Langs D’n Flaestoren en de Andreas Schotelroute

Twee wandelingen over landgoed de Utrecht. Langs D’n Flaestoren en de Andreas Schotelroute is een blog over twee prachtige wandelingen en drie van de vele uitjes, die we gedaan hebben vanuit ons huisje op Summio Parc Duc de Brabant.

Inchecken om 16.00 uur

Op vrijdag de 13^e pakken we voor de zoveelste keer onze spullen in. Dit keer gaan we twee weken op vakantie in Nederland. We proberen altijd zo vroeg mogelijk te vertrekken, want de files op vrijdag worden alleen maar langer. Daarom verzin ik altijd een uitje voor onderweg, of dichtbij de bestemming. Vandaag hebben we gekozen voor het wandelbos in Tilburg om te kijken of er nog grondeekhoorns rondlopen.

Eerst lunchen we bij boerderij Denissen in Berkel-Enschot. Adriaan bestelt een Chefs lunchplank vlees en ik neem de plank met vis. Het is echt een aanrader, heerlijk! Neem wel een vest mee, want het is niet zo warm binnen.

Grondeekhoorns fotograferen

Het is niet de eerste keer dat we naar de eekhoorns gaan in het Wandelbos en zeker niet de laatste. Als we het parkeerterrein oprijden begint het zachtjes te regenen, maar wij zijn niet van suiker dus nemen we de paraplu en regenkleding mee en gaan op weg. Het is weer even zoeken, maar de plek is zo gevonden.

Inmiddels is het harder gaan regenen en zijn we erg blij met de paraplu. We zitten met z’n tweetjes op een vuilniszak op een boomstam te wachten totdat de regen ophoudt.

Ondertussen oefen ik het lens heffen op een roodborst, die van het eekhoornvoer komt snoepen. Als de regen eindelijk ophoudt kunnen we de beestjes eindelijk fotograferen. Ze zitten dit keer wat verder weg en het is donker in het bos, maar toch is het een leuk tijdverdrijf.

Huisje nummer 22 op Summio Parc Duc de Brabant

We verbleven twee keer eerder op dit park, maar dat is lang geleden. De huisjes hebben een update gehad. Vooral de buitenruimte is erop vooruit gegaan. Je kunt heerlijk buiten zitten  op een loungebank onder een afdakje, een vuurtje stoken in een houtkachel, chillen in een hangmat en als je mazzel hebt loopt er een eekhoorn door de tuin.

Tot dusver de voordelen, want door het afdakje is het ietwat donker binnen en kil. We hadden alleen ochtendzon door de hoge bomen en er hing een rioollucht in het huisje. Eerst dachten we het gaat wel weg, maar dat was niet het geval. Na een melding bij de receptie is er iemand langs geweest, maar dat heeft niet geholpen. Gelukkig waren we veel weg en was het prachtig weer waardoor we goed konden luchten. Bij vertrek hebben we er nogmaals een melding van gemaakt. Ik hoop dat ze het kunnen oplossen, want de ligging van het park is geweldig. Er werd mij verzekerd dat rioollucht niet de vast klacht is die ze horen.

Wandelen langs de Flaes

In den Bockenreijder

Duc de Brabant is niet ver van Landgoed De Utrecht. Een prachtig natuurgebied, waar je heerlijk kunt wandelen en fietsen. Omdat wij dol zijn op uitkijktorens hebben we een wandeling uitgezocht bij D’n Flaestoren.

De wandeling begint al goed bij herberg In den Bockenreijder. Wat een geweldige, gezellige en fotogenieke locatie. Adriaan is zijn foto-minderen voornemen al lang weer vergeten en ik wacht geduldig af tot hij klaar is met fotografen en de wandeling kan beginnen.

Wat is het koud hè?

Het is een prachtige maar koude ochtend met een vleugje mist op het land. Er komt zelfs damp uit onze monden, zo koud is het. Als we het bos in wandelen zie ik iets roodbruins over de grond rennen. Waarschijnlijk was het een eekhoorn, maar zeker ben ik niet. Zo snel ging het beestje.

Na een stukje wandelen komen we uit bij de Reusel, een riviertje die we deze wandeling meerdere keren tegenkomen. Er staat een bankje waar ik natuurlijk even op de foto moet voor westphilzitten. Alhoewel bankje? In Noord-Brabant doen ze niet aan bankjes. De meeste zijn namelijk gigantisch groot. Op deze kun je wel met tien personen zitten.

Waar is het pad?

De bomen zijn nog groen maar op de grond is het al herfst. Op een gegeven moment zegt Komoot: “Het pad bevindt zich tien meter rechts van je.” We zijn zonder dat we het doorhebben van het pad afgewandeld, omdat we door de bladeren niet zien waar het pad is. Ik vond ook al dat de pijlen van het wandelnetwerk Noord-Brabant zo ver weg stonden.

We komen uit bij een bruggetje over de Reusel en lassen weer een fotomomentje in. Altijd leuk bruggetjes en ook kronkelende riviertjes zijn populair bij ons. Wat een mooie wandeling.

We zijn hier eerder geweest, maar herkennen niets

Het pad is niet overal plat, we lopen ook over kleine heuveltjes. Om de paar minuten roep ik: “Wat is het hier mooi hè?” De zon schijnt prachtig door de bomen en door de mist ontstaan er zonneharpen. We proberen het geheel zo mooi mogelijk te fotograferen.

We hebben een keer over Landgoed de Utrecht gefietst, maar het gebied is zo groot dat ik helemaal niets herken. Ook niet als we bij de vennen zijn, want ik herinner me nog dat we langs vennen zijn gefietst. Ik dacht dat ik het Landgoed wel aardig kende, maar dat is totaal niet het geval. We komen uit bij een brede zandweg. Daar staat een bank met een afdakje en nog wat losse zitplaatsen. Hier hoeven we niet te zoeken naar een bankje er zijn er genoeg.

Ik hoef jouw mug niet

Het enige irritante is dat er steeds een mug bij mijn oor zoemt. Ik roep: “Ga weg mug, ik heb deet in mijn tas”, maar de mug zoomt gewoon door. Ik vraag aan Adriaan of hij ook last heeft van muggen. “Nee” antwoordt hij “en ik hoef jouw mug ook niet.”

Modder in het bos

We wandelen over paden waar een tractor heeft gereden en daardoor ligt er allemaal modder op het pad. Net nu ik een nieuwe broek aan heb. Adriaan zegt: “Je hebt vandaag veel te mooie kleding aangedaan. Je lijkt wel een influencer.” Ik moet erom lachen, maar hij heeft wel gelijk dat de broek een beetje te netjes is voor dit modderpad.

De Flaes

We komen uit bij een ven: “de Flaes”. We bewonderen het ven en zoeken een plekje waar je bij het water kunt komen. Daarvoor moet je een klein stukje van de route af langs het ven. Daar waar een bankje staat kun je mooi uitkijken over het water. Aan de overkant zien we de Flaestoren, waar we straks langslopen, al staan.

We horen een gek geluid. Eerst denken we dat het kikkers zijn, maar het geluid is toch een beetje anders. Dan zien we een groepje lepelaars staan. Wat een mooi gezicht en wat een mazzel hebben wij dat we net de vogels treffen. Als ze later wegvliegen is het geluid ook weg, maar we weten toch niet zeker of het de lepelaars waren, omdat zij normaal niet zoveel geluid maken. Misschien waren het toch kikkers, die elkaar waarschuwden voor de grote vogels.

D’n Flaestoren

We wandelen verder en komen na een stukje lopen bij de Flaestoren uit. We hadden vooraf gehoord dat we een euro munt moesten meebrengen, omdat je er anders niet inkomt, maar dat is niet meer zo. Het draaipoortje is gewoon open. Wel kun je een QR-code scannen voor een vrijwillige bijdrage. Wat ik natuurlijk gedaan heb.

We hadden al eerder een dergelijke toren beklommen. De Kermpentoren in het Spoorpark in Tilburg. De Flaestoren heeft model gestaan voor deze toren, maar is lager dan de Kempentoren. Dat komt mij beter uit, want bij de Kempentoren ben ik heel hard weer naar beneden gerend. Zo hoog en eng!

Vanaf de Flaestoren hebben we een geweldig uitzicht op het ven: “De Flaes” en op de bossen en landerijen eromheen. Ook zien we de lepelaars weer staan. Het is prachtig en helemaal niet eng.

Het Goor

We wandelen weer verder. Af en toe kijken we nog even achterom naar de mooie uitkijktoren en maken nog wat foto’s. Verderop komen we weer langs een ven: “Het Goor”. Inmiddels is het wat meer gaan waaien, waardoor het ven niet spiegelt. Toch kijken we even of we een mooie foto kunnen maken en of er nog iets bijzonders te zien is. Dat is niet het geval.

Er zitten twee fietsers op een bankje te kletsen bij het ven. Als ze ons zien vraagt de ene man of we profs zijn, of hobbyfotografen. Adriaan zegt meteen dat het een hobby is, maar ik vertel er nog wel even bij dat we wel beroemd zijn op Instagram. Ik moet er zelf heel hard om lachen.

IJsvogel gemist

We wandelen weer verder en komen eindelijk de veroorzaker tegen van al die tractorsporen, modder op de wandelpaden en stapels hout. Er wordt duidelijk gewerkt in het bos. Altijd mooi zo’n paadje op de foto, maar wel jammer van de bomen.

Na een lang recht stuk komen we uit bij een klein vennetje waar natuurlijk een bankje bijstaat. Had ik al gezegd dat dat zo fijn is tijdens deze route. We nemen plaats op het bankje, maar Adriaan moet natuurlijk eerst een foto maken van het vennetje. Hij ziet nog net een ijsvogel vliegen. Jammer genoeg komt hij niet terug en heb ik hem niet gezien.

We nemen plaats op het bankje, waar ook steeds een libelle op gaat zitten. Bij gebrek aan een ijsvogel foto dan maar een foto van een libelle.

Na het laatste rustmomentje is het niet ver meer naar herberg In den Bockenreijder. Het is druk op het terras en daarom besluiten we naar het huisje terug te rijden om heerlijk te relaxen op de loungebank.

Echte IJslandse Skyr

De volgend ochtend bij het ontbijt blijkt de koelkast een beetje te hoog te staan. Mijn skyr is bevroren waarop Adriaan zegt: “Dat is pas echte IJslandse Skyr.”

Andreas schotel route

Een hele “saaie” route

De Andreas Schotel route stond al jaren op ons alsmaar groeiende verlanglijst, maar we waren nooit in de buurt en iemand had me verteld dat het een hele saaie route is. Toch wilde ik de kunstwerken, die langs deze route staan weleens van dichtbij bekijken en nu we toch in de buurt waren trokken we op een dinsdag de wandelschoenen aan om deze geweldige, helemaal niet saaie, route te gaan wandelen.

De wandeling gaat langs werkplekken van de Rotterdamse kunstenaar Andreas Schotel, die vaak in Esbeek verbleef. Onderweg staan er schildersezels met zijn werk met daarnaast kunstwerken, die geïnspireerd zijn op zijn etsen en aquarellen.

Door Esbeek

We hebben weer een goede dag uitgekozen om deze wandeling te doen. Alle dagen is het museum open behalve op dinsdag. We parkeren bij de kerk en komen al gelijk het beeld “De verbinding” tegen. We maken wat foto’s en wandelen door.

Het eerste en het laatste stuk gaat door het dorp, maar voor de rest wandel je op een onvermijdelijk stuk langs de weg na, door de natuur.

Even later wandelen we langs: “Zicht op Hilvarenbeek” en verderop langs “de Houthakker.” Leuk zo’n wandelroute met kunstwerken, maar er zijn ook schapen, die graag op de foto willen. We blaten even met ze mee en vervolgen onze weg.

De Schuttel

We verlaten de verharde weg en wandelen het bos in. Ook dit keer schiet er iets roodbruins over de weg, maar nu zien we hem allebei en hebben we een foto.

We komen al snel langs De Schuttel. In dit kleine tuinhuisje verbleef Andreas met zijn gezin gedurende de zomermaanden. We gluren binnen in het huisje en verbazen ons dat er wel vier bedden in staan. Vroeger hadden ze geen badkamer, dat scheelt blijkbaar heel veel ruimte.

Na het huisje van alle kanten te hebben bekeken wandelen we verder en komen uit op een kabouterpad. Er loopt een man rond met een kistje lampionnen. Hij is een speurtocht aan het uitzetten. Wat zullen de kinderen een plezier hebben. Zelf vind ik de route een beetje te veel van het goede. Te hoog tuinkabouter gehalte. Ik heb leukere kabouterroutes gezien.

Verroeste PK’s

Al snel laten we de kabouters achter ons. Voor ons uit vliegt een buizerd heel laag over het land. Het is een prachtig gezicht.

Verderop steken we een brede zandweg over, waar een enorme plas ligt. Waar wij ons even mee vermaken. Ook rent er een ongehoorzame hond rond, die achter een loops teefje aangaat, geef hem eens ongelijk.

Als we de weg oversteken zijn we op Landgoed de Utrecht, alleen op een heel andere plek dan waar we eergisteren waren. We wandelen over een lang recht bospad omzoomd door bomen. Adriaan maakt zijn zoveelste bomenlaantje foto en er zullen er nog veel volgen.

We lopen het bos uit en komen het beeld: Verroeste PK’s tegen. Leuk die interpretaties op het werk van Andreas Schotel. Ik hou ervan van kunst in de openbare ruimte.

Baadsters in Broekeling

We slaan rechtsaf en wandelen langs een meertje. Ik zoek het water af naar het volgende beeld dat nu gaat komen, maar ik zie niks. Een stukje verderop zie ik een glimp van één van de beelden, maar we kunnen er niet bijkomen. Er is een pad naar het beeld toe, maar er zijn takkenbossen voor gelegd.

Het officiële pad is verderop. Daar staat ook een schildersezel met het schilderij waarop de beelden geïnspireerd zijn. Wij waren dat even vergeten en denken dat het andere pad het juiste pad is en dat iemand de takkenbossen daar per abuis heeft neergelegd.

Adriaan gaat even dronen en ik kijk wat om me heen en ontdek zonnedauw op de grond een zeer kwetsbaar vleesetend plantje. Bij nader inzien zijn de takkenbossen expres voor het pad gelegd om te zorgen dat niemand het bijzondere plantje vertrapt. Dus doe niet als wij, loop gewoon tot het punt waar de schildersezel staat en bewonder het beeld van een afstand.

Na een klein stukje wandelen we langs een bijenstal.

Ontmoeting met de meester

We wandelen over het landgoed en speuren ondertussen naar paddenstoelen. We zien er best wel veel, maar niet bijzonder genoeg om voor op de grond te gaan liggen en het lampje uit de rugzak te halen. Ook de koraalzwammetjes, die we tegenkomen zijn volgens Adriaan niet mooi genoeg.

We lopen verder langs een boerderij. Aan onze linkerhand passeren we de Brandtoren. Daar had Adriaan wel even willen dronen, maar dat mag niet.

We wandelen verder het Arnoldspark in en nemen even plaats op een bankje bij de vijver. We horen het lawaai van de verderop gelegen N269, maar toch genieten we op het bankje bij het water.

Als we onze weg vervolgen wandelen we door een laan met hele hoge sequoia’s (mammoetbomen). Ik voel me nog kleiner dan ik ben door de gigantische bomen.

Als we voorbij de bomen zijn, slaan we rechtsaf en zien een gigantisch beeld van Andreas Schotel zelf staan. Het beeld staat op geweldige plek. Alleen is het jammer dat er een drukke weg is tussen het voormalig rustoord en het beeld.

Het onvermijdelijke stuk langs de weg

Wij hadden het plan om het stuk langs de weg te verkorten, maar het is verboden om over het terrein van de Brandtoren te wandelen. Dus lopen we over het fietspad langs de weg. Niet echt onze hobby, maar er is nog best veel te zien.

Er staat heel veel Japanse Duizendknoop langs het fietspad. Ik moet een beetje lachen om Gemeente Zaanstad, die heel paranoia de duizendknoop aan het uitgraven is en hier tiert het welig. Het ziet er ook best mooi uit en de vlinders vliegen van bloem naar bloem.

We komen ook langs een wit gebouw waar Utrecht opstaat: “de Zes Woningen” deze werden vroeger bewoond door bosarbeiders van Landgoed de Utrecht.

We zijn blij als we bij een rotonde uitkomen en de drukke weg verlaten. Ook daar staat weer een kunstwerk: “Stellingzagen”.

Muggenstraatje

De rest van de route gaat over de verharde weg, maar met een mooi uitzicht op het steeds dichterbij komende Esbeek.

We slaan rechtsaf het Muggenstraatje in. Adriaan zegt: “Heb je deet bij je?” en ik geef nog antwoord ook. Gelukkig zijn er geen muggen in het Muggenstraatje wel een Libelle, die heeft zeker de verkeerde afslag genomen.

De Melkfabriek

We passeren een weggetje naar rechts waar we ook weer een schildersezel zien staan en een hele grote koe. Het is het kunstwerk “De Melkfabriek” een gigantische koe van acht meter hoog, die bestaat uit 13.000 eikenhouten latjes en 50.000 schroefjes. Echt één van de hoogtepunten van deze route. Je kunt via een trapje in de kop van de koe het kunstwerk van binnen bekijken. Natuurlijk doen we dat en maken we weer heel veel foto’s.

