De prijskaartjes
Vandaag gaan we naar het mooie, maar oh zo toeristische Lage Vuursche. We parkeren onze auto bij de Midgetgolftuinen. Er is gelukkig nog geen kip te bekennen. Het is heel koud en daarom heb ik mijn nieuwe winterjas aan, die ik nog niet eerder nodig heb gehad. Als ik hem aan wil trekken zie ik dat er nog een prijskaartje aanhangt. Gelukkig aan de binnenkant, want ik heb geen schaar bij me.
Ook Adriaan heeft het koud en daarom pakt Adriaan zijn nieuwe muts en sjaal van de achterbank. Allebei gekregen van de Nikonclub. Als ik hem aankijk, kom ik niet meer bij. Aan de zwarte muts zit een wit label dat er afgeknipt moet worden, maar deze bevindt zich wel aan de buitenkant en het labeltje staat rechtop op zijn hoofd.
Als ik uitgelachen ben en Adriaan het labeltje met zijn padvindersmes heeft verwijderd kunnen we aan de wandeling beginnen.
Pannenkoeken dorp
Als eerste lopen we door Lage Vuursche, met de schattige monumentale pandjes en de vele restaurants. Het is echt heel erg vroeg en nu ruikt het al naar pannenkoeken. We lopen snel verder en wandelen al gauw langs een parkeerterrein het bos in.
Waar is het pad
We vragen ons af waar we precies moeten lopen, want overal liggen bladeren. We doen maar wat echt nergens is te zien waar het pad is. Gelukkig weet het gps-horloge het wel en we blijken precies over het lijntje te lopen.
Voordat we het weten lopen we het bos alweer uit en komen we langs kasteel Drakensteijn, waar prinses Beatrix woont. Daar merk en zie je niks van, want er staat een groot hek omheen. Het is een lang recht stuk langs het hek, maar er is van alles te zien de vinkjes vliegen af en aan en we horen en roofvogel.
Aan het eind van de laan is een wit huis en natuurlijk maken we daar foto’s van. We komen echter niet dichtbij genoeg, want we moeten rechtsaf slaan. We belanden op een pad langs met bomen omzoomde grasvelden.
De charolais koeien
Op het pad tussen de velden is van alles te zien. Een spiegelende plas, het pad zelf, een pad dat de andere kant opgaat met een opstapje en de velden natuurlijk. We maken overal foto’s van en turen de velden af of er geen ree te zien is. Geen ree, maar wel een buizerd in het gras en een doodgewone reiger.
Een tijdje geleden liepen we over de heide bij de Lage Vuursche te zoeken naar de charolais koeien van Staatsbosbeheer. Die waren toen nergens te bekennen, maar nu zien we ze aan het einde van het pad staan en tot onze grote vreugde gaat onze wandeling langs de koeien. Wat een prachtige beesten en wat zijn die koeien groot. De kalfjes zien er schattig uit met hun krullerige vacht. Natuurlijk maken we van een afstand foto’s en gaan met een grote bocht om de koeien heen.
Landgoed Pijnenburg
De wandeling komt over vele landgoederen. Dat is te zien door de statige lanen met beukenbomen en omdat er een bord staat waarop aangegeven staat op welk landgoed je bent. Tijdens de wandeling komen we geen landhuizen tegen wel een heel mooi en gevarieerd bos.
We lopen op landgoed Pijnenburg en grappen, dat ze wel heel veel geld hebben verdiend met ontbijtkoek. Dat is natuurlijk niet waar, want dat is Peijnenburg met e i j.
Het dichte hek
We lopen het bos uit en steken een weg over. Aan de andere kant van de weg staat een hek. Het hek is op slot en even twijfelen of we wel verder kunnen. Volgens onze komoot-vriendin moeten we onze weg vervolgen aan de andere kant van het hek. Er staat ook een bord van het Utrechts Landschap, waarop staat dat het alleen verboden toegang is tussen zonsondergang en opgang. Dus we wagen het er maar op en lopen om het hek heen. Al snel zijn we het dichte hek vergeten en komen we meerdere wandelaars tegen, die een dergelijke route doen, maar dan in tegengestelde richting.
Het verkeerde beginpunt
Het komt nogal vaak voor dat het beginpunt van de GPS-wandeling niet hetzelfde is als het startpunt uit de beschrijving. Meestal hebben we dat aan het begin van de wandeling al door, maar deze keer niet.
Onder het wandelen kijkt Adriaan op zijn horloge en ziet tot zijn verbazing dat hij nog maar 4 kilometer hoeft te wandelen terwijl we nog maar 3 hebben gedaan. Ik ben teleurgesteld, want we zouden 11 kilometer doen en Adriaan is verheugd, want hij heeft het koud. Als we doorlopen ontdekt hij dat we op een andere plek gestart zijn dan de meegeleverde GPX.
