Fairytale House

Van 20 t/m 22 juli verbleven wij in het “Fairytale House”. In ruil voor foto’s van het chalet mochten we daar twee nachten verblijven. Klinkt natuurlijk fantastisch, maar zo’n huisje fotograferen is best veel werk en afzien helemaal als je aankomt op de heetste dag van de eeuw. Nou ja één na heetste dag, want de dag ervoor was het nog warmer.

Maar natuurlijk was het hartstikke leuk, zo’n onverwachte minivakantie. We doen het zo nog een keer! Van zo’n fotogenieke plek blijf je ook foto’s maken. De omgeving is prachtig. Je loopt zo het park af de Wezepsche Heide op, waar je als je mazzel hebt Schotse Hooglanders tegenkomt. Je kunt er ook vanaf het park het 17 kilometer lange Wiseperpad starten. Dat deden wij natuurlijk niet, veel te lang.

Dineren in Nunspeet

Na alle hoekjes en gaatjes op de foto te hebben gezet is het tijd om uit eten te gaan. Ik heb een tafeltje besproken bij de Roskam in Nunspeet. Als we in de auto zitten zegt Adriaan: “Hadden we nog verder weg kunnen gaan eten?” Ik vat het op als kritiek en wil me al gaan verdedigen, maar hij bedoelt het anders. Hij wil nog verder rijden, omdat het zo heerlijk koel is in de auto met airco.

Nadat we heerlijk gegeten hebben lopen we nog even over de heide. Jammer genoeg zien we geen Schotse Hooglanders, maar wel schapen, hazen en roofvogels en genieten we van een prachtige zonsondergang.

Hattem

De volgende dag is alles anders, weg is de hitte en in half Nederland regent het, maar gelukkig heeft het in Hattemerbroek alleen ’s nachts geregend. We besluiten meteen na het ontbijt naar Hattem te rijden, waar de landgoedwandeling begint.

De auto parkeren we op het grote parkeerterrein bij de Jachthaven. Voordat we de weg oversteken, moet Adriaan meteen al weer foto’s maken van de kanonnen en de bloembakken en….. Als we bij de stadspoort zijn, een stukje van nog geen 200 meter, heeft hij alweer een heel rolletje vol geschoten. Zo’n dag wordt het dus.

Als we een foto willen maken van de poort en het huis ernaast. Komen er mensen aanfietsen. Ze wachten geduldig want ze zijn de eigenaren van het huis en moeten de poort in. Ze glimmen van trots om onze complimenten over het mooie huis, de plek en de geraniums en nu staan ze ook nog in ons blog.

Als je onder de poort doorloopt kom je langs bonbon atelier A3, waar je heerlijke ijsjes kan kopen. Dat doen we ook alleen wel pas de volgende dag.

Nog meer Hattem

Eerst ben ik nog streng tegen Adriaan, we mogen geen omweg maken. Maar als we eenmaal Hattem in lopen en al die leuke straatjes zien doen we natuurlijk wat we altijd doen allemaal omweggetjes maken, die later helemaal niet nodig blijken te zijn, omdat de route er ook langskomt.

We lopen een leuk rondje om de kerk en langs een ommuurde tuin met prieel.

Ook komen we langs het bakkerijmuseum, waar het heerlijk ruikt en waar het heel druk is. Waarschijnlijk is er net een voorstelling afgelopen. Het gebouw van het bakkersmuseum ziet er erg mooi uit en de bijbehorende winkel ook.

Oh nee een omleiding

Als we het stadje uitlopen moeten we linksaf over een brug en gelijk weer rechtsaf. Vanaf de brug zien we dat we nog niet ver gelopen hebben. We kunnen het parkeerterrein waar we gestart zijn bijna aanraken. We negeren het bord dat aangeeft dat het een doodlopende weg is en lopen vrolijk langs het kanaal.

Op de dijk staat een man met een telefoon en een hond. Hij laat de hond uit, maar is ook fanatiek aan het typen op zijn telefoon. Het lijkt net of hij probeert zijn hond te besturen met zijn smartphone. Als de hond een heel eind verderop een dode gans besnuffeld, gaat de man toch over op stembesturing: “Hé weg daar!” Van zo’n afstand lukt het hem niet meer met ingetypte commando’s.

Het is een lang stuk langs het water. Als we bijna bij de brug zijn waar we het water over moeten steken zien we dat er werkzaamheden zijn en dat de brug is afgesloten voor voetgangers en fietsers tot november 2022. Er zit niets anders op om weer dezelfde weg terug te lopen. Als we terug zijn bij het bord waar de doodlopende weg op aangegeven staat hebben we al bijna 3 kilometer gelopen en we zijn nog steeds 200 meter van de parkeerplaats verwijderd. Ook zien we dat er een klompenpad sticker op het bord is geplakt, met een waarschuwing voor de omleiding. Natuurlijk hebben we dat op de heenweg niet gezien en gelezen.

We zitten weer op de goede weg

Als we naar de wolken kijken, twijfelen we of we terug moeten gaan, maar besluiten toch door te wandelen. Het wordt vast nog erg leuk en het begin was al fantastisch.

Op de website van Klompenpaden komen we er achter dat het “Het Hoenwaardsepad” een soortgelijke wandeling is als de onze, dus volgen we een stukje de oranje klompenbordjes. We komen langs de parkeerplaats “De Bleek” en langs het andere kant van het kanaal. Waar het ook prachtig is.

Vervolgens lopen we ook nog over een lelijk industrieterrein en zijn we blij als we bij een bos uitkomen. Het zit ons echter niet mee vandaag. Het toegangshek van het bos is dicht, omdat er schapen ongestoord de heide moeten begrazen. Gelukkig vinden we verderop wel een pad waar we het bos in mogen.

Landgoederen

We lopen langs een golfterrein en vangen af en toe een glimp op van prachtige grote huizen met gigantische tuinen. We waren even het klompenpad kwijt, want we zijn weer overgegaan op de instructies van Komoot, maar de hele dag blijven we bordjes met klompen tegenkomen. Hier wonen vast rijke mensen, dit zie je niet alleen aan de huizen maar ook aan de sportvelden. We komen langs een golfterrein, een tennisbaan en een hockeyveld.

Landgoed Molecaten

Als we eindelijk de buitenwijken van Hattem achter ons laten lopen we landgoed Molecaten op. Het is gelijk genieten. We lopen tussen hoge bomen en al gauw komen we uit bij een prachtig huis. Het is Spijker Watervliet, ook wel ’t Olde Spiker genoemd. Op het informatiebord staat dat het vroeger een opslagplaats was voor graan. Natuurlijk moet deze Spijker van alle kanten op de foto en daarna vervolgen we onze weg.

Voordat we aan de wandeling begonnen, kende ik Molecaten alleen van de vakantieparken. En om de verwarring nog groter te maken is er ook een Molecatenpark op dit landgoed. Er is gelukkig nog veel meer.

Als we verder lopen komen we in een sinister bos. De bomen zijn er kronkelig, het is er erg donker en op een bordje staat de tekst “Spaanse Graven”. Dat er geen Spanjaarden begraven liggen, ontdek ik pas tijdens het maken van het blog. Het is geen grafheuvel, maar een aarden wal, waar de Spaanse soldaten zich achter verstopten.

Bankjesapp

We lopen door het prachtige bos, heuvel op en heuvel af. Natuurlijk is het niks in vergelijking met onze vakantie in Duitsland, maar voor Nederlandse begrippen is het best heuvelachtig. Inmiddels zijn we een beetje moe en willen we graag even zitten. Natuurlijk is er nergens een bankje te bekennen. Adriaan zoekt op de bankjesapp en ziet dat we er straks eentje tegenkomen. Toch wel leuk zo’n app. Gelukkig is het doordeweeks en zit er niemand op het bankje. We eten onze meegebrachte broodjes met een geweldig uitzicht op de Molencatense Beek. Als we verder lopen komen we natuurlijk nog meer bankjes tegen. Zo gaat dat altijd met bankjes.

Snelweg geluiden

Waar we ook lopen we horen constant de A50. Het is goed dat hij er is, anders kom je nergens, maar het is wel jammer van zo’n mooi landgoed. Ik ben wel wat gewend, vroeger woonden wij bijna naast de A8 en viel ik in slaap met het geluid van zoevende auto’s. Ik kan me er goed voor afsluiten, maar als je dat niet kan dan is deze wandeling misschien niets voor jou.

Herberg Molecaten

Na de lunch lopen we verder en komen langs landhuis Molecaten. Ik zou het huis wel van dichtbij willen bekijken, maar dat mag niet. Dan maar een foto van een afstand.

We lopen nu van de ene bezienswaardigheid naar de andere. Als eerste komen we langs de watermolen van Hattem-Molecaten.

Er komen drie mensen op een fiets aanrijden. Een oma, moeder en kind. De oma legt aan het kind uit hoe een watermolen werkt. Het kind begrijpt het hele verhaal niet en vraagt zich af wat een rat en een watermolen met elkaar te maken hebben. Natuurlijk bedoelt de oma geen knaagdier, maar een waterrad. Ja, oma leg dat maar eens uit.

Bij de herberg de Molecaten kun je tappas eten en de andere kant van de watermolen bekijken. Wij zijn gisteren al twee keer uit eten geweest en gaan vanavond weer, dus slaan we de tapas over.

Nog een mooi stukje Hattem

Aan alles komt een eind, dus ook aan onze wandeling over landgoed Molecaten. We lopen het bos uit en komen door een woonwijk in Hattem. We lopen richting “de Waa”, langs volkstuintjes waar prachtige zonnebloemen en dahlia’s bloeien. Adriaan grapt: “Dit is de Waa en verderop heb je Ter.” Flauwe grap weer, maar ik vind hem leuk.

Verderop op de stadswal komen we ook nog langs Molen de Fortuin. We lopen bij de molen het trappetje af langs het water waar we prachtige waterlelies zien. De officiële route gaat bovenlangs waar je ook nog langs het Anton Pieck Museum komt.

Voordat we het weten zijn we weer terug bij het parkeerterrein. Nog één nachtje slapen in het Fairytale House en daarna weer naar huis, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer info

In ons GPX bestand hebben we de route aangepast, zodat je gelijk goed loopt.

Als je na november 2022 deze wandeling loopt en er geen werkzaamheden meer zijn langs het kanaal, dan kun je het beste de GPX downloaden van de Wandelzoekpagina.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: parkeerterrein P1 Centrum “Jachthaven”: Geldersedijk, 8051 EP Hattem

Provincie: Gelderland

Afstand: 11 kilometer

Bewegwijzering: Deels klompenpad Hoenwaardsepad (oranje klompen).

Link: https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/landgoedwandeling-hattem/15870/

Link naar ons GPX bestand of komoot bestand.

Info over het Fairytale House

Ook verblijven in het fairytale House

Het is er brandschoon, er liggen handdoeken klaar en de bedden zijn opgemaakt. Het is er klein maar gezellig. Er is geen WIFI maar dat gaat er ooit wel komen. In de tuinkamer ontbijten is echt heel leuk, iedere keer zie je weer wat nieuws. Wat ook geweldig is dat er goudvissen zijn. Kortom een hele belevenis.

Wandelingen in de buurt

De onderstaande routes zijn 21 en 26 minuten rijden vanaf Hattem. Rond den Aalshorst, en een route door de Duursche Waarden.

Of probeer één van deze routes: