Start: Dekemastate: Dekemawei 5, 9057 LC Jelsum
Provincie: Friesland
Afstand: 6 km
Link naar de site van het Roots-magazine
Toegang tuin: 1,50 € vooraf even bellen of ze open zijn (058) 257 0020.
Er is er één jarig
Op de verjaardag van mijn schoonmoeder, die in Leeuwarden woont, combineren we een wandeling met de verjaardag visite. Zoals altijd hebben we een onhaalbaar plan: Eerst lunchen in het huisje, dan brood halen in Dokkum, daarna wandelen, vervolgens winkelen in Leeuwarden en dan naar de verjaardag en ook nog aansluitend uit eten.
We waren zeker vergeten dat het zaterdag is en dan is het overal druk. In Dokkum kunnen we de auto niet eens kwijt, dan maar geen brood. We moeten Leeuwarden door en alles is vanuit Lauwersoog ver rijden. Het is een fijne plek, maar echt afgelegen. Als we bij de Dekemastate aankomen is het al 14:30 uur en we moeten de hele tuin nog door en een rondje lopen van 6 kilometer.
Aan een app voor Noord-Holland heb je in Friesland niets
Bij gebrek aan de app van Wandelnetwerk Noord-Holland, daar heb je niet zoveel aan in Friesland, gebruiken we de app van Wandelnet. Niet ideaal want soms doet hij het op de iPhone niet en soms niet op de Samsung, maar gelukkig niet tegelijkertijd. Als je in de app zoekt op Natuurommetje – Dekemastate (vergeet het streepje niet) dan kun je de route downloaden. Als je dan ter plaatse bent kun je zien hoe je moet lopen.
Te veel parkeerplaatsen dat kan ook
Als we er eindelijk zijn hebben we last van keuze stress er is een P1, P2 en een P3. Jelsum is een heel klein dorpje, maar ze zijn voorbereid op parkeerproblemen. Adriaan wil de auto op P2 zetten bij de kerk, maar ik vind dat hij moet doorrijden naar P1 bij de ingang van de tuin.
De Dekemastate
We beginnen met een rondje in de tuin, fijn alle bloemen en planten op de foto zetten.
Dan doen we een rondwandeling over het landgoed, gelukkig hoort dit bij de wandeling, anders moeten we nog meer kilometers afleggen en we hebben al zo weinig tijd. Er lopen hanen, kippen eenden en zwarte zwanen rond.
We lopen langs een bordje bijenstal, daar wil Ilse natuurlijk niet heen. Zij is haar hele leven al bang voor insecten. Toen ze een jaar of drie was is ze een keer bijna van een klif gestort omdat er een insect achter haar aan zat. Er zit een kuikentje vlakbij de bijenstal, dus komt ze toch maar even kijken. Er gaat ook nog een eend op een kip zitten en wij hebben alweer lol met de beestenboel.
We komen langs een tuinhuisje, die natuurlijk op de foto moet, er is een bankje voor onze signatuur opdracht en voordat je het weet heb je alles gezien. Even naar de wc en we gaan weer verder. De oranjekoek en suikerbrood nemen we maar de volgende keer.
Onderweg naar de Martenastate
Door naar de Martenastate, maar voordat we via “Op de Terp” dat is een straatnaam het dorp uitlopen hebben we het kerkje van Jelsum, een leuk huisje en een aantal hortensia’s op de foto gezet.
Na ruim 1,5 kilometer lopen komen we bij de Martenastate aan. Wat een mooi plekje en als eerste maken we foto’s van het poortgebouw en de huisjes er naast.
De kwestie van het schepje
Als we door poort lopen staat er een bord dat het verboden is om bloemen te plukken of planten uit te graven. Wie doet er nou zoiets! Vervolgens verteld Ilse een verhaal dat ze vroeger op stap ging met opa en oma naar het park. Ze namen dan vaak een schepje en een zakje mee, om plantjes uit te graven en mee naar huis te nemen. Wie doet er nou zoiets, mijn ouders dus en het is waar. Want als ik met mijn moeder een ommetje door haar wijk loop zegt ze altijd als er een plantje naast een tuin groeit. Had ik maar een schepje meegenomen. De rest van de vakantie roepen we het om de haverklap vooral bij het zien van stokrozen.
Altijd maar weer die steigers
Het is vervelend dat er aan de zijkant van de state een steiger staat. Daar hebben wij wel vaker last van. Daarover later meer, maar ben je van plan de Fraeylemaborg in Groningen te bezoeken, informeer dan eerst of de steigers weg zijn, want daar stonden ze rondom. Gelukkig weet Adriaan evengoed mooie foto’s te maken van de Martenastate.
We lopen voorbij de State en maken nog een paar toeristische foto’s we zijn tenslotte op vakantie.
Als we het park uitlopen komen we bij een saaie weg. We lopen langs een natuurcamping en dat is niet hetzelfde als een naturisten camping, want we zien mensen met kleren aan.
Zeg Roots-magazine waarom gaat de route niet door het bos?
In de bocht lopen we langs een bos, maar wij moeten eigenlijk de weg vervolgen. Op de app zien we dat we er ook doorheen kunnen en dat doen we. Het is een leuk bos met houtsnipperpaden en heel veel aardbeienplanten.
Voordat we het weten zijn we weer op de saaie weg beland. Er is gelukkig bijna geen verkeer, dus we lopen wel gezellig. Toch vinden we het fijn als we verderop een fietspad op mogen.
Gelieve de geiten niet te voeren
We zien een laan met statige bomen, waar vroeger een groot huis heeft gestaan en we lopen langs hele lieve geitjes. Adriaan en Ilse hebben het er maar druk mee. Gras plukken en voeren of die geitjes zelf geen gras hebben.
Na een tijdje krijg ik ze eindelijk mee. Aan het einde van het fietspad staat een schoolbord. Ik zeg daar staat op “Gelieve de geiten niet te voeren”. Het staat er niet, maar lachen is het wel.
Het lukt me dit keer wel de vader en dochter hand in hand foto te maken.
Er zit toch een cheerleader in Ilse 😉
Nog even doorlopen en dan zien we het kerkje van Jelsum weer. Ilse maakt nog even een grapje waar ik een beetje van schrik. Ze roept keihard “Yell” en zachtjes “sum”, als we het bordje Jelsum passeren. De tuin van de Dekemastate is al gesloten en onze auto is nog de enige die geparkeerd staat op P1.
De wandeling duurde weer langer dan verwacht en van het winkelen in Leeuwarden is niks meer gekomen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wandeling in de buurt
Het ommetje van ruim 7 kilometer vanaf de Stania State is een aanrader. Al onze wandelingen in Friesland vind je hier.
Meer over ons
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Wat leuk Aritha, dat je weer de tijd hebt genomen om het blog te lezen. Wij nemen geen schepje mee hoor. We hebben geen plaats meer in de tuin :D. Gelukkig vond mijn moeder het grappig.
groetjes Laura
Het is weer een heel leuke blog geworden. Bedankt! Dit vind ik zo fijn om te lezen. De foto’s zijn schitterend en zo’n schepje meenemen tijdens een wandeling? Gaaf idee en leuk verhaal.
Wat leuk Louise, ik moet er zelf ook altijd om lachen als ik het terug lees 😀
Hoi Laura, leuk verslag weer heb diverse keren in mezelf moeten lachen.