Een fijne wandeling in Schoorl door de duinen, langs de zee en weer terug. In totaal is het een rondje van 10 kilometer.
Parkeerproblemen
Afgelopen Pinksterweekend was het vreselijk weer, maar gewandeld moet er worden. Dus gaan we wat later op pad. Naar Schoorl deze keer. Als we om 11:30 uur bij de parkeerplaats aankomen kunnen we onze auto niet kwijt. We parkeren de auto iets verderop in het centrum aan de Sprotlaan. We moeten ons zelf helpen herinneren, waarom we ook alweer naar Schoorl zijn gereden.
Een dergelijke wandeling kunnen we ook in Egmond of Bergen (NH) doen, gratis parkeren met als enige kosten een duinkaart en die hebben we al. Oh ja, we bloggen en Schoorl hadden we nog niet.
De mopperstand staat aan, maar dat komt vast goed als we straks in de duinen zijn. We lopen langs een ijstentje en beloven onszelf een ijsje voor op de terugweg. Ze hebben ook smoothies, die zijn vast heel speciaal want ze kosten € 6,49.
De hoogste duin van Schoorl
We komen langs het bezoekerscentrum waar je op het terras kan zitten en langs de speeltuin. Het is erg druk en we hebben spijt dat we niet vroeger zijn vertrokken, dan maar een buitje op ons hoofd. Net voorbij het Buitencentrum kunnen we kiezen tussen twee blauwe pijlen. Wij kiezen voor de rechter, dan kom je bij de trap uit. Deze trap gaat over de hoogste duin in Schoorl en is aan vervanging toe, daarom is Staatsbosbeheer een crowdfunding gestart. Wij vinden de trap er best nog redelijk uitzien, die kan nog wel wat jaartjes mee. Wanneer ze starten met de werkzaamheden is nog niet bekend, maar je kunt ook om de trap heen, dus de wandeling kun je sowieso doen.
Wandeling met hindernissen
Bij de trap is het ook druk en wij willen natuurlijk foto’s en er mogen best mensen op staan, maar je moet de trap nog wel zien. Dus we wachten even totdat iedereen weg is. Er is een hardloper, die hetzelfde doet. Maar we hebben pech een vrouw met een zielige voet gaat tergend langzaam de 250 treden omhoog. We kunnen het geduld niet opbrengen en de hardloper ook niet. Eenmaal boven is het uitzicht fenomenaal. De hardloper verteld dat het een paar weken terug nog mooier was met alle kleuren van de bollenvelden.
Ik denk: “Wat zal het hier mooi zijn als de hei in bloei staat.” Maar zeg: Het is hier vast mooi op de hei als er hei is. Adriaan vindt dat erg grappig en gaat nog even door “Water als er water is”, “Gras als er gras is.” Hij was vrijdag alleen op pad, dan mist hij de grapjes die we samen delen. Na deze corona tijd kunnen we straks niks meer apart doen. Zonder elkaar te missen.
Wel jammer dat de hei een beetje dor is. Kan de boswachter die dorre takken niet even wegsnoeien? Ik zie het voor me, dan heb je wel heel veel boswachters voor nodig.
100% onverharde paden waarvan 60% mul zand
Het is echt een prachtige wandeling, maar op sommige stukken is het zand wel erg mul. Dat wordt spierpijn morgen.
Ik vraag me af waarom er hier eigenlijk een parkeerplaats voor invaliden is. Deze wandeling is zeker niet geschikt voor mensen in een rolstoel. De hoge trap, de smalle paadjes en het mulle zand. Kortom niet alleen niet geschikt voor rolstoelen, maar ook niet voor rollators of witte schoenen. Je kunt natuurlijk over de fietspaden gaan, maar dat is veel minder leuk.
Heb jij ook weleens een steentje in je schoen?
Ik heb al sinds het begin van de wandeling een steentje in mijn schoen en zeg tegen Adriaan: “Help me herinneren als we op een bankje gaan zitten dat ik even een steentje uit mijn schoen haal.”
Bij een meertje staat een bankje. Het is een winderig plekje, maar toch gaan we zitten en eten we ons broodje op. Het begint zelfs een beetje te regenen, maar gelukkig zet het niet door. Het is veel te koud om te zitten, dus gaan we snel weer verder. Om verderop te ontdekken dat het steentje nog steeds in mijn schoen zit.
We lopen langs het meertje en daar is het erg drassig. Daar krijg je vieze voeten van. Er loopt een man met van die leuke stoffen gympen. Gelukkig zijn ze niet wit, want anders had hij ze weg kunnen gooien. Het verbaast me dat nog niet iedereen wandelschoenen heeft. Wandelen is toch uitje nummer 1 tegenwoordig?
Laura kan niet vloggen
Tijdens het wandelen neem ik altijd notities op en praat tegen mijn telefoon. Dat is een heel stom gezicht en daarom doe ik dat stiekem. Dit keer hebben we helemaal geen bereik en omdat ik bang ben dat ik alles vergeet maak ik filmpjes onderweg. En die zijn natuurlijk hilarisch geworden. Ik kan dat niet hoor vloggen, maar één van de filmpjes zal ik binnenkort delen in mijn story op Instagram.
We lopen langs een wit apparaatje met een antenne waarschijnlijk een weerstationnetje. “Ha” zeg ik “eindelijk WIFI.”
Ondertussen stappen we aardig door achter de blauwe pijlen aan, deze wandeling kun je ook prima zonder GPS-horloge lopen. Hij is heel goed aangegeven.
Over gierzwaluwen en een kneu
We horen en zien gierzwaluwen, die heten zo omdat ze gieren en niet omdat ze op een gier lijken. Een boerenzwaluw echter heet niet zo omdat ze boeren, maar omdat het een echte boerenland vogel is. Het is maar dat je het weet.
Verderop zien we een kneu. Hij zit heel mooi boven in een boompje, maar Adriaan heeft het reserve fototoestel niet gereed. Gelukkig voor ons doet hij zijn trucje nog een paar keer en lukt het Adriaan om een foto te nemen.
Er loopt een meneer langs ons met een kind in een rugdrager. Adriaan beweert dat zijn tas net zo zwaar is als een rugdrager met kind. Ik kan dat niet geloven en zeg: “Maar die man heeft er ook nog twee flessen drinken aan hangen.” Ik moet echt een bril kopen, want het zijn de benen van het kind.
Daar is de zee
We zijn lekker bezig vandaag en voordat we het weten zien we de zee. We komen vrouwen tegen die aan ons vragen of dit de juiste opgang is. Want ze hebben het blauwe paaltje gemist. Het paaltje staat er wel degelijk, maar dat zie je niet als je verderop langs de zee loopt. Het is eigenlijk heel makkelijk, want je moet bij de volgende opgang weer omhoog. We hadden natuurlijk moeten zeggen: Jullie zijn geholpen door westphilwandelt. Zo worden we nooit beroemd.
Het is altijd leuk om op het strand te zijn, maar we zijn vandaag blij dat het maar een klein stukje is. Achter de duinen hadden we niet zo’n last van de wind, maar aan zee is het koud en hebben we wind tegen. Toch maken we foto’s van het zeeschuim, waardoor er allemaal schuim op Adriaans lens komt en van de badhokjes. Altijd leuk.
We twijfelen of we nog even bij Strandpaviljoen Paal 29, zullen gaan zitten, maar er staat een lange rij. Dus dit keer slaan we het over. We zijn al blij dat we naar het toilet kunnen. Gelukkig hebben we nog ergens een euro.
Waar zijn de bankjes
De terugweg is wat minder mooi dan de heenweg. De duinen zijn hier wat kaler.
We hebben een hevige behoefte om op een bankje te zitten, omdat we een beetje moe zijn. Het was maar een klein stukje over het strand, maar met een heftige wind tegen. Tel daar het ploegen door het mulle zand bij op, dus je snapt wel dat we even uit willen rusten. En dat rottige steentje zit nog steeds in mijn schoen.
Alle bankjes zijn bezet natuurlijk, maar dan eindelijk aan het einde van het pad staat een bankje. Ik ren erheen, voordat er andere wandelaars op gaan zitten. Heerlijk even uitrusten met een Twix en wat drinken en eindelijk schud ik het steentjes en een berg zand uit mijn schoenen. We kunnen hier wel eeuwig blijven zitten, er is genoeg te bekijken en het zonnetje komt ook nog door. Toch gaan we op een gegeven moment weer verder.
Heb ik helemaal gerend voor een bankje, komen we na een paar meter nog twee bankjes tegen, waarvan er ook nog één vrij is.
Het steentje had zich verstopt
Na een stukje lopen voel ik hem weer het steentje. Hij had zich gewoon ergens aan vastgeklampt toen ik mijn schoen leeg schudde. Straks in de auto nog maar een keer proberen, want het is nu niet ver meer.
Vlakbij het Buitencentrum komen we een vrouw tegen met een smoothie. Ik zeg die vrouw heeft zo’n smoothie van € 6,49, die is rijk. “Of arm” zegt Adriaan “Al haar geld aan een smoothie uitgegeven.”
We lopen niet helemaal terug naar het buitencentrum, maar vervolgen onze weg over het fietspad, omdat we in het dorp geparkeerd staan. We kopen een heerlijk ijsje bij Heereijs, want we hebben het verdiend.
Ondanks de drukte en het ploegen door het mulle zand is het een fantastische route. Zeker een aanrader.
Jammer dat het avontuur weer afgelopen is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Buitencentrum Schoorlse Duinen, Oorsprongweg 1, 1871 HA Schoorl
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 10 kilometer
Bewegwijzering: Blauwe pijlen.
Link naar onze komoot en naar de route van staatsbosbeheer.
Kosten: Parkeerkosten zijn € 1,95 per uur, of 10 € per dag.
Ha wat leuk weer Aritha! Ja, het was me een steentje. Gelukkig is hij er nu toch echt uit.
groetjes Laura
Ik heb weer heerlijk met jullie meegelopen.
Wat een rottig steentje zeg.