Van Chris Smallenbroek
Veluwezoomroute Laag Soeren van Chris Smallenbroek is een wandeling over de Veluwezoom met als beginpunt Observatiehut De Elsberg. Waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt en kans op het spotten van wild. Een wandeling door de prachtige natuur en langs het kunstwerk Highlander van Jantien Mook.
Stuurt Tom Tom ons weer het bos in?
Vandaag gaan we voor de derde keer met Chris opstap. We hebben met hem al een route gedaan over landgoed de Hemelseberg en over de Posbank en nu verkennen we de Veluwezoom vanaf de Elsberg. Dit is zijn nieuwste route, die hij samen met Carola heeft ontwikkeld. Ik volg haar sinds een tijdje op Instagram en zij laat vaak beelden zien van wild in de buurt van Laag Soeren. Dat willen we ook met onze eigen ogen zien.
We zijn vanochtend weer ontzettend vroeg opgestaan en zitten al voor 7 uur in de auto. We hebben om 9 uur afgesproken, maar het is een eind rijden en je weet het nooit met de files. Als we er bijna zijn stuurt Tom Tom ons een doodlopende weg in. We hebben vaker meegemaakt dat Tom ons het bos in stuurde, maar gelukkig blijkt het dit keer te kloppen. Na de parkeerplaats mag je niet verder dus is het inderdaad doodlopend.
Als we halverwege het pad zijn rennen er twee herten voor onze auto langs. We hebben dit nog nooit meegemaakt. Waarschijnlijk komt het dat onze nieuwe auto veel stiller is dan de vorige. De ochtend begint al goed.
Observatiehut De Elsberg
Natuurlijk zijn we veel te vroeg. Adriaan wil alvast naar de observatiehut wandelen, maar ik wil op de anderen wachten. We zijn met zeven mensen vandaag. Ik vind het vooral leuk dat Carola erbij is, want als je veel contact hebt via Instagram is het altijd leuk om elkaar in het echt te ontmoeten.
Als we compleet zijn wandelen we eerst naar de Observatiehut. Het is een prachtige hut om te zien, met een glooiend dak. Buiten ons groepje is er maar één ander persoon in de hut. Het is erg koud en een beetje mistig. We hebben een mooi uitzicht, maar zien geen wild.
Carola heeft een warmtekijker meegenomen, door deze kijker zien we dat er wel wild is. Er gloeien twee dieren op onder een boom. Voor mij is het nog moeilijk om vervolgens mijn verrekijker op dezelfde plek te richten, maar dan zie ik ze. Er staan twee hindes onder een boom en de ene staat mij aan te staren. Even later zie ik ze niet meer. Verdwenen achter de heuvels.
We blijven nog een tijdje wachten, maar het wild heeft er niet zo’n zin in vandaag. We hadden natuurlijk gelijk naar de observatiehut moeten gaan toen we al zo vroeg op de parkeerplaats waren. Wie weet hadden we dan veel meer gezien. Adriaan zegt alleen: “Ik zei het toch.”
De gele jas
We wandelen terug naar de parkeerplaats en beginnen aan ons rondje over de Veluwezoom. Als eerst lopen we naar beneden, dat gaat best hard. Maar niet als het aan Adriaan ligt, want de fototoestellen maken weer overuren.
Ik heb vandaag mijn gele regenjas aangetrokken. Met een trui eronder is deze heerlijk warm en als het te warm wordt kan ik mijn trui in mijn tas proppen.
Volgens Chris komt het door de gele jas, dat we geen wild zagen. Ze zijn geschrokken door de knalkleur. Natuurlijk heb ik mijn weerwoord klaar, want ik heb ooit gelezen dat dieren alleen de kleur blauw kunnen waarnemen en dat als je wild wil zien dat je geen parfum op moet doen en geen blauw moet dragen.
Ik mag niet liegen
Het is erg gezellig met een groepje wandelen er wordt veel gepraat, maar we genieten ook van de mooie natuur en de prachtige vergezichten.
Ik vertel dat ik nooit wild zie, behalve in de Amsterdamse Waterleidingduinen, maar dat telt niet en dat ik nog nooit een edelhert heb gezien. Volgens Adriaan is dat niet waar en natuurlijk heeft hij gelijk. In de Oostvaardersplassen hebben we hele kuddes tegelijk gezien en ook in Duitsland zijn we edelherten tegengekomen. Het is alleen allemaal zo lang geleden, dat ik het me amper herinner.
Gelukkig denkt Adriaan er aan om foto’s te maken, want anders was dit een blog geworden zonder foto’s. Ik vind het een beetje raar om met zoveel mensen erbij te doen wat wij altijd doen. Een paadje met een poserende Laura, een hek met Laura erbij en Laura op een bankje. Toch lukt het en houden we de hele groep op. Als ik sta te poseren bij een hek en het een beetje lang duurt vraag ik aan Adriaan: “Ben je al klaar?” Waarop Adriaan antwoordt: “Met jou wel.” Ik zal zijn tekst maar niet te letterlijk nemen.
Parende slakken
Op het pad ligt een naaktslak met strepen. We zijn eerder een keer eentje tegengekomen en nu weten we dankzij ObsIdentify dat het een tijgerslak is. Getriggerd door de slak wil Chris aan mij vertellen hoe slakken paren. Ik wil het niet weten natuurlijk, want ik heb die viezigheid al van de zomer op een filmpje gezien.
