Landgoed Duno, Kasteel Doorwerth en de Nederrijn
Wandelen bij kasteel Doorwerth is echt een aanrader. Een wandeling van ruim 7 kilometer over een prachtig landgoed, door een glooiend bos, langs een schitterend kasteel, de Nederrijn en prachtige uitzichtpunten. In het voorjaar is de Azalealaan een aanrader en het Heveadorp is ook een plaatje.
Fruitvliegjes
Omdat we richting de zomer gaan helpt het vroege opstaan niet meer. De zon komt al om 5.38 uur op en onze bestemming van vandaag is langer dan een uur rijden. Maar toch zitten we al om 6.30 uur aan de beschuitjes met aardbeien. Als we klaar zijn met eten zeg ik tegen Adriaan: “Die aardbeienkroontjes gooi ik even buiten weg, anders krijgen we fruitvliegjes.” Als ik weer binnenkom zie ik mijn banaan door de lucht zweven. Adriaan neemt het fruit vliegen iets te letterlijk.
Geobsedeerd door de Azalealaan
Al tijden heb ik het Dorenweertsepad op mijn verlanglijstje staan, maar eigenlijk vinden wij dit klompenpad te lang. Dertien kilometer wordt bij ons al gauw zestien en we hebben nog meer te doen dan alleen maar wandelen. Maar ik wil zo graag door dat Azalealaantje op landgoed Duno lopen dus google ik me een avondje suf en vind een route, die misschien door het laantje gaat.
Het liefst wil ik eerst door het laantje lopen en daarna de rest van de wandeling. ’s Ochtends is het nog lekker rustig en ik stel me voor dat er bussen vol mensen gedropt worden in Heveadorp om het laantje te bezoeken. Natuurlijk maak ik me weer zorgen om niks, want het is helemaal nergens druk, zelfs niet bij kasteel Doorwerth.
Dunobrug
Op het parkeerterrein staat nog helemaal niemand geparkeerd als we aankomen. Uit de auto’s die later aan komen rijden stappen hardlopers, die met zijn allen meteen het bos induiken. Wij lopen eerst een stukje omhoog langs een verharde weg en slaan daarna rechtsaf het bos in.
Al gauw komen we langs een veld met graan en komen we uit bij de Dunobrug. Ik herken deze folly meteen van de vorige keer toen we hier waren. Adriaan niet, maar het is ook zo’n twaalf jaar geleden dat we hier gewandeld hebben en het was herfst. Het was toen vast iets minder groen.
De brug moet van alle kanten op de foto. Ik zeg tegen Adriaan: “Maak even een foto voor op insta als ik er in sta.” Af en toe ben ik zonder dat ik het door heb hartstikke grappig.
Cascadedal
We lopen verder het bos in en genieten van de stilte. Af en toe komen we een groepje hardlopers tegen en verder niemand. Ik zie in het bos iets bewegen en nog net een eekhoorntje wegrennen. Nog maar net op pad en nu al zo genieten.
Verderop komen we langs het cascadedal. Onze wandeling gaat er langs, maar wij willen het van dichterbij bekijken en lopen daarom een stukje naar beneden.
Adriaan probeert een mooie foto te maken van de watervalletjes en ik kijk naar een lijster, met een slak in zijn snavel. In een boompje zie ik een zwartkopje zitten. Wat een mooi plekje! Geen foto’s van deze mooie ontmoetingen, want Adriaan hoort me niet door het ruisende water en ik heb geen telelens.
Waar blijven de azalea’s
We lopen verder door het bos. Op en neer gaat het. Langs een vijver, een trappetje en een gezellige zitje. Ik probeer te genieten, maar vraag me toch af wanneer we bij het Azalealaantje zijn. Als Adriaan op zijn telefoon kijkt, blijken we al voorbij landgoed Duno te zijn en teruglopen heeft geen zin. Dan maar hopen dat we er op de terugweg langskomen.
Kasteel Doorwerth
We verlaten het bos en steken de Fonteinallee over. Via een landelijk weggetje komen we uit bij kasteel Doorwerth. De vorige keer dat we hier waren zagen we een ijsvogel vliegen en dat weten we na al die jaren allebei nog steeds. Dit keer is de ijsvogel niet thuis, maar oh wat is het mooi in de lente. De fluitenkruid staat in bloei en samen met het kasteel levert dit prachtige plaatjes op.
Volgens de wandeling moeten we om het kasteel lopen en dan aan de voorkant naar binnen, maar wij gaan door het achterpoortje er in en door de voorkant er weer uit.
Ook brengen we een bezoekje aan de moestuin. Het is vandaag een warme dag en alle mannen lopen in korte broeken en hebben harige witte benen. Natuurlijk willen we dat niet op de foto, dus moeten we heel veel geduld hebben.
Van Adriaan moeten we weer terug lopen naar de route en dat doen we braaf, maar niet voordat we een bezoekje hebben gebracht aan een tweede binnenpleintje. Even heb ik het idee dat we in Burgh Eltz zijn, maar dan met minder toeristen.
Als ik het poortje doorloop vliegt er bijna een zwaluw tegen me op. In het portaal achter de blauwe poort zitten allemaal zwaluwennestjes. Wij hebben wel vaker een zwaluw van dichtbij gezien, maar het blijft leuk.
De officiële route
Mevrouw Komoot wordt weer gek van ons en is blij als we weer teruglopen naar de officiële route. We lopen nu over het wandelpad langs het kasteel en komen uit bij het parkeerterrein. Je kunt hier naar rechts lopen als je het kasteel wil bezoeken. Wij vinden het te mooi weer voor binnen en besluiten een bezoek aan het kasteel te bewaren voor een volgende keer.
Langs de Nederrijn
Wij lopen naar links en komen uit op een pad langs de Nederrijn. Je moet wel een beetje lenig zijn, want er zijn heel veel hekjes waar je overheen moet klimmen. Er zijn gelukkig wel opstapjes aanwezig en deze zijn goed onderhouden.
We komen langs groepjes met koeien, waar Adriaan weer een gesprek mee voert. Hij wil ze graag mooi op de foto, maar de dames willen niet poseren en meewerken.
In de verte zien we Stuwensemble Nederrijn en Lek, wat een groots sluizencomplex. Gek genoeg maakt Adriaan er geen foto’s van.
Wat heeft die roofvogel lange poten
Hij is meer met de koeien bezig en met een paar jetski’s die als hij een foto wil nemen verdwijnen achter een dijkje. Ik zie in de lucht een hele grote vogel vliegen. In de eerste instantie denk ik dat het een roofvogel is, maar hij heeft een te lange nek, te lange poten en een te lange snavel. Het blijkt een ooievaar te zijn.
“Het is net als in Roodkapje.” zeg ik tegen Adriaan: “Maar oma wat heeft u een lange nek, en lange poten en wat een grote snavel.”
Eindelijk de Azalealaan
We komen uit bij een parkeerplaats met hele rare oplaadpalen. Het zijn namelijk gewoon prullenbakken. Vanaf daar lopen we weer terug naar het bos.
We volgen de aanwijzingen van de Komoot-juffrouw en de rode palen en klimmen steeds verder omhoog totdat we uitkomen bij het Duno plateau. Eindelijk herkent ook Adriaan de plek waar we in 2011 ook al een keer waren en zien we verderop de Azalealaan.
We genieten van het uitzicht en nemen plaats op een bankje om een broodje te eten. Opeens heb ik geen haast meer. We weten nu waar het is.
Als we ons broodje op hebben lopen we door het laantje en zetten alles op de foto. Wat een fleurig straatje en wat een prachtige poort. Gelukkig zijn er niet veel mensen en kunnen we genieten van de kleuren en geuren.
Officiële route twee
Als je denkt wat is dit een rare parkeerplaats bovenop een heuvel, die niet te bereiken is met de auto. Dan sta je op de plek waar vroeger huis Duno heeft gestaan. Officieel gaat de route niet door het Azalealaantje, maar direct naar rechts bij het begin van het Duno plateau. Dan loop je beneden langs om bij de Hunneschans weer naar boven te lopen.
Wij lopen naar rechts vanaf het Azalealaantje en kunnen daar de route weer oppakken, maar wij lopen wel even de Hunnenschans op om te kijken wat we hebben gemist. Het uitzicht is in ieder geval prachtig.
De Hunneschans is het restant van een ringburgwal, van waaruit de scheepvaart op de Rijn goed in de gaten gehouden kon worden.
Heveadorp
Daarna lopen we het bos uit, waar we langs een parkeerterrein wandelen. Als je hier begint en je doet de wandeling andersom dan loop je eerst door het azalealaantje. We komen uit in Heveadorp. Eerst langs een gewone woonwijk, maar daarna langs huizen met rietgedekte daken. Wat een gezellige straatjes met mooie huizen en tuinen. Ook hier zien we overal azalea’s.
Straks zijn de azalea’s uitgebloeid, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: parkeerplaats landgoed Duno, Oude Oosterbeekseweg, 6869 VN Heveadorp
Provincie: Gelderland
Afstand: 7 kilometer, maar onze route is 7,6 kilometer
Bewegwijzering: Deels, je kunt ook de rode pijlenwandeling volgen van 5 kilometer.
Entree kasteel: € 13,50 voor volwassenen en 5 € voor kinderen van 4 tot 18 jaar. Met de museumkaart kun je gratis naar binnen en voor een bezoekje aan de binnenplaats en de moestuin hoef je ook niets te betalen.
Link naar het GPX bestand of komoot
Link naar de route: https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/kankorter-heveadorp/19247/
Langer wandelen: Het klompenpad Dorenweertsepad van 13 kilometer.
