Wat een leuk startpunt
Als we aan komen rijden vragen we ons even af waar we de auto moeten laten, maar achter de schuur is een parkeerplaats. We zijn de eerste dus hebben we de ruimte. Wij gaan vandaag het vredevoetpad lopen, dat lijkt ons wel toepasselijk vanwege de toestand in de wereld. Er start hier ook een Klompenpad het Zoddenpad van 13 kilometer, maar wij vinden 7,4 kilometer wel genoeg.
Het museum is nog gesloten. Vanaf 26 maart t/m 29 oktober is het open op woensdag-, zaterdag- en zondagmiddag. Het ziet er erg leuk uit vanaf buiten. We kijken wat rond op het erf en maken wat foto’s. Ik ben helemaal blij als ik ontdek dat er naast het museum een schoon toilet is, weliswaar zonder toiletpapier, maar je kan niet alles hebben. Zo fijn dat ik vandaag niet in het open veld hoef te plassen.
Eerst langs de lammetjes
De wandeling kan beginnen, maar eerst lopen we langs een stal met schapen. De boer spreekt ons aan en wijst, dat er een schaap aan het lammeren is. Er zijn ook al andere lammetjes geboren. Ze zijn nog erg klein de oudste is nog maar vijf dagen oud en daarom mogen ze nog niet in de wei. Wij vinden dat erg jammer, want de stal is echt te donker om te fotograferen. We blijven nog even staan, maar er komt nog geen lammetje uit het schaap en waarschijnlijk gaat dat nog wel een tijdje duren. We zeggen de boer gedag en dan kan de wandeling eindelijk beginnen.
Soms zijn die routemakers lolbroeken
We worden het weiland ingestuurd, de route is goed aangeven en goed te volgen. Als we een stukje door het weiland hebben gelopen en over diverse opstapjes hebben geklommen, komen we weer bij de weg uit. Als we naar rechts kijken zien we nog geen 200 meter verderop “Streekmuseum Vredegoed”. We hadden niet zo moeilijk hoeven doen, maar dat is natuurlijk het leuke van wandelen. We maken even een foto van de boerderij en vervolgen onze weg.
Om alweer bijna meteen stil te staan bij een picknicktafel. Niet om te eten, maar om een foto te maken van het uitzicht.
Een vogelrijk weiland met opstapjes
Nadat we een klein stukje langs de weg hebben gelopen, gaan we de weilanden weer in. We lopen over een graspad, dat gelukkig niet drassig is en af en toe klimmen we over een opstapje. Er staat ook een hek, die zo op de site van “Je had maar één taak” had kunnen staan. Je kunt er overheen klimmen, maar je kunt er ook gewoon omheen lopen.
Het weilanden is omzoomd met brede sloten met af en toe een vennetje De vogels vliegen af en aan. Adriaan ziet een fitis, maar ik denk dat het een Graspieper is. Verder zie we roodborstjes, puttertjes, vinkjes, mussen en een winterkoninkje. Als je van vogels houdt vind je het hier fantastisch. Daarnaast zien we ook veel ganzen, maar tot onze verbazing geen hazen.
Steeds als we over een opstapje klimmen, moet mijn jas aan de onderkant een stukje open. In het begin vergeet ik de jas weer dicht te ritsen. Als ik tegen Adriaan zeg dat ik het koud heb, zegt hij: “Je slaapzak staat open.”
Deze wandeling en ook het Zoddenpad is niet zo populair. We komen weinig mensen tegen. We denken dat de meeste mensen hem al gelopen hebben, of hij heeft een slechte recensie? Iets wat wij ons niet kunnen voorstellen.
Je moet wel een geheugenkaartje in je fototoestel stoppen
Omdat we zoveel vogels zien wil Adriaan steeds mijn verrekijker lenen. De verrekijker hangt om mijn nek onder de nep bontkraag van mijn jas en gaat daarom moeilijk af. Wij noemen de bontkraag de dode vos, dus loop ik in een charmante slaapzak met een dode vos om mijn nek. De kraag is heerlijk als er een gure wind is, maar verder is dat ding hartstikke lastig. Iedere keer als Adriaan om de verrekijker vraagt worstel ik met de dode vos. Hij krijgt een eigen verrekijker voor zijn verjaardag!
We lopen langs een plek waar alweer heel veel vogeltjes zitten en er staat ook een picknicktafel. Ik ga even lekker zitten en eet een banaan en een cracker. Adriaan eet zijn tussendoortje al lopend op, want hij is lekker aan het fotograferen. Met het andere toestel met de telelens. Hij heeft hem eindelijk meegenomen. Op een gegeven moment hoor ik hem zeggen dat het toch wel handig is om een geheugenkaartje in het toestel te stoppen. Heeft hij gewoon allemaal foto’s gemaakt, die niet zijn opgeslagen en vanaf het moment dat het kaartje in het toestel zit, zijn de vogels gevlogen.
Ja een zeearend!
Verder maar weer achter de pijlen aan, want de komoot mevrouw praat weer onzin. We zien een bergeend, die leuk staat te spiegelen en vragen ons af waarom de ganzen in rep en roer zijn.
Er staat verderop een man, met een telescoop, op een uitkijk heuveltje . Net als wij aan komen lopen komt hij de heuvel aflopen met zijn telescoop onder de arm. Adriaan vraagt of hij nog wat gezien heeft, dat doen die natuurfreaks onder elkaar. De man verteld dat er heel ver weg een zeearend vliegt. Hij jaagt op de ganzen, maar hij is slecht te zien zelfs door de telescoop. Vandaar dat de ganzen in rep en roer zijn en dat we geen hazen zien. Die zeearend heeft natuurlijk eerst alle hazen opgegeten en nu lust hij wel een vette gans.
Bovenop het heuveltje staat een bankje. Daar gaan we natuurlijk even zitten om door de verrekijker te turen. Ik zie niks en Adriaan denkt dat hij de zeearend ziet, maar veel te ver weg. De ganzen zijn weer rustig en na een paar minuten lopen we weer naar beneden, omdat we denken dat de zeearend niet meer terugkomt. Er gaan andere mensen op het bankje zitten. Net als we verder willen lopen beginnen de ganzen weer zenuwachtig te vliegen en lawaai te maken. En dan zien we hem. We lopen haastig de heuvel weer op. Dit is echt fantastisch! De foto is niet scherp, want veel te ver weg, maar wat een belevenis.
Een molen is ook leuk
Na een eeuwigheid, ik heb helemaal pijn in mijn nek van het turen, lopen we verder. Langs de mooie vennetjes en door de weilanden.
Er volgt weer een stukje langs de weg, met mooie huizen en af en toe een doorkijkje naar de Tienhovenseplassen. De weg is niet druk en er is van alles te zien en te fotograferen. We lopen langs een wipmolen: “De Trouwe Waghter”. Natuurlijk moet de molen weer van alle kanten op de foto.
De molenaarster komt naar buiten en klimt in de wieken. Ze rolt het zeil uit en maakt het vast aan het hekwerk. Wij verbazen ons er over, want er staat nauwelijks wind. Misschien is het haar ochtendgymnastiek, of misschien denkt ze: ”Ik zal Westphilwandelt even wat laten zien.”
We lopen weer verder langs de weg ondertussen genietend van de huizen en de doorkijkjes.
Er zijn prachtige exemplaren bij. Wij zouden daar best even binnen willen kijken. Al wandelend bedenken we dat we kunnen aanbellen en ze een fotoshoot van Westphilwandelt kunnen aanbieden.
Een pad tussen Noord-Holland en Utrecht
Aan het eind van de weg lopen we linksaf, over een wandelpad tussen de Breukelveensche- en de Tienhovenseplassen.
Het is zo’n pad waarvan je vooraf denkt, dat het een hele mooie plek is, maar er is niet zo heel veel te zien door alle begroeiing. Gelukkig zijn er af en toe openingen tussen de bosjes en staan er bankjes om er van te genieten.
Er is zelfs een bankje waar “GENIET!” op staat. Ik ga weer even lekker zitten om te genieten, want dat staat er toch en Adriaan pakt zijn fototoestel met telelens om foto’s te maken van de staartmeesjes, die we een paar meter terug in de bosjes zagen.
Toch een slechte recensie?
Aan het einde van het pad komen we in het dorp uit en moeten we bijna twee kilometer terug langs de weg lopen. Dat is wel een afknapper, maar de rest van de wandeling is zo leuk dat we het evengoed een aanrader vinden.
Onderweg tussen de huizen door vangen we af en toe een glimp op van de mooie plas. We lopen ook langs een huis waar iemand 50 is geworden. Er staan dozen met een pop. Op het bord staat: “49 oude dozen op een rij en de 50e ben jij.” Te erg eigenlijk.
Bij knooppunt 76 lopen we langs de Dwarsdijk. Aan het einde van deze dijk staat de molen “De Trouwe Waghter”. De wieken draaien, die molenaarster had het toch goed gezien. Het is harder gaan waaien.
Overal zien we bordjes van Visvereniging Tienhoven, waarop staat dat je hier alleen mag vissen als je lid bent. Adriaan loopt een stukje voor me uit en ik lees het aan hem voor. Hij verstaat echter visvereniging Pino, wat wij natuurlijk weer erg lollig vinden.
Eigenlijk zijn we best snel weer terug bij boerderij Vredegoed. Er hangt een drone in de lucht, wij zwaaien. Dus als je dronebeelden hebt met twee zwaaiende mensen zijn wij het.
Het was weer een fijne wandeling, die helaas weer voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling.
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Streekmuseum Vredegoed, Heuvellaan 7, 3612 BA Tienhoven
Provincie: Utrecht
Afstand: 7,4 kilometer
Bewegwijzering: oranje borden met blauwe pijl en knooppunten: 39, 13, 25, 14, 74, 75, 76, 77, 78, 23
Link: https://www.routesinutrecht.nl/routes/810918080/vredevoetpad
Link naar de GPX-bestand, of komoot.
Wandelingen in het Groene Hart
Andere routes in Utrecht.
Wat een leuke reactie Joop, harstikke fijn om te horen. Ik was blij dat Adriaan eerst kleine vogels was gaan fotograferen, anders had hij geen foto van de zeearend gehad.
Dit was trouwens een verslag, die er al een tijdje op staat. Geen nieuwe.
groetjes Laura
Wat geweldig leuk om te lezen Laura , je beschrijft het weer op een erg leuke wijze …
mijn complimenten hiervoor.
En Adriaan moet natuurlijk wel op blijven letten en de camera voorzien van een geheugenkaartje.
Maar de foto’s die hij maakt zijn prachtig !
Hoi Aritha, het is wel heel anders dan door het bos wandelen hoor. Maar zeker leuk voor de afwisseling.
groetjes Laura
Dankie, dankie voor dit leuk wandelverslag. Niet eens zo heel erg ver weg van ons. Ik sla hem om.
Hoi Maria,
Altijd leuk dat je ons verslag leest. Zo fijn al die complimenten.
Groetjes van Laura (ook aan Peter)
Bedankt weer voor dit gezellige en vrolijke verslag. De foto’s waren weer prachtig, dus echt weer even genoten van jullie prachtige wandeling.
Liefs en groetjes van Peter en Maria
Ha Marian,
Zit je nu op vakantie het blog te lezen :D. Hartstikke leuk weer je reactie. Echt fijn om te horen.
groetjes Laura
Wat een geweldig verslag weer met prachtige foto’s.
En de humor ten top natuurlijk!