Start: Parkeerterrein Baanstraat (4 uur gratis parkeren)
Provincie: Noord-Holland
Afstand 7,6 km maar met het stadje erbij 9 km
Bewegwijzering: groene pijlen
Bijzonderheden: Deze route is vanaf half maart tot half juni voor wandelaars gesloten.
Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/startpunten/route/seedijckroute-groen/15743/
Storm Dennis, alweer weer geneuzel
Dit keer liepen we op vrijdag, vanwege de aankondiging van Storm Dennis. Na het boodschappen doen, yoga en een bliksembezoek aan mijn moeder, stappen we in de auto richting Edam. Om daar de Seedijckroute (groen) te gaan lopen van Wandelnetwerk Noord Holland.
Waar is de parkeerplaats nou?
Het begint alweer goed, als we willen parkeren op het Egbert Sneijderplein, is dat niet mogelijk vanwege werkzaamheden. Sterker nog er zijn geen parkeervakken meer te herkennen. Gelukkig hebben we googlemaps en vinden we verderop een andere parkeerplaats, die ook nog dichtbij een wandelknooppunt is. Leve de app van Wandelnetwerk Noord Holland, waar je precies kan zien waar je bent en waar het dichtstbijzijnde knooppunten paaltje staat.
Als eerste lopen we over de Baandervesting (alweer een vestiging). Een laan met hoge statige bomen met uitzicht op het stadje aan het water. Jammer genoeg staan er lelijke hekken voor, omdat er binnenkort huizen worden gebouwd. Wij maken een paar foto’s door en over het hek heen, voordat het uitzicht voorgoed verdwijnt.
Edam een stad met veel mooie bruggetjes
Vooraf had ik even gegoogeld wat er leuk is aan Edam en zag een foto van een mooi bruggetje. Ik zeg nog tegen Adriaan, daar wil ik wel even langs lopen. Nou in Edam barst het van dat soort bruggetjes, je kunt er niet omheen. Na een stukje gelopen te hebben komen we bij bruggetje nummer twee. De eerste, de Baanbrug, kwamen we al tegen naast het parkeerterrein.
Natuurlijk maken we foto’s van het bruggetje en vervolgen daarna onze weg achter de groene pijlen aan. Aan het einde van de weg komen we uit op de Oosterkade. Er liggen boten en woonboten te spiegelen in de gracht en dat is natuurlijk leuk voor een nautische foto. Vlak daarna komen we alweer over een schattig ophaalbruggetje de Pietersbrug.
Willen ze weer een huis kopen met een studio
Vervolgens moeten we een heel stuk rechtdoor, door een straat waar mooie en ook veel lelijke huizen staan. Adriaan en ik vermaken ons door te praten over, wat wij aan deze huizen zouden veranderen en waar de fotostudio moet komen. We praten daar vaker over, dat vinden we leuk een beetje dromen over dingen die we toch niet gaan doen.
We lopen alsmaar rechtdoor een beetje saai, maar dan verdwalen we in ieder geval niet. Totdat we bij een punt komen, waar je twee kanten op kunt, maar de pijl wijst rechtdoor. Na een kort onderzoek blijken we rechtdoor te moeten de grasdijk op over twee hekken heen. Dat dat moeizaam gaat met een zware tas op je rug, of met een fototoestel om je nek hoef ik natuurlijk niet te vertellen.
Voordat we het hachelijke avontuur aangaan lopen we even naar de jachthaven voor nog meer nautische plaatjes.
Waden door de schapenpoep
We klimmen heel elegant over de hekjes en vervolgen het pad over de grasdijk. Deze wandeling is wederom niet geschikt voor invaliden, rollators en witte schoenen. We waden ons een weg door de klei, modder en schapenpoep.
Rechts van ons is het IJsselmeer en links het voormalige Fort bij Edam. Natuurlijk moeten er weer foto’s worden genomen. Gelukkig hebben we geen tijd meegekregen, behalve dan dat we binnen vier uur terug moeten zijn bij het parkeerterrein.
Het is leuk op de dijk, nog nooit hebben we ergens gelopen waar de schapen niet heel hard wegrennen als je er aan komt. Deze schapen blijven gewoon lekker staan, maar poseren voor de foto dat gaat ze weer te ver. Er is ook een schaap met een soort van klapvoet, hij loopt heel typisch en doet ons denken aan Herr Flick van ‘Allo ‘Allo! We lachen om Herr Flick van de Geschaapo.
Geen grutto’s wel ganzen
We kijken onze ogen uit, verderop in de weilanden zit het vol met ganzen. We hadden gehoopt op grutto’s, maar die zijn er nog niet. Adriaan had een mailtje van het tijdschrift de Roots gekregen, dat de grutto’s er al waren. Ze hebben gelogen geen grutto gezien of gehoord. Het geeft niet want de ganzen zijn ook leuk en vooral als ze in grote groepen de lucht invliegen. Ze maken een oorverdovend lawaai en het is een prachtig gezicht.
Woonwagen huren?
