Het Jaagpad is weer open

Al een tijdje willen we wandelen over landgoed Amelisweerd en over het Jaagpad langs de Kromme Rijn. Door corona was het Jaagpad afgesloten, maar nu gelukkig niet meer.

Adriaan heeft de route die ik gevonden heb enigszins aangepast. Zo handig Komoot. Onderaan het blog staat een link naar de oorspronkelijke route.

Tom Tom heeft altijd gelijk

Ik heb het adres van de Stayokay, dat gevestigd is in landhuis Rhijnauwen, ingevoerd in onze TomTom. Soms doet Adriaan letterlijk wat die dame zegt en ook deze keer gaat het mis. We komen aan bij een parkeerterrein, maar TomTom wil door naar het hoofdgebouw. In plaats van dat Adriaan naar mij luistert, doe hij gewoon wat Eva (de TomTom stem) zegt. Natuurlijk kunnen we niet parkeren voor het gebouw en staan we vast omdat er een auto voor de poort staat te laden en lossen. Ondertussen mopper ik dat Adriaan naar mij had moeten luisteren en Adriaan moppert terug.

Gelukkig kunnen we na een tijdje wachten doorrijden en over het parkeerterrein achter de Stayokay omkeren. Goed om te weten als het druk is. Je kunt daar ook parkeren.

Het nieuwe telefoonhoesje

Adriaan heeft een nieuw telefoonhoesje, die uit een los mapje en een hardcase om de telefoon bestaat. Ilse zei al “Pap dat losse hoesje ga je steeds vergeten.” Als hij naar een roofvogelshoot is zien wij het mapje al ergens slingeren en ook vandaag heeft hij het mapje niet mee. Dus straks niet even naar de Botanische Tuinen van Utrecht, want de museumkaart zit er in. Gelukkig lachen we alweer en is het gemopper vergeten.

Strong men and one woman challenge

We zien mensen hardlopen in shirts met lange mouwen en lange broeken. Sommige hebben zelfs een bodywarmer aan met extra gewicht er in. “Oh”, zegt Adriaan: “weer een triatlon”. Ik zie het voor me, dat je gaat zwemmen met zo’n zware bodywarmer. Dan zink je toch?

Ik denk dat het een soort circuitje is om te trainen voor een obstacle run. Ze doen situps in het gras, springen zonder hesje aan in het water en klimmen via touwen bij de brug omhoog. Vervolgens rennen ze kleddernat met het verzwaarde hesje het bos in. Ieder zijn hobby zullen we maar zeggen.

Het begin van de wandeling

We lopen als eerste over het Jaagpad langs het water. Rechts van ons zien we een mooi wit gebouw. Adriaan probeert er een foto van te maken, maar er staat een auto van de bakker voor. De bakker stapt in zijn auto en rijdt niet weg maar zet zijn auto nog wat meer voor het gebouw. Jammer, dan maar geen mooie foto.

We zien jonge waterhoentjes, jonge futen, gewone eendjes en een mooi huis dat spiegelt in het water. We moeten hier terugkomen in de lente. Er staan rododendrons, fruitbomen en een mooie kastanje. Natuurlijk is het er nu ook erg mooi. We genieten! Het enige wat jammer is dat we de snelweg horen, die verderop is.

Op Amelisweerd is van alles te doen

We komen langs de bloemenpluktuin met biologische groente. Voorbij de bloemen pluktuin komen we langs een boomgaard met picknickbanken. Adriaan heeft er een leuk rondje van gemaakt en omdat er hier geen route pijlen staan is het er harstikke rustig. Alleen een paar buiten sportende vrouwen.

Het is hier prachtig we doen een rondje over een veldje met ingezaaide bloemen. Er staan prullenbakken en bankjes ik kan me zo voorstellen dat het hier op een echte zomerse dag helemaal vol zit met mensen, maar misschien ook niet. Nu de horeca weer open is zitten de meeste mensen liever met z’n allen bij een restaurantje. We hebben wat in te halen.

De boswachter

Ik moet inmiddels alweer plassen, ik drink gewoon te veel ’s ochtends. We hadden eigenlijk aan het begin bij het restaurant moeten vragen of we daar even naar het toilet mochten, maar ik durfde niet vanwege het bord dat de toiletten alleen voor diegene zijn die een consumptie bestellen. Ik wil dat best, maar dat helpt dan niet als je eerst weer moet gaan zitten om wat te drinken en te eten. Kunnen ze niet gewoon 1 euro vragen voor een toiletbezoek?

Dus we zoeken naar dichte bosjes, zonder prikstruiken en brandnetels. Adriaan ziet een mooi plekje en roept naar me: “Dat is een mooi plekje om te plassen.” Gelukkig roept hij het net niet zo hard dat de fietser die er aankomt het hoort. Het is namelijk de boswachter. Ik neem altijd netjes mijn doekjes mee, maar dat weet de boswachter niet en dan hadden we zomaar een boete kunnen krijgen.

Over kippenkermis en een drollenvanger

We lopen langs nieuw Amelisweerd en het begint een beetje te regenen, maar de zon schijnt ook. In de Zaanstreek noemen we dat kippenkermis. Jammer dat er geen regenboog te zien is.

We lopen nu via een andere weg terug naar Oud Amelisweerd. We passeren een man met een kindje. Hij draagt een joggingbroek met een heel laag kruis. Hij heeft vast geen problemen als hij naar de wc moet, dat kun je met zo’n broek gewoon meenemen zonder dat je dat merkt.

We komen langs boerderij de Zonnewijzer. Waar we even op een bankje gaan zitten. We zien een grote bonte specht bij de fruitbomen.

Fort bij Rhijnauwen en de loopgraven

We vervolgen onze weg naar het Fort bij Rhijnauwen. Het fort is dicht. Je kunt het alleen bezoeken onder begeleiding. We snappen dat wel, de kazematten, die we tot nog toe zijn tegengekomen zijn allemaal beklad met graffiti.

We lopen langs het fort en gaan we een hekje door waar honden verboden zijn en waar schapen loslopen. Hartstikke leuk hoor die schapen maar je moet wel goed uitkijken dat je niet in de schapenstront staat. We lopen langs de loopgraven, die nog intact zijn.

Er zijn bankjes om te zitten maar deze slaan we over. Te veel vliegen door de loslopende schapen.

Het volgende stuk Jaagpad

Via een fietspad en over een bruggetje lopen we weer naar de Kromme Rijn. Op het Jaagpad komen we een groep mensen tegen waarvan er twee op de telefoon kijken. Het lijkt wel of ze iets aan het typen zijn. Zouden ze met elkaar whatsappen? Als we dichterbij komen blijken ze de weg te zoeken terwijl je daar alleen maar rechtdoor kan. Ondertussen missen ze al het moois van de omgeving, want het is er prachtig. We blijven fotograferen!

Het stuk Jaagpad langs de Kromme Rijn waar we nu lopen is het langste stuk. Als we op een mooi plekje een bankje zien eten we alvast onze lunch op. Het is nog maar half 12, maar je weet nooit wanneer je weer een bankje tegenkomt.

Verder maar weer langs het Jaagpad. We komen mensen tegen die goedemorgen zeggen. Het is inderdaad nog steeds ochtend ook al hebben wij allang gegeten.

We komen bij een bruggetje, maar aan de overkant kunnen we gewoon weer verder langs het Jaagpad. We lopen langs de achterkant van een kasteeltje, langs prachtige tuinen, maar ook langs betegelde achtertuinen met een trampoline. Gelukkig zijn wij niet de enige met dergelijke buren.

We komen een man tegen die een hondenriem uitlaat. Weer zo’n vreemde hobby, maar na een aantal minuten komt er toch nog een hond achter de baas aan.

Het centrum van Bunnik

Boven ons schijnt de zon, maar rechts van ons is de lucht donker grijs. We kijken er iedere keer angstvallig naar. Als we bijna in het centrum van Bunnik zijn begint het heel hard te regenen. We schuilen onder een boom en hopen dat we droog blijven.

In onze regenjassen, hoes over de fototas (Adriaan) en fototoestel in een plastic zak (ik). Lopen we verder als de regen wat minder wordt. De lucht is inmiddels alweer blauw en we stoven onze jas uit.

In het centrum is een mooie kerk, een oud raadhuis en het Wapen van Bunnik, waar je kunt schuilen en eventueel wat eten of drinken. Verder is het stuk door Bunnik niet veel aan. Maar we moeten er toch langs om via het Vagatenpad weer op een stuk Jaagpad uit te komen richting de parkeerplaats.

Het laatste stuk Jaagpad

We lopen heerlijk langs het jaagpad. We zien een koe en een stier die duidelijk ruzie hebben. Gelukkig staan ze achter een hek.

Adriaan maakt wat foto’s van een jongen en een meisje in een kano. Het is een huurkano. We zijn hem eerder tegengekomen, maar toch moet Adriaan nog een foto. Maar goed ook, want we worden aangesproken door een vrouw die zegt: “Waarom nam u net een foto toen ik in die kano zat?” Adriaan heeft geen idee, die kijkt naar het gehele plaatje. En maakt dan een foto van de rivier met in de verte een blauw accentje.

Ik had haar verstoorde blik al gezien toen hij de foto nam en herken haar meteen. Volgens haar moest Adriaan toestemming vragen om van haar een foto te maken. Ze denkt zeker dat het een close-up foto is.

We beloven de vrouw de foto niet te gebruiken en hebben lol als we verzinnen dat ze op stap is met een andere man en daar wil je natuurlijk geen foto’s van.

Nog meer foto’s zonder toestemming

We maken nog een paar foto’s, zonder toestemming te vragen o.a. van een huis met was aan de waslijn. We lopen langs theehuis Rhijnauwen waar mensen heerlijk zitten te genieten in de tuin in de zon.

Als laatste komen we langs kasteel Rhijnauwen, waar de Stayokay in gevestigd is. Wat een prachtig landgoed en wat een leuke wandeling. Als we terug zijn bij de auto schroef ik nog even de macrolens op het fototoestel om de Zonnehoed van dichtbij vast te leggen op het plein voor de Stayokay.

Jammer dat een deel van de wandeling in het water viel, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en meer over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: Rhijnauwenselaan 14, 3981 HH Bunnik

Provincie: Utrecht

Afstand: 10 kilometer

Bewegwijzering: geen

Link naar GPX bestand, of komoot.

Een soortgelijke route via knooppunten: route.nl

Wandelingen in de buurt

Wandelingen in de buurt zijn: Rondje kersenpracht bij Cothen en De 8 van Linschoten