Rondje Ockenburgh is een blog over een wandeling van 9 kilometer vanuit het prachtige landgoed Ockenburgh. Verder kom je langs: recreatiegebied Madestein, Hyacintenbos, Kijkduin en het kunstwerk “Het Hemels Gewelf”.

Start: Landgoed Ockenburgh, Monsterseweg 4, 2552 RL Den Haag.

Provincie: Zuid-Holland

Afstand: 9 kilometer, maar wij deden er 12

Bewegwijzering: Rode pijlen en knooppunten

Link naar onze Komoot

Link: https://www.zuidhollandslandschap.nl/routes/rondje-ockenburgh

Waar is Adriaan?

Het is voor ons een uur rijden naar Landgoed Ockenburg, maar dan heb je ook wat. De auto staat nog maar net geparkeerd en ik ben Adriaan alweer kwijt. Al kletsend trek in mijn schoenen aan, maar krijg geen antwoord. Ik zie hem ook nergens als ik om me heen kijk. Pas als ik de auto uitstap en ga staan, zie ik hem liggen op zijn buik in een bloemenperk. Naast de oprijlaan van het landhuis zijn in het gras allemaal bollen geplant en dat staat vrolijk te bloeien.

Meteen maar even bank zitten

Tot overmaat van ramp staan er ook nog allemaal leuke bankjes, dus we komen niet verder. We zien ook nog een schattig winterkoninkje, het is nu al een geslaagde dag. Wij zijn snel tevreden.

Vooraf heb ik in de recensies van de wandeling gelezen, dat het moeilijk was om de weg te vinden. Wij hebben echter mazzel en zien gelijk de knooppuntenpalen staan en de rode pijlen. Als we klaar zijn met zitten, gaan we eindelijk op pad.

Ze schieten weer niet op

Als eerste komen we langs een luik heus met luike leuken (Zaanse les deel twee).  En verderop een huis met een prachtige magnolia in de tuin. Natuurlijk moet dit alles op de foto.

We moeten een drukke weg oversteken en komen langs kinderboerderij en heemtuin “Pluk”. Het is nog niet open want het is nog geen 10 uur, maar het ziet er hartstikke leuk uit. Achteraf is het maar goed dat het niet open was, want dan waren we nog langer onderweg geweest.

Recreatiegebied Madestein

We volgen de rode pijlen en lopen door een groenstrook dichtbij de weg naar recreatiegebied Madestein. Verderop zien we een leuke steiger en natuurlijk lopen we daar heen. We hopen een ijsvogel te zien, maar vandaag hebben we geen geluk. Na het maken van een fotootje vervolgen we onze weg. Gauw weer terug naar de route anders gaat het GPX-horloge weer hevig pingen.

We komen ook langs een vlindertuin, waar natuurlijk geen vlinder te vinden is. Veel te koud vandaag voor vlinders.

De nephuizen

Na het verlaten van het park, moeten we weer een weg oversteken en belanden we in een prachtige nieuwbouwwijk: “het Vroondaal”. Er staan geweldige mooie huizen en bijna allemaal verschillend. Veel huizen zijn kopieën van oude herenhuizen. Het is prachtig, maar doet wel een beetje nep aan. Natuurlijk hebben Adriaan en ik al een huis voor onszelf uitgezocht. Onbetaalbaar waarschijnlijk, maar dromen mag.

Ondertussen blijven we goed op de pijlen letten en halverwege de wijk mogen we rechtsaf weer een park in. We komen uit bij de fundamenten van een middeleeuwse boerderij. Het ziet er allemaal hartstikke leuk uit. Met bankjes en een steiger. Jammer dat er een groepje aan het sporten is tussen de fundamenten.

Op een gegeven moment twijfelen we even waar we moeten lopen. Ik wijs naar het ruiterpad en zeg: “Daar niet want dat is het ruiterpad, kijk maar er ligt allemaal ruiterpoep”. Soms bedoel ik wat anders en dan komen er hele rare zinnen mijn mond uit.

Kievietsbloemen

We lopen verder en kijken goed om ons heen. Het is zo fijn in de lente, we zien een reiger overvliegen met een gigantische stok om een nest te bouwen. Je hoort gewoon dat hij het zwaar heeft. Adriaan grapt: “Die is naar de Gamma geweest.”

We komen ook weer veel Nijlganzen tegen. Ik vind die vogels zo grappig vooral als ze bijna provocerend  bovenop een huis of op een lantaarnpaal zitten.

Naast het pad in het gras zie ik kievietsbloemen staan, die zie je niet vaak. Behalve op Instagram dan. Daarvoor schroeven we allebei de macrolens op onze fototoestellen. We zijn de hele wandeling vergeten, wat zijn die bloemen mooi. Toch weten we ons los te scheuren van de kievietsbloemen en vervolgen we onze weg

Is hier het Hyacintenbos?

In de folder van het Zuid-Hollands landschap staat ook dat we langs een Hyacintenbos komen. Bij elke hyacint, die ik zie vraag ik me af of we er al zijn. Als we richting Parnassia (een GGZ-instelling) lopen komen we langs een groenstrook waar het stikt van de wilde hyacinten. Ze zijn nog niet helemaal uit, maar tegen de tijd dat dit blog gepubliceerd wordt zullen ze dat wel zijn. Het Hyacintenbos is pas verderop, maar wij genieten nu al.

Aan het eind van een lange laan, maken we een paar foto’s. Er komt een paard aanlopen en we wachten geduldig tot deze dichterbij komt, maar de ruiter slaat rechtsaf. Adriaan is hevig teleurgesteld. Ik bied nog aan om in het midden van de laan te gaan staan hinniken, maar hij vindt het niet zo’n goed idee.

Mannekepis

We komen uit bij de Franciscuskerk. Adriaan wil een mooi plaatje maken van de kerk met een fontein op de voorgrond. Ik zeg nog tegen hem even wachten totdat die man met die rode jas doorgelopen is. Terwijl wij staan te wachten haalt de man zijn slurf tevoorschijn en gaat staan plassen in het water. We komen niet meer bij.

Pyjamabroek met rubberlaarzen

Verder maar weer achter de rode pijlen aan. We moeten een weg oversteken, naar weer een ander stuk bos. Het “Van Leydenhof”. We komen langs een schattig boswachtershuisje en lopen door een draaihek. Er staan prachtige rododendrons, maar die bloeien natuurlijk nog niet.

Er lopen twee volwassenen en twee kinderen voor ons. Deze mensen zijn wel heel erg vroeg gaan wandelen, want de kinderen hebben hun pyjamabroeken nog aan. Het is echt waar pyjamabroeken en rubberlaarzen.

Ook hier is het weer erg mooi. Verderop komen we eindelijk door het hyacintenbos. Jammer genoeg bloeien de hyacinten nog helemaal niet, maar dat kan maar zo veranderen na een paar zonnige dagen.

Geen routeverkorting voor ons

We lopen nu weer richting landgoed Ockenburg. Als je wil kun je hier de wandeling verkorten, maar wij doen dat niet want we willen nog graag naar het strand. We komen langs leuke bruggetjes en spiegelende watertjes. We moeten even wachten met fotograferen, want ze hebben weer een groep hardlopers losgelaten.

De zee roept ons

We lopen langs een gigantische golfbaan en een golfcamping. Dit is het enige stuk van de wandeling dat we een beetje saai vinden.

Maar voor we het weten komen we uit bij Kijkduin. Het is niet de bedoeling dat we het strand oplopen, maar wij doen dat toch. Even de strandhuisjes op de foto zetten en naar de zee lopen. Wat een leuke strandhuisjes, daar willen wij ook wel een keer slapen.

Er zijn ook een paar fijne strandtenten waar je een meeneem lunch kunt kopen of iets lekkers te drinken, maar zoals gewoonlijk hebben wij brood meegenomen en vinden we dat zonde om weg te gooien. Zo zijn we gewoon niet opgevoed. Op het terras zit niemand, maar je mag wel op de picknickbanken en stoelen zitten, die naast het paviljoen staan. Ik zie niet echt het verschil met het terras. Het wordt steeds moeilijker om je aan de corona regels te houden als ze zo tegenstrijdig zijn.

Bij de volgende strandopgang gaan we weer van het strand af. Het is eigenlijk maar een heel klein stukje, maar omdat het eb is en omdat wij helemaal naar de kustlijn gelopen zijn. Hebben we zo 2 kilometer extra gelopen, maar het was het waard.

Nog meer Zaanse les

Op naar het laatste stuk van de wandeling. We komen uit bij het puinduin, ook een leuke voor de Zaanse les: “een peundeun”. We moeten een hele hoge trap op. Als we boven zijn hebben we uitzicht over zee en komen we uit bij het kunstwerk: “Het Hemels Gewelf” van James Turrel. Als je een drone hebt, moet je hier een keer heen om foto’s te maken. Wat een leuke plek. In het midden staat een natuurstenen bank waar je met twee mensen op kunt liggen. Als je op de bank ligt zie je, volgens de kunstenaar, hoe de hemel de vorm van een gewelf kan aannemen.

Wij hebben geen drone, maar we maken toch foto’s. Totdat er drie meisjes aankomen met picknickkleedjes en in het midden van het kunstwerk plaatsnemen. Dat krijg je er van als de terrassen gesloten zijn.

We lopen maar weer verder, want er valt nog meer te zien. Bovenop het duin staat nog een bank waar je op kunt liggen. Wij genieten van het uitzicht en eten ons broodje op. Natuurlijk niet op het kunstwerk, wij kiezen voor een gewoon houten bankje.

Het eind is in zicht

Als we onze lunch op hebben lopen we weer verder om de heuvel heen. Langs het Monument van Puin en dan weer terug naar Ockenburgh. Weer langs de golfbaan, maar dit keer korter omdat we van de heuvel afkomen.

We lopen nog even naar het landhuis, want daar willen we ook foto’s van en vervolgen de route over het mooie landgoed.

Flauwe grappen

Ik was die week naar de kapper geweest. Britt de dochter van mijn kapster heeft sinds kort een heel schattig wit pluizig hondje. Op het landgoed loopt een meisje langs ons met een jas aan met wit pluizig bont langs de randen. “Kijk zeg ik tegen Adriaan, dat meisje heeft een jas van het hondje van Britt.” Soms ben ik net zo erg als hij.

Voordat we het weten zijn we terug bij de auto. Waar we nog even de macrolens op de fototoestellen schroeven, om foto’s te nemen van de bloemetjes van het bloemenlint.

’s Avonds eten we sushi. Adriaan wijst naar de wasabi en de gember en zegt: “Moet je dat pistache ijsje en dat stukje zalm niet nog opeten?” De meeste sushi die wij eten is maki sushi. Maar Ilse heeft één ander soort besteld. Ik zeg: “Dit heet anders.” “Oh” zegt Adriaan “Hoe heet hij dan, Hans?”

De flauwe grappen zijn op, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Extra info:

Start: Landgoed Ockenburgh, Monsterseweg 4, 2552 RL Den Haag.

Provincie: Zuid-Holland

Afstand: 9 kilometer, maar wij deden er 12

Bewegwijzering: Rode pijlen en knooppunten

Link naar onze Komoot

Link: https://www.zuidhollandslandschap.nl/routes/rondje-ockenburgh

Knooppunten: Rode pijlen volgen vanaf wandelknooppunt 65, 58, 27, 15, 16, 18, 47, 30, 3, 62, 47 16, 18, 91, 46 en weer terug naar 53

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Nog meer wandelingen in de buurt van Den Haag