Er zijn kleine strandjes langs het IJsselmeer en wij vragen ons af of de badgasten dan tussen de schapen en de schapenpoep liggen. Verderop is er een soort campinkje ingericht met woonwagens. Laura ziet het al helemaal zitten, om daar een keertje te gaan slapen. Adriaan praktisch als altijd vraagt zich gelijk af, hoe het dan moet met de spullen en de boodschappen. Zouden ze dat bevoorraden met de boot? We zullen het nooit weten.
Het is best een lang stuk over de dijk, af en toe moeten we weer over een hek klimmen. Ze hebben het de wandelaars niet makkelijk gemaakt, daarom komen we ook bijna geen andere mensen tegen. Alleen een paar bejaarden, die via de trap het dijkje oplopen, naar het IJsselmeer kijken en gauw hun auto weer invluchten.
Aan het eind van de dijk zijn we zeker 10 cm gegroeid, zoveel modder en schapenpoep is er onder onze schoenen blijven hangen. We proberen het er een beetje af te stampen, maar dat lukt niet echt.
Door het weiland met tegenwind
We mogen nu dwars door een weiland altijd leuk. Vlak langs de ganzen denken we, maar dat valt tegen. De ganzen zijn nu ook heel rustig en vliegen niet op, ook niet nadat Laura een kraai nadoet. Er zit nog wel een jonge zwaan naast de sloot en er vliegt een buizerd over. Toch nog genoeg te zien en te fotograferen. We hebben pal wind tegen en ondanks dat Storm Dennis Edam nog niet heeft bereikt loopt het niet echt makkelijk. We hadden andersom moeten beginnen.
Na het weiland, moeten we de weg op weer terug naar Edam. Dat is altijd jammer van dit soort rondjes. Er zit altijd zo’n vreselijk stuk langs een weg in. Met auto’s en tractoren, die niet echt rekening houden met wandelaars. Af en toe doen we een snoekduik het gras in. Toch zien we nog wel mooie dingen langs de weg en vinden we het eerste bankje.
We hebben de bewoonde wereld weer bereikt
Eindelijk bereiken we Edam en vervolgen we de wandeling om het stadje heen. We lopen over een fietspad, dat door veel mensen wordt gebruikt als wandelpad. Er komt een vrouw aanlopen met een hele enge nek, wat heeft die vrouw onder haar kin hangen? De echte wandelaars zijn ook weer van de partij, met hun lawaai makende wandelkleding en we worden bijna van onze sokken gereden door een man op een Speed Pedelec. We zijn weer in de bewoonde wereld.
Het is een leuk paadje, alleen vraag ik me af waarom Wandelnetwerk Noord-Holland ons niet het stadje instuurt. We komen langs een hele grote kerk, die niet eens helemaal op de foto past. Het verbaast mij altijd, wat zo’n klein stadje met zo’n grote kerk moet. We zien een boom met reigersnesten en reigers die af- en aanvliegen. In het gras groeien sneeuwklokjes en winterakoniet.
De groene route gaat linksaf en wij doen vrolijk mee. Er staan schattige huisjes en er groeien heel veel sneeuwklokjes. Zo’n mooi gezicht. Natuurlijk moeten we daar foto’s van, want je hebt nooit genoeg foto’s. Adriaan gaat er weer bij liggen, soms doe ik net of ik er niet bijhoor.
Hebben Edammers en Volendammers hetzelfde dialect?
Als we het pad vervolgen, komen we uit bij de bouwplaats waar we hadden moeten parkeren. Daarom slaan wij daar eerder links af, de Lingerzijde in. We komen langs de zoveelste leuke ophaalbrug. Er staan daar een paar Volendammers te vissen, of praten Edammers hetzelfde?
We lopen richting het carillon van de speeltoren. Wat een schattig kerkje, vlak voor de kerk lopen we een doodlopend straatje in, die naar het water loopt. We komen uit bij een leuke fotogenieke plek, er zijn ook twee futen maar gebaltst wordt er nog niet.
Kerst-fietsen het moet niet gekker worden
We lopen terug en maken ook nog wat foto’s van het kerkje en een leuke bloemenzaak. We zijn in het toeristische gedeelte van de stad beland. Het is gelukkig niet druk, maar van sommige foto’s moeten we wel de toeristen er afknippen. Er staat een fiets met een kerststal achterop en een kerstboom voorop. Toch nog een beetje winter.
Dan lopen we naar de dam, met het stadhuis waar de VVV is gevestigd en een museum. Het museum is dicht, want in de winter is het alleen in het weekend open. Ik had graag de drijvende kelder willen zien, maar dat gaat niet. Op de dam staat ook een kerstfiets, een kersttandem om precies te zijn.
We lopen nog verder langs de gracht en maken nog wat fotootjes van de prachtige pandjes. Er is nog heel veel te ontdekken en we hebben vast nog niet alles gezien, maar wij vinden het genoeg geweest.
Het was een hele leuke afwisselende wandeling. Onze schoenen zijn bijna niet schoon te krijgen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Hoi Jeanne,
Wat leuk dat je mijn blog gelezen hebt. Grappig dat het dus toch Volendammers waren.
Wandeling over bekend terrein voor mij. Leuk om het eens van een ander te horen, hoe het daar is. En over dat dialect, alleen Volendammers spreken die taal!