Wandelen door de Harderwijker bossen en over landgoed Schovenhorst is een blog over een route van 10 kilometer door het Strokelbos, Leuvenumse bos en langs het Beekhuizerzand. En een wandeling van 6,6 kilometer door de bossen van het landgoed Schovenhorst, langs De Bostoren en door het Kleine- en Grote Pinetum.

Wandelen door de Harderwijker bossen

Houd uw hond aan de lijn in dit honden losloopgebied

Bij het begin van de wandeling staat een bord waarop staat dat de hond los mag, maar dat je dat beter niet kunt doen vanwege het wild dat je kunt tegenkomen. Je zal er als hondenbezitter confuus van worden. De meeste mensen trekken zich er niets van aan en laten hun hond gewoon loslopen. Ik vind het wel spannend, misschien komen we dan eindelijk een keer een wolf, een zwijn of een hert tegen.

Er zijn vandaag veel mensen aan het wandelen. Dat komt waarschijnlijk, omdat er vanaf het parkeerterrein meerdere knooppuntenroutes starten. Veel mensen geven daar de voorkeur aan boven het volgen van een GPX, maar wij willen niet meer zonder. Nooit meer verdwalen, omdat er een pijl ontbreekt, of omdat we net een andere kant opkeken.

Mooie glinsterende druppels

Het is weer een mooie ochtend. Aan de bomen hangen druppels en de zon zorgt ervoor dat het hele bos glinstert. Adriaan probeert er een foto van te maken, maar het wil niet lukken en we hebben allebei geen zin om de macrolens op het fototoestel te schroeven. Dan maar geen foto.

We wandelen over mooie bospaden en komen uit bij een open plek met bankjes. Natuurlijk ga ik even zitten voor een westphilzitten foto.

Paddenstoelen fotograferen

Als we verder wandelen komen we door een laantje met heel veel verschillende paddenstoelen. We deden deze wandeling op 2 november toen de paddenstoelen nog volop aanwezig waren en nog niet aan het afsterven.

Natuurlijk doen we weer een uur over één kilometer, omdat we voor elke paddenstoel door de knieën gaan. Ik fotografeer de paddenstoelen met een macrolens en Adriaan gebruikt gewoon zijn telelens. We gebruiken er ook een lampje bij, die we samen delen. Dat is hartstikke onhandig dus vraag ik ook zo’n lampje voor kerst, dat scheelt heel veel tijd.

Op een gegeven moment hebben we er genoeg van en besluiten alleen nog te stoppen voor een vliegenzwam. Natuurlijk houden we ons niet aan onze eigen opdrachten.

Als we verderop een boom met heel veel elfenbankjes aan het fotograferen zijn loopt er een man langs die vraagt: “Doen jullie aan microfotografie?” “Dat is de enige vorm van fotografie waar we ons niet mee bezighouden, maar voor de rest fotograferen we alles.” zegt Adriaan. Ik wil er aan toevoegen: “Ook mensen, gaat u maar staan.” Maar slik de zin nog net in.

De ultieme vliegenzwam en ook nog een geweizwammetje

We zien een vliegenzwam, maar die is omgevallen en niet meer zo mooi, dus die slaan we over. Verderop hebben we meer geluk. Er staat een hele mooie naast het mountainbikepad te shinen. Met gevaar voor eigen leven zetten we de mooie vliegenzwam op de foto. Ik let op de weg en geef Adriaan een seintje als er fietsers aankomen. Gelukkig komen ze maar van één kant, want anders was het helemaal een hachelijke onderneming geweest. ook voor de fietsers trouwens.

Na een tijdje staat ook deze paddenstoel op de foto en nemen we voor om nu echt verder te wandelen en niet meer steeds te stoppen, maar dan zien we verderop hele mooie geweizwammetjes. Ze groeien op een boomstam en omdat we daarom niet op de knieën hoeven te zitten maken we weer een uitzondering.

Als we verder wandelen komen we bij de Leuvenumseweg uit. De auto’s rijden er als gekken en we moeten wachten totdat we een ons wegen, maar we kunnen na een tijdje oversteken. Aan de overkant wandelen we langs een picknicktafel. Meestal hou ik er niet van om zo dichtbij een weg te zitten, maar we hebben dorst dus drinken we wat en nemen een tussendoortje.

