Start: Bezoekerscentrum De Oranjekom, Eerste Leijweg 6, 2114 BH Vogelenzang
Provincie: Noord Holland
Afstand: 10 km
Onze komoot
Bewegwijzering: Geen, wij hebben de GPX gedownload via de link hieronder.
Link: https://awd.waternet.nl/beleef/wandelroutes/detail/61
Bijzonderheden: Deze en andere wandelroutes zijn te koop in het bezoekerscentrum.
Entree: € 1,50 per persoon en parkeren kost € 2,50
Weer eens wat anders
Vrijdag 20 november gaan we naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. Adriaan weet daar heel goed de weg, maar ik wil weleens wat anders en daarom hebben we een avontuurlijke wandeling van de site van AWD waternet gedownload.
Als we aankomen bij het parkeerterrein zien we een hele grote buizerd zitten op een paal. Hij is zo groot dat ik twijfel of het een vogel of een kat is. Adriaan pakt snel zijn fotospullen vanuit de achterklep en ik kijk naar de buizerd met mijn verrekijker. De buizerd tilt z’n achterwerk op en er komt een hele straal buizerdpoep uit. Ik zeg Adriaan je moet opschieten, want hij heeft gepoept en daarna vliegen ze weg. Natuurlijk heb ik gelijk en hebben we geen foto.
Waar zijn de hertjes nou?
Als eerste lopen we richting het Bezoekerscentrum en zoals altijd als we hier zijn hebben we dezelfde conversatie. “We hebben nog geen hertje gezien.” “Ze zijn toch niet allemaal afgeschoten?” Ik heb het nog niet gezegd of ik zit alweer tegen de achterkant van een hert aan te kijken.
Adriaan vraagt waar en ik wijs het hertje aan. Achter het hert staat een toren verborgen in de bossen. “Hé” zegt Adriaan “Daar staat een toren, die heb ik nog nooit gezien.” En dat ondanks dat hij er zeker 1000 keer geweest is.
Over petten en flauwe grappen
Ik heb een nieuwe pet met klep. Hij staat heel leuk, maar is niet zo praktisch met verrekijkeren en fotograferen. Je kijkt de hele tijd tegen de klep aan. Ik denk hardop en zeg: “Misschien koop ik wel een alpinopet”
Zo’n witte zegt Adriaan? Ik kijk hem verbaasd aan, sinds wanneer heeft hij verstand van mode en weet hij wat dat voor pet is? En sinds wanneer hou ik van wit? Maar dan komt het hij zegt: “Je bedoelt toch een albinopet?”. Hij is weer flauw, maar we lachen toch.
Niet geschikt voor stokken
Deze route is wederom niet geschikt voor rollator’s en mensen die slecht ter been zijn. Een heel groot stuk gaat over onverharde paden, door het mulle zand en er zit ook een klimpartij in. Adriaan vindt dat de route niet geschikt is voor stokken. Het lijkt mij juist wel handig om een stok te hebben, maar hij bedoelt krukken. Ik ben het met hem eens alhoewel we in Frankrijk een keer een vrouw met krukken en slippers tegenkwamen op een moeilijk begaanbaar rotspad. Zij liep daar met de grootste gemak. Terwijl wij op handen en voeten omhoog klauterden.
Hier zijn we nog nooit geweest
Het eerste stuk gaan we langs het pad dat wij ook altijd lopen, maar op een gegeven moment gaan we toch heel anders. We lopen bijvoorbeeld dit keer aan de overkant van de vogelkijkhut waar we altijd een kijkje nemen. Ook komen we langs de bunkers van het Museumduin. Wat wij een hele fotogenieke plek vinden.
Luie kerels
Van een afstand zien we een prachtig mannetjes hert. Hij ligt lui tussen de bomen op een bos bladeren te kauwen. Ze zijn allemaal erg lui vandaag de mannetjes. Volgens Adriaan zijn ze moe van de bronst. Ze mogen maar één keer paren en moeten daarvoor eerst met andere mannetjes vechten. Daar worden ze zo moe van, dat ze de komende maanden moeten uitrusten. Als we dichterbij komen is het hert toch niet meer zo lui en gaat er als een haas vandoor.
De uitdaging
We staan op een pad onderaan een hoge duin en het horloge zegt dat we naar links moeten, maar er is helemaal geen paadje links. We lopen nog een stukje door, maar ook daar is geen pad. Op de website staat dan ook: “Soms moet u zelfs uitdagend uw eigen weg vinden zonder duidelijk zichtbaar pad.” Dus er zit niks anders op. We moeten de heuvel beklimmen. Het duin is hartstikke steil en we zakken steeds terug. Adriaan glijdt bijna weer naar beneden met z’n zware tas, maar het lukt ons uiteindelijk om boven te komen. Het uitzicht is echt prachtig en dat hebben we verdiend.
Als we verder lopen horen we geknal. Ze schieten op onze viervoetige vrienden. We begrijpen het wel dat er herten afgeschoten worden, maar leuk is het niet.
Waar zijn de andere mensen
Ondanks dat het parkeerterrein hartstikke druk was, komen we bijna niemand tegen. Soms als we een stukje over of dichtbij de verharde weg lopen zien we andere mensen. Ook komen we vrouwen tegen met een notitieblok en een papiertje, die doen vast een puzzeltocht of het zijn vogeltellers.
Over keukenpapier en ander zaken
Ondanks dat het hier heel gewoon is om herten te zien, vind ik het ook nog steeds heel leuk om sporen van dieren tegen te komen. Ik zeg dan dingen als: “Er heeft hier iemand gekeuteld”, maar Adriaan, die mij door de wind niet goed verstaat zegt “Wat, keukenpapier?” Dus de rest van de wandeltocht zeg ik: ”Er heeft hier iemand gekeukenpapierd.”
Ik heb ook heel vaak dat ik denk: Wat is dat? Het lijkt wel een hele bijzondere paddenstoel. Maar als ik dan beter kijk dan is het weer zo’n papiertje, die iemand in de natuur heeft achtergelaten. Omdat diegene zijn behoefte in de natuur heeft gedaan. Je kunt dat papiertje toch in een plastic zakje stoppen en daarna in een vuilnisbak doen?
De rode bes paddenstoel
We lopen langs bessenstruiken en verderop ligt er iets roods in het gras. Ik zeg: “Hier hebben de vogels lekker van de bessen zitten eten.” Wel raar dat deze bessen veel roder zijn dan die aan de struik. Blijken het hele mooie kleine paddenstoelen te zijn.
Nog meer herten
We lopen weer verder. We zien in de verte weer van die luie herten liggen. Adriaan schroeft de telelens op het fototoestel en maakt een paar plaatjes van de hangjongeren. Na een heel eind gelopen te hebben komen we uit bij de speelweide bij de ingang “het Panneland”. Ook daar zien we een paar herten en een stuk bos met een hek er omheen, waar de herten niet mogen komen. Ze gaan onderzoeken wat dat met het gebied gaat doen. Dat bos wordt natuurlijk hartstikke mooi, maar wel saai zo zonder de damhertjes.
Het laatste stuk lopen we wat sneller door, omdat het een beetje miezert. We kunnen het wel kilometers maken. Gauw terug naar huis we moeten nog lunchen, boodschappen doen en mantelzorgen.
Tijdens het boodschappen doen in het overdekte winkelcentrum kom ik een vrouw tegen, die haar mondkapje af doet om even lekker te gaan staan hoesten. Ik heb er niets van gezegd, maar ben er met een grote boog omheen gelopen. Wat had jij gedaan?
We hebben vast morgen gigantische spierpijn, maar gelukkig hebben we de foto’s nog
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Hoi Arieth, wij hadden hem ook nog nooit gezien. Hij was zo klein als een kers ongeveer. Misschien nog wel iets kleiner. Leuk je reactie!
Groetjes Laura
Heerlijk om te lezen. Die paddenstoel is echt gaaf. Ik heb er nog nooit zo eentje gezien.
Mooie wandeling en goed verhaal.