Lekke band
Vorig weekend hadden we een hei-weekend. Op vrijdag gingen we voor het ommetje van de maand voor Wandelnetwerk Noord-Holland naar de Hoornboegse heide en op zaterdag naar Heidestein en Bornia. Het uitje van vrijdag was bijna niet doorgegaan, omdat onze auto een lekke band had. Gelukkig was de band nog helemaal heel en kon de ANWB de band repareren. Handig want wij hebben geen heide in de buurt.
Op zaterdag was de band gelukkig nog steeds heel en gingen we naar de Utrechtse Heuvelrug. We maken er een gewoonte van om voorbij het parkeerterrein te rijden en ook deze keer is het weer raak. Gelukkig kunnen we verderop keren en kan het wandelavontuur beginnen.
Ze hebben hier nog niet van wandelkeuzepunten gehoord
We lopen de wandeling via Komoot, maar zonder is de wandeling ook goed te doen. Het is alleen wel makkelijk dat je weet wanneer je moet wisselen van kleur. We volgen eerst de blauwe route van het Utrechtse Landschap en verderop pakken we de rode route op, om weer te eindigen met de blauwe route.
Vanaf het parkeerterrein lopen we rechtdoor. Het pad kruist in het begin een mountainbike route. Dus wel even opletten, gelukkig is het verderop verboden voor fietsers. Al snappen sommige mensen de borden niet en fietsen gewoon door.
Verboden te zwemmen
We lopen door een mooi oud bos met hoge bomen, ondanks dat het nog steeds zomer is zien we al heel veel paddenstoelen. Na een stukje lopen komen we bij een hek met een trappetje. Het is een begrazingsgebied waar het verboden is voor honden en verboden om te zwemmen. Later snappen we pas, wat er wordt bedoeld met verboden te zwemmen.
Er lopen mensen achter ons, die nog langzamer lopen dan wij, of het zijn nieuwe volgers. Ik kan wel een paar nieuwe volgers gebruiken op Instagram, want het gaat niet meer zo hard tegenwoordig.
Na een aantal stappen lopen zien we keutels er is hier vast wild, of gewoon schapen? Maar we zien niks alleen een (Vlaamse) gaai.
De rode route
Als we bij de heide uitkomen lopen we eerst even naar links om op een bankje te gaan zitten maar we moeten naar rechts want we gaan nu over op de rode route. Er komt een gezinnetje langs lopen met een klein meisje. Ze vertelt dat de kikkers er niet zijn. De vader legt uit dat het vennetje is afgesloten. Daar schrikken we een beetje van, want natuurlijk willen we een mooie foto van het vennetje maken.
Overdrijven is ook een vak. Er staat een laag hekje bij het vennetje. Als je daar achter blijft kun je nog steeds al het moois bewonderen. Wij herkennen het van een eerdere wandeling in 2015. Blijkbaar hebben we toen de rode route al gelopen. Toen stonden de hekjes er nog niet en waren er kinderen en honden aan het zwemmen in het meertje. Nu snappen we het bordje verboden te zwemmen.
Het vennetje ziet er nu veel beter uit dan toen. Er scheren zwaluwen over het water. Het is een prachtig gezicht. Ik zeg: “Ik hou er van als er water is tijdens een wandeling dan is het net iets meer.” “Nee” zegt Adriaan “Het is geen meer, het is een ven.”
Rond het ven zitten meerdere mensen te genieten van het landschap. Er is zelfs een meneer, die zijn eigen stoel heeft meegenomen en bovenop een heuveltje zit te genieten.
De vieze luier pet
Als we eindelijk klaar zijn met fotograferen, lopen we verder. Op de terugweg komen we hier weer langs, dus kunnen we straks nog meer foto’s maken. Bij het meertje bestaat het pad uit mul zand, maar het is maar een klein stukje.
We lopen richting een bos. Verderop zien we iets wits liggen op een omgevallen boom. Adriaan vraagt zich af, of iemand een vieze luier heeft laten liggen. Maar gelukkig is het geen luier, maar een pet.
We komen nu in een gebied waar de schapen grazen. We ruiken ze al van heinde en verre. Langs het pad staan borden met raadsels. Leuk voor kinderen, maar ook leuk voor deze twee grote kinderen. Gelukkig is het multiple gok.
Welke kant moeten we nu op?
We komen uit bij de schaapskooi daar staat een rood pijltje naar rechts en een rood pijltje naar links een beetje verwarrend. Het pijltje naar rechts is voor de mensen die terug willen naar het parkeerterrein waar de rode route begint dus wij gaan naar links.
Na de schaapskooi komen we door een gebied met mooie grote bomen. Er staan bordjes bij de bomen, zodat je kunt lezen wat voor bomen het zijn. We komen langs een Amerikaanse eik, waar wij op zoek gaan naar de Amerikaanse-eiken-processierups. Geen rups te zien gelukkig.
We lopen ook langs een vliegden. Nooit van gehoord we zien het voor ons een vliegende dennenboom. Het gaat natuurlijk om de zaden, die worden door de wind verplaatst.
Theehuis Heidestein
We naderen theehuis Heidestein. Je kunt het theehuis huren via buitenleven vakanties. Dat lijkt ons wel wat. Bij het theehuis is een mooie vijver met in het midden een eiland, die nu begroeid is met heide. Een prachtig gezicht.
We lopen een stuk verder, want bij het begin kunnen we niet goed bij het water komen en er staan allemaal bomen voor. We zien een kikker op het pad, maar voordat we een foto kunnen nemen wipt hij weg achter een hek.
Ook dit stuk ziet er mooier uit als jaren geleden. We lopen onder een tunnel door en vervolgens een trap op. Daar hebben we een heel mooi uitzicht op de vijver.
We zien steeds stellen met een mand lopen. Je kunt zeker ergens een picknick-arrangement kopen. Ik vind het geen gezicht een man met een mand, of heb ik nu een vooroordeel?
De ezel Karavaan
Als we alle kanten van de vijver op de foto hebben gezet willen we doorlopen, maar dat is onmogelijk. Er komt een hele optocht met mensen en ezels aan en jammer genoeg moeten wij dezelfde kant op. Je kunt blijkbaar een wandeling met een ezel boeken via het ezels opvangcentrum in Zeist. Zwemmen met dolfijnen dat snap ik, maar wandelen met een ezel. Waarom zou je dat willen?
We treuzelen een beetje, want we lopen liever met zijn tweeën en niet in een Karavaan. Gelukkig komen we een klein paddenstoeltje tegen waar we een foto van moeten maken en dat duurt heel lang.
Als we eindelijk verder lopen zijn er geen mensen met ezels meer te bekennen. We komen alleen een groep mensen tegen waarvan het kind een op afstand bestuurbare auto mee heeft. Waarom ga je de natuur in en neem je zoiets mee?
De herfst begint vroeg dit jaar
Voordat we het weten, zijn we weer terug bij het mooie vennetje en de heide. We gaan even zitten om ons broodje te eten en van het uitzicht genieten. Daarna pakken we de blauwe route weer op. We lopen nu weer door een bosrijker gebied met mooie doorkijkjes naar de heide.
Voor ons lopen twee vrouwen. De ene heeft een kindje in de draagzak. Het kind verliest van alles. Eerst het takje dat hij vasthoud en vervolgens zijn speen. “Het lijkt wel herfst” zegt Adriaan “Er valt van alles uit de lucht.”
Het laatste stuk lopen we over een zandvlakte. Best zwaar lopen, maar oh zo mooi.
Een goede daad
Bij de parkeerplaats komt er een man op ons af, die vraagt of we weggaan en of we zijn vriend willen helpen. Tijdens het mountainbiken is hij gevallen en heeft waarschijnlijk zijn sleutelbeen gebroken. Wij brengen hem naar huis. Bij elke drempel gaat hij door de grond van de pijn ook al rijdt Adriaan nog zo voorzichtig. Arme man, gevaarlijke sport dat mountainbiken. Wij wandelen liever.
Jammer dat de heide straks weer uitgebloeid is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Traay (t.h.v. nummer 286), Driebergen-Rijsenburg. Deze parkeerplaats is waarschijnlijk niet meer in gebruik. Je kunt de Parkeerplaatsen aan Hoog Kanje in de omgeving van Binnenbos en de scholen gebruiken.
Provincie: Utrecht
Afstand: 8,2 kilometer
Bewegwijzering: Paaltjes van het Utrechtse Landschap met blauwe en rode markering
Link naar onze komoot
Link: https://utrechtslandschap.nl/natuurgebieden/langoed-heidestein-bornia/ontdek
Ja, hartstikke leuk! Ik hoor graag hoe jullie het vinden en niet te laat gaan hoor. Kon wel eens druk zijn daar.
groetjes Laura
Klinkt leuk, we gaan hem zaterdag maar eens uitproberen (hopenlijk zonder lekke band)