Uitwaaien in de polder is een blog over een super leuke wandeling vanaf de Jachthaven in Uitgeest, over verharde paden langs het Uitgeestermeer, en molen de Woudaap. Door Krommeniedijk en langs Fort Kijk.

Adriaan weet de weg

We rijden wat af voor onze wandelingen, maar dichtbij is ook heel veel moois te vinden. Meestal bewaren we deze pareltjes voor het ommetje van de maand, maar een ommetje is volgens ons korter dan 10 kilometer.

Dit keer beginnen we bij het Uitgeestermeer. Ik zeg tegen Adriaan: “Moet ik nog een bestemming invoeren?” “Nee hoor” zegt Adriaan, “ik weet wel waar dat parkeerterrein is”. Helemaal trots, dat hij ook een keer de weg weet en ik moet het wel tien keer aanhoren.

Het is weer zo’n dag

Als ik ’s ochtends mijn wandelsokken wil aantrekken, heb ik er één te pakken waar, ondanks dat de sok gewassen is, een halve blarenpleister in zit. Toch maar een ander paar aangetrokken, want daar krijg je natuurlijk blaren van. Als ik even later de auto uitstap ontdek ik dat ik mijn sjaal vergeten ben en er staat een hele gure wind. Gelukkig kan de slaapzakjas dicht tot over mijn kin, dus het komt vast goed.

We maken weer overal foto’s van

We stappen de auto uit en lopen richting knooppunt 59, waar we linksaf moeten naar de Jachthaven. De zon schijnt heel mooi tussen de wolken door en daarom lopen we een stukje verder richting de weilanden om een foto te maken. Nog maar net begonnen en nu al afgeweken van de route. We lopen langs kanoverhuur de Aker en natuurlijk moeten de kleurige kano’s op de foto Zoals gewoonlijk schieten we aardig op.

We lopen richting de jachthaven en zetten vervolgens alles in jachthaven op de foto. Als je honger hebt kun je iets eten bij het Havenrijk. Je moet alleen niet voor 12 uur komen of op maandag en dinsdag, want dan zijn ze gesloten.

De wandeling kan beginnen

Als we genoeg hebben van de jachthaven, kan eindelijk de wandeling echt beginnen, We lopen langs het Uitgeestermeer over een bochtig fietspad. Gelukkig komen we bijna geen fietsers tegen, alleen een paar hardlopers. We kunnen ver kijken, overal weilanden, riet en water. We zien een groep scholeksters foerageren. Daarom maken we plannen om terug te komen in de lente, want dan zullen de weilanden wel vol staan met vogels.

Wat een wind

De drone blijft ook vandaag weer in de tas. Dit keer mag het wel, maar het waait veel te hard. Het is lang geleden, dat we in zo’n open gebied hebben gelopen met zoveel wind. We waaien weer uit onze verschoning.

We lopen langs een steiger en natuurlijk moet de dame in de rode jas er op staan. Ik waag gewoon mijn leven voor dit blog, want ik waai zowat van de steiger af. Nou ja dat is overdreven natuurlijk ik had hooguit een natte jas gehad.

Hazen

Er is veel te zien in de weilanden, vooral ganzen, maar ook hazen. Verderop rent er één door het weiland, maar net als ik naar hem wijs gaat hij stil zitten en hoe ik ook wijs Adriaan ziet hem niet. Ik geef Adriaan de verrekijker, maar ook dat helpt niet. Misschien moet ik naar een cursus duidelijk wijzen, of Adriaan moet een nieuwe bril.

Verderop hebben we meer geluk. Vlak langs het pad ligt iets harigs bruins in het gras. Ik pak de verrekijker erbij, want dan zie ik het toch iets beter. Tot mijn verrassing is het een haas, die ineengedoken zit tegen de wind. Ik zie zijn oogje en zijn harige rug.

We zien ook nog een witte fazant, zeker een albino? Nog nooit gezien.

We lopen langs een oude boerderij: Scoutingcentrum De Stierop. Ken je dat liedje over dat boertje uit Drachten? Daar doet die naam mij aan denken. Het water waar we langs lopen heet echter zo. Natuurlijk noemen ze een scoutingcentrum niet naar een schunnig liedje.

Rustpunt Woudpolder

Jammer genoeg komt er een einde aan het slingerpaadje en moeten we rechtsaf slaan. Er volgt een wat saaie rechte weg met hevige zijwind, soms is wandelen ook een beetje afzien.