Later zijn we blij dat we niet gestart zijn bij het startpunt van de GPX, want er is helemaal geen parkeerterrein. Natuurlijk is onze GPX aangepast en zijn er ook een aantal onduidelijke paadjes uitgehaald.
Het onvermijdelijke stuk langs de weg
We genieten enorm van de wandeling en de prachtige statige bomen. Het kon weleens de laatste herfstwandeling worden van dit jaar, want sommige bomen zijn al aardig kaal. Dus we doen erg ons best om zoveel mogelijk herfstplaatjes te maken.
We lopen langs de bosrand en zien daar meerdere gebouwen staan. Googlemaps geeft aan dat dit de “Academie voor Holistisch Coachen” is. Nooit van gehoord, maar wij weten ook niet alles.
Vervolgens lopen we het bos uit en steken de weg over en zijn op het onvermijdelijke stuk langs de weg beland. Het is ongeveer 500 meter en je kunt langs de kant in de berm lopen. Niet echt heel fijn, maar gelukkig wordt het na de bocht alweer iets beter en mag je bij de Maurits Hoeve rechtsaf slaan. We twijfelen of we bij het restaurant naar binnen zullen gaan om ons op te warmen, maar we besluiten toch maar verder te lopen.
Als je het mooie landhuis van Landgoed Eyckenstein wil zien dan moet je niet afslaan bij de Maurits Hoeve, maar nog een klein stukje doorlopen langs de weg een fotootje maken en weer teruglopen. Wij wisten dit niet en waren hevig teleurgesteld dat we Drakesteijn, Eyckenstein en Roverestein niet hebben gezien.
Alweer koeien
We lopen een landelijk straatje in. Langs een boerderij waar je via een automaat allerlei producten kan kopen. Ik vind dat altijd zo leuk, maar kan nu natuurlijk niks kopen, want dan loop ik de laatste 4 kilometer met eieren te sjouwen.
Langs dit weggetje zien we weer heel veel vogeltjes, een roodborst, vinkjes, groenlingen en zelfs een keep.
Verderop gaan we toch maar even zitten om ons broodje op te eten. Waarom we niet lekker naar binnen zijn gegaan bij het restaurant is mij een raadsel. Er gaat natuurlijk niets boven mijn eigen broodjes, maar even lekker opwarmen was toch wel fijn geweest.
Op het bankje hebben we uitzicht op hele flinke koeien. Achter ons staan een paar jersey koeien, die heel gezellig en sociaal zijn en dat merken we. Er komt een auto aanrijden en de koeien rennen als jonge honden met de auto mee. Vervolgens beginnen ze uitgelaten te loeien. Ze zijn hoorbaar blij dat de baas er weer is. Natuurlijk moeten de koeien ook even op de foto en daarna vervolgen we onze weg.
Landgoed Eyckenstein
Net als het weggetje saai begint te worden mogen we rechtsaf slaan om een stukje over Landgoed Eyckenstein te wandelen. Het is een prachtig stuk bos, alleen moeten we links afslaan waar geen paadje is. Gelukkig vinden we een ander paadje naar links en komen we verderop het bos weer uit. Daar steken we het landweggetje over. Om aan de andere kant weer een prachtig stuk bos in te lopen.
We genieten van de prachtige bomen, het zonnige maar oh zo koude weer en de mooie herfstkleuren. Het enige wat stoort is dat er iemand met een bladblazer aan het spelen is. Ik zeg tegen Adriaan: “Wie doet dat nou blad blazen in de herfst, daar is toch geen beginnen aan?” Waarop Adriaan antwoordt: “In de zomer ligt er niet genoeg.” En daar heeft hij weer gelijk in.
Lachend lopen we verder. Het is nog steeds rustig in het bos, maar hoe dichter we bij de eindbestemming komen hoe drukker het wordt. Inmiddels is de parkeerplaats vol en ruikt het ook daar naar pannenkoeken. Adriaan verkiest de stoelverwarmer in de auto boven een warme chocomelk met een pannenkoek en ik vind het allang best. Lekker naar huis. Want ik hou helemaal niet van pannenkoeken.
Onze eerste koude wandeling in tijden zit er weer op, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wandeling in de buurt
We deden al eerder twee boswachterspaden in Lage Vuursche en ook in Baarn hebben we een wandeling gedaan en ook de Soesterduinen zijn niet ver vanaf Lage Vuursche.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: parkeerterrein Karnemelksweg, Lage Vuursche
Provincie: Utrecht
Afstand: 11 kilometer
Bewegwijzering: geen gelopen via GPX bestand
Link naar onze komoot en het GPX bestand
Link: https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/heuvelrugroute-lage-vuursche/15590/
