en wat er die dag ervoor gebeurde

We hebben weer niet samen gewandeld afgelopen week, het was ons echt te warm. Gelukkig hebben we een grote voorraad aan blogbare wandelingen van de vakantie en ook nog uitstapjes, die de moeite waard waren.

De Fraeylemaborg

Als je naar Groningen gaat moet je zeker een keer naar de Fraeylemaborg. De borg is fantastisch mooi en je kunt ook wandelen op het landgoed en in Slochteren. Daar gaan we nog wel een keer een blog over schrijven.

Oh nee steigers

Deze keer hebben we de borg van binnen bekeken. Vooraf heb ik gebeld om de kaartjes te reserveren. De vrouw aan de telefoon vertelt dat de borg in de steigers staat. Ik vraag haar hoeveel er in de steigers staat, omdat wij ook mooie foto’s van buiten willen maken. Ze zegt dat alleen de zijkant nog is ingepakt.

Wat de vrouw aan de telefoon bedoelde begrijp ik pas als we er voor staan. Rondom staat de borg in de steigers en aan de zijkant is daar ook nog doek omheen gespannen. Dat wordt geen mooie foto van de borg. We zijn zwaar teleurgesteld.

De baby met het mannenhoofd

De tentoonstelling is in het koetshuis, waar ook de mevrouw, die ik aan de telefoon heb gehad zit. Eerst mogen we niet naar binnen, omdat er al mensen binnen zijn en dan gaat het ook nog mis met afrekenen. De mevrouw en ik zijn geen match. Er staan 10 kunstprojecten in de tuin (follies), die je van binnen kunt bekijken met een sleutel, maar dat lees ik pas later op de website. Ook dat heeft ze niet verteld. De tentoonstelling portretten van Svetlana Tartakovska is prachtig. Je kunt de portretten nog bekijken tot en met 18 oktober 2020 en de follies blijven vijf jaar staan.

De borg is van binnen ook erg mooi en gelukkig is de mevrouw die over de borg gaat heel aardig. Ilse en ik krijgen de slappe lach bij een portret van een baby in een jurk met een mannenhoofd en de mevrouw lacht gezellig mee. Het hele huis lijkt mee te lachen zo galmt het.

Termunten

De volgende dag op 17 juli  gaan we z’n drieën naar Termunten bij de Dollard en als we tijdens de wandeling een beetje chagrijnig zijn laten we elkaar de foto zien van de baby uit de Fraeylemaborg. En iedere keer weer liggen we in een deuk.

Het is eindelijk overtuigend mooi weer. Deze wandeling heb ik thuis al uitgezocht en ik praat er al een maand over. Wat er zo bijzonder is aan deze wandeling lees je verderop.

Termunten toeristisch?

Ik heb ergens gelezen dat het heel druk kan zijn in Termunten. Als wij bij de parkeerplaats aankomen is daar niets van te merken. We parkeren bij de kerk er staat een picknick bank, een mooie vlinderstruik met vlinders, dus wij hebben onze plek om dik te doen in de toen gevonden. Wat zogenaamd Gronings is voor barbecueën, maar ik dacht dat het picknicken was. Deftig doen in de tuin. Wat is er nou deftig aan barbecueën?

Zijn we nou weer op Wieringen?

Als we de broodjes op hebben gaan we op weg naar de dijk om de Zeehonden te zien in de Dollard. We lopen een half rondje om de kerk en lopen richting de dijk. Boven lijkt het verdacht veel op Wieringen. Zijn wij helemaal naar Oost Groningen gereden om hetzelfde uitzicht te hebben als in Noord Holland. Geen zeehond te bekennen natuurlijk wel allemaal leuke vogeltjes en heel veel schapen.

Wij beginnen natuurlijk gelijk met treuzelen twee stappen lopen, verrekijkeren, weer een stap lopen, fotootjes maken…. Totdat Ilse zegt: “Kunnen we nu eindelijk doorlopen”.

Overal schapenpoep

We doen erg ons best om niet in een verse schapendrol te gaan staan, maar die viezeriken verstoppen hun poep gewoon onder het gras. Met als resultaat dat we alle drie hele vieze schoenzolen hebben.

We proberen door te lopen en van de bange schapen foto’s te maken. Voor een schapenfoto kun je beter naar de dijk van Edam gaan, want die schapen blijven gewoon staan. Deze niet, ze hollen steeds hard weg. Natuurlijk lukt het Adriaan wel, maar hij heeft ook zoveel geduld.

Fiemel, wat een naam

Het is vrij rustig op de dijk, pas ter hoogte van Fiemel, waar je ook kan parkeren, wordt het drukker. Er staan een paar bunkers, die we niet hebben bekeken.

Als je echter doorloopt kom je een prachtig stuk kwelder landschap tegen. Er is een stuk toegankelijk en daar zijn wij heel blij mee. Verderop bij de Punt van Reide, mag je niet komen, maar hier wel. Natuurlijk schieten we weer een rolletje vol. Wel een beetje lastig dat er soms mensen in de weg lopen. Er zijn zelfs mensen met een bolderwagen aan het picknicken, alsof het een gewoon grasveldje is.

We lopen weer verder, weer de dijk op en dan zien we de Punt van Reide, wat een mooie natuur. We zien veel vogels en ook weer heel veel schapen. Het is echt een prachtige plek. We kunnen wel eeuwig blijven kijken, maar we moeten verder. De zeehondjes wachten op ons.

Het hoogtepunt van deze wandeling

Ik had thuis al gelezen dat de zeehondenkijkwand er dit jaar niet staat vanwege corona, maar daar trekken de zeehonden zich niks van aan. En ja hoor als we de hoek omlopen zien we ze liggen. Wat een leuk gezicht. Je kunt niet echt heel dichtbij komen, maar je kunt ze heel goed zien en met de verrekijker nog beter. Natuurlijk moet de telelens er op en Adriaan maakt weer heel veel foto’s.

Als we Adriaan eindelijk meekrijgen, lopen we verder in de richting van het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer. We komen langs de Breebaartpolder, waar lepelaars en futen zitten. Het is echt genieten deze wandeling.

De kat van Sabrina

Bij het bezoekerscentrum, dat natuurlijk dicht is, ligt een zwarte kat te zonnen. Adriaan en Ilse aaien de kat en ze hebben ook al een naam verzonnen. Voor even heet hij Salem. Als ik even niet goed oplet nemen ze straks een kat mee naar huis.

Onder de dakgoot van het bezoekerscentrum bevinden zich allemaal zwaluwnesten. Zwaluwen vliegen af een aan om hun jongen te voeren. Salem kijk niet naar de vogeltjes, hij wordt geaaid.

Als we verder lopen zonder Salem, zien we een blauwborst. Natuurlijk is het beest al gevlogen voordat we het fototoestel op hem hebben gericht, maar Adriaan die bijna elke avond wel ergens in een kijkhut zit heeft al een mooie foto van een blauwborst gemaakt.

Vogels kijken in de kijkhut

Een stukje verderop komen wel langs een vogelkijkhut. Er staat op dat er maximaal twee personen naar binnen mogen, maar je kunt helemaal niet zien of er af mensen binnen zijn. Op goed geluk gaan wij naar binnen. Natuurlijk staan er al twee mensen bij de kijkwand. Gelukkig maken ze er geen punt van en gaan ze voor ons opzij. Het is een hele grappige kijkhut en eigenlijk hebben we daar de meeste aandacht voor. Er staan dezelfde futen en lepelaars, die we verderop van dichterbij hebben bekeken.

Het “dieptepunt” van de wandeling

Na de kijkhut hebben we er wel een beetje genoeg van, maar het is best nog wel een eind naar Termunten. We proberen door te lopen, maar maken natuurlijk toch nog foto’s van een berenklauw, van het weggetje waar we lopen en van bloemetjes langs de weg. We komen een man tegen die lijkt op een bandlid van ZZ-Top en we laten Ilse horen hoe hun muziek klinkt. Ze vindt het fantastisch.

Al pratend en lopend komen we weer terug in Termunten aan. We lopen nu rechtsom de kerk en we zijn weer terug bij de auto.

Ilse was zich vergeten in te smeren en is het gewoon niet gewend om zolang buiten te zijn. Ze is een beetje verbrand… Ik moet ook overal aan denken.

Hier heb ik maanden naar uitgekeken en nu is het alweer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een andere mooie wandeling in Groningen vind je hier

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: Petrus Muntinghepad 11, 9947 PK Termunten

Provincie: Groningen

Afstand: 8 km

Link: Dit is een soortgelijke wandeling van 10 kilometer. De website naar onze wandeling bestaat niet meer.