Start: Wandelstartpunt Woudweg t.o. Gasterij ’t Woud: Herenweg 95, 1861 PD Bergen
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 5.61 km
Bewegwijzering: groene driehoekjes.
Link: https://www.natuurwegwijzer.nl/route/90/duinen-bij-bergen-t-woud
Entree: Duinkaartje PWN 2,00 per persoon
Ilse is ook mee, maar Esmee is niet mee
Wij houden van wandelen, maar de laatste tijd wandelen we wel erg veel. Dat komt waarschijnlijk omdat we altijd kunnen tussen het thuisblijven door. We gaan steeds verder en houden het langer vol. Onze dochter Ilse wil al lang niet meer mee. Ze kan ook vaak niet omdat ze op zaterdag in een supermarkt werkt.
Speciaal voor haar doen we daarom op Koningsdag een korte voor ons bekende route. Zodat we niet verdwalen. Zij wil ook weer eens grapjes maken in het blog. We zijn blij om er even uit te zijn, want het is een gekkenhuis bij ons in de speeltuin. De ouders uit de buurt organiseren koningsspelen voor de kleintjes. Gezellig voor hun natuurlijk, maar voor ons een hoop herrie.
We zijn wat later van huis vertrokken, met z’n drieën gaat dat veel langzamer. Daarom hebben we al meteen honger. Het eerste stuk van de route gaat langs het fietspad en daar zien we al gelijk een picknick tafel staan. We willen gaan zitten, maar de tafel wordt omringd door koeienpoep, met de bijbehorende vliegen. Oh ja de schotse Hooglanders…. Laat maar, we lopen eerst wel verder.
Een levende zandhagedis is leuker dan een dode
Als we een stukje gelopen hebben, horen we iets ritselen in het zand. Als we op onderzoek uitgaan zien we al snel het koppie van een zandhagedis. Wat leuk, de vorige keer dat we hier liepen vonden we een dode, maar een levende is toch leuker. Ilse maakt ook nog een droge opmerking: “Wat een hoop zand hier”, duh! Vandaar die Zandhagedissen.
Oefenen in geduld hebben
We hebben mazzel vandaag, want het eerste de beste bankje dat we tegenkomen is niet bezet. Adriaan maakt foto’s en Ilse en ik doen Westphil-zit en we eten ons broodje op. Ilse kan heel lang op iets kauwen. Adriaan en ik wachten geduldig op haar.
Na een tijdje lopen we verder, maar natuurlijk moeten we steeds wachten want er moeten foto’s gemaakt worden. Ilse zegt: “Ik was vergeten hoe lang dat duurt met jullie wandelen” waarop ik zeg “Wij waren vergeten hoelang dat duurt voordat jij je broodjes op hebt.” We liggen in een deuk met z’n tweeën, want Adriaan is verderop een foto aan het maken van een roofvogelboom zonder roofvogel.
Het is niet druk in de duinen, af en toe worden we ingehaald door mensen met oranje kleren aan. Waarom? Het is toch niet echt Koningsdag?
Het is een mooie route en de groene pijltjes zijn makkelijk te volgen. We komen langs een uitkijkpunt en lopen natuurlijk even naar boven. Het is en hele klim, maar het uitzicht is de moeite waard. We nemen nog even een aantal foto’s van de trap en door maar weer achter de groene driehoekjes aan.
Als je bang bent moet je thuis blijven
Bijna iedereen houd zich aan de Corona maatregelen en houden keurig afstand. Mensen gaan achter elkaar lopen als ze ons passeren en vanzelf sprekend doen wij dat ook. Totdat we twee vrouwen en drie kinderen tegenkomen, die gezellig breed uitwaaierend over het pad lopen. Wij moeten zowat in een boom kruipen om nog afstand te kunnen houden. Ik zeg en misschien niet al te vriendelijk: “Je kunt ook rekening met elkaar houden door achter elkaar te gaan lopen.” We krijgen gelijk een scheldkanonnade over ons heen: “Serieus? Belachelijk… Als je bang bent dan moet je thuis blijven” en haar kinderen schelden gezellig mee. Zo doe je dat het goede voorbeeld geven. We zijn er een beetje stil van en durven later als we nogmaals mensen tegenkomen, die met z’n tweeën naast elkaar lopen er niets meer van te zeggen.
Maar we laten onze wandeling daardoor niet verpesten. Even later maken we weer grapjes.
I’ got dibs
Adriaan zegt dan bijvoorbeeld: “Heb je die gele bloemen gezien?” Waarop ik zeg “al lang” en Adriaan zegt dan: “Ja maar je zei het niet. Ik heb dibs.” Ilse zucht en rolt met haar ogen. Ze heeft al zo vaak gezegd dat je de uitdrukking “I got dibs” zo niet gebruikt. Maar wij blijven het doen om haar te pesten.
Geen paarden vandaag ook geen konikpaarden
We zijn bijna aan het einde van de wandeling, de route komt weer uit bij het fietspad en dan moet je een stuk langs het fietspad wandelen. Wij gaan daarom ietsje eerder naar links waar een vennetje is. We lopen er een stukje omheen. Hier staan vaak paarden, maar vandaag zijn ze er niet. Zeker koniks-dag aan het vieren. Wel zien we een meerkoet, kikkers en heel veel kikkerdril.
Waarheen gaat de zeeweg?
Vlakbij het vennetje worden we aangesproken door een vrouw die vraagt waar je uit komt als je het fietspad blijft volgen. Ik heb het gevoel dat ik voor de gek wordt gehouden, maar geef toch maar het goede antwoord. “Bij zee.” De vrouw wil weten hoe ver het is. We hebben geen idee, want wij lopen nooit rechtstreeks langs het fietspad. “Het is een heel eind”, zegt Adriaan “wel 7 kilometer”. Als ik het later Google in de auto blijkt het maar 4 kilometer te zijn. Sorry mevrouw!
Aan het einde van de wandeling komen we dan toch nog een Schotse Hooglander tegen. Mevrouw heeft zich met haar grote lijf verstopt in de bosjes, maar niet voor ons. Adriaan maakt nog even een foto en wij wachten op een veilige afstand.
Het was weer een leuk uitje en fijn zo’n vrije dag, die de saaie quarantaine onderbreekt. Morgen weer werken, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
ja, dat zal best 😀
Haha, een levende is toch leuker. Dat zal de hagedis zelf ook wel vinden
Dankjewel Conny leuk dat je het gelezen hebt. Ik heb het even opgezocht, maar dit is toch echt een koe. De stieren hebben rechte hoorns en de vrouwtjes hebben kromme hoorns. Weer wat geleerd, want ik was er vanuit gegaan dat er geen loslopende stieren in een natuurgebied zouden zijn.
Volgens mij is het een meneer 🙂 maar leuke serie weer 😉 !!