Start: Parkeerplaats bij Huize de Pauw. Raadhuislaan 22, 2242 CP Wassenaar

Provincie: Zuid-Holland

Afstand 12 km, maar wij liepen er 14. Er is ook een verkorte route van 7,5 km.

Bewegwijzering: bruine pijlen, zie verderop een foto in de tekst

Link: http://landgoedwandelen.nl/wandelroutes/wassenaar/

Alweer parkeerproblemen

Het is net of we het er om doen, maar als we Wassenaar bereikt hebben stuurt Tom Tom ons alle kanten op behalve de goede. De wandeling begint bij Huize de Pauw, maar deze wordt gerenoveerd en er zijn werkzaamheden in de straten er omheen. We rijden rondjes en ik grap dat we de halve wandelroute al gezien hebben. Onder andere een heel mooi prieeltje op een heuvel. Als we na twee rondjes bij het raadhuis aankomen, zijn alle parkeerplekken bezet. De overige staan vol bouwmaterialen en de parkeerplaatsen voor het bestuur durven we niet te gebruiken. We vinden een plekje verderop. Later dan gepland beginnen we de wandeling.

Volg de bruine pijlen

Het is eerst even zoeken welk pijltje we moeten volgen, er is een rode, een blauwe, een bruine en ook nog een knooppuntennetwerk. Gelukkig hebben we de routefolder gedownload en staat er een bord met uitleg bij het begin van de route. Het is jammer dat Huize de Pauw in de steigers staat en dat er beelden zijn op-gehokt, maar er is nog van alles te zien.

We maken wat foto’s en gaan op pad nieuwe avonturen tegemoet. Na een paar meter lopen komen we langs een soort paviljoen. Adriaan gaat er weer even bij liggen en ik probeer een foto te maken, die niet te donker en ook niet overbelicht is. Ik hoef niet naar een workshop, want ik heb mijn eigen cursusleider bij me. Met wat adviezen over het lichtmetertje (wat niet zo heet), begrijp ik eindelijk wat ik moet doen.

We komen langs een schattig huisje met een bordje “geen WC”. Nu vinden we dat nog grappig, maar een wandeling van 12 kilometer zonder horeca en zonder toilet, dat is best afzien. Helemaal in ons tempo.

Hé een parkeerplaats

We lopen het park uit en zien aan onze rechterhand het eerste landhuis dat niet in de steigers staat (Villa Ruys). We maken wat foto’s en door, want er komen er nog veel meer. Aan het einde van de straat, waar wij nu lopen staan wat auto’s geparkeerd. “Daar hadden we ook kunnen parkeren” zegt Adriaan “hadden we alleen even moeten uitvinden hoe we onder die brug door moesten komen.” Als we dichterbij komen, zien we dat er water onder de brug stroomt. Ja parkeren kun je er wel, maar hoe je er moet komen is een raadsel.

Over zwanen, paarden en andere dieren

We lopen langs een weiland met leuke eendjes, schapen en een zilverreiger. Zullen we de lens wisselen, of niet. Toch maar gedaan, want we hebben nog geen zilverreiger in het blog.

Het is wel handig om de pdf op je telefoon te zetten, want soms ontbreekt er een pijltje, of zien we het bordje niet. We zien wel veel bordjes dat paarden op de rijbaan horen. Bij ons heeft bijna niemand een paard, maar in Wassenaar is dat natuurlijk anders. Zouden ze ook een ambtenaar hebben die over paardenzaken gaat?

We lopen nu langs de Backershagenlaan en komen twee verliefde zwanen tegen in een sloot. Ze bewegen heel snel met hun kop, dus geen één foto van mij is scherp, maar als ze overgaan tot de daad heeft Adriaan ze goed in beeld. Het hele schouwspel heeft nog geen 5 minuten geduurd, gelukkig anders was mevrouw zwaan verdronken.

De eerste D-tour

Verder is er niet zoveel te zien en lopen we langs een weg, niet echt mijn hobby. We lopen langs landgoed Backershagen en ik weet via Sabina, die ik volg op Instagram, dat hier een heel leuk huisje staat. Sterker nog dat huisje is de reden dat we deze wandeling doen. Maar vanaf deze kant zijn er alleen maar dichte hekken en kunnen we het landgoed niet op.

Verderop lopen we langs een vijver met een vlonder en eigenlijk moeten we rechtdoor, maar voor een signatuurfoto doen wij graag een D-tour. De wandeling wordt steeds langer.

Verder maar weer, de weg is niet druk en er staan prachtige bomen. Ondanks dat het zonnetje schijnt is het best koud. En daarom doe ik onder het wandelen af en toe een Nordic Walker na, om warm te worden. Ik ben zo druk met mezelf bezig dat ik niet door heb dat we worden ingehaald door wandelaars in wandelkleding. Ik zeg tegen Adriaan kijk daar zijn ze de echte wandelaars, waarop hij zegt: “Hoorde je ze niet dan?”

Verdwaald in hun eigen huis?

De wandelaars gaan naar links en wij naar rechts. Er is nog steeds niet veel te zien. De bewoners van Wassenaar zijn erg gesteld op hun privacy en wonen in grote huizen achter hoge hekken, met camera’s. We durven geen foto’s te nemen van de huizen, bang dat er een bewaker het huis uit stormt en onze SD-kaartjes confisqueert. Sowieso komen we niet veel mensen tegen op straat, ook al is het zaterdag. Als we mensen tegenkomen zijn het expats. We maken een grapje dat de huizen zo groot zijn dat de bewoners de uitgang niet kunnen vinden.

Konijnen of mollen

Het loopt lekker door zo, maar omdat het lente is zien we overal bloemetjes. Daar willen we natuurlijk ook foto’s van en dat houdt dan weer op. We lopen door de Konijnenlaan, waar wat meer te zien valt. Mooie huizen en wat minder hekken daar houden we wel van.

Aan het eind van de Konijnenlaan volgen we de pijlen en daar lopen we om Hotel-Restaurant Auberge de Kievit heen. Als je honger hebt en je moet naar de toilet dan is dit je kans, want dit is de enige horeca gelegenheid die je tegenkomt. Wij zijn eigenwijs en lopen gewoon door.

Veel te ver lopen naar het restaurant van museum Voorlinden

We komen uit op de Buurtweg en dit is weer zo’n lange weg rechtdoor, waar ook weer niet zo heel veel te zien is. Verderop zien we museum- en Huis Voorlinden. Er staat een bankje en ondanks dat we het niet zo’n gezellig plekje vinden, eten we daar ons broodje op. Lunchen in een restaurant duurt altijd zo lang en die tijd kunnen we beter gebruiken. Zoals op onze knieën voor een paar krokussen en narcissen.

In de wandelfolder van deze route staat dat je gebruik kunt maken van de horeca van Voorlinden, maar wij vinden dat een veel te lange D-tour.

We komen langs het koffiehuisje. Wat een teleurstelling. Het huisje staat op een lelijke plek en er staat een lelijk hek omheen en toch moet je deze wandeling gaan doen, om het beginstuk en om wat er verder nog komen gaat.

Allemaal mooie dingen en één lelijk ding

Nog een klein stukje langs huizen en dan mogen we het park in en vanaf daar begint het genieten.

We komen langs Kasteel Wittenburg dat nu gebruikt wordt als hotel. Om het kasteel van alle kanten op de foto te zetten zoeken we ons een weg door de struiken. Maar dit alles is niet nodig want een stukje verderop is een open plek waar je het kasteel goed kan bekijken en fotograferen.

We lopen langs een paadje met hele hoge bomen. Er zijn sowieso prachtige oude bomen in Wassenaar.

We passeren een object en ik zeg tegen Adriaan: “Dat is kunst” Waar op hij reageert met “O”.  

Daarna komen we weer langs landhuizen met hekken. Alle mensen zitten hier opgesloten. Er woont vast ook iemand op zo’n landgoed, die in hekken handelt. Want daar kun je hier heel veel geld mee verdienen.

Verderop komen we alweer langs een kasteel, dit keer Oud Wassenaar, weer zo’n mooi gebouw. Eigenlijk willen we het van dichterbij bekijken, maar we moeten nog zo’n eind.

Wat is een ToiToi?

Er staat een leuk vakwerkhuis vlakbij het pad, jammer genoeg is er weer iemand aan het klussen en staat er een Dixi voor. Adriaan grapt dat ik wel even naar het toilet kan, maar ik hou het liever nog even op. In Duitsland heten die dingen trouwens ToiToi, tot grote hilariteit van ons. Zo van als je er in stapt “toi toi toi … op hoop van zege.” Adriaan gaat nog even liggen om een foto van de Dixi, oh nee van het huis, te maken en ik maak een foto van een liggende Adriaan.

We hebben nog maar een paar stappen gezet en dan komen we langs hele mooie krokussen. We moeten eigenlijk verder, want Laura moet plassen en er is nergens horeca te vinden. Nu snap ik dat huisje pas met dat bordje “geen wc.” Ach ik hou het nog wel even op, want de krokusjes zijn wel erg mooi.

De theekoepel van de Zaanse Schans staat hier op een heuvel

Verder maar weer achter de bruine bordjes aan, we komen lag Rust en Vreugd en daar worden we heel blij en kalm van. Daarna komt er weer een stukje dat niet zo geweldig is. We lopen stug door en dan zien we het prieeltje/theekoepel op de heuvel, die ik al gezien had vanuit de auto. Wat een leuk gebouwtje, natuurlijk moet dit ook weer van alle kanten worden gefotografeerd. We krijgen er geen genoeg van.

Het wordt wel een lang verhaal zo, maar er is ook zoveel te zien. Na de theekoepel lopen we weer door een soort park met prachtige bomen. Zelfs de boomwortels zijn mooi, of overdrijf ik nu?

Hebben Adriaan en Laura ADHD, of is hier gewoon veel te zien?

We worden nu toch wel moe van de wandeling en van onszelf. Door maar weer naar het volgende hoogtepunt…. “Oh kijk bloesembomen” en daar gaan we weer.

Inmiddels lopen we over landgoed Backershagen. Hier ergens moet het huisje zijn dat ik op Instagram gezien heb. De hele middag loop ik al te zeuren over dat huisje. In het echt is het Hertenhuisje nog leuker, dus gaan we weer los. Volgens mij hebben we wel 400 foto’s van deze wandeling.

De laatste loodjes

Eindelijk lopen we ook langs een signatuur bankje, want die hadden we nog niet. Dit laatste stuk is wel heel erg leuk, met veel sneeuwklokjes en andere bloemen. We zien nog meer landgoederen, huizen en nog een signatuurbankje. Uiteindelijk komen we bekaf, maar voldaan weer bij de auto uit. Mijn runtastic-app geeft meer dan 14 kilometer aan. Het was een weer een groots avontuur.

Jammer dat het voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Nog meer wandelingen in de buurt van Wassenaar

Het mooie Warmond is niet ver rijden van Wassenaar.