Van Chris Smallenbroek

De onbekende Posbank route van Chris Smallenbroek is een fantastische wandeling over de Veluwezoom. Het pad is ongemarkeerd en gaat langs heel veel favoriete plekken van Chris, die vele mensen al jaren rondleidt in de omgeving van Arnhem. Onderweg stopten we bij een restaurant voor een heerlijke lunch. Het was een fantastische dag met een gouden randje.

Wandelen met een gids

Wij volgen Chris Smallenbroek al een tijdje op Instagram en hij ons. Hij maakt mooie foto’s en wandelt, dus dat schept een band. In de herfst wandelden wij door het mooie Mariëndaal en het prachtige Warnsborn. Allebei gebieden waar Chris ook zijn foto Instawalks doet, daardoor kwamen we in gesprek en maakten een afspraak voor 10 januari 2024. We duimden heel hard voor mooi weer en Adriaan nam een dag vrij.

Landgoed Beekhuizen

In de auto genieten we al zodra we van de snelweg af mogen. Wat een schitterende omgeving. We rijden over wegen omzoomd met prachtige bomen, langs het mooie Kasteel Rosendael en tenslotte over de Bovenallee. Een weg met haarspeldbochten waardoor je je in het buitenland waant.

Wij zijn vandaag de enige, die met Chris meelopen. Meestal is de groep wat groter. Nadat we hebben kennis gemaakt, gaan we op weg langs de Beekhuizerbeek. We zijn de weg nog niet overgestoken of Adriaan staat al te fotograferen. Chris vertelt honderduit en geniet ervan dat de omgeving bij ons in de smaak valt.

We lopen