We lopen langs Rustpunt Woudpolder, waar je even kunt zitten en iets drinken. Het is zelfbediening, wij hebben net bij een picknicktafel wat gedronken en een tussendoortje gegeten, dus lopen we door. Maar dit is zeker een leuk punt om te onthouden.

De komoot, die we hebben gedownload, geeft aan dat we door het weiland moeten lopen. Wij besluiten op het pad te blijven. Maar goed ook, want verderop blijkt dat we dan weer terug hadden moeten lopen, want er is geen paadje dat terugvoert naar de weg.

De Woudaap

Vlak voordat we de hoek omlopen, zien we aan de overkant een vreemd tafereel. Er zijn mensen aan het zwemmen in het koude water en de harde wind. Zij liever dan ik. Adriaan denkt dat ze oefenen voor de nieuwjaarsduik, maar daar zijn ze dan wel een beetje vroeg of veel te laat mee.

Wij lopen stug door en komen langs molen de Woudaap, die vanaf alle kanten op de foto moet. Zo voorspelbaar, die Adriaan en Laura.

Aan de overkant is het niet zo mooi, maar we kijken gewoon naar rechts en dan zien we de lelijkheid niet.

Voorbij de Woudaap is er een aanlegsteiger voor het pontje naar het Molletjesveer. Het zelfbedieningspontje is nu nergens te bekennen, maar vanaf 1 april kunnen fietsers en wandelaars daar weer naar de overkant.

Krommeniedijk

Wij slaan daar rechtsaf richting Krommeniedijk en zien een weiland vol met wulpen. Er loopt ook een bergeend bij, maar die zien we wel vaker. Een prachtig gezicht al die wulpen bij elkaar. Net nu Adriaan de telelens thuis heeft gelaten.

Het dorp heeft een paar leuke huisjes. De stoep ontbreekt, maar het is helemaal niet druk. Je kunt er makkelijk op straat lopen. We zien een paar mensen, die aan het wieden zijn in hun tuintje. Ik wil zeggen: “Kijk die mensen hebben een moestuin”, in plaats daarvan zeg ik: “Kijk die zijn aan het moestuinen.” Nieuw werkwoord: Ik moestuin, jij moestuint, wij moestuinen.

Bij het leuke kerkje en knooppunt 47 slaan we rechtsaf. Adriaan maakt nog even een foto van de Oude Pastorij en we lopen weer verder richting Fort Kijk.

Fort Kijk

Als je je aan de route houdt loop je langs het fort, maar wij willen het wel even van dichtbij bekijken. Dus wijken we af van de route en maken wat foto’s van het fort.

Het fort wordt bewoond, door mensen met autistisme en hun begeleiders. In het weekend kun je er iets drinken het fort bekijken en er is een audiotour. We mogen naar binnen en achter op het terras een kijkje nemen. We zijn vroeger bij een open dag van het fort geweest. Toen stonden er rijen vogelaars met verrekijkers naar de vogels in het veld en bij het water te kijken. Nu staat er een kijkkoepel, die geschikt is voor één persoon. We zien niks, maar het is natuurlijk ook nog erg vroeg in het jaar.

Na het fort is het nog een klein stukje lopen naar het parkeerterrein. Gelukkig maar, want we zijn bekaf door die wind.

Die humor heeft onze dochter niet van een vreemde

Afgelopen week was ik met mijn dochter een dagje naar Amsterdam. Ondanks dat ze al 21 is, is ze nog steeds dol op de duiven. Ik vind duiven vies, dat heeft met een klein jeugdtrauma te maken. We hadden vroeger duiven thuis. Ik zeg iedere keer: “Die duif ziet er niet gezond uit, die heeft vast vogelgriep.” Op het station loopt er zelfs één binnen. “Oh, oh” zeg ik “Nu ook al vogelgriep in het station.” “Oh jee” zegt Ilse: “Corona 2.0.” Soms is het net of ik naast Adriaan loop.

Het was weer een fijne wandeling, die je ook met de fiets kunt doen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: Parkeerplaats Lagendijk 41, 1911 MT Uitgeest

Provincie: Noord-Holland

Afstand: 10,68 kilometer, maar wij maakten er 11,5 km van

Bewegwijzering: Rode pijlen en knooppunten

Link naar ons GPX-bestand, of komoot.

Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/startpunten/route/rode-route-vanaf-startpunt-zwaansmeer/19354/

Wandelingen in de buurt:

Deze wandelingen zijn minder dan 18 minuten rijden vanaf Uitgeest: Op zoek naar het konikpaard (Santpoort-Noord), Landgoederen route Heiloo en Haaldersbroek met een twist (Zaanse Schans).

Meer wandelingen in de regio Alkmaar