Een weekend wandelen vanaf De Vriendschap Veluwe is een blog over drie wandelingen, in de buurt van De Vriendschap dichtbij Putten. We wandelden bij Oud-Groevebeek, De Duintjes bij Garderen en een geweldige route van hoogtepunten in de buurt.

De Vriendschap Veluwe

Als je eenmaal een keer bij de Vriendschap bent geweest wil je weer terug. Voor de locatie, want vanaf daar wandel je zo het Speulderbos in. De leuke beheerders, de rust en natuurlijk de mooie accommodaties.

De Vriendschap is een kleinschalige buitenplek, met vier vakantiehuisjes, een pipowagen, een Tiny House en een eenpersoons retro caravan. Verder zijn er een aantal ruime kampeerplekken. Het is een “adult only” camping, gericht op volwassen gezelschappen van niet meer dan twee personen en soloreizigers.

We hebben eerder al overnacht in het Tiny House en in Huisje De Berk. Dit keer proberen we Huisje Onder De Kastanje uit.

Huisje Onder De Kastanje

Als je over de drempel stapt voel je je gelijk thuis. Het brandschone huisje is ingericht met kringloopvondsten en dat zorgt voor een gezellige sfeer. Wij beginnen met het fotograferen van het huisje en daarna halen we de tassen uit de auto, want onze eigen troep mag natuurlijk niet op de foto.

Naast de kringloopvondsten is er een haard. Het hout ligt al klaar. Gelukkig is er ook een centrale verwarming, want wij gaan zo nog even wandelen en daarom hebben we geen tijd om vuur te maken. We eten onze lunch aan de keukentafel. Pakken onze spullen uit om te  ontdekken dat we weer van alles vergeten zijn.

Als je vaker onze blogs leest weet je dat we ooit een hele tas met toiletspullen vergeten zijn en op de terugweg een tas met badjassen. Ik heb een keer een stapel korte broeken van Adriaan terug in de kast gestopt in plaats van in de tas. Dit keer ben ik mijn verrekijker vergeten. Thuis dacht ik nog wel dat ik het eindelijk te pakken had en voelde me voor even kampioen inpakker.

Veluws rondje Groevenbeek

Voor het donker naar huis

Vanaf De Vriendschap is het een klein stukje wandelen naar het Speulder- en Sprielderbos, maar dat bewaren we voor morgen, en overmorgen. Vandaag willen we een korte wandeling doen zodat we voor het donker weer terug zijn.

Het is maar 10 minuten rijden naar Oud-Groevenbeek. We weten wat ons te wachten staat, want we hebben hier eerder gewandeld, maar dat betekent niet dat we de weg weten. Op goed geluk kiezen we het pad met de rode palen, maar dat is niet het goede pad dus wandelen we terug. Het had niet gehoeven want even later komen de paadjes samen. Het moet een komisch gezicht zijn voor mensen, die ons gadeslaan, maar gelukkig heeft niemand onze rare manoeuvre gezien.

Een feest van herkenning

We herkennen veel van deze wandeling, maar toch zijn er ook nieuwe paadjes te bewonderen. Al snel komen we uit bij het fietspad waar je een heel mooi uitzicht hebt op de prachtige villa. Blijkbaar is er net een school uit, want er fietsen heel veel pubers op het fietspad. We proberen zonder aangereden te worden een foto te maken zonder fietsers. Dat lukt net niet, maar gelukkig komen we hier straks nog een keer terug.

Adriaan zegt: “Ik had het landhuis nog niet verwacht, want de vorige keer was het heel ver lopen vanaf de parkeerplaats.” Dat klopt, want die wandeling ging eerst de andere kant op. Ik wist het nog, want ik had de dag ervoor ons blog nog even gelezen.

Groevenbeekseheide

Al snel wandelen we de heide op en nu voelen we pas hoe koud het vandaag is. Er staat een flinke koude wind en ik ben blij met mijn muts en mijn nieuwe wantschoenen. Beste aankoop van dit jaar vingerloze handschoenen en wanten ineen.

Er wandelen hier veel mensen met loslopende honden heb ik in de recensie gelezen, maar dat valt vandaag heel erg mee. De Groevenbeekseheide is niet het mooiste heideveld dat we ooit gezien hebben, maar er valt nog best veel te fotograferen.

Mooie rechte paden met eenzame bomen een bankje met uitzicht op een vennetje. Wel jammer dat er hekjes om het vennetje staan.

Soms is juffrouw Komoot een beetje stil en dan zeg ik bij een splitsing tegen Adriaan: “Waar gaan we heen.” Adriaan zijn vaste reactie is: “Als het goed is terug naar de auto.”

Het bos weer in

We zijn blij als we het bos weer in mogen. Daar waait het tenminste niet zo. We denken dat we in de verte Schotse Hooglanders zien, maar ontdekken dat het gewoon grote honden zijn. Adriaan zegt: “Ik dacht al, wie laat er nou zijn Schotse Hooglanders uit?”

We vervolgen onze weg over de soms wat modderige paadjes. Het is goed te doen hoor. We kunnen er steeds omheen, maar ik zou geen witte schoenen aantrekken als ik jou was.

We komen uit bij een parkeerterrein. Hier zou je ook de wandeling kunnen beginnen. Op een bord bij het terrein staat: “Langzaam rijden in verband met opwaaiende stof”. Ik moet daar een beetje om lachen. Het zal van de zomer misschien wel opwaaien, maar nu op het moment is het gewoon nat en modderig .

We wandelen langs statige lanen en die moeten natuurlijk allemaal op de foto. Op een gegeven moment komen we uit bij een plek waar ontelbaar veel vogels in de bomen zitten. Ik baal als een stekker dat ik mijn verrekijker vergeten ben. Gelukkig heeft Adriaan wel zijn telelens bij zich en kan ik de vogels van dichtbij op het schermpje bekijken.

Villa Oud Groevenbeek

We komen uit bij een bruggetje en vanaf daar kunnen we de achterkant van de villa al zien. Ik ben zoals altijd een beetje bang dat we er niet langskomen en ik heb het idee dat het al een beetje donker begint te worden.

Natuurlijk komen we wel langs de Villa, de druivenkas, de bijgebouwen en de watertoren. Maar eerst komen we langs theehuis Oud Groevenbeek. Het theehuis is alleen open op woensdag, zaterdag en zondag van 10.00 tot 17.00 uur. Het is vandaag vrijdag en al 17.00 uur geweest dus zijn ze dubbel dicht.

Natuurlijk maken we weer veel te veel foto’s van de villa, want het is echt een heel mooi gebouw. Met dit fototoestel hebben we er nog geen foto’s van.

Na een hele lange tijd wandelen we verder langs de druivenkas en de watertoren. Als we de laan uitlopen en weer bijna bij het punt zijn waar we vanochtend een foto wilde maken moeten we rechtsaf slaan terug naar de parkeerplaats. Natuurlijk wandelen wij nog even door voor de foto. Gelukkig is het nu niet meer zo druk met fietsers en ook nog niet donker.

Het Smulhuisje

Thuis in het huisje gaan we lekker op de bank zitten met een dekentje over ons heen. We sturen onze dochter een whatsapp dat we knus onder haar dekentje zitten, want het is dezelfde kleur als haar deken. We liggen in een deuk om haar gespeelde verontwaardiging.

We hebben na deze drukke dag van inpakken en wandelen geen zin om uitgebreid uit eten te gaan dus rijden we naar het Smulhuisje waar je heerlijk kunt eten en waar de patat echt heel lekker is.

Terug bij het huisje bedenken we een wandeling voor morgen en bladeren de leuke boeken door, die in het huisje liggen. Ik neem me voor om een mooie tekening te maken voor het gastenboek, maar daar ben ik niet aan toe gekomen.

Ondanks het fijne bed en de knusse slaapkamer doe ik geen oog dicht, maar dat heeft meer te maken met Adriaan, die verkouden is en heel hard naast me ligt te ronken. Ik ben blij als de wekker gaat. Lekker ontbijten en douchen en daarna weer wandelen.

De Duintjes vanaf Koudhoorn

Op weg naar de Duintjes

Zo fijn zo’n huisje dichtbij een bos, je doet je wandelschoenen aan en gaan. Alleen hadden wij gisteren onze voeten niet goed genoeg geveegd, want nu ligt het hele huisje onder de opgedroogde modder. Straks als we terugkomen maar even stofzuigen.

We wandelen het terrein af richting het bos. Dit keer hebben we niet zo’n mazzel met het weer als de eerste keer dat we hier waren. Toen hadden we laaghangende mist boven de velden en een bos vol zonneharpen. Het bos ziet er daarom vandaag wat gewoner uit, maar het blijft mooi.

Na en stuk gewandeld te hebben zien we een grote keutel liggen op het pad. Adriaan zegt: “Dat moeten we even onderzoeken. Misschien is het wel van een wolf dan moet je d’r even aan proeven, ruiken en voelen.” Natuurlijk doen we dat niet het is waarschijnlijk gewoon van een hond, want we hebben er al een paar zien rondlopen.

Dansende bomen

We horen een geluid van een zielige vogel. Het is vast een zwarte specht, die maken hele rare geluiden, maar we zien hem niet.

Er is vandaag alleen in de middag regen voorspeld, maar toch voelen we een paar spetters terwijl het nog lang geen middag is. Gelukkig voor ons zet het niet door. Adriaan zegt: “Hier begint het een beetje.” Ik denk dat hij het over de regen heeft, maar hij bedoelt de dansende bomen. Ik zie het nog niet, maar weet dat er bij De Duintjes volop dansende bomen staan.

We horen heel luid geschetter en denken aan een grote vogel, maar laag bij de grond ontdekken we waar het vandaan komt. Het is een winterkoninkje met praatjes. Adriaan zegt: “We hebben in ieder geval wild gezien.” Ik denk bij wild meer aan reeën, herten of wilde zwijnen niet aan het één na kleinste vogeltje dat in Nederland voorkomt.

De Duintjes

Na ruim 2,5 kilometer komen we uit bij de duintjes een mooi stuk bos, met dansende bomen in een heuvelachtig landschap. We zijn tot nu toe weinig bankjes tegengekomen, maar weten dat er verderop eentje staat.

Natuurlijk gaan we even zitten om een tussendoortje te eten en van het uitzicht te genieten. We zien een hele zwerm vogels langs vliegen, maar wat het zijn zien we niet. Zo snel gaat het. Het is een hoog bankje en daarom bungelen mijn benen en als vanzelf begin ik te schommelen, want ik kan niet zo goed stilzitten. Natuurlijk doet Adriaan met me mee, maar hij doet het veel te wild waardoor het bankje een beetje meebeweegt. Ik zie ons al liggen in de “afgrond” met bankje en al van de heuvel gestort. Gelukkig blijft het bankje staan en kunnen we zonder kleerscheuren verder wandelen.

De wandelclub

Er is hier vast een fotoshoot geweest, want er liggen een paar rozen onderaan een boom. Wij vinden het een mooi stilleven en wijken van de route af om er een fotootje van te maken. Het was tot nu toe heel rustig in het bos, maar het is gedaan met de rust als er een wandelclub langs loopt. Ze stampen over De Duintjes en praten luid. Eén van hen is haar stokken vergeten. Ze zwaait heel hard met haar armen als een Nordic walker, maar dan zonder stokken. Wij vinden het een komisch gezicht en doen een stapje opzij zodat ze ons kunnen passeren.

Even later komen we ze weer tegen als de hele groep staat koffie te drinken met wat lekkers erbij.

Het Cederbos

Wij wandelen verder en hopen dat ze niet helemaal dezelfde route lopen, want wij houden van rust. We zijn zelf al druk genoeg. Al snel zijn we de wandelgroep vergeten, want we komen uit bij het Cederbos. We lopen over een smal pad tussen de prachtige hoge bomen door en voelen ons net kleine kabouters.

De route, die wij doen volgt grotendeels de rode paaltjes, maar op een gegeven moment gaan we een andere kant op terug naar De Vriendschap. We komen nog langs een picknicktafel, die op de foto moet, want er zijn echt niet veel bankjes in het bos.

We horen het hoge gepiep van goudhaantjes en dit keer zitten ze wat lager dan normaal. Toch is het weer een hele exercitie om de vogels scherp op de foto te krijgen. Ik doe het Adriaan niet na. Voordat we het weten zijn we weer terug bij het huisje waar we lekker lunchen aan de keukentafel.

Het is me een raadsel wat we ’s middags gedaan hebben, maar we eten weer bij het Smulhuisje en daarna vroeg onder de wol, want morgen gaat de wekker weer om 6 uur.

Hoogtepunten van het Speulder- en Sprielderbos

Laat uitchecken

We hebben met Bertwin (eigenaar van De Vriendschap) afgesproken, dat we ’s middags na de lunch vertrekken. We willen vandaag nog een vroege wandeling maken en dan is het handig dat we niet eerst alle spullen weer in moeten pakken.

We hadden natuurlijk ook tot maandagochtend kunnen blijven, maar dan moeten we weer werken.

Bertwin heeft een lijstje gemaakt met hoogtepunten en een deel daarvan gaan we vandaag bezoeken. Zo handig dat Adriaan met komoot de leukste wandelingen kan maken.

Toch met de auto naar het startpunt

Deze wandeling zou je ook gewoon vanuit het huisje kunnen starten, maar dan wordt de wandeling zo’n 4 kilometer langer dus rijden wij naar een parkeerterreintje dichtbij om daar aan de wandeling te beginnen.

Eindelijk zien we vandaag de zon, de lucht kleurt mooi roze. Hier houden we van. We zijn helemaal alleen in het bos, geen mensen met loslopende honden. Misschien zien we vandaag wel wild.

Alhoewel Adriaan af en toe zo hard loopt te hoesten, dat het hele bos galmt. Ik zeg tegen hem: “Je jaagt al het wild weg.” Waarop hij antwoordt: “Nee hoor ze denken dat ik een burlend hert ben.”

Twee eekhoorns

We wandelen langs leuke paadjes. Op een gegeven moment roept juf Komoot: “Sla nu linksaf.” En ik zie helemaal geen paadje, maar dat komt omdat Adriaan er voor loopt.

Met al dat hoesten, lachen en ook nog de mechanische stem van juf Komoot gaan wij natuurlijk nooit wild tegenkomen, maar toch zien we wat roodbruins uit een boom komen. Onze eerste eekhoorn van dit jaar. Natuurlijk lukt het niet om een foto te maken zo snel is hij er weer vandoor en ook niet van nummer twee die hard achter zijn/haar vriendje aanholt.

Af en toe komen we pijlen tegen van het Wandelnetwerk Veluwe, als je liever paaltjesroutes loopt kun je zelf een route plannen. De website deel ik onderaan het blog.

Medusa en de Monniken

We wandelen richting Medusa een kunstwerk gemaakt door de houtbewerkers Theo Borger en André van Beek. Zij hebben van een omgewaaide douglasspar een godin gemaakt en een bankje. Gelukkig verstenen we niet als ze ons aankijkt, want we moeten nog verder naar het volgende hoogtepunt.

Wat op de kaart een saai recht stuk langs een fietspad lijkt valt in werkelijkheid hartstikke mee. Er zijn veel doorkijkjes en er is een wandelpad naast het fietspad. Er is ook niet echt een alternatief als je niet van rechte paden houdt.

Na ongeveer een kilometer mogen we rechtsaf slaan en zien we de monniken staan. Ook deze zijn gemaakt door André en Theo. Ze kregen hierbij hulp van Jan Mastenbroek ieder een monnik. We maken mooie en melige foto’s en wanden verder naar het Solse Gat.

Het Solse Gat

Bij het Solse Gat waren we eerder. Het is een leemkuil, maar volgens een oude legende stond op deze plek ooit een klooster. Vanwege het gedrag van de monniken werd het klooster door de aarde verzwolgen. Op gezette tijden zouden de klokken van het klooster nog te horen zijn en zouden de geesten van de monniken verschijnen.

Als wij erlangs wandelen is er geen geest te zien en ook geen klokgelui te horen. Het is gewoon een mooie groene plek met wat bankjes eromheen. Het lukt nu beter om foto’s te maken dan de vorige keer, omdat het licht mooier is.

We hadden beter aan één van de picknicktafels ons tussendoortje op kunnen eten, want tijdens de rest van de route komen we haast geen bankjes meer tegen.

Een afstekertje

We wandelen verder, want wij weten niet dat er bijna geen bankjes meer komen en het is nog geen tijd voor de banaan. Op een gegeven moment kijken we naar rechts een paadje in en zien aan het einde van het pad het hek dat we vanochtend op de foto hebben gezet. Het is best verleidelijk om het pad in te lopen en terug naar de auto te gaan, maar we hebben nog twee hoogtepunten op het programma.

We wandelen door en komen uit bij de Gardenseweg, die we oversteken.

De Grote Ark

Na een stukje wandelen en een pauzeplek op een omgewaaide boomstam, komen we aan bij de Grote Ark. Adriaan heeft via komoot paadjes gepland, die er in het echt niet zo duidelijk zijn. Maar over de heide langs smalle paadjes is leuker dan er omheen.

Uiteindelijk vinden we een paadje dat ons naar de andere kant van de heide brengt. Handiger is om een klein stukje over het fietspad naar links te wandelen en dan bij het bord van Staasbosbeheer over het smalle pad het veld in te wandelen. Dit heideveld is stukken mooier dan de Groevenbeekse heide, maar hier is dan weer niet zo’n mooie villa in de buurt. Je kunt niet altijd alles hebben.

Op een gegeven moment moeten we weer terug richting het bos en ook daar is het begin van het pad overwoekerd. We worstelen ons langs een gele brem en vinden het mooie paadje, die dwars over de heide gaat. Langs het pad ligt een paal op de grond waarop staat: “grafheuvel” en inderdaad zien we tussen twee bomen een heuveltje. Het lijkt erop dat dit eerst een route was, maar nu niet meer.

Je kunt ook een stukje verder rechtdoor wandelen en daar rechtsaf slaan.

Zorglandgoed Groot Spriel

We wandelen het bos weer in, terug naar het parkeerterrein. We hebben geen haast, want we moeten nog boodschappen doen in Ermelo. Het hele weekend zegt Adriaan: “Als er iets op is rij ik zo naar Albert Heijn.” Nu is de boter op en de Albert Heijn in Putten gesloten, want op zondag is in Putten alles dicht. Gelukkig is de AH in Ermelo wel open vanaf 12 uur.

Als we bijna terug zijn bij het parkeerterrein, zien we een mooi doorkijkje naar zorglandgoed Groot Spriel waarvan de tuin niet opengesteld is voor publiek. De vorige keer dat we bij de Vriendschap waren hadden we toestemming om het landgoed te fotograferen. Dat hebben we nu niet, maar vanaf het hek kunnen we ook mooie foto’s maken. Wel een beetje voorzichtig zijn wat er staat spanning op de onderkant van het hek. Waarschijnlijk om zwijnen buiten te houden.

Jammer dat we niet even door de tuin mogen wandelen. We lopen weer terug naar het pad en zien verderop nog een mooi zijpaadje, met uitzicht op het landgoed. Ook dit pad wandelen we in, maar daarna is het echt tijd om terug te gaan naar de auto.

Na het bezoek aan de Albert Heijn lunchen we in het huisje en pakken we onze spullen weer in. We nemen afscheid van de aardige eigenaren. Dankjewel Bertwin en Marije, voor de uitnodiging. We hebben weer genoten.

Het weekend is weer voorbij gevlogen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ook een weekend weg naar De Vriendschap?

Alle informatie over deze kleinschalige buitenplek met zeven knusse accommodaties vind je via deze link

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Wandeling 1 “Veluws rondje Groevebeek”

Start: Parkeerplaats Oud Groevenbeek

Adres: Kruising Putterweg en Watervalweg, 3851 VG Ermelo

Provincie: Gelderland

Afstand: 5 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Op de Wandelzoekpagina vind je een beschrijving van het Veluws rondje Groevenbeek. Als je lid bent (€ 13,49 per jaar).kun je de beschrijving downloaden.

Bewegwijzering: Wij wandelden met Komoot, maar er starten vanaf datzelfde parkeerterrein ook een gele en rode route, die beide 3 kilometer zijn.

Wandeling 2 “De Duintjes vanaf Koudhoorn”

Start: De Vriendschap, als je hier niet slaapt kies dan voor één van de alternatieve startpunten.

Adres Hessenweg 8, 3881 NM Putten

Provincie: Gelderland

Afstand: 8,17 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: deels rode paaltjes

Alternatieve startpunten:

1. Klein parkeerterrein op de kruising tussen de Hessenweg en de Gardensewegf
2. Parkeerplaats Garderenseweg 440, 3852 NM Ermelo. Dan kun je de rode paaltjes volgen en is de route 5,8 kilometer

Op de site van Staatsbosbeheer vind je meer informatie over de Duintjes wandeling. Onze route is net even anders, maar wij kwamen veel rode palen tegen.

Wandeling 3 “Hoogtepunten van het Speulder- en Sprielderbos”

Start: Parkeerplaats: Kruising Arnhemse Karweg en Gardenseweg, Putten

Provincie: Gelderland

Afstand: 10,2 km

Link naar het GPX-bestand, of komoot

Bewegwijzering: geen

Liever een paaltjesroute wandelen? Deze kun je zelf plannen via het Wandelnetwerk Veluwe.

Eetsaloon Het Smulhuisje Putten

Krachtighuizerkern 24b, 3881 PL Putten – Website van het Smulhuisje

Wandelingen in de buurt

We zijn vaak te vinden in deze omgeving. Dit zijn de blogs van onze eerdere bezoeken aan De Vriendschap. Wandelen door het Kootwijkerzand en Het Speulderbos vanuit camping de Vriendschap