Start: Fort Kijkduin Admiraal Verhuellplein 1, 1789 AX Huisduinen
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 8,72 km
Bewegwijzering: rode pijlen
Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/startpunten/route/grafelijkheidsduinenroute-rood/55894/
De boot naar Texel is niet het enige leuke aan Den Helder
De Grafelijkheidsduinenroute staat beschreven als ommetje van de maand in het tijdschrift de Roots van november 2019 . De tekst en de plaatjes spreken ons aan en het is prachtig weer, dus rijden we richting Den Helder. Eerlijk gezegd dacht ik dat het enige leuke aan Den Helder de boot naar Texel was, maar na deze wandeling heb ik mijn mening bijgesteld.
De Grafelijkheidsduinenroute is een route van Wandelnetwerk Noord-Holland en echt heel goed aangegeven. Bij knooppunt 63, ging het bijna mis, maar met de app erbij kwamen we er zo uit.
Je kunt de wandeling bij 3 punten beginnen. Wij kozen voor Fort Kijkduin. Op één of andere suffe manier konden we het parkeerterrein niet vinden. De weg lijkt doodlopend en als Tomtom iets te vroeg zegt “bestemming bereikt.” Het loopt ook dood, maar je moet gewoon doorrijden tot je niet meer verder kan. Dat deden wij niet, dus parkeerden we een stukje verderop.
Lunchen bij Storm aan Zee
We zijn wat later op pad gegaan, want we willen er nog zijn als de zon ondergaat. We beginnen met een lunch bij Storm aan Zee, die voor ons heel erg teleurstellend was. Dit is geen foodblog, maar ik wil er alleen dit over kwijt. Dat als je een broodje carpaccio bestelt van 9,50 €, dat je dan wel meer verwacht dan 1 broodje met wat sla, 1 plakje carpaccio en pesto uit een potje. Het was niet vies, maar gewoon te weinig. De bediening was wel erg aardig en goed.
We starten de wandeling, bij knooppunt 27 en lopen richting het Fort. Vlakbij de auto moeten we al een schuurtje op de foto zetten en daarna de vuurtoren de Lange Jaap. Als we boven zijn bij het fort maken we nog meer foto’s. Het gaat weer hard.
We lopen richting het zuiden met de zon in het gezicht en tegen de wind in. Fijn dat ik weer m’n zonnebril vergeten ben. Het eerste stuk is erg mooi, alleen loop je over een vrij druk fietspad. Je mag daar de duinen niet betreden en dat is wel een beetje jammer.
Vogels en koeien
Na een stukje lopen, komen we langs een meertje waar een paar mensen staan te fotograferen bij het hek. Als we dichterbij komen zien we waarom. Er staan een paar Schotse hooglanders dichtbij het hek, één van de koeien heeft een spreeuw op haar rug . Een erg leuk gezicht. Er vliegt een tapuit heen en weer tussen een paar bosjes. We maken een praatje met de mensen, Adriaan verwisselt z’n lens, want die tapuit en die spreeuw moeten op de foto.
Verder gaan we weer achter de rode pijlen aan, tot nu toe gaat het alleen maar rechtdoor een beetje saai, maar er is veel te zien. Verderop maken we nog meer foto’s van de meertjes, met Lange Jaap op de achtergrond. Wij hebben wat met vuurtorens.
Welkom bij de Nikonclub
Adriaan wordt aangesproken, door iemand die niet weet hoe zijn/haar fototoestel werkt en wij weten niet of het een man of een vrouw is. Hij/zij fotografeerde nog analoog. Gelukkig heeft hij/zij een Nikon en daar weet Adriaan alles van. Hij geeft wat tips en een kaartje van de Nikonclub.
Verderop komen we een regenplas tegen. We zijn blij omdat Adriaan eindelijk z’n schoenen kan schoonmaken. omdat hij in de hondenpoep heeft gestaan en omdat we spiegelfoto’s kunnen maken. Het enige minpuntje van deze wandeling op het broodje na is de hondenpoep. Blijkbaar is het nog niet verplicht om het op te ruimen hier in de kop van Noord-Holland.
Heb je ook geluidloze wandelkleding?
Dan horen we het geluid van de echte verstandige wandelaar. Mensen met echte wandelkleding, die waterafstotend, ademend, en winddicht is. Ik benijd die mensen, want ik wil er altijd mooi uitzien en soms is dat gewoon niet zo praktisch. Zal ik dan toch aan de wandelbroek? Ik wil er dan wel één die geen geluid maakt.
Eindelijk mogen we naar links, de duinen in. Daar zijn we blij mee. Ook hier is het weer heel mooi en we nemen even plaats op een bankje om van de omgeving te genieten. Net voorbij punt 61 lopen we over een parkeerterrein. Het gaat bijna mis, maar we vinden heel snel de pijlen weer.
Het Mariëndal is wel erg drassig
We steken de weg over naar het Mariëndal. Een mooi maar drassig natuurgebied, meer iets voor het voorjaar als er meer vogels zijn. Dit stuk maakt de wandeling weer niet geschikt voor je hagelwitte gympen. We komen langs een bezoekerscentrum, met een uitkijktoren. We beklimmen de toren en lopen even binnen bij het bezoekerscentrum ”De Helderse Vallei”. Het is altijd fijn als je tijdens een wandeling even naar het toilet kunt. We doen niet erg lange wandelingen, maar zijn door al dat fotograferen erg lang onderweg.
Het bezoekerscentrum is erg leuk voor mensen met kleine kinderen er is een hertenweide en een grote speeltuin. Je kunt in de buurt ook kortere wandelingen maken.
Paddenstoelen in de schijnwerpers
Wij lopen verder, want ons kind is niet mee en ze is al volwassen. Het is weer even zoeken naar de pijlen op weer een groot parkeerterrein, maar ook dit keer gaat het goed. Nu komen we in een bos uit, met weer een paar leuke meertjes. Ik had niet verwacht dat het zo leuk was in Den Helder. We lopen langs paddenstoelen, die uit een boom groeien. Er valt een lichtstraal op, zo mooi. Het lijkt wel of ze worden uitgelicht. De paddenstoelen moet natuurlijk op de foto. We vinden weer een bankje en gaan weer even zitten om te drinken.
Een bomentunnel
We lopen het bos uit en nu zijn we aan de andere kant beland van de duinen. Soms loop je ergens en dan zie je de foto al voor je. We zien een soort tunnel van bomen een geweldig gezicht, daar moeten we een foto van maken. De zon begint al aardig te zakken, dus we lopen wat sneller door. We worden aangesproken door een vrouw, die een regenboog heeft gezien richting Texel, jammer dat we dat gemist hebben.
Bij knooppunt 24 mogen we eindelijk de duinen weer in. Het is prachtig en de ondergaande zon maakt het nog mooier. Adriaan blijft duinen omhoog klimmen om mooie foto’s te maken.
Aan het einde van de wandeling staan de konikpaarden bij een plas, maar het is in de duinen al te donker voor de foto. We lopen nog eenmaal naar boven naar het fort en de dijk, om nog even wat foto’s te nemen van de ondergaande zon en natuurlijk moet Lange Jaap ook weer op de foto met een rozige lucht als achtergrond.
De zon gaat onder
Het is al laat, dus wachten we niet af of de lucht nog mooier wordt. We lopen weer terug naar de auto en komen Lange Jan weer tegen, maar nu is het licht aan. Ok, nog één foto dan.
Als we terug naar huis rijden, zien we de lucht prachtig rood kleuren. We hadden toch nog even moeten wachten. Jammer dat het weekend weer is afgelopen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Graag gedaan Karin, leuk om te horen dat je het leuk vindt.
Erg mooi en verrassend rond Den Helder! Fijn verslag, dank Laura en Adriaan.