In de Elzas kun je mooi wandelen, is een blog over onze tweede week in de Elzas. Met wandelingen vanuit Ribeauvillé, een stadswandeling door Colmar en een rondje om het Lac des Corbeaux. Ook bezoeken we een vlindertuin en het Belle en het Beest stadje Riquewihr.

Een bliksembezoek aan Riquewihr

De tweede week van onze vakantie begint met regen. We hebben prachtige dagen gehad, maar precies in het weekend regent het. Tussen de buien door brengen we een bezoekje aan Riquewihr en dat doen heel veel mensen.

Het is bijna onmogelijk om onze auto te parkeren, maar gelukkig zijn er genoeg parkeerplaatsen. We staan vlakbij het Hôtel de Ville, waar we onderdoor wandelen en gelijk in het centrum van het dorp belanden. Wij maken ons vaste grapje, waarbij ik zeg: “Kijk wat een leuk hotel.“ Na al die jaren grinniken we er nog steeds om. Natuurlijk weten we wel dat een Hôtel de Ville een stadhuis is.

Overal waar we kijken zien we mooie vakwerkhuizen en mensen, die selfies staan te maken. Je moet ook niet in het weekend zo’n dorp bezoeken, maar ja die regen hè. Er wandelt een jonge vrouw voor ons, die een bijzondere outfit aanheeft: een witte blouse met een blauwe overgooier. Pas als ik thuis dit stukje type gaat er bij mij een lichtje branden. Het is de outfit van Belle in het begin van de film. Het dorp uit de Disneyfilm Belle en het Beest is namelijk geïnspireerd op Riquewihr en op Ribeauvillé. Het hele dorp kwam me al zo bekend voor.

Als we uitgekeken zijn en alles op de foto hebben gezet rijden we naar Kaysersberg, maar ook dit keer begint het te hozen. Dan maar terug naar onze mooie Gîte du Petit Hohnack, waar we ons vermaken met onze Rummikub competitie.

Wandeling Drie kastelen boven Ribeauvillé

Ribeauvillé is niet altijd zo druk

In onze slaapkamer in de Gîte hangt een foto van Château de Saint-Ulrich. Natuurlijk moeten we daarheen, want wij willen die foto ook maken. Ik heb in de Rother wandelgids “Elsass” een wandeling uitgezocht en ondanks dat deze aan de lange kant is gaan we ervoor.

Gelukkig schijnt de zon de volgende dag en kunnen we aan het avontuur beginnen. Ilse gaat niet mee, zij vindt een wandeling van meer dan 10 kilometer niet te doen en eigenlijk is dat ook zo, als je veel hoogtemeters moet maken en bepakt en bezakt bent.

Wij hebben afgelopen zaterdag een heel mooi parkeerterrein ontdekt en daar starten we onze wandeling gratis parkeren en heel veel ruimte. We wandelen het stadje in en ontdekken meteen al dat het opvallend rustig is. Alle foto’s, die Adriaan zaterdag heeft genomen maakt hij nog een keer dus de wandeling gaat weer langzaam van start. Ondanks dat het maandagochtend is zijn de bakkertjes al open. We kopen wat lekkers voor onderweg en vervolgen de route.

We genieten nu echt van het dorp zonder al die mensen. Wat een leuke straatjes en wat een prachtige huizen.

Uitzicht op Ribeauvillé

We wandelen het dorp uit en beginnen aan de klim naar de drie kastelen. Ik het begin lopen we over grindpaadjes en langs wijngaarden.

We doen niets anders dan achterom kijken en hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht op Ribeauvillé.

Als je niet van plan bent om ver te wandelen is dit zeker ook een aanrader. We komen langs een overdekt bankje/prieeltje met weer een geweldig uitzicht. We hadden afgelopen zaterdag tot dit prieeltje moeten wandelen voor een lunch met uitzicht, maar dat wisten we toen natuurlijk niet 

Als we voor ons kijken zien we de ruïnes van chateau Girsberg en Saint-Ulrich steeds dichterbij komen, maar we zijn er nog lang niet. In totaal moeten we 408 meter stijgen om bij het laatste van de drie kastelen te komen en dat gaat niet zo snel.

Op een gegeven moment komen we bij een splitsing. Wij moeten van juffrouw Komoot naar rechts het bos in. Ik heb het idee dat we omlopen, maar het wandelt best prettig door het bos en de andere weg is net zo ver om en een stuk steiler.

Volgende keer als we weer naar bergen gaan toch even thuis trainen, want dat klimmen is echt heel anders dan een wandelingetje over het strand of door de bossen in Nederland.

Chateau Girsberg, Saint-Ulrich en Haut-Ribeaupierre

Na een eeuwigheid komen we aan bij chateau Girsberg. Het verbaast ons niets dat de picknickbank bezet is, want ondanks dat we bijna geen mensen zijn tegengekomen, kom je bij zo’n hoogtepunt altijd wel mensen tegen. Het is me een raadsel waar ze vandaan komen.

We bekijken de ruïne en Adriaan ontdekt een paar kolibrievlinders, die natuurlijk op de foto moeten. Ik neem plaats op een steen en wacht geduldig af totdat we verder gaan.

Vanaf daar is het een klein stukje naar Chateau Saint-Ulrich. Ook daar zien we een aantal mensen. Het is niet druk, maar drukker dan verwacht. Ik zie zelfs mensen, die met een mountainbike over de smalle paden richting de ruïnes fietsen. Ik heb al last van plaatsvervangend hoogtevrees als ik naar ze kijk.

Wij zoeken eerst een bankje uit om onze meegebrachte lunch op te eten en daarna laat Adriaan de drone vliegen. Ik zie de Fransen kijken en ik versta maar één woord wat ze zeggen: “Drone.” Ik lach vriendelijk en hoop maar dat ze de drone niet irritant vinden.

De ruïne is prachtig vanuit de lucht. Als het eten op is en de drone weer opgeborgen brengen we een bezoek aan de ruïne. Ook hier vliegen de kolibrievlinders rond en hebben we een magnifiek uitzicht vanaf de toren van het kasteel.

Nadat elke steen en ook weer de vlinders en de bloemen gefotografeerd zijn, wandelen we verder omhoog. Het is steeds meer klimmen en klauteren, hoe hoger we komen. Inmiddels zijn we er een beetje aan gewend, maar we doen er wel lang over.

Als we bij de laatste ruïne aankomen hebben we nog geen 3 kilometer gelopen, maar we zijn al uren onderweg. Ook dit is weer een mooie ruïne en er staat een hele mooie picknickbank. We hadden beter hier ons broodje op kunnen eten.

Naar beneden

We moeten nog bijna 10 kilometer en hebben de hoogtepunten al gehad, maar door een bos wandelen is ook fijn. We slingeren langs de berg naar beneden. Ik probeer niet te snel te lopen, maar dat gaat vanzelf.

Natuurlijk volgt er ook weer een stuk waar we omhoog moeten en dat valt niet mee. Ik heb het gevoel dat we al heel lang aan het wandelen zijn, maar we moeten nog 8 kilometer. Het was misschien wel een beetje optimistisch om te denken dat 12,5 kilometer met een heuvel makkelijk te doen zou zijn.

De route bevindt zich 600 meter rechts van je

We wandelen gestaag door gewoon je ene voet voor de andere plaatsen en de pijn in de knieën negeren. De omgeving is prachtig. We worden omgeven door toppen van  bomen waarvan de wortels zich ergens in de diepte bevinden. In de verte zien we Kasteel Haut-Kœnigsbourg, wat een prachtig gezicht.

We lopen en lopen, maar schieten niks op en kiezen op een gegeven moment ook nog een verkeerd pad. Komotie zegt “Je gaat de verkeerdere kant op. De route bevindt zich 600 meter rechts van je.”

We komen langs bijenkasten. Het is maar goed dat Ilse niet mee is, want die had er echt niet langs gedurfd. Ze had er eigenlijk wel bij moeten zijn, want dan hadden we misschien eerder ontdekt dat we niet langs de brede weg moesten lopen, maar langs een pad naar boven.

Dus wandelen we langs de bijen terug, om via een trappetje weer op de juiste route te komen.

Schluesselstein

We komen langs richtingaanwijzers waar Schluesselstein op staat. Ik denk dat het een naam van een dorp is, maar het blijkt een rotsformatie te zijn. Ik ben een beetje teleurgesteld, want ik was inmiddels weer aan een hoogtepunt toe.

Ondertussen hebben we andere problemen, want Adriaan zijn telefoon is bijna leeg. We wandelen via komoot en ik heb deze app. niet op mijn telefoon staan. We hebben een powerbank mee, maar de telefoon wil niet laden en ook werkt het niet om een Samsung via een Iphone te laden. Terwijl dit andersom wel werkt.

Gelukkig lukt het om komoot te downloaden en onze weg te vervolgen via mijn telefoon. In het begin doet Adriaans komoot het nog en praten onze komoot vriend en vriendin gezellig door elkaar. We liggen in een deuk ze proberen allebei de weg te wijzen en het is net of mijn Komoot (man) het beter weet dan Adriaans komoot (vrouw). Aan het eind van de wandeling moeten we op mijn telefoon vertrouwen, want dan is Adriaan zijn telefoon echt leeg en houdt ze eindelijk haar mond.

We wandelen verder door het bos en genieten van het mooie vingerhoedskruid langs het pad. Ook dit keer komen we langs bijenkasten, maar deze keer gaan we wel goed. Af en toe zien we bordjes en oppert Adriaan om de route te verkorten, maar we zijn nu al zover gekomen, dat ik de route wil afmaken.

Door de wijngaarden

Na een hele lange tijd, wandelen we eindelijk het bos uit en komen uit bij een wijngaard. In de verte zien we een dorpje waarvan we hopen dat het Ribeauvillé is, maar dat is niet het geval. Het is Bergheim, we slaan af naar rechts en wandelen nu over de verharde weg langs de prachtige wijngaarden richting Ribeauvillé. We maken weer om de haverklap foto’s, want het uitzicht is zo mooi en de wolken zijn prachtig.

We zien leuke vogeltjes vliegen. Dit deel van de wandeling doet ons denken aan de route die we aan het begin van de vakantie hebben gedaan: “Van Kientzheim over wijngaardpaden naar Sigolsheim.”

Aan alles komt een eind en ook aan deze wandeling. Uiteindelijk komen we in Ribeauvillé aan en is het vanaf daar niet ver meer naar het parkeerterrein.

Uitstapje naar een vlindertuin

De volgende dag zijn we nog moe van de wandeling, maar willen toch iets leuks doen. Dus rijden we naar Hunawihr om de Jardins des Papillons te bezoeken. Het is niet groot, maar er vliegen erg mooie vlinders rond. We hebben alle drie een macrolens op ons fototoestel geschroefd en proberen de vlinders die niet stil willen zitten op de foto te zetten.

De grote blauwe morphovlinder, vliegt gracieus rond en als wij een foto willen maken laat hij steeds de onderkant van zijn vleugels zien. Ook mooi, maar wij willen de blauwe kant op de foto. Het is Adriaan uiteindelijk wel gelukt, maar de andere vlinders staan er mooier op dus heb ik andere foto’s uitgezocht.

Wij vonden de entree 10 € per persoon wel wat aan de forse kant, want langer dan een uur in de kas hou je echt niet vol. Veel te warm voor een mens en er is verder niet veel te zien. Wel echt een uitje voor fotogekkies.

Een bezoek aan Colmar

Wat een drukte

Als je in de buurt verblijft moet je echt Colmar bezoeken, wat een mooie stad! Wij hebben een wandeling gedownload van Reisroutes.be. Een hele leuke site en er is veel gratis te downloaden. Zo deden we al eerder een rondje in Leiden, dat ook zeker een aanrader is.

Vanaf het parkeerterrein zijn we zo in het centrum van Colmar. Ondanks dat het doordeweeks voor 10 uur is en nog geen hoog seizoen, lopen er al aardig wat groepen achter een reisleider aan. Het lijkt de Zaanse Schans wel. Gelukkig zijn er straatjes waar de groepen niet komen en kun je tegenwoordig in Lightroom de mensen, die net even te snel lopen heel makkelijk weg gummen.

Driehoekjes met het vrijheidsbeeld

Natuurlijk heeft Adriaan zelf een route getekend, zodat we via Komoot de wandeling kunnen volgen, maar je kunt ook de driehoekjes met het vrijheidsbeeld erop volgen. Als je Colmar vanuit het noorden binnen komt rijden zie je haar al staan: “Statue de la Liberté”. De beeldhouwer, van het vrijheidsbeeld in New York, Frédéric Auguste Bartholdi is in Colmar geboren.

We wandelen langs prachtige gebouwen, mooie vakwerkhuizen, gezellige restaurants, leuke winkels, musea en nog veel meer. Zo komen we langs het museum Unterlinden. Wij gaan niet naar binnen, want het is veel te mooi weer om binnen te zijn. We wandelen langs La Maison des Têtes een huis die versierd is met hoofdjes en bovenop het huis staat een beeld van Bartholdi. Natuurlijk maakt Adriaan overal foto’s van, maar ik kan onmogelijk alle foto’s delen.

Waar is het toilet

We wandelen langs een kerk, die we ook van binnen bekijken en komen langs het woonhuis van Bartholdi waar nu een museum gevestigd is. Als je alles wil bezoeken kun je er wel twee dagen zoet zijn. We wijken even af van de route, omdat we een wegwijzer zien waar toiletten op zijn aangegeven. Vervolgens lopen we een rondje en vinden het toilet niet. Pas veel later lopen we langs een openbaar zelfreinigend toilet, maar deze is defect.

Ik heb ooit op een camping gestaan in Coimbra (Portugal) waar de toiletten zo smerig waren, dat ik liever elke dag de stad in liep naar het dichtstbijzijnde zelfreinigend toilet, daarom ben ik dol op die dingen.

Gelukkig is de nood nog niet zo hoog. Anders lopen we wel even bij een restaurantje naar binnen. We wandelen door een leuk park het Square de la Montagne Verte. Natuurlijk moet ik even poseren op een bankje. Ilse durft niet, want de klimop die vol met bijen zit zoemt een beetje.

We wandelen van hoogtepunt naar hoogtepunt en lopen even naar binnen bij de Marché Couvert, waar we eindelijk een toilet vinden.. Deze overdekte markt is ook als je niet naar het toilet moet een aanrader om te bezoeken.

La Petite Venise

Le Marché Couvert werd gebouwd langs het riviertje La Lauch, zodat de handelaren makkelijk bij de markt konden komen met de boot. Nu varen er toeristen rond en kun je op een drijvend terras plaatsnemen achter de overdekte markt.

Inmiddels zijn we in het mooiste deel van Colmar beland: La Petite Venise. Een wijk met prachtige kleurige vakwerkhuizen, die ook nog eens spiegelen in het riviertje. Hier komen alle toeristen samen om mooie plaatjes te maken, of een boottocht. Ik heb nog nooit zoveel liefdesslotjes bij elkaar gezien, maar ik moet toegeven dat ik niet zo vaak in een stad kom.

Na een paar bruggetjes lopen we La Petite Venise alweer uit. Ik heb inmiddels wel zin om te lunchen, maar mevrouw komoot stuurt ons een andere kant op. Naar mooie parken net buiten het centrum.

Een bijzonder mondkapje

We wandelen door meerdere parken en komen langs Château d’eau wat natuurlijk gewoon een watertoren is en langs Cour d’appel het gerechtsgebouw.

Tot slot komen we door een prachtig park met meerdere fonteinen: “Parc du Champ de Mars.” Er staat een beeld van admiraal Bruat een ook dit beeld is weer gemaakt door Bartholdi. Het is echt een park om te flaneren en om in de schaduw van de bomen te picknicken op een bankje. Ik heb spijt dat we geen broodjes hebben meegenomen, want nu moeten we straks weer de stad in op zoek naar een restaurantje.

Verderop in het park zijn er nog meer fonteinen en de letters Colmar. Natuurlijk neem ik in plaats op de L van Laura en Ilse bij gebrek aan een i op een C.

Daarna wandelen we de stad weer in waar we een vrouw tegenkomen, die een mondkapje draagt dat als een soort sjaal om haar nek hangt. Adriaan verzint terplekke het mondkapje-slabbetje. Het is geen gezicht, maar de vrouw voelt zich er veilig bij.

We bestellen een broodje bij Poulaillon, want we hebben geen geduld meer om een restaurant uit te zoeken. We zien aan de overkant een conservenwinkel en ik vraag me hardop af, wie naar een delicatessenwinkel gaat waar je eten uit blik kunt kopen. Je kunt je ingeblikte tonijn, of sardientjes toch gewoon in de supermarkt kopen? Het is waarschijnlijk hetzelfde concept als de nutella-shops in Amsterdam, daar begrijp ik ook niks van.

Moe maar voldaan wandelen we naar het parkeerterrein. Gauw terug naar de rust van onze Gîte, maar eerst nog even boodschappen doen. Thuis staan de geitjes alweer op ons te wachten.

Lac des Corbeaux

De laatste dag voordat we naar de Belgische Ardennen vertrekken rijden we naar Lac des Corbeaux. Het is een autoritje van een uur, maar je komt langs vele mooie uitzichtpunten dus kun je de rit nog langer maken. Als we er bijna zijn is er een brug afgesloten waar we volgens Tom Tom overheen moeten. Juffrouw Tom Tom en mevrouw Komoot zijn soms een beetje eigenwijs. Volgens mij denkt juffrouw Tom, dat we een hele kleine auto hebben, want ze stuurt ons een heel smal weggetje in. We gaan langs een col, die in de winter gesloten is en zijn blij dat we geen tegenliggers tegenkomen. Het lijkt wel alsof we blijven stijgen, maar aan het einde van het weggetje komen we toch bij het meer en het parkeerterrein uit.

Bij het lac is een restaurant Le chalet du lac des Corbeaux, maar wij eten ons broodje op één van de vele bankjes bij het meer. Het is maar goed dat we geen foodbloggers zijn.

De wandeling, die wij deden is maar kort, omdat we nog steeds last van onze knieën hebben door de wandeling bij Ribeauvillé. Als we weer richting de bergen gaan, toch maar wandelstokken kopen. Al is het tegen mijn principes, maar ik heb ook al een outdoor broek gekocht dus die stokken kunnen er ook wel bij.

Je kunt om het meer wandelen en daarna noch naar boven klimmen. Wij lopen alleen een rondje om het meer en Adriaan laat de drone even vliegen.

Daarna rijden we terug naar de Gîte via een heel wat bredere weg dan op de heenweg. Zie je wel dat juffrouw Tom gek is. Terug bij het huisje pakken we onze spullen in zodat we de volgende dag vroeg kunnen vertrekken.

De mooie vakantie is al lang voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Lees ook ons blog over onze eerste week in de Elzas: Wandelen in de Elzas

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Drie kastelen boven Ribeauvillé

Start: 1 Rue du 3 Décembre, 68150 Ribeauvillé

Provincie: Elzas Frankrijk

Afstand: 13,6 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: Deze wandeling komt uit de Rother wandelgids “Elsass” (Duits). Hierin staat de wandeling beschreven. Je volgt diverse richting aanwijzingen, maar het is makkelijker met Komoot.

Colmar bezoeken

Start: Parking Scheurer Kestner, 6 Rue du 4E Bataillon de Chasseurs À Pieds, 68000 Colmar.

Provincie: Elzas Frankrijk

Afstand: 6,96 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: Een driehoek met het vrijheidsbeeld erop.

Deze wandeling hebben wij gevonden op de website van Reisroutes. Je kunt er een gratis pdf aanvragen.

Lac des Corbeaux

Start: Parking du Lac, 88250 La Bresse

Provincie: Elzas Frankrijk

Afstand: 1,59 km, maar je kunt er ook een langere wandeling van 4,1 km maken.

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: Deze wandeling komt uit de Rother wandelgids “Vogezen”. Wij hebben alleen langs het meer gewandeld. Je kunt ook langs een steil pad omhoog klimmen.

De Gîte

Informatie over de Gîte kun je vinden op de site: Gîte du Petit Hohnack

Adres: 552d les champs de la cense, 68910 Labaroche

Jardins des Papillons

Jardins des Papillons exotiques vivants, Route de Ribeauvillé, 68150 Hunawihr