Duintoppentocht verkorte route is een blog over een schitterende wandeling vanuit Camperduin over en door de duinen en langs Groet. Wij deden de halve route, want ruim 9 kilometer door het mulle zand is voor ons lang genoeg.
Wat is die wind koud
Zaterdag 11 januari deden we een gedeelte van de Duintoppentocht van wandelnetwerk Noord-Holland. Er staat een stevige wind, daarom kiezen we voor eerst met wind tegen door de duinen te lopen en dan terug over het strand met wind mee.
We zijn de auto nog niet uit, of Adriaan staat alweer te fotograferen. Hij vindt ook bijna alles leuk om op de foto te zetten.
Het is vreselijk koud en daarom wil ik zo snel mogelijk de duinen in. Ik heb zelfs m’n warmste muts opgezet. We beginnen alweer goed. In plaats van dat we naar het beginpunt van de wandeling lopen, wandelen we de andere kant op. We hebben het al snel door, maar toch is het geen pretje om terug te gaan tegen de wind in. Het ligt op het puntje van mijn tong om te zeggen “Ik vind het te koud, zullen we weer naar huis gaan.” Maar ik slik het in.
Stuifduin in de tuin
We lopen langs een huis, dat als enige van het hele rijtje een bult zand in de tuin heeft liggen. Het zand waait heerlijk in mijn ogen en ik mopper: “Wie heeft er nou zo’n bult zand in z’n voortuin liggen….” Waarop Adriaan zegt; “Dat is een stuifduin”. We lachen en alle ellende van de kou is weer even vergeten.
We lopen nu de goede kant uit en zien al gauw de rode pijltjes, die we moeten volgen. Na het eerste rode pijltje, ligt Adriaan alweer op de grond om een fotootje te maken. Zo word ik natuurlijk nooit warm.
Het eerste stuk is nog niet zoveel aan, maar vanaf het moment dat je naar links gaat de duinen in weg van de weg en het fietspad gaat het genieten beginnen. We lopen langs het bordje uitkijkpunt en net als de vorige keer dat we hier waren in november 2013, doen we de D-tour naar boven. We maken foto’s en vervolgen onze weg.
Blote billen trauma
De vorige keer dat we hier liepen, kwamen we een vrouw tegen die gehurkt langs het pad in haar blote billen zat te plassen. Na elk bochtje zijn we weer bang om haar tegen te komen, maar gelukkig is ze er niet vandaag.
Adriaan heeft een tijdje geleden een fotoshoot gedaan voor Amsterdenim. Hij heeft als dank een spijkerbroek en een t-shirt gekregen. We moeten nog steeds een foto maken van die broek en dat delen op instagram. Vandaag hebben we als voorproefje een aantal foto’s genomen van het rugzakje waar de broek en het t-shirt in zaten.
Voedermanden
We lopen om het Groeterzandgat. Het is een erg mooie vlakte, je kunt er ook doorheen lopen, maar de rode pijlen leiden ons er omheen. Er hangt een touw aan een boom en natuurlijk moet Laura even schommelen. Het zit niet echt lekker en de tak buigt een beetje door, maar je moet wat over hebben voor de foto.
Er staan meerdere ijzeren dingen met kettingen. Ik had verzonnen dat het voor het voeren van de dieren was, maar het blijkt voor frisbees te zijn. Wat een fantasie heb ik toch. Dieren…. geen dieren te zien en om de paar meter staat zo’n mand met kettingen en voer zal er zo doorheen vallen.
Op Avontuur
Nadat we even gezeten hebben op een bankje met het opschrift “Op Avontuur”, vervolgen we de wandeling. We komen bij een prachtige hoge trap, die natuurlijk van alle kanten op de foto moet. Laura op de trap, de trap zonder Laura, naar beneden, naar boven en van de elfenbankjes, die op het hout groeien. We zijn lekker bezig en schieten weer aardig op.
We weten ons los te weken van de trap en vervolgen onze weg achter de rode pijlen aan. Zonder dat we het door hebben zijn we aan de rand van Groet beland. We maken foto’s van een wit kerkje dat vlak langs de duinenrand staat.
Het is best een pittige wandeling. We dalen en stijgen weer en we weten dat de stuifduinen op de terugweg helemaal niet te doen zijn. Toch lopen we heel eigenwijs steeds een stukje verder. Het helpt ook niet, dat van heel veel knooppunten de nummers ontbreken. Daarom lopen we voorbij de plek waar we de wandeling zouden afsnijden.
Klimduin van Groet, nooit van gehoord
Op een gegeven moment komen we bij een soort klimduin uit. Even denken we in Schoorl beland te zijn, maar de horeca en de spelende kinderen ontbreken. Gelukkig mogen we naar beneden, stel je voor dat je tegen zo’n steile heuvel moet opklimmen. Onderaan het duin bij knooppunt 5 is een parkeerterrein. Hier zou je de wandeling ook kunnen beginnen.
Bij het volgende knooppunt dat nummer 38 zou moeten zijn gaan we rechtsaf het Blokkerspaadje in. Na een stukje gelopen te hebben komen we bij knooppunt 35 en daar pakken we de rode pijlen weer op. We zijn eindelijk op de terugweg.
Echte stuifduinen
Nog een kilometertje wandelen en dan komen we bij het mooiste stuk van de wandeling. De stuifduinen en wij mogen er gewoon dwars doorheen. Zo mooi!
Adriaan ligt lekker op zijn buik om mooie foto’s te maken en ik klim op het hoogste duin, voor het uitzicht en een “On top of the world” foto.
Veel te snel zijn we er doorheen, maar straks komt het strand en dat is ook heel leuk! Eerst moeten we nog over het saaie parkeerterrein van Hargen aan Zee. De rode pijlen gaan er omheen, maar wij steken het terrein schuin over. Zo komen we ook uit op het strand. We lopen langs een container met een heel vreemd bord, dat we natuurlijk op de foto zetten. Bij het strandpaviljoen Hargen, lopen we naar binnen, omdat we honger hebben gekregen van het klimmen en dalen, maar het zit stampvol, dus lopen we maar verder.
Het strand en is dat een slufter?
Ze hebben op het strand tussen Hargen en Camperduin in het kader van Kust op Kracht een lagune gecreëerd. In de eerste instantie wilden we langs de zee lopen, maar de lagune hebben we nog nooit gezien en bovendien zijn ze daar aan het kitesurfen.
Het waait echt behoorlijk hard en ik heb het gevoel dat ik net zo goed geen jas aan had kunnen doen. De wind waait er gewoon doorheen, mijn zus en vriendinnen zouden zeggen: “Ik waai uit m’n verschoning” Had ik maar net als de wandelaars, die me inhalen met hun kleding met geluid, een winddichte jas en broek moeten kopen. Ik schreef het al eerder, waarom doen die kleren sjwiep sjwiep, daarmee jaag je toch alle dieren weg? En mooi is anders.
Het waait zo hard dat we worden gezandstraald. Het is een mooi gezicht het zand dat weg stuift. Adriaan probeert er een foto van te maken. Met mijn toestel, want inmiddels heeft hij de telelens op zijn eigen camera gezet. De kitesurfers maken er een hele show van en wij blijven fotograferen.
Voordat we het weten zijn we bij Struin aangekomen, waar we wat drinken en een paar bitterballetjes wegwerken. Het was een vermoeiende en koude wandeling, maar ondanks dat hebben we genoten. Het weekend is weer voorbij maar, gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de route
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Parkeerplaats Camperduin Heereweg 332
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 9 km de hele tocht is 19,28 km.
Bewegwijzering: rode pijlen
Parkeren: 3 € in het laagseizoen, 6 € in het hoogseizoen
Link naar de hele route: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/startpunten/route/duintoppentocht-rood/29850/
De route, die wij gelopen hebben is ongeveer deze route. Alleen moet je tussen keuzepunt 10 en 3 niet rechtstreeks wandelen, maar de rode pijlen volgen.
Ja, moeten we echt een keer doen naar de ANWB-winkel en dan kopen we dezelfde jas 😀
Het is weer een fijn stuk geworden Laura. Volgende keer wel wandelkleding aan hè. Bij de ANWB kun je het halen, daar hebben ze ook outfits voor Adriaan… ?