Als we verder wandelen komen we een man tegen met twee honden. Hij herkent ons en zegt: “Zo jullie zijn lang onderweg geweest. Ik zag jullie vanochtend lopen en je maakte een foto van een plek waar ik heel vaak langskom, maar zag de schoonheid van de plek vandaag pas, omdat jij er een foto van maakte.”

Wat een leuk compliment. Adriaan ziet soms dingen, die anderen niet zien en maakt er dan een prachtige foto van.

De tandenborstel van mijn dromen

We wandelen door en komen nog langs: “Alsof ze nooit zijn weggeweest” een kunstwerk met werkende boerinnen. Daarna duurt het niet lang meer voordat we bij de auto zijn.

Op de terugweg horen we op de radio een reclame over de elektrische tandenborstel van mijn dromen. Adriaan zegt droog: “Ik droom altijd van m’n tandenborstel.” Een paar dagen later heb ik heel raar gedroomd en vertel het aan Adriaan. Als ik uitverteld ben zegt hij: “Ik droomde vannacht over twee tandenborstels.” Na een paar seconden valt het kwartje en beginnen we de dag met een lach.

De wandelingen zijn weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Vaas met 15 zonnebloemen bij De Menmoerhoeve

De volgende dag doen we een rondrit, langs mooie plekken in Noord-Brabant. We rijden naar de Menmoerhoeve in Ettten Leur om het schilderij met 15 zonnebloemen te zien. Op een veld van 7.500 vierkante meter hebben ze met hoge en lage zonnebloemen een levend schilderij gecreëerd.

Vanaf de parkeerplaats volgen we de bordjes met zonnebloemen en wandelen het veld in. Thuis hebben we zonnebloemen van meer dan 2 meter hoog. Deze zijn al uitgebloeid en de pitten zijn opgegeten door parkieten en putters, maar hier staan de bloemen er nog fris en stevig bij.

We hebben een drone meegenomen, maar er is ook een uitkijktoren, waar je het veld van bovenaf kunt bekijken. Het is een fantastisch gezicht echt een aanrader om te bezoeken.

Een waterfles tas van Loubana

Tijdens een wandeling heb ik de waterfles tas van Loubana uitgeprobeerd. Een tas waar een waterfles koud in blijft, met vakjes voor je telefoon en zonnebril. Heel geschikt voor een wandeling waarbij je je handen wil vrijhouden en niet al te veel wil meenemen.

Voor een westphilwandelt wandeling is de tas te klein. Ik heb meestal een lunchpakket, drinken voor Adriaan en mij, paspoorten, macro lens, een leesbril en een regenjas mee. Maar voor een ommetje met een vriendin is de tas heel geschikt. Ik ben er blij mee.

Wil jij ook een Loubana Waterfles tas bestellen, dan krijg je 10% korting met de code Westphil10. Bestellen kan via deze link.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Wandelen langs de Flaes

Start: Herberg In den Bockenreijder; Dunsedijk 3 in Esbeek

Provincie: Noord-Brabant

Afstand: 8,37 km

Link naar het GPX-bestand of komoot

De route kun je vinden op de site van uitkijktorens.nl. Wij hebben deze wandeling van 7 kilometer iets aangepast.

Bewegwijzering: Knooppunten en pijlen van het Wandelnetwerk Noord-Brabant.

Andreas Schotel wandelroute

Start: Parkeren kan bij de kerk. Dorpsstraat 8, 5085 EG Esbeek

Provincie: Noord-Brabant

Afstand: 10 km

Link naar het GPX-bestand of komoot

De route kun je ook vinden op de site van Visit-Brabant of op de site van het Andreas Schotelmuseum

Bewegwijzering: Knooppunten en pijlen van het Wandelnetwerk Noord-Brabant.

Je kunt ook starten bij het Andreas Schotel museum: Dorpstraat 2 in Esbeek. Het museum is gratis en elke dag open van 10.30 – 16.00 uur. Behalve op dinsdag.

Adressen en handige links:

Lunchen in Berkel Enschot: Wij lunchten onderweg naar het wandelbos bij Boerderij Denissen: Generaal Eisenhowerweg 1, 5056CR Berkel-Enschot. Open op donderdag t/m zondag vanaf 12.00 uur voor de lunch & vanaf 17.00 uur voor het diner.

Parkeren voor de eekhoorns in het wandelbos: Het parkeerterrein op de hoek van de Wandelboslaan en de Taxandriëbaan in Tilburg.

Zonnebloemen kijken: De Menmoerhoeve Zundertseweg 66 Etten-Leur. Meer info vind je op de site van Visit-Brabant

Nog meer wandelingen in Noord-Brabant