Ik maak me al druk hoe dat straks op de terugweg moet als we weer moeten oversteken. Ik zeg tegen Adriaan: “Terug wil ik door een tunnel.” Waarop hij antwoordt: “Begin alvast maar te graven.”

Het Beekhuizerzand is prachtig

We lopen verder door de bossen en genieten van de mooie ochtend. Na een tijdje komen we uit bij een prachtig fotogeniek open gebied. Ik hou van bossen, maar meer hou ik van dit soort open plekken aan de rand van een bos en helemaal met een mooie lucht. We hebben mazzel vandaag met een blauwe lucht met witte wolken. Natuurlijk schieten we weer het ene plaatje na het andere.

Ook daar zien we vliegenzwammen staan. Natuurlijk gaan we er weer bij liggen en op onze knieën, want deze zijn ook erg mooi, maar halen het blog net niet.

We komen uit bij het Beekhuizerzand waar de wandeling niet doorheen gaat, maar langs de rand kun je het mooie stuifzandgebied ook goed bewonderen en hoef je niet door het mulle zand te ploegen.

De liefde tussen berken en vliegenzwammen

Ik heb iets gelezen over de symbiose tussen berken en vliegenzwammen. Er staan hier inderdaad veel berken, maar de vliegenzwammen hebben volgens ons een voorkeur voor fietspaden. Als we namelijk verderop langs het fietspad wandelen zien we een geweldig mooi exemplaar staan. Zo eentje die nog een beetje bol is, met een glanzende hoed en een prachtig wit rokje.

Er stoppen ook twee dames op een fiets en het moet niet gekker worden, maar één van de dames wil ook Adriaans lampje gebruiken. Natuurlijk mag dat van hem, maar ik had bijna gezegd vraag er zelf maar één aan Sinterklaas of de kerstman.

Het fietspad buigt af en het wandelpad gaat rechtdoor langs een berkenbosje. Ik had verwacht dat een symbiose zou betekenen dat de paddenstoelen aan de voet van de berk zou staan, maar deze vliegenzwam heeft een lange afstandsrelatie met een berk.

Het Harderwijker bos

Het laatste deel van de route gaat over mooie lanen en bospaadjes in het Harderwijker bos. Af en toe wandelen we zelfs over een glooiend pad. De wandeling is erg afwisselend en mooi. Wij vinden het een aanrader.

Anderhalve kilometer voor het eindpunt van de wandeling komen we weer een mooie vliegenzwam tegen, maar als je het ultieme exemplaar al hebt gefotografeerd hoef je niet meer door je knieën. Toch heeft Adriaan toen ik even niet keek een foto gemaakt.

We komen langs een trimparcours. Ik zeg tegen Adriaan: “Kijk hier staat wat je allemaal voor leuks kan doen op het trimparcours.” Waarop Adriaan zegt: “Ik vind er niks leuks aan.” Soms verschillen we van mening vooral als het over sporten gaat.

Aan het eind van de wandeling komen we weer bij de Leuvenumseweg uit. De tunnel is nog niet klaar, maar gelukkig is het hier een stuk rustiger en kunnen we makkelijk de weg oversteken.

Wandelen over landgoed Schovenhorst

Autolol

Een paar weken later, op 24 november, rijden we weer richting de Noord-Veluwe om een wandeling te maken over Landgoed Schovenhost. Zaterdag heeft het de hele dag geregend en was het heel koud en vandaag is het een stuk warmer en droog. We verwachten dat het druk is op de Veluwe dus vertrekken we al heel vroeg naar Putten.

In de auto hebben we al lol. Er is een reclame op de radio van Chocomelk. Volgens de reclame is het leuk om Chocomelk in de schoen te doen. Ik denk dat dat een heel stom cadeau is, waarom zou je iets dat gewoon in de koelkast staat in je schoen krijgen? Dus ik zeg tegen Adriaan: “Wat heeft een kind aan chocomelk in zijn schoen.” Waarop Adriaan antwoordt: “Bruine natte voeten.” Ik heb beeld en kom niet meer bij.

Wat is het nat in het bos

Het is verbazingwekkend hoe snel de paden in het bos weer zompig zijn. Ongelofelijk dat we drie weken gelden in Harderwijk nog over droge mulle paadjes liepen. Dat is vandaag wel anders.

We beginnen bij een poortje. Als je dit pad uitloopt kom je uit bij Brasserie Schovenhorst. Een heel gezellig restaurant waar je o.a. heerlijk kunt lunchen. Waarschijnlijk kun je er ook trouwen, want aan het poortje zijn bloemen gebonden en er staan fakkels langs het pad. Dat zal er erg gezellig uitzien als ze aan zijn, maar het is nog veel te vroeg. De brasserie is nog niet eens open.

De route slaat af naar rechts. Op de terugweg kom je langs de Brasserie en de Pinetums. We passeren nog een poort waar achter het speelbos is. Ook dat slaan we over.

Wij concentreren ons op het pad dat op sommige plekken overstroomd is. Gelukkig kunnen we er zonder natte voeten langs of doorheen wandelen. Het levert in ieder geval mooie spiegelende plaatjes op.

Heeft de hond de GPS-tracker om gehad?

Ik zeg tegen Adriaan: “Onze GPS zal er wel weer raar uitzien, omdat we heel vaak naast het pad lopen.” Wij hebben weleens een GPS gevolgd, die steeds een paar meter naast het pad aangaf. Wij dachten dat een hond de GPS-tracker om had gehad, maar nu we zelf steeds naast het pad lopen kan het dus ook wat anders zijn geweest.

We horen het schattige gepiep van goudhaantjes hoog in de bomen. We zien ze wel, maar ze zijn zover weg en met tegenlicht wordt het toch geen mooie foto. Nog even een paar weken wachten, dan komen ze wat meer naar beneden. Tenminste dat deden ze vorig jaar.

Sprielderbos

Na een stukje wandelen komen we uit bij een bos met kronkelige bomen. Het lijken wel de dansende bomen van het Speulderbos, maar het is het Sprielderbos. We blijven even staan om van het bijzondere uitzicht te genieten en natuurlijk maken we foto’s.

Verder maar weer anders begint de komoot-juffrouw weer te zeuren. We komen niet veel mensen tegen maar wel een hardloopster. Als ze ons in de gaten krijgt, kijkt ze op haar horloge. Je ziet haar denken: “Jeetje wat zijn ze vroeg.” Zou ze ons herkend hebben? Natuurlijk kijkt ze gewoon op haar horloge hoe hard ze gaat, maar laat ons in de waan dat we eindelijk beroemd zijn en herkend worden.

Wij vragen ons af waarom het zo rustig is. Zo vroeg is het ook weer niet, het is zondag en gisteren was het slecht weer. Reden genoeg om een mooie boswandeling te maken. Adriaan denkt dat iedereen lang in bed blijft, of dat ze aan het winkelen zijn voor Sinterklaas. Ik zie drukke winkelstraten voor me en ben blij dat ik dat niet hoef.

De Bostoren

We steken de Gardenseweg over. We zijn vaker in de buurt geweest en hebben ook al een keer een bezoek aan De Bostoren gebracht. Adriaan vraagt zich af, of we wel langs de uitkijktoren komen, maar ik weet zeker dat dat het geval is. Ik begin ook al wat paadjes te herkennen. Pas als we heel dichtbij de toren zijn, zien we hem ook. Hij is wat viezer geworden dan de vorige keer, maar toen was de toren nog maar twee jaar oud.

De Bostoren kun je beklimmen door een kaartje van € 4,00 per persoon te kopen bij de automaat naast de draaideur. Ook dit keer zit Adriaan bijna vast met zijn grote rugtas en twee fototoestellen, maar het lukt om binnen te komen. Daarna beginnen we aan het beklimmen van de toren. We maken heel veel foto’s, dezelfde als de vorige keer, maar toch anders. We nemen nu wat meer tijd en ontdekken nog meer fotogenieke plekken. In het begin zijn we helemaal alleen in de toren, maar na een tijdje komen er steeds meer mensen naar boven.

Het uitzicht is geweldig. Toch blijf ik niet lang boven, want het waait best hard en ik ben bang dat ik van de toren afwaai. Als ook Adriaan eindelijk genoeg heeft van de toren, wandelen we naar buiten door de draaideur. Deze keer neem ik Adriaan’s rugzak en zit ik vast in dat malle draaiding.

We horen nog net een moeder tegen haar kinderen zeggen dat de ingang stuk is en dat ze jammer genoeg niet naar boven kunnen. Ze wil natuurlijk geld uitsparen, want het is best duur als je met zes kinderen bent. Je kunt dan beter even naar de Brasserie wandelen voor een gezinskaartje. Ik zeg echter tegen de moeder: “Nee hoor de toren is niet stuk, je kunt gewoon je pinpas tegen het apparaatje houden naast de deur.” Later bedenk ik me, dat ze dat zelf ook wel wist.

Derde keer trakteren

We wandelen verder over mooie rechte lanen en leuke paadjes. Er komt een paard, die wordt bestuurd door een man in een karretje ons tegemoet en vanaf dat moment blijven we het tweetal tegenkomen. Bij de tweede keer zegt Adriaan: “De derde keer trakteren.” Als we ze nog een vierde keer tegenkomen maken we even een praatje en daarna zien we de man en het paard niet meer terug.

We wandelen ook langs grafheuvels en een kolk. Er staat een groot bord met uitleg bij. Als je van geschiedenis houdt is deze wandeling ook een aanrader.

Na een stukje wandelen komen we langs een aantal bomen waar heel veel vogeltjes in zitten en ook nog heel veel soorten. Iedere keer als ik door de verrekijker naar een vogeltje kijk zie ik een keep, maar volgens Adriaan zat er ook een appelvink en kool- en pimpelmezen. Ik was al blij met de keep, die zie ik niet vaak, maar een appelvink had ik ook graag willen zien.

Kleine- en Grote Pinetum

Als snel zijn we weer terug bij de Gardenseweg, die we oversteken. Er is behalve een brasserie ook nog een Historisch museum ”De Tien Malen”. Het ziet er dicht uit en dat klopt ook. In de winter zijn ze alleen op woensdagmiddag t/m zaterdagmiddag geopend.

De route, die we gedownload hebben gaat oorspronkelijk langs het restaurant, rechtdoor terug naar de parkeerplaats. Wij besluiten het laatste deel nog even door de Kleine- en Grote Pinetum te wandelen en wij vinden dit omweggetje echt een aanrader. We wandelen door de prachtige bomentuinen met bijzondere bomen. Bij elke boom staat een bordje waarop vermeld staat wat voor soort boom het is en waar de boom oorspronkelijk vandaan komt. Als je alle bordjes leest ben je uren zoet.

Als vanzelf komen we weer terug bij de auto, of met dank aan Adriaan en komoot.

Aan alles komt een eind, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Route 1: Door de Harderwijker bossen

Start: parkeerplaats Strokelbos, nabij Plaggenweg 2, 3847 LV, Harderwijk

Provincie: Gelderland

Afstand: 10 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: Knooppunten en gekleurde palen. Er staat een routebeschrijving op de wandelzoekpagina. Als je lid bent (€ 13,49 per jaar) kun je daar de beschrijving downloaden. Op dit moment klopt de beschrijving niet en kan de route alleen gewandeld worden met GPX.

Paaltjes wandelingen vanaf dit startpunt:

Rood: 5,6 km – Geel: 6,9 km – Paars: 7,4 km

Route 2: Over landgoed Schovenhorst

Start: parkeerplaats Landgoed Schovenhorst, Nieuwe Prinsenweg, 3881 NC, Putten

Provincie: Gelderland

Afstand: 6,59 km

Entree Bostoren: € 4 per persoon, voor gezinnen kun je beter een kaartje kopen bij de brasserie, die maar een klein stukje lopen is vanaf de toren.

Link naar het GPX-bestand, of komoot. Het is aan te raden de GPX te downloaden en die te importeren in komoot, of een andere app. Dan loop je de juiste route.

Bewegwijzering: Knooppunten en gekleurde palen. Er staat een routebeschrijving op de wandelzoekpagina. Als je lid bent (€ 13,49 per jaar) kun je daar de beschrijving downloaden.

Wij maakten echter wel een omweggetje op de terugweg door het Kleine en Grote Pinetum.

Informatie over De Bostoren vind je hier

Paaltjes wandelingen vanaf dit startpunt:

Groen: Bomentuinwandeling 2,5 km – Geel: Boswandeling 4 km – Rood: Cultuurhistorische route 8 km

Wandelingen in de buurt