Naar Friesland gelokt

We hebben een tip gekregen, dat er in het bos van Beetsterzwaag een voederplaats is waar veel soorten vogels komen en ook eekhoorns. Dus rijden we op een mistige, miezerige zondagochtend via de polder naar Friesland. We balen weer van het weer, omdat het doordeweeks vaak zo mooi is en in het weekend als we eindelijk naar buiten mogen zo slecht. Op zich kunnen wij wel tegen mist, miezer of regen, maar onze fototoestellen houden er niet van.

Alweer een Lockdown

Er is een reclame op de radio waar we om moeten lachen. Een man zeg: “Wij zijn Delta en wij gaan verder.”  Ik maak er van “Wij zijn het Deltavirus en wij gaan verder met Omikron.” Eigenlijk is er niks te lachen natuurlijk, maar we maken er het beste van.

Ik had graag nog een paar kerstcadeautjes in een echte winkel gekocht omdat ik een hekel heb aan online winkelen. In een gewone winkel loop je naar binnen, kijk je rond en zie je in één oogopslag dat ze niks hebben. In een online winkel moet je eerst alles bekijken, om dan tot de conclusie te komen dat ze ook niks hebben.

Mannen je moet ze ook alles uitleggen

We rijden door de Noordoostpolder waar een beeld staat met een huis en een boot. Adriaan snapt het beeld niet. Ik leg uit dat dit land vroeger allemaal water was en dat er nu mensen wonen. Adriaan gelooft meteen, dat het beeld er daarom staat. Ik heb geen idee, ik verzin het gewoon zelf. Thuis heb ik het even opgezocht en ik heb nog gelijk ook. Adriaan zegt: “Als ik jou toch niet had.”

Op zoek naar de voederplaats

We parkeren op de Poostweg en gaan eerst opzoek naar de voederplaats. Sabina heeft het goed uitgelegd, maar toch lopen we helemaal fout. Na een belletje en nog wat aanwijzingen vinden we de plek. We zien de eekhoorn en heel veel vogels, alleen is het eigenlijk te donker om te fotograferen. Dus we moeten weer terug met beter weer, stoeltjes en een thermoskan. Jammer genoeg mogen we de plek niet onthullen, want er is geen ruimte voor heel veel mensen.

Wat een gave ijsbaan

We lopen weer terug richting de parkeerplaats en beginnen eindelijk aan onze wandeling. Na een klein stukje gelopen te hebben komen we uit bij een ijsbaan. We lezen op een bord dat het de mooiste ijsbaan van Friesland is en wij geloven het meteen. De route van de Roots gaat eigenlijk linksom het vennetje, maar nadat Roots deze route heeft gemaakt is er een geweldig mooi vlonderpad aangelegd aan de rechterkant van het ven. Wij gaan daarom rechtsom over de vlonders.

Er staat alleen een vrouw met een roze broek in de weg, dus we moeten even wachten. Als ze eindelijk doorloopt komen er twee vrouwen met hondjes aan. De ene vrouw heeft takken geplukt in het bos. Je moet toch wat als je nog kerststukjes wil maken en alle winkels zijn dicht.

We lopen over de vlonder en om het meer. Voor ons is het al tijd om te zitten en iets te eten en te drinken. We zijn ook al zolang onderweg. Gelukkig voor ons staat er een bankje langs het vennetje met een fijn uitzicht. Ik zou hier best een keer willen schaatsen als er ijs ligt.

Wat een mooi bos

We lopen weer verder en komen langs prachtige plekken en soms ook wat modderige. Het lukt ons steeds om er langs te lopen. De route is echt goed te doen, maar doe wel wandelschoenen of laarzen aan.

We willen nog een keer terug in de lente of de herfst, want dan is alles net een stukje mooier. Later komen we ook nog langs kleine heidevelden, dus is de zomer ook een optie. Kortom het is hier altijd mooi in dit grote natuurgebied.

We lopen en lopen en zien van alles. Ook nog best veel paddenstoelen. We horen dat we weer dichtbij een weg komen. Ik zeg tegen Adriaan: “Dan komen we straks het bos uit en kijken we naar links en dan zien we onze auto staan.” Gelukkig is dat niet het geval. We steken de weg over en komen in een nog mooier bos.

Olterterp-Lauswoltse vennen

We lopen door en heel rustig bos en komen meerdere keren langs vennetjes. We kunnen er net niet dichtbij genoeg komen voor de foto. Maar als we doorlopen komen we langs een meertje met in het midden een eilandje. Het is prachtig, de Oisterwijkse vennen zijn er niks bij. Alleen moeten ze er nog wel een pakkende naam voor verzinnen Olterterp-Lauswoltse vennen bekt niet zo goed.

Jammer dat het somber weer is, maar gelukkig spiegelt het water wel. We lopen om het meertje en vervolgen onze weg over het bruggetje richting hotel-restaurant Het Witte Huis. Het is hier duidelijk drukker, daarom is het pad veranderd in een glijbaan/modderpoel. Gelukkig kun je naast het pad lopen en klauteren, maar toch ben ik blij dat we geen witte gympen aan hebben.

Niet iedereen is zo verstandig en ook deze keer komen we een vrouw tegen met hagelwitte gympen. Ons blog moet meer gelezen worden, of zal dat slecht zijn voor de witte gympen verkoop?

Bij Het Witte Huis staat een rij voor de afhaal. We kunnen vanaf de weg niet zien wat er precies af te halen is. We houden ook niet van rijen dus lopen we door.

Opzoek naar een bankje

Ondertussen hebben we trek gekregen en zijn we op zoek naar een bankje. We lopen en lopen, maar nergens een bankje te bekennen. Ik zeg tegen Adriaan: “Er gaan hier zeker weinig mensen dood.” En opper om mijn herinneringsbankje na mijn dood in het Beetsterzwaagse bos te zetten. Adriaan vindt het geen goed idee, sowieso mag ik niet dood en dan moet hij iedere keer zo’n eind rijden om op mijn bankje te zitten. Hij heeft een punt natuurlijk.

Gelukkig lopen we in Olterterp langs een kerkje en bij een kerk staat altijd wel een bankje. We eten onze broodjes op met zicht op grafstenen. Er blijken best wel aardig wat mensen dood te gaan in Olterterp.

Als je niet meer zoekt dan vind je ze

Na de lunch vervolgen we onze weg. Natuurlijk komen we nu om de haverklap bankjes tegen. Zelfs een heel mooi herinneringsbankje op een prachtige plek, maar nu zijn we klaar met zitten.

Voor ons lopen mensen met een herdershond. De hond sleept een halve boom met zich mee, die wel wat lijkt op een hertengewei. “Ah” zegt Adriaan “een hertershond.”

We lopen het bos uit en komen uit in Beetsterzwaag. We lopen langs mooie huizen en parken. Ook dit stuk, waar wij van dachten dat het het onvermijdelijke stuk langs de weg was, is erg leuk.

Nog een vlonderpad

Als we het dorp uitlopen, komen we weer door een stuk bos en weer langs een vlonderpad. Het vlonderpad gaat naar links en wij moeten naar rechts, maar toch lopen we er even overheen om wat fotootjes te maken.

Vervolgens lopen we langs de golfbaan en het hotel Lauswolt en vragen ons af of de gasten buiten moeten eten onder de luifel. Dat lijkt ons best een beetje koud.

Aan het eind van de wandeling komen we langs een bruggetje met een poortje. Daar maken we nog even een foto, waarna we snel terug lopen naar het parkeerterrein.

Het was een vermoeiende, maar prachtige wandeling, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: Parkeerplaats Poostweg 2, 9244 BZ Beetsterzwaag of hotel-restaurant Het Witte Huis, Van Harinxmaweg 20, Olterterp

Provincie: Friesland

Afstand: Onze route is 11 kilometer. De Roots-route is: 11,3 of 18 kilometer

Bewegwijzering: Geen

Link naar ons GPX bestand of komoot

Link: Wij liepen een groot deel van deze route: link naar de site van de roots

Wandelingen in de buurt: Boswandeling bij de Slotplaats, De rijkdom van de Onlanden, Kuiertocht Oentsjerk – Aldtsjerk en Natuurommetje Dekemastate en Martenastate