De Tongerense bergroute

Deze keer beginnen we niet met zitten.

Het gaat weer eens over het weer

Het laatste weekend van november was er prachtig weer voorspeld. Zon met wat wolkjes en een vleugje mist. Fotogeniek weer noemen wij dat. Mist was er wel op zaterdag, maar geen zon.

Gelukkig had ik zaterdag andere afspraken zodat we niet hoefden te wandelen. Dus gingen we zondag op pad. Onderweg in de auto was het nog helemaal grijs. Als we echter de snelweg afdraaien en richting de Veluwe rijden zien we een streep zon aan de horizon.

De nieuwe slaapzakjas.

Het is heerlijk koud en ik kan eindelijk mijn nieuwe rode slaapzakjas aan. Ik ga geen kou meer lijden in de mooie, maar best wel dunne blauwe jas.

Buitengewoon genieten

We rijden het landgoed Tongeren op en we zien een boerderij met de naam “boerderij buitengewoon”. Het doet met denken aan Margriet van Instagram, die ondanks heel veel tegenslagen zo buitengewoon kan genieten.

De reden dat we deze wandeling graag willen doen is het vlonderpad, maar voordat we daar zijn komen we door een prachtig bos. We zijn vroeg het is nog heerlijk rustig. Het eerste de beste paadje dat we inlopen is gelijk raak. Zo mooi! Er hangt een beetje mist en de zon komt op. Dit paadje moet veelvuldig op de foto en ik krijg gelijk een workshop sterretjes fotograferen, waar ik erbarmelijk voor zak.

Adriaan kan het wel sterretjes fotograferen.

Blubber

Af en toe is het pad een beetje blubberig en moeten we langs de randen lopen. Het enige nadeel van deze route is dat mountainbikers hetzelfde pad gebruiken. Gelukkig houden ze wel rekening met ons.

Blubber, mountainbikers en een omgevallen groene paal.

De route is goed aangegeven, dus zelfs wij verdwalen niet. We zijn de ene groene paal nog niet gepasseerd of we zien de volgende alweer. Af en toe zijn we een beetje eigenwijs als we bijvoorbeeld iets moois zien om te fotograferen. Adriaan zit op zijn knietjes bij een plas als er mensen langslopen. Ze zeggen tegen mij: “Dit wordt vast iets heel speciaals.” En ik zeg maar niet: “Ach mevrouw en meneer, dit doet hij elk weekend.”

Dat wordt vast iets heel speciaals.

Zijn we in het buitenland?

Als we op zo’n blubberig paadje lopen komen we een tegenligger tegen, die iets overstaanbaars tegen ons zegt. We zijn maar een uurtje van huis en ik versta de mensen al niet. Je hoeft helemaal niet naar het buitenland. De Veluwe is ver genoeg. Als ik er even over nadenk dan begrijp ik wat hij zei: “Dat de paden erg blubberig waren en dat dat komt door de mannen, die de bomen aan het rooien zijn.”

Het is weer een prachtige afwisselende route. Als we bijna op de helft zijn komen we langs een groot stuk heide. Kijk zelf maar hoe mooi! We blijven foto’s maken.

Wat zal het in de zomer mooi zijn hier.

We naderen het vlonderpad. Van ver horen we de kinderen al schreeuwen. Vlakbij het vlonderpad is ook een parkeerterrein en er zijn bungalowparken dichtbij. Dan krijg je dat. Gelukkig doet iedereen de korte gele route en hoeven wij maar een klein stukje in de “drukte” te lopen.

Kikkers in de winter

Vlakbij het vlonderpad is een kleine vijver. Natuurlijk moet Adriaan daar weer foto’s maken. Er loopt een gezinnetje naar de vijver, die op zoek zijn naar kikkers. Want vertellen ze in de zomer zat het er vol mee. Uiteraard zijn er vandaag geen kikkers het is om en nabij het vriespunt. De kinderen zijn hevig teleurgesteld, dat hadden de ouders ook wel vooraf kunnen vertellen. Hoewel ik denk dat de moeder het ook niet wist. Er ging pas een lampje branden toen ik zei dat het veel te koud is voor kikkers.

De kikkervijver en als je je afvraagt wat doet Laura nou? Die kijkt naar boomkruipers.

Het vlonderpad

Eindelijk mogen we het vlonderpad op. Aan het eind van het pad staat een bank en daar wil ik straks onze lunch opeten, maar eerst moet dat pad natuurlijk van alle kanten op de foto. Er komen mensen aanlopen en natuurlijk gaan ze op ons bankje zitten. Ik baal en daarom doen we nog extra lang over het fotograferen, misschien gaan ze wel weer verder. Opeens schreeuwt er iemand van uit het niets keihard: “Doorlopen! Wij hebben niet de hele dag de tijd.” Het is de man die op ons bankje zit. Ze waren daar gaan zitten, om te wachten totdat wij van het vlonderpad af waren. Weten wij veel en hoezo niet de hele dag de tijd het is zondag en je kan toch verder nergens anders heen. Ik zeg er niets van en ben blij dat ze van ons bankje af gaan.

Daar gaan ze, wat een haast.
Altijd leuk een vlonderpad.

Als we op het bankje zitten zien we een jong stel met een kindje, die meerdere keren langs ons lopen. Ze doen gewoon vier keer het vlonderpad, omdat het kind geen rondje wil lopen, maar wel een paar keer over het pad, logisch toch.

Het lunchplekje, waar die schreeuwerd op zat.

Je kunt ook parkeren bij Anna’s Hoeve

Na het vlonderpad komt er een rechte weg, die uit komt bij een prachtige boerderij met rode luiken: Anna’s Hoeve.

Daar aan het eind is Anna’s Hoeve.

Naast Anna’s Hoeve is ook een parkeerterrein, vandaar de plotselinge drukte. Tegenwoordig mag je daar niet meer parkeren, maar in 2020 nog wel. We kunnen op het parkeerterrein de groene paal niet vinden, omdat er een auto voor de paal staat. Dus ik zeg “kut-auto”. Staat er een kind naast me, die gelijk naar haar moeder rent. Ik hoor haar nog net niet zeggen “Mam die mevrouw zei kut-auto.” Zal je net zien heb ik het enige goed opgevoede kind in Nederland verpest.

Ik heb dibs op het parkeerterrein

Aan het einde van de wandeling komen we langs een boerderij, die we in het begin van de wandeling ook op de foto hebben gezet. We moeten de weg oversteken en een smal pad in. Ik heb het gevoel dat er niets van klopt en dat we fout lopen. Adriaan wijst en zegt: “Daar staan we geparkeerd”. Natuurlijk let ik daar niet op. Ik ben veel te veel met mezelf en de boomwortels bezig waar ik niet over wil struikelen. Ik heb nog geen drie stappen gelopen en zie auto’s staan en roep enthousiast “Kijk daar staan we geparkeerd” Adriaan rolt nog net niet met zijn ogen.

Vlakbij het parkeerterrein komen we nog hele hoge bomen tegen.

Startkabels

Bij het parkeerterrein aangekomen, staat er een bus geparkeerd achter onze auto. Ze vragen of wij startkabels hebben en natuurlijk hebben wij die niet. Gelukkig lukt het toch om de auto te starten en voordat wij onze schoenen hebben verwisseld rijden ze weg.

Jammer dat de heerlijke wandeling alweer voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Het was een wandeling met een ster.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Start: Parkeerplaats aan het Van Manenspad in Tongeren

Provincie: Gelderland

Afstand: 6,5 km

Bewegwijzering: Groene paaltjes

link naar onze komoot

Link: https://www.landgoedtongeren.nl/wandelroutes-tongeren/

Wandelingen in de buurt

Meer wandelingen in de buurt zijn: Eindelijk naar het Oude Loo en Klarenbeek het onbekende Veluwe.

Wandelen vanuit Veluwe Hotel Stakenberg
Wandelen door de Harderwijker bossen en over landgoed Schovenhorst
De Trage tocht Heerde
Wandelen over landgoed Staverden
Wandelen door het Kootwijkerzand
Het Speulderbos vanuit Camping de Vriendschap
Logeren en wandelen in de buurt van Hattem
Zigzaggen over de heide bij Oud-Groevenbeek
De Poolse Driesten en een ommetje naar de Bostoren
1 2

2 reacties

  • Ha die Arieth! ja is een erg mooi gebied en niet zo heel druk als je in de ochtend gaat. Ik ben echt super blij met de jas, heerlijk warm. Ik wilde ook echt een rode voor de foto’s ha ha ha. Bedankt voor je reactie!

  • Lijkt me een mooi gebied. Prachtige foto’s.
    Was jij even blij met je jas. Hij doet het ook goed op de foto vind ik.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *