Mondkapjes
Ik moet zo wennen dat we weer mondkapjes moeten dragen, als je naar de winkel gaat. Van de week was ik al naar de Albert Heijn gefietst om daar aan te komen en te ontdekken dat ik mijn kapje vergeten was. Dus ben ik zonder boodschappen weer terug naar huis gefietst. Daarom zit ik in de auto in mijn tas te grutten of ik wel zo’n ding bij me heb. Ik grap nog tegen Adriaan dat als we een restaurantje tegenkomen we wel samen kunnen doen met één mondkapje.
Op vakantie in België wilden we nog even naar de receptie, maar hadden ook geen mondkapjes bij ons. We bedachten dat we wel aan de anderen mensen konden vragen of we hun mondkapjes mochten lenen. Dit keer komen we helemaal geen restaurantje tegen en heb ik voor niets mijn hele tas ondersteboven gehaald.
Een eekhoorn
We zijn heel vroeg opgestaan, omdat Putten best een eindje rijden is en wij, voordat het heel druk wordt bij de bostoren, er willen zijn. Eerst moeten we nog een stukje lopen en dat is geen straf.
We lopen twee stappen en vinden gelijk wroetsporen van een wildzwijn. Ik ben bang en Adriaan is blij. De oorspronkelijke wandeling gaat niet langs Landgoed Schovenhorst waar de bostoren is. Maar wij natuurlijk wel. We willen geen heen en weertje doen, dus heeft Adriaan een stukje aan de wandeling toegevoegd.
We lopen langs een vakantiepark en ik zie wat bewegen in een boom en ja hoor een eekhoorntje. Altijd leuk om tegen te komen. Voor sommige mensen, ik noem geen namen, is het het hoogtepunt van de dag.
Het is een beetje een grauwe dag en de quote van de dag is: “Als de zon er nou even doorheen komt.” Maar de zon laat zich niet zien dat is jammer, maar gelukkig regent het niet.
De Bostoren
Wij hadden nog nooit van de bostoren in Putten gehoord, maar ik kom nog weleens wat tegen op Instagram. Echt wat voor ons. Een hoge toren in het bos waar je kunt uitkijken over het mooie verkleurde herfstbos en bovenop de toren staan ook nog bomen.
Om 9:45 uur komen we aan bij de bostoren, die tot onze verbazing al open is. Je moet met je pin betalen en dan tussen zo’n krap draaihekje gaan staan, die als je betaald hebt een kwartslag draait. Voor mij is dat geen probleem, maar dan moet Adriaan er doorheen met zijn fototoestel en grote tas. Het is een heel gedoe, maar het lukt hem om binnen te komen en het poortje is nog heel.
We zijn de enige in de bostoren en daar zijn we erg blij mee. Nu hebben we alle tijd om foto’s en filmpjes te maken.
De toren is leuk ingericht en ook heel leuk voor kinderen om in te spelen, maar je moet geen hoogtevrees hebben. Er is een klimnet en daaronder de afgrond. Ik overweeg om er op te gaan liggen voor de foto, maar bedenk me omdat het vast een hele rare foto wordt en omdat ik het veel te eng vind.
Er staat een mooie grote bank met een muur met allemaal gaatjes erin. Aan de buitenkant hangen nestkastjes, waar je door de gaatjes in kunt kijken. Ik zie geen vogels, daar is het natuurlijk ook de tijd niet voor, maar wel een beschimmeld koekje en een propje aluminiumfolie. Zo komen er natuurlijk nooit vogeltjes in hè.
We hebben het erg naar onze zin in de toren, maar na de zoveelste foto van de trap en het plafond houd ik het voor gezien en ga alvast buiten op een bankje zitten. Even later worstelt ook Adriaan zich naar buiten en vervolgen we onze wandeling.
Het zwaartepunt van Nederland
Het is prachtig in het bos met al die herfstkleuren. We worden gedurende de wandeling begeleid door een specht. Zouden we een nieuwe volger hebben? Weer eens wat anders dan een roodborstje.
We komen langs het zwaartepunt van Nederland. Er ligt een grote steen met een ring er aan en dat is het. Verder niks spannends, maar wel grappig. Als we verder lopen komt er een groep padvindertje aan, die heel hard met de ring op de steen slaan. Je zou maar akela zijn en zo’n groep moeten leiden. Petje af!
Verderop zijn we het alweer vergeten. We zien een boomstam met heel veel paddenstoelen en die willen graag op de foto. Adriaan heeft vandaag een zaklantaarn meegenomen en dat is veel handiger als dat gedoe met die flitsers.
We moeten een keer terug naar de bostoren
Ondertussen hebben we al aardig wat kilometers afgelegd en bedenkt Adriaan zich opeens dat hij vergeten is een bepaalde foto te nemen van de bostoren. Hij geeft mij de schuld want ik was al naar buiten gegaan en was ongeduldig. Ik zat gewoon lekker op een bankje te wachten tot hij klaar was, maar blijkbaar zend ik andere signalen uit.
We lopen langs een akker met opvallend hoog schrikdraad . Er zit hier veel wild dat graag de oogst opeet, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling van de boeren.
Nog een reden om een keer terug te gaan
Terwijl Adriaan een foto maakt van een landhuis in het bos wacht ik even en kijk naar het uitzicht. Ik zie een heleboel buggy’s langs rijden. Het doet me denken aan toen wij op de Veluwe bij Nunspeet een eco-safari deden.
Blijkbaar was het landhuis waarvan ik dacht dat het privé eigendom is een onderdeel van landgoed Groot Spriel, dat je kunt bezoeken. Was natuurlijk ook leuk geweest, maar wij lopen gewoon door.
Kom je bijna niemand tegen ……
Blijkbaar lopen wij een raar rondje, want iedereen die we tegenkomen en dat zijn er niet veel. Komen we twee keer tegen. Als het bijna 12 uur is zien we een bankje op een mooie plek. Je weet nooit wanneer je weer een bankje tegenkomt. Als we aan het wandelen zijn hebben we altijd zo’n zin om onze broodjes op te eten.
Verderop zien we schaapjes en natuurlijk lopen we als een kip zonder kop naar de kudde. Als we de wandeling vervolgen zegt de Komoot navigatie: “De route wordt aangepast.” Gelukkig is ze er deze keer op tijd bij. Dus zitten we zo weer op de juiste weg.
Nieuw soort outdoorbroek
We komen een stel tegen waarvan de man een hele lelijke outdoorbroek aan heeft. Een lichte broek met donkere opgenaaide stukken. Volgens Adriaan is het een broek met ingenaaide vuilniszakken. Dan kun je zo op de grond gaan liggen in de modder zonder eerst een vuilniszak neer te leggen. Hij denkt dat hij er patent op gaat aanvragen, ik denk dat hij vreselijk voor schut zal lopen.
We lopen langs een mooi stuk heide en zien daar een vliegenzwam staan. Onze eerste dit jaar. Ik leen Adriaan zijn vuilniszak, dat zou met zo’n outdoorbroek niet kunnen, om een foto te maken.
Ik wissel de lens weer terug naar de groothoek, want dat loopt anders niet zo lekker. Adriaan zegt nog, dan komen we straks nog een mooie paddenstoel tegen. Hij heeft gelijk als we 20 stappen gelopen hebben zien we er weer één. Deze is nog mooier, dus weer de lens wisselen. Ach het houd je van de straat.
We lopen over een smal paadje, met allemaal teenafdrukken van dieren. Adriaan verzint dat het een optocht is van wilde zwijnen, maar de schaapskudde heeft hier natuurlijk gelopen.
Moet ik nu ook al een bril voor ver weg?
Verderop loopt een groep mensen. Van een afstand lijkt het net of er een vrouw bij is met lichtgevend blond haar. Hoe dichterbij ze komt hoe geler haar haar wordt. Het blijkt ook geen vrouw te zijn maar een man met een babydrager met een fel geel zonnescherm.
We lopen ook langs een stuk bos dat afgezet is met een hek. Het is aanplanting voor een nieuw bos: “Bos van de toekomst” De edelherten kunnen er niet bij en daarom de jonge aanwas niet opeten. Het wordt vast mooi, maar wij zien liever een bos met edelherten.
We vervolgen onze weg en genieten van deze mooie wandeling. Voordat we het door hebben zijn we weer terug bij het parkeerterrein.
Het avontuur in Putten is alweer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Parkeerterrein op de Schovenhorsterveldweg, Putten. Zie extra info
Provincie: Gelderland
Afstand: 7,1 kilometer, maar ruim 9 kilometer met het ommetje naar de bostoren
Bewegwijzering: Geen, je kunt de wandeling lopen via de GPS of je download de IVN-app
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Link naar de wandeling op de site van IVN Natuureducatie
Entree: kaartje voor de bostoren kost 4 € per persoon. Je kunt contactloos betalen.
Extra Info:
Parkeren: Kruising Krachtighuizerweg/ Schovenhorsterveldweg invoeren in de navigatie. Daar aangekomen de Schovenhorsterveldweg inrijden. Het parkeerterrein bevindt zich aan de rechterkant. Als je de wandeling doet via de IVN-app kom je niet langs de bostoren, maar er wordt wel aangegeven waar je af moet slaan.
Wij werden geïnspireerd door dit blog. Waar o.a. de bostoren in staat. Instagrambloggers op de Noord-Veluwe
Slapen in de buurt
Kun je er geen genoeg van krijgen en wil je in de buurt blijven slapen? Boek dan een huisje bij Camping de Vriendschap een “adult only” camping, gericht op 2-persoons volwassen gezelschappen en soloreizigers.
Dankjewel Karin, had je deze nog niet gelezen? Er is alweer een nieuwe 😀
Groetjes Laura
Betoverend mooie foto’s!!!
Ja, zeker doen en als het kan snel als het nog herfst is.
groetjes Laura
Laura en Adriaan,
Wat een prachtige wandeling hebben jullie in de buurt van Putten en de Bostoren gemaakt.
Daar wil ik met Peter ook eens naar toe!
Bedankt voor de tip en de prachtige foto’s!
liefs en groetjes van Maria