De trage tocht Heerde is een hele mooie wandeling van 11 kilometer door een bos, langs heide en een landgoed. Hoogtepunten van deze route zijn de Heerder Sprengen en het Heerderstrand.
Goed begaanbare paden
Vandaag gaan we weer een keer de natuur in. Ondanks dat het nog steeds overal erg nat is en sommige wandelpaden meer op beekjes lijken, durven we het aan. We kiezen voor de Veluwe, vanwege de zandgrond. Het is echt een goede keuze, we komen wel overstroomde paden tegen, maar overal kun je er gewoon omheen. Nergens hoef je je schoenen uit te trekken en je pijpen op te rollen.
Alweer radio lol
Maar zover is het nog niet, onderweg hebben we lol om de radio. Er is een vrouw op de radio, die net oma is geworden en het kindje heet Yaja. De presentator verstaat het niet en vraagt “Yaja?” “Ja Yaja” zegt de vrouw. Op het laatst heet het kind volgens ons Yajajajaja en wij kunnen nog wel even doorgaan.
Adriaan is enthousiast dat we weer eens een andere kant opgaan. Ik help hem herinneren dat we ook al in Heerde waren voor een instameet in september 2021.
Als we er bijna zijn rijden we langs het schietterrein in ’t Harde. Ik verbaas me erover hoe groot het terrein is. Ik heb het even opgezocht het is 13,5 x 4 km. Zonde van de mooie Veluwe.
Sinds kort zijn er wandelgebieden, op de Veluwe, afgesloten in het broedseizoen, omdat het niet goed gaat met de vogels. Ik denk dat ze beter dit schietterrein terug kunnen geven aan de natuur, maar ik heb er natuurlijk geen verstand van.
Andere mensen staan ook weleens op een verkeerd parkeerterrein
Dit keer heb ik de wandeling goed voorbereid en komen we in één keer op het juiste parkeerterrein aan. Dat kan ik niet zeggen over de twee vrouwen, die naast ons geparkeerd staan. Ze wandelen een klein stukje en stappen weer terug in hun auto. Verkeerde startpunt, dat is ons ook weleens overkomen.
Aan de overkant van de weg zien we mooie heidevelden en omdat er nog een beetje ochtendmist hangt vinden we het wel jammer dat we die kant niet opgaan. De ander kant van de weg bewaren we voor een volgende keer, want de trage tocht renderklippen staat ook al een tijdje op de verlanglijst.
Een wildscherm of gewoon een blokhut
We lopen het bos in en natuurlijk moet er ondanks dat er niets te zien valt al gefotografeerd worden. Het is weer even omschakelen, want het is hartstikke koud vandaag. Er komt zelfs damp uit onze monden. Toch genieten we van het mooie bos, gaan op onze knieën voor een puddlegram en zijn blij dat we er weer op uit zijn.
We wandelen langs een houten hut, maar vanaf een afstand lijkt het op een wildscherm. Dus maken we een omweggetje om te ontdekken dat er geen wild te bekennen is en dat het gewoon een houten blokhut is. Waarvoor het dient is ons een raadsel. Het is in ieder geval geen schuilhut voor de regen, want het dak is open.
Heerder Sprengen
Onze komoot juffrouw is helemaal weer van slag. Ze roept: “Je gaat de verkeerde kant op.” Daarom lopen we gauw terug naar het pad en nemen de afslag, die zij voorstelt en gluren we niet even in het andere paadje dat ons ook heel leuk lijkt.
Toch zijn we al snel het andere paadje vergeten, want dit pad gaat langs de Heerder Sprengen. We volgen het pad langs de Middelste Heerderbeek, het water is prachtig helder en de bomen spiegelen in het water. Wat een mooie plekken ontdekken we weer, echt genieten.
Verderop lopen we langs een huis. Je zal er maar wonen zo midden in een bos. Ik zou best wel een paar weken met deze mensen willen ruilen, maar zij willen vast niet in een rijtjeshuis in Koog aan de Zaan wonen. Maar dromen mag altijd toch?
We zijn bij de plas
We wandelen weer verder door het bos en komen steeds dichterbij de snelweg, die je niet ziet, maar wel hoort. Dus als je niet tegen geluid kunt, dan is deze wandeling niet zo’n aanrader.
Adriaan ziet het Heerderstrand eerder dan ik en zegt: “We zijn bij de Plas.” Ik kijk naar een modderplas voor mijn voeten en vraag me af wat daar zo bijzonder aan is. Maar dan zie ik de grote recreatieplas ook tussen de bomen door en snap ik wat hij bedoelt.
Eigenlijk valt de plas ons een beetje tegen. De verwachtingen waren weer eens te hoog. Ik had een kruising tussen het Henschotermeer in Utrecht en het Blauwe meer in Drenthe voorgesteld. Als we echter dichterbij komen ontdekken we dat het toch een mooie plek is ondanks dat het langs de A50 ligt.
De beeldengroep “De Ontmoeting” van beeldend kunstenaar Frans Goldhagen maakt heel veel goed. Eigenlijk moeten we voor het zandstrand alweer het bos in, maar de beelden zijn vanaf het strandje nog mooier dus wandelen we een stukje om.
Een heideveld met een trap
We lopen terug naar het pad om de weg te vervolgen. We komen uit bij een mooi heuvelachtig heideveld en gaan via een trap de Ossenberg op. Boven hebben we een mooi uitzicht. Als het nu al zo mooi is, hoe mooi is het hier dan in de zomer? We kunnen niet alles voor de zomer bewaren en daarom genieten we nu alvast.
Deze route is echt bijna geheel onverhard. Als ik denk dat we naar een weggetje toe lopen, slaan we toch op het laatste moment een klein paadje in. Achter ons horen we een bescheiden belletje. Het is een mountainbiker, die er langs wil en natuurlijk doen we even een stapje opzij. Verder komen we de hele route niet veel mensen tegen.
Crime scene
Als we over het zoveelste mooie bospad lopen zien we in de verte een rood wit afzet lint. Aan het einde van het pad is een parkeerterrein, waar wat mensen bij een politieauto staan en er loopt een man in een beschermpak rond. Wij denken eerst dat er een moord is gepleegd, maar als we dichterbij komen zien we, door de verrekijker, heel veel afval liggen. Volgens Adriaan is het afval van een drugslab. Wat het ook is het is een vreselijk gezicht, maar nu vast alweer opgeruimd. Ver voor het parkeerterrein slaan we linksaf en ik ben blij dat dit niet het parkeerterrein is waar de wandeling begint.
Verderop wandelen we langs een boom met heel veel gaten. “Hier woont een spechten commune zegt Adriaan”, of het is een oefenboom voor jonge spechten. Dat kan ook natuurlijk.
Een stukje over het fietspad
We wandelen de hele tijd beschut door het bos, maar net als we op een open plek over een leuk kronkelend fietspad moeten begint het te regenen. Eerst negeren we het nog en gaan we gewoon door met fotograferen, maar op een gegeven moment stopt het met zachtjes regenen en wordt het een echte bui. Net nu we op een hele mooie plek zijn met een ideaal bankje om te lunchen.
Adriaan schuilt onder een boom om beschermingshoezen om zijn tas en fototoestellen te doen. Ik loop nog even door opzoek naar een betere schuilboom. Heb je weleens van een parapluboom gehoord. Ik ook niet, maar daar hebben we een hele tijd onder staan schuilen en we hielden het bijna droog.
Wat heb je liever spullen, of een belevenis?
Terwijl we wachten totdat de regen ophoudt hebben we het over designer tassen. Dat er mensen zijn, die daar zoveel geld aan uitgegeven en dan kiezen voor zo’n tas in plaats van een mooie reis. Ik zeg: “Je kunt ook voor € 200 een mooie tas kopen en dan hou je genoeg geld over voor een reis of iets anders”. Waarop Adriaan zegt: “Je kunt ook een mooie geel met blauwe designer tas halen bij IKEA, dan hou je al je geld over.” Ik zie me al lopen. Ze zijn niet alleen lelijk, maar ook nog veel te groot en heel onhandig.
Een gedweild bos
Als het droog is wandelen we weer verder. Nu liggen er wel overal plassen, maar ze zijn niet heel diep. Toch ben ik blij dat ik mijn nieuwe broek met hele lange wijde pijpen niet heb aangedaan. Dan had ik met de broek het hele bos aangedweild. “Ha” grapt Adriaan “Wat is het hier schoon, dat komt door Laura met haar dweilbroek.”
Landgoed De Dellen
We wandelen langs een picknickweide op landgoed de Dellen. Je kunt hier ook twee korte paaltjeswandelingen starten van het Geldersch Landschap en Kasteelen. Er staan sowieso veel bankjes langs deze route, maar op deze weide kunnen we bijna niet kiezen zoveel. Dus ploffen we ergens neer voor onze lunch.
Ook hier is het weer mooi en is er aan de rechte lanen te herkennen dat het vroeger een landgoed is geweest. Adriaan maakt ook nog een foto van de restanten van een bootjesvijver, maar ik vind het te lelijk om in te plakken.
De overkant van de weg
We sluiten de wandeling af door toch nog even de weg over te steken en een stukje Heerderklippen mee te pakken. Ondertussen regent het weer en zijn we blij dat we zo vroeg begonnen zijn en bijna weer terug zijn bij de auto. Ook dit stukje heide is weer prachtig en hier komen we zeker een keer terug.
Als we bijna bij de auto’s zijn zien we mensen, die net beginnen aan een wandeling. Ik zeg: “Die hebben zeker op buienradar gekeken en zagen ‘s middags een zonnetje.” Dat buienradar het fout had blijkt als we even later op de snelweg zitten. De ruitenwissers hebben het druk en ik heb medelijden met de mensen in hun natte spijkerbroeken.
Jammer van de regen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Parkeerterrein tegenover: Elburgerweg 31, 8181 EM Heerde
Provincie: Gelderland
Afstand: 11 kilometer
Bewegwijzering: Geen
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Trage tocht Heerde via de wandelzoekpagina
Het ziet er erger uit dan dat het was. We hebben evengoed genoten en deze route is sowieso een aanrader. Met mooi weer wel leuker natuurlijk.
groetjes Adriaan en Laura
BRR WAT NAT EN KOUD MAAR WEL EEN MOOIE TOCHT. DANK JE WEL VOOR HET DELEN
Dankjewel voor de complimenten Tietie,
groetjes van Adriaan en Laura
Weer een mooi verhaal een mooie en wat natte omgeving mooie foto,s weer even genieten