Start: Parkeerterrein bij Nieuw Westert, Egmond Binnen

Provincie: Noord-Holland

Afstand: 8,5 km, maar wij deden 10,5 km

Bewegwijzering: rode pijlen en knooppunten

Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/themaroutes/monnikenpad/626/

Entree: PWN kaart 1,80 €

De vrijetijdsdeskundige

Hebben jullie dat ook, dat je enorm twijfelt of je wel naar buiten mag en hoelang dan?

Ik zag een vrijetijdsdeskundige op de televisie. Volgens hem mogen we wel naar buiten, maar moeten we naar plekken waar niet zoveel mensen komen. Waar dat dan is? Dat kun je overal vinden op internet.

Daar hebben we dus niks aan. Hoe kun je nu weten of het ergens druk is en wat voor wandelpaden je aantreft, als je er nog nooit geweest bent? Wij kiezen daarom voor wandelingen, die we al een keer gedaan hebben en waarvan we weten dat je makkelijk afstand kan houden.

Na weer een week binnen zitten, stappen we al vroeg in de auto om naar Egmond te rijden. We gaan het Monnikenpad doen. Deze wandeling heb ik vorig jaar al gedaan met vier vriendinnen (waarvan 1 mijn zus is). Een groot deel van deze wandeling is ook nieuw voor mij, omdat we met zijn tweeën hele andere dingen zien dan met vijf vrouwen.

De Albertusakker

Het is nog heerlijk rustig als we op het parkeerterrein aankomen. We kijken even op de app van wandelnetwerk Noord-Holland welke kant we op moeten en gaan op pad. Als eerste lopen we langs het vorig jaar afgebrande restaurant de Nieuw Westert. Het is een rot gezicht, dus gauw door. Gelukkig is het mooie restaurant weer helemaal opgeknapt en kun je er heerlijk iets eten of drinken.

We komen langs de Albertusakker, vorig jaar zijn we hier gewoon langs gelopen, maar Adriaan wil even in de tuin kijken en dat kan want de poort is open. Het is er heerlijk rustig met veel vogels en bloemetjes en natuurlijk vergeten we de tijd en maken overal foto’s van.

Na een tijdje weten we ons toch los te scheuren en vervolgen we de wandeling Adriaan zijn wandelapp geeft aan dat we 1 kilometer per uur lopen. We schieten weer aardig op.

Rare nieuwe gewoontes

We lopen richting de abdij. Onderweg komen we van alles tegen. Een kunstwerk van een slang. Een huis, die er van buiten zo leuk uit ziet dat je er wel een foto van moet maken en een monumentaal pandje. Het is nog niet erg druk op de route. Af en toe ga je zo in je omgeving op dat het soms wel handig is dat een echte wandelaar zichzelf altijd aankondigt met het bekende zwiepende geluid. Ik ben meteen weer alert: afstand houden en mijn adem in… Wat niet hoeft maar van deze gekke tijd krijg je rare gewoontes.

Voordat we het weten zijn we bij de abdij aanbeland. Het wandelpad gaat daar naar links, maar wij lopen toch naar rechts richting de abdij.

De tuin bij de abdij

Alles is natuurlijk gesloten, maar de tuin is open. Er komt net een man een poortje uit lopen. Voor de zekerheid vragen we of we naar binnen mogen en het mag. Ook dit hebben we de vorige keer overgeslagen en dat is erg jammer, want je mist dan toch wel een heel mooi plekje.

We lopen wat rond en willen onze weg weer vervolgen door bij de kerk door het hek te gaan. Deze zit echter wel op slot. We moeten helemaal weer terug lopen naar het begin. Dat wordt weer een extra kilometer. Ik neurie alvast een paar zinnetjes uit Hotel California: “You can check out any time you like, But you can never leave!’” Gelukkig kunnen we wel door het poortje waar we door naar binnen zijn gekomen. Moet er toch niet aandenken om opgesloten te zitten bij de monniken.

Weiland zonder koeien, moeten zij ook binnen blijven?

Als de monniken ons eindelijk laten gaan vervolgen we de wandelroute. Nog een klein stukje langs de huizen en dan het weiland in. Vorige keer moesten we wel over zes overstapjes, maar deze keer zijn er geen koeien en staan de hekken open. We komen af en toe een paar mensen tegen, maar verder is het er leeg en een beetje saai.

We hebben het over de wereld en over hoe het nu verder moet, over onze kapster die net een nieuwe kapsalon in de tuin heeft laten bouwen. En over mijn favoriete onderwerp: de wenkbrauwen van sommige vrouwen. Dat iedereen weer normale wenkbrauwen krijgt als ze niet meer van die Nike-tekens boven hun ogen kunnen laten tekenen door de schoonheidsspecialiste. Dat is dan wel weer mooi meegenomen, maar verder is het verschrikkelijk allemaal.

Bollenvelden

We zien een grutto, die tussen de meerkoeten zit in het weiland. Beetje raar één grutto, hij denkt zeker dat hij een meerkoet is.

Verderop zien we een veld met bloemen, eerst denken we dat het krokussen zijn, maar het zijn tulpen. Hele mooie witte tulpen met rode randjes. Er zit jammer genoeg een sloot tussen, dus neemt Adriaan een paar foto’s met de telelens. We genieten van de bloemen en van het buiten zijn.

We lopen langs een veld met narcissen en tulpen die nog in de knoppen zitten. Mooi plekje om terug te komen, voor een zonsondergang foto. Er staan ook nog oriëntatie panelen, waar je iets kan lezen over de drie Egmonden. Voor als je van lezen houdt.

Een verrassend leuk paadje

Aan het einde van het weiland steken we de weg over. We lopen langs de Heilooër Zeeweg, over een paadje naast het fietspad. Geen wandelpad, dat ik zou uitzoeken, maar het is er verrassend leuk. We komen langs een plek waar een wandje is ingericht voor een ijsvogel. Ik heb hem daar vorig jaar ook zien vliegen, maar vandaag is hij er even niet. Daarna komen we langs nog meer bollenvelden. Dit keer zijn het krokussen en narcissen. Vorig jaar zagen we een veldje met Irissen, maar dat was eind mei en het is nog maar eind maart. Op die plek groeit nu nog niks.

Vreemde planten en een rare caravan

Op een gegeven moment moeten we de weg oversteken en daar komen we bij een mooie vijver, met rare planten. We maken er foto’s van. Weet iemand wat voor planten dit zijn?

Verder is er niet veel te zien op dit stuk van de wandeling, behalve een caravan die ons opvalt. Kijk zelf maar:

De steeds herhalende discussie

We lopen langs een manege, waar toch paarden met kinderen op hun rug, in de bak lopen. Langs een Stay Okay, die dicht en leeg is en langs restaurant Creighton’s ook dicht natuurlijk. We zijn al een tijdje op weg en ik moet weer naar de wc, wat een gedoe als alle horeca dicht is. Vorig jaar hebben we hier nog gezellig wat gedronken.

Verder maar weer de Weg naar de Bleek op. Aan het eind van deze weg bevindt zich vakantiepark Qurios, met van die ingerichte lodge-tenten. Het gebouw erbij is erg mooi en moet natuurlijk op de foto. Verderop komen we langs parkeerterrein de Bleek. Adriaan zegt: “we hadden ook hier kunnen beginnen, dan waren we er al geweest”, waarop ik zeg “maar dan waren we hier nog niet geweest.” Dit is één van onze vaste grapjes en na twee keer het riedeltje te herhalen hou ik er maar over op, want anders houdt hij het vol totdat we bij de auto zijn.

Plassen bij een uitkijktoren

Eindelijk komen we langs een bankje. Daar kunnen we even uitrusten en ons broodje op eten en even plassen, want de nood is wel heel erg hoog. Adriaan stelt voor, dat ik achter de heuvel ga plassen, want dan ziet niemand mij. Ik loop een stukje de heuvel op en vindt een mooi plekje achter een boom. Als we later naast elkaar op het bankje zitten zegt hij: “Weet je nog de vorige keer dat we een wandeling waren gestart bij De Bleek? Dat we daar op die uitkijktoren stonden? Ik zeg “Ja, dat weet ik nog”. Waarop hij zegt: “Die uitkijktoren is daar achter die heuvel.” Ben ik even blij dat ik niet achter de heuvel ben gaan plassen.

Ruiken jullie het al dat de lucht schoner is?

Het is een wandeling met veel variatie, nu lopen we een stukje door de duinen. We komen langs een meertje met heel helder water. We zien schotse hooglanders en een pluk haar van een schotse hooglander en een torenvalk in een boom.

We worden aangesproken door een vrouw, of we ook meer bijzondere vogels zien, omdat de lucht schoner is. Nee, dat is niet het geval. Twee weken minder verkeer en die mevrouw denkt dat hier gelijk kolibries rondvliegen? Waar moeten die bijzondere vogels dan vandaan komen? En is de lucht in de duinen niet altijd schoner?

We moeten er een beetje om lachen. Voordat we het weten zijn we terug bij de auto. Er staan zeven auto’s op het parkeerterrein met allemaal Nederlandse nummerborden. Dat is echt raar omdat er altijd wel Duitsers zijn in Egmond.

Het was een mooie wandeling en we kunnen weer een beetje lachen. De komende week weer achter de geraniums, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Lekker lunchen voor of na de wandeling? Dat kan bij restaurant Nieuw Westert.

Meer wandelingen in de regio Alkmaar