armoede lunch uit een zakje.”
Café de Kogelvanger
Al lachend wandelen we het bos uit naar Café de Kogelvanger. Het is er erg druk, maar gelukkig hebben ze een plekje voor ons. Het broodje smaakt heerlijk en het warme drinken is ook erg fijn na zo’n dag. Wij vinden het restaurant heel gezellig en echt een aanrader.
Als we uitgegeten zijn lopen we terug naar de auto, maar we rijden nog niet naar huis. We willen graag nog een foto maken van kasteel Bouvigne nu de vijver bevroren is en er sneeuw rond het kasteel ligt. Daarom rijden we naar het volgende parkeerterrein en glibberen vanaf daar naar het mooie kasteel.
Net als de vorige keer besluiten we om doordeweeks een keer terug te komen als de tuin open is. Nog even wachten totdat het tuinseizoen weer begint.
Na dit laatste uitstapje rijden we naar huis.
De teenwarmers zijn inmiddels uitgewerkt, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Café de Kogelvanger Galderseweg 55, 4836 AC Breda
Provincie: Brabant
Afstand: 7 kilometer
Bewegwijzering: Gele bordjes met ree.
Link naar het GPX-bestand, of onze komoot.
PDF van Staatsbosbeheer: Boswachterspad
Lunch: Café de Kogelvanger Galderseweg 55, 4836 AC Breda
Nog meer wandelingen in het Van Gogh Nationaal Park:
Alle wandelingen in Noord-Brabant.
