Oldenallerpad

Oprijlaan naar Oldenaller.

Start: De Zoete Inval, Broekermolenweg 5, 3882 MG Putten

Provincie: Gelderland

Afstand: 8 kilometer

Bewegwijzering: rode markering in de vorm van een klomp

Link: https://klompenpaden.nl/klompenpad/oldenallerpad/

Waar kunnen we onze auto kwijt?

Onderweg komen we langs deze schuur met gezellige bankjes.

Op 17 juli doen we een klompenpad. Het lint- en Liniepad bij Schalkwijk vonden we zo geweldig dat we er nog één proberen. Na wat googelen kom ik uit bij het Oldenallerpad.

Op klompenpaden.nl staat dat er door corona geen mogelijkheid is om te parkeren en als ik verder google lees ik ook dat de Zoete Inval is verkocht. Als dat maar goed gaat. Maar als we in Putten aankomen bij het adres, staat er een bordje van het klompenpad en een pijl waar we kunnen parkeren. Wel vragen ze een vrijwillige bijdrage, dus neem muntgeld mee.

We maken geen foto

Eén van de vele bloemen, die we tegenkwamen.

Fijn dat dat kan parkeren bij de boer. Al snel hebben we het volgende bordje gevonden en Adriaan, die nooit meer wil verdwalen heeft de komoot aangezet. Het eerste stukje moeten we langs de weg, maar al snel mogen we een rustiger pad in. Op naar landgoed Oldenaller. Maar eerst komen we langs een veld met wilde bloemen, waar het stikt van de vlinders.

Adriaan heeft zijn macrolens niet mee en ik heb geen zin om nu al te wisselen. Dus kijken en genieten we van de bloemen en de vlinders en maken we geen foto’s. Een bijzonder moment om even bij stil te staan.

Hat was een andere, maar hij leek wel op deze.

Als we het bos inlopen, zien we links een weggetje naar een privéterrein. En op dat weggetje zit een schattig eekhoorntje. Ook geen foto natuurlijk, want hij zat voorbij het bord verboden toegang. Gelukkig hebben we genoeg foto’s van eekhoorns en van vlinders eigenlijk ook wel.

Klompenpad verkorting

We lopen lekker achter de klompenpad bordjes aan en de komoot mevrouw, die de richting aangeeft. Dat is wel zo fijn want we zien de richting van de pijlen pas als we heel dichtbij de bordjes zijn. Al gauw komen we de klompenpad verkorting tegen en ik verbied Adriaan om het liedje te zingen, anders zit het weel de hele dag in mijn hoofd. Als je niet weet waar ik het over heb dan moet je het blog over het rondje Kersenpracht lezen. De link vind je onderaan dit blog.

Klompenpad verkorting.

Hè gelukkig we treuzelen weer

We lopen langs een bruggetje en eigenlijk moeten we rechtdoor de weg oversteken, maar wij nemen even een kijkje bij het water. Het is een mooi plekje, met een picknickbank en een vistrap. Er staat een bord bij waarop staat dat het de Schuitenbeek is en dat er weleens een ijsvogel wordt gesignaleerd. We denken hem wel te horen, maar we zien hem niet.

De Schuitenbeek met vistrap.

Verder maar weer, de weg over. Daar begint landgoed Oldenaller. Er zijn meer wandelaars, die dit pad doen, maar het is gelukkig niet druk. Iedereen haalt ons in, omdat we toch maar weer foto’s maken en we heel goed om ons heen kijken. We zien een groene specht vliegen en vragen ons af of het een goed groene spechten jaar is?

Wie is die vrouw op die picknickbank. Zit ze nu op haar telefoon te kijken?

Kasteel Oldenaller

Het kasteel wordt van alle kanten op de foto gezet.

Na een klein stukje lopen komen we uit bij het kasteel. Dat mooi staat te spiegelen in het water. We wijken nogmaals af van de route, want we willen het kasteel ook van de zijkant op de foto. Daarna lopen we weer braaf terug naar de bordjes om onze weg te vervolgen. Als we bij de voorkant van het kasteel zijn, is er een jongen het gras aan het maaien. Adriaan heeft zo’n hekel aan grasmaaiers, daar kan hij echt niet tegen. Maar we willen natuurlijk wel een foto van de voorkant. Dus wachten we geduldig totdat de jongen klaar is.

Wat een plaatje, meer foto’s komen deze week op Instagram.

Hetzelfde gebeurt als we bij de andere zijkant zijn. Komt die jongen weer aan op de grasmaaier. Maar het kasteel maakt heel veel goed. Wat een plaatje! Jammer dat we het niet mogen bezoeken.

De route gaat helemaal rondom het kasteel en we ontdekken dat de achterkant het fotogenieks is. Hij spiegelt daar het mooist.

Het is een prachtig landgoed en we komen langs mooie plekjes zoals een eenzame boom met vier stammen.

Het lonely Forest weer eens wat anders dan de lonely tree.

Het onvermijdelijke stuk langs de weg

We vinden het wel jammer dat we het landgoed moeten verlaten, maar we moeten verder achter de klompenbordjes aan. We lopen een stukje langs de weg en steken een spoorweg over. Voor ons lopen twee oudere vrouwen met Nordic walker stokken. Ze laten ons voorgaan, want ze denken dat wij harder kunnen dan zij. Kunnen we ook, als we maar niets tegenkomen dat op de foto moet.

Altijd even een lijnenspelfoto maken.

Het segment op onbekend terrein

Na een stukje langs de weg, mogen we het boerenland in. We lopen langs een maisveld en een klein bos waar de varens zo hoog staan dat ze kietelen aan mijn oksels.

Kietelvarens.

De komoot juffrouw is ook helemaal in de war. Ze zegt: “Loop nu rechtdoor over het segment op onbekend terrein.” Rechtdoor snappen we en je kunt ook geen andere kant op, maar voor de rest hebben we natuurlijk niets aan deze informatie.

Het maisveld.

Als we na het Maïsveld uit het “bos” komen staat er geen Klompenpad bordje, maar we moeten linksaf goed dat we kunnen checken op de klompenpaden app. dat we nog goed gaan. En die malle komoot heeft zich ook weer herpakt en roept dat we linksaf moeten.

Tot nu toe is het gelukt om voor de nordic walk vrouwen uit te blijven lopen, maar als we bij een veld met bloemen aankomen, hebben zij ons snel ingehaald. Ik zet de macrolens op mijn fototoestel en probeer foto’s te maken van alle bloemen. Het waait een beetje en dat maakt het lastig.

Adriaan kan het ook zonder macrolens.

Verderop lopen we langs een korenveld. Het is zo warm dat we het koren horen knappen. Je kunt hier zo je muesli van het land plukken. Het graan is al gepoft, alleen nog een beetje honing erbij.

Paden voor tuinhandschoenen en een snoeischaar

Als we weer op weg gaan lopen we door de wildernis. Wij zijn blij dat we allebei lange dunne broeken hebben aangetrokken en niet door de brandnetels hoeven met een korte broek aan. We hadden wel een snoeischaar mee kunnen nemen.

Er zit een enorme sprinkhaan in de wildernis.

Inmiddels is het lunchtijd geworden en net als ik een bankje zie komen er heel veel wandelaars aan, die de wandeling verkeerd om doen. Ik trek een onopvallend opvallend sprintje naar het bankje, maar de mensen willen helemaal niet zitten gelukkig maar.

Die gele bloemen zijn geen paardenbloemen, maar havikskruid.

We waarschuwen de mensen die met korte broeken lopen voor de brandnetels, maar ze lopen gewoon door. Ze moeten wel. Ik bedenk een nieuwe uitvinding. Oprol kousen, die je aan je korte broek kunt vast maken, zodat je een tijdelijke lange broek aan hebt. Het zal een mooi gezicht zijn. De modepolitie moet bij het idee alleen al heel hard lachen. Je kunt natuurlijk ook een afritsbroek aantrekken.

Kunnen koeien achteruit schijten?

Het paadje met de vlaaien.

Na de lunch lopen we verder langs een weiland dat omheind is met schrikdraad. Op het smalle pad liggen koeienvlaaien. Wij vragen ons af hoe de koeien het voor elkaar hebben gekregen om vanuit het weiland op het pad te schijten. Volgens Adriaan poepen de koeien achteruit en volgens mij maakt de boer een ommetje om zijn land met een koe aan de lijn. We zullen nooit weten wie er gelijk heeft.

Aan het eind van het pad is een schuur van natuurmonumenten met picknicktafels. Heb ik voor niks gerend voor een bankje. Bankjes genoeg!

Een trappetje

Wij kiezen voor de kortste weg over het trappetje.

Dan komen we weer uit bij landgoed Oldenaller en moeten we door een gebied waar de schaapskudde graast. Geen schaap te bekennen jammer genoeg. Er staan twee bordjes één gaat rechtdoor over een trappetje en de andere gaat linksaf. Gelukkig heeft iemand erbij geschreven dat linksaf de alternatieve route is als je niet over de trap wil. Wij wel natuurlijk. Leuk zo’n trap.

Vanaf daar is het niet ver meer en voordat we het weten zijn we terug bij het parkeerterrein. Als we in de auto zitten, zien we de Nordic Walkers weer lopen. Hoe kan dat nou?

Pas thuis tijdens het schrijven van dit blog begrijp ik hoe het kan. Waarschijnlijk hebben zij gekozen voor de alternatieve route in plaats van over de trap.

Snel stromend watertje.

Ook aan deze wandeling is een eind gekomen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Voor het geval dat je toch mee wil zingen met onze carnavalskraker kun je dit blog lezen: Rondje kersenpracht

Overnachten in de buurt

Kun je er geen genoeg van krijgen en wil je in de buurt blijven slapen? Boek dan een huisje bij Camping de Vriendschap een “adult only” camping, gericht op 2-persoons volwassen gezelschappen en soloreizigers.

Wandelingen in de buurt:

De Trage tocht Heerde
Wandelen over landgoed Staverden
Wandelen door het Kootwijkerzand
Het Speulderbos vanuit Camping de Vriendschap
Logeren en wandelen in de buurt van Hattem
Zigzaggen over de heide bij Oud-Groevenbeek
De Poolse Driesten en een ommetje naar de Bostoren
Natuur op de Noord Veluwe
Oldenallerpad
1 2

2 reacties

  • Dankjewel Anja voor je leuke reactie. Waarschijnlijk zie je als je van de ander kant komt gewoon 4 bomen. Ik hoor het wel of je hem ontdekt hebt.
    groetjes Laura

  • Leuk verhaal weer en mooie foto’s! Ik heb dit pad al vaak gelopen en in alle seizoenen. En altijd andersom dan jullie hebben gedaan! Binnenkort toch maar eens andersom proberen en kijken of ik de boom met 4 stammen kan ontdekken want die heb ik nog nooit gezien!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *