Wandelen bij kasteel Cannenburch is een blog over een wandeling die begint bij het kasteel. Je wandelt door het kasteelpark. Langs lange bomenlanen en sprengen. Door de Motketel en door het Kroondomein Het Loo. Als laatste kom je langs de Cannenburger Molen.
Altijd weer die auto-lol
Vandaag gaan we naar Vaassen. De stemming zit er al goed in en daarom galmen we mee met het vreselijke “Longer than” dat op de radio gedraaid wordt en iedere keer als Dan Fogelberg zingt: “Longer than there’ve been stars up in the heaven.” Zeg ik: “Zo lang ken ik je nog niet.” En iedere keer lachen we weer. Vooral ik natuurlijk.
Het is raar weer
Weeronline heeft vandaag een 8 voorspeld voor Vaassen, maar daar kunnen we ook niet meer op vertrouwen. Voordat we vertrekken ziet het er bij ons erg dreigend uit, maar onderweg begint de zon te schijnen en is de lucht stralend blauw en wolkeloos. Ook als we in Vaassen aankomen zien we een blauwe lucht met een paar witten wolken. Dus laat ik de paraplu in de auto.
Toch blijkt later dat weeronline er helemaal naast zat, want we hebben zo’n beetje alle seizoenen meegemaakt. Regen, hagel, zon en wind. De paraplu was zeker van pas gekomen.
Kasteel Cannenburch
We hebben deze wandeling uit een heel leuk boekje “Wandelen langs watermolens” Van Bob & Ellen Luijks. Eigenlijk moeten we andersom beginnen, maar wij beginnen bij het kasteel en de kasteeltuin. We waren hier al een keer eerder in juli 2021. Toen bezochten we het kasteel, de tuin en de watermolen. Dus we weten al een beetje wat we kunnen verwachten.
Het is heerlijk rustig want het kasteel is nog niet open. Dus doen we uitgebreid een fotosessie en natuurlijk moet ik weer op het bankje naast Maarten van Rossum op de foto. Ik denk dat iedereen zo’n foto maakt.
De kasteeltuin
Na het kasteel van alle kanten op de foto te hebben gezet beginnen we aan de wandeling. Het stikt in de Kasteeltuin van de rododendrons, wat zal het hier straks in mei als ze bloeien prachtig zijn. Kijk maar eens op de site van het Geldersch Landschap & Kasteelen, daar staan foto’s van de tuin met bloeiende azalea’s en rododendrons.
In de verte zie ik een bloesemboom en natuurlijk wil ik er gelijk heenlopen, maar eerst moeten we van juf Komoot rechtsaf langs de vijver. Vanaf dat punt is het kasteel ook mooi dus maken we nog een paar plaatjes. Het is jammer dat het zo hard waait, want daardoor spiegelt het kasteel iets minder.
De vorige keer vond ik de kasteeltuin een beetje tegenvallen, maar toen was het weer heel slecht. Nu vind ik het er fantastisch. Het barst er van de vogels. We zien een lijster weghippen, een boomkruiper en boomklevers en horen een specht. Ook zien we staartmeesjes, maar die zijn ons weer te vlug af.
Terwijl we lopen te genieten van de tuin begint de lucht te betrekken en even later regent het. Gelukkig zijn het maar korte buien. Soms schijnt de zon en regent het gelijk. In de Zaanstreek noemen we dat kippenkermis.
Natuurlijk lopen we ook weer verkeerd, want we moeten helemaal niet langs de bloesemboom, maar we doen het toch. Dat sla je toch niet over en al helemaal niet als er een roodborstje in gaat zitten.
Als we verder lopen roept kommootie: “Je gaat de verkeerde kant op.” Braaf lopen we terug naar de route. We moeten een bruggetje over, dat een beetje glad blijkt te zijn. Ik kan nog net de brugleuning grijpen, want ik lag bijna in spagaat op de grond. Ook al yoga ik elke week de spagaat is nog steeds niet mijn ding.
Gelukkig heb ik me niet bezeerd en kunnen we de wandeling gewoon vervolgen, maar het is wel even schrikken.
Rode Beek en Nieuwe Beek
We verlaten de kasteeltuin door een klein poortje. Natuurlijk zit Adriaan weer bijna vast, net als bij de wandeling bij kasteel Nijenhuis. Nu is Ilse niet mee om samen te lachen, dus lach ik alleen.
We wandelen de Emmalaan, een lange rechte laan omgeven door bomen, in. Aan het einde zien we een bomentunnel en dat is altijd leuk. Rechts van ons stroomt de Hartensche Molenbeek. We nemen af en toe een kijkje, want je weet maar nooit. Soms kom je zomaar een ijsvogel tegen. Alhoewel wij twijfelen of er wel vis in de beek zit.
Net als het rechtdoor wandelen een beetje saai begint te worden wandelen we langs Rode Beek en Nieuwe Beek. Het meest bijzondere sprengenstelsel van de Veluwe. De Rode Beek, dankt zijn kleur aan het ijzerrijke water en wordt van de Nieuwe Beek gescheiden door een houten schot. Deze beken zijn ooit met de hand gegraven en leverde energie voor het aandrijven van watermolens. Jammer genoeg zijn de meeste molens verdwenen.
We wandelen verder, op dit stuk kun je echt niet verdwalen, want we gaan nog steeds alsmaar rechtdoor. Inmiddels hebben we trek gekregen en dorst. Op deze route komen we erg weinig bankjes tegen, maar soms heb je er gewoon maar eentje nodig. Gelukkig schijnt de zon als we eindelijk langs een bankje lopen.
Na het Westphilzitten moment vervolgen we onze weg. Er is van alles te zien en we genieten vol op.
De Hartensche Molenbeek
We waren de Hartensche Molenbeek even kwijt, maar verderop gaat de route weer langs de beek. Eigenlijk moeten we rechts van de beek lopen, maar wij kiezen voor links. Beide weggetjes komen bij hetzelfde punt uit en de linkerkant door het bos, spreekt ons meer aan.
We komen vaak de geel/rode markering van een streekpad tegen en volgen een heel stuk het Veluwe Zwerfpad etappe 7. Maar natuurlijk niet helemaal want deze route is 26,6 kilometer.
Als je van beken en sprengen houdt kun je hier je geluk niet op. Het is zo mooi, we blijven naar de rand van de beek lopen om foto’s te maken.
Verderop komen we door een drassig gedeelte, gelukkig zakken we niet helemaal weg en hoeven de schoenen niet uit en de pijpen niet opgestroopt, maar het wandelt niet prettig. Gelukkig is het maar een klein stukje.
De Motketel
Als je denkt dat je de mooiste sprengen wel gezien hebt op deze wandeling, dan heb je het mis. Bij de Motketel wandelen we weer door een schitterend landschap met prachtige beken. De naam Motketel heeft iets te maken met wilde zwijnen, die wij natuurlijk weer niet tegenkomen.
Inmiddels is het weer gaan regenen en hebben we onze mutsen weer opgezet. Ik zei het in het begin al het is raar weer. Toch zijn we blij dat we gegaan zijn, want alsmaar thuis zitten is niets voor ons.
Kroondomein Het Loo
We hadden al plannen om weer eens door het kroondomein te wandelen en dan met name het paleispark waar we dol op zijn. Tot onze verrassing komt deze route ook een stukje door het mooie kroondomein.
Inmiddels is het lunchtijd, maar nergens zien we een bankje. Adriaan kijkt op de wandelbankjesapp. en zegt: “Daar bij dat kruispunt staat een bankje.” Maar als we er zijn staat er niets. Iedere keer als we op de plek zijn die de app. aangeeft staat er geen bankje. Ik grap dat het fata morgana bankjes zijn. Adriaan wil er zelfs voor omlopen, maar ontdekt dan dat we helemaal niet daar zijn waar de bankjes staan.
Inmiddels zijn we aangekomen op de heide en begint het te hagelen, maar goed dat we niet op een bankje een broodje zitten te eten. We schuilen even onder een parapluboom, die niet zo goed voldoet als de boom op de heide in Heerde. Als het stopt met hagelen lopen we verder. Het is prachtig op de heide, ook hier zien we weer geen wild. Het is zeker nog te vroeg, of te laat. Als we langs de rand van de heide lopen, kan ik bijna mijn ogen niet geloven. Er staat achter een hek een rododendron te bloeien (op 23 maart).
We wandelen nog een stukje over de heide en lopen vervolgens via de Cannenburgerweg het bos uit.
Cannenburger Molen
Als we het bos uitlopen moeten we een stukje langs de weg. Gelukkig hebben we de route omgekeerd en zijn we hier niet begonnen. Van zo’n stuk langs de weg word ik altijd heel chagrijnig en als het dan ook nog regent wordt het helemaal een feest, want Adriaan wordt chagrijnig van regen.
Gelukkig schijnt de zon weer en vinden we aan het einde van de weg een klein stukje van de route af een bankje om te lunchen. Ik zucht nog maar een keer dat ik blij ben dat we hier niet zijn begonnen, maar als we de Prins Bernhardlaan inlopen zien we een leuk wandelpaadje tussen de bomen aan de rechterkant van de weg. Dat loopt al een stuk beter. Soms steken we toch weer over, want aan de overkant van de weg staan bosanemonen.
We wandelen langs de kasteeltuin en een boerderij die we vanochtend al hebben gefotografeerd. In de verte zien we de Cannenburger Molen al. Bij de watermolen staat een picknickbank en het is sowieso een mooie plek om even te gaan zitten. Ik dan, want Adriaan wringt zich in allerlei bochten om de watermolen zo mooi mogelijk op de foto te zetten.
Lindebomen op het Kersendijkje
Als Adriaan klaar is met fotograferen, wandelen we verder over het Kersendijkje. We komen langs het kasteel en maken een foto door het hek. Verderop staat een duiventil, die natuurlijk ook op de foto moet. Dat begint zo langzamerhand een signatuurfoto te worden.
Verder discussiëren we over de bomen. Nu de bomen bladloos zijn, kunnen we niet zo goed zien wat voor soort bomen het zijn. Ik denk dat het knotwilgen zijn en zeker geen kersenbomen. Adriaan weet niet wat voor bomen het zijn, maar zeker geen knotwilgen. Als ik onze foto’s opzoek van de zomer van 2021 zie ik het duidelijk. Het zijn Lindebomen, maar waarom heet het dijkje dan Kersendijkje?
Bij Maarten ‘t Koetshuis
Als we terug zijn bij het kasteel wandelen we nog even door de moestuin en zien dat de leibomen met peren al in bloei staan. Verder staat er nog niet zoveel, maar er gaat binnenkort wel van alles bloeien.
Als afsluiting van de wandeling eten we een appeltaartje bij ’t Koetshuis. Het is er gezellig druk en er is nog maar één tafel vrij, maar meer tafels hebben wij niet nodig. Het appeltaartje smaakt heerlijk, ’t Koetshuis is prachtig en de bediening vlot en goed. Zeker een plek om een keer terug te komen voor de lunch.
Als we ’t Koetshuis uitlopen zien we dat het kasteel open is. We hebben geen puf meer dus slaan we de binnenkant van het kasteel over. Vanaf april t/m oktober zijn ze geopend, zelfs op 2e paasdag.
De hagel hadden we niet besteld, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Julianalaan 37-31, 8171 EA Vaassen
Provincie: Gelderland
Afstand: 9,3 kilometer, maar wij maakten er 10,4 van.
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Bewegwijzering: Geen, maar in het boekje (zie link hieronder) staat de routebeschrijving
Deze route komt uit het leuke boekje: “Wandelen langs watermolens van Bob & Ellen Luijks”. Deze kun je hier bestellen.
Kasteel Cannenburch bezoeken
Paaltjes wandelingen in de buurt:
Wandelroute Rollekoot door de Motketel. Een wandeling van 6 km aangegeven door rode pijlen. Startpunt: parkeerplaats bij de kruising van de Gortelseweg en de Wildweg (voorbij huisnummer 63).