Chris verteld gewoon door over het blauwe geslachtsdeel en ik herleef mijn trauma opnieuw. De volgende keer als ik met mensen opstap ga neem ik oordopjes mee voor als ze over slakken beginnen.
Highlander van Jantien Mook
Chris legt uit dat deze wandeling anders is dan zijn andere routes. Op de andere wandelingen loop je van de ene fotogenieke plek naar de andere gave spot. Hier is het gewoon overal mooi. Er is echter naast de mooie observatiehut nog een hoogtepunt om te fotograferen en dat is het beeld Highlander. De kunstenares Jantien Mook heeft zich laten inspireren door de Schotse hooglanders, die in dit gebied grazen. We komen maar één hooglander tegen, die verderop ligt te slapen. Het is ons vandaag niet gegund.
We zien het kunstwerk al van verre, maar eerst wandelen we nog langs een zoel. Dat is een plek waar wilde zwijnen badderen. We kunnen duidelijk zien dat er schuurplekken onderaan de bomen zitten. Zo raken de zwijnen hun parasieten kwijt.
Ook zien we in het zand heel veel pootafdrukken van herten. Chris vindt dat altijd jammer, want dan zijn ze al voorbij. Ik vind het meer een bewijs dat je ze toch tegen kunt komen.
Verderop zien we een klein spiegelend poeltje en natuurlijk moeten we daar foto’s maken van een zekere dame in een gele jas.
Maar dan komen we toch uiteindelijk bij Highlander uit. Ik maak foto’s en ik film en Adriaan wacht geduldig af. Ik zeg tegen hem: “Vanaf deze kant is het beeld mooi. Waarop hij zegt: “Vanaf deze kant ook, maar er staat een geel poppetje in de weg.”
Bijna bij de Posbank
Ik heb geen idee waar we zijn, maar na een heel stuk wandelen komen we uit bij wildroosters en picknickbanken. Ik stel voor om even te zitten en wat te drinken, want mijn energie is bijna op. We zijn heel dichtbij de Posbank dus als je nog een extra lusje wil maken kan dat. Wij vinden 10 kilometer genoeg en na een korte pauze wandelen we weer verder over een mooi pad langs een mountainbikeroute.
Het laatste stuk wandelen we langs een fietspad, maar dat is helemaal niet erg. Carola vertelt dat als zij ’s ochtends heel vroeg over het fietspad fietst dat ze dan ook veel wild spot. Ik zie mij daar al fietsen en neem me voor om binnenkort een huisje in de buurt te boeken.
Langs het fietspad vinden we nog een paar vliegenzwammen en hebben we uitzicht op de observatiehut waar we vanochtend waren.
Al snel zijn we terug bij de parkeerplaats. Vanaf daar rijden we naar de Loenen voor de lunch.
Lunchen bij ‘t Ruifje
Bij de andere routes van Chris lunchten we halverwege, of bij het eindpunt. Tijdens deze route komen we niet langs een lunchplek, die doordeweeks open is in november. Dus rijden we vanaf de parkeerplaats naar Loenen om te lunchen bij ’t Ruifje. Het eten is lekker, we zitten gezellig en praten honderduit. Dit was zeker niet de laatste keer dat we meegaan met Chris. Probeer het ook een keer, de info staat onderaan dit blog.
Tips voor een leuk huisje in de buurt zijn welkom
Ik wil eigenlijk niet meer weg, of snel terugkomen. Het lijkt me zo fijn om een weekend in de buurt te verblijven en iedere ochtend, of aan het einde van de middag een bezoekje te brengen aan de observatiehut. Dus heb je een tip voor een leuk niet al te primitief huisje in de buurt laat het weten.
Fotogeniek van achteren
’s Avonds plaatst bijna iedereen foto’s van de route op Instagram. Wij niet natuurlijk, want ik moet eerst een opstel schrijven. Natuurlijk staat die gele jas weer op alle foto’s. Als ik aangeef dat ik weer overal opsta, antwoordt Carola: “Je bent ook zo fotogeniek.” Zelf denk ik daar anders over, maar van achteren valt het mee.
De gezellige dag is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Wandelparkeerplaats De Elsberg, Lange Juffer, Rheden
Provincie: Gelderland
Afstand: 10.2 km
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Bewegwijzering: geen! Ook met Chris een Foto Instawalk meelopen? Kijk voor het programma op Facebook Chris, of Instagram Chris. Deelname is gratis, alleen de lunch niet.
Deze wandeling heeft Chris samen met Carola van panorama fotografie ontwikkeld.
Lunchplek in de buurt: ’t Ruifje, Eerbeekseweg 62, 7371 CJ Loenen
Dankjewel voor de tip. Ik heb het al bekeken, wellicht gaan we daar overnachten als ze plek hebben.
Hoi een tip voor een overnachting vlak bij deze route is:
https://www.decarolinahoeve.nl/
Midden in de natuur en ook vanaf daar wild te spotten.
Wat leuk Coralien, ik ga je zeker mailen.
Groetjes Laura
Wat een mooie route..
Ik heb een huisje in Laag Soeren op camping de Jutberg.
Bij interesse mag je me mailen!
Gr Coralien
Ja dat gaan we zeker, we weten nu waar we moeten zijn. Alhoewel we er zelf in 2011 ook al een keer op de Elsberg waren, maar toen hadden we meer oog voor paddenstoelen. Dankjewel voor je compliment.
Weer een hele leuke blog. Jammer dat het wild niet meewerkte, een reden om nog eens terug te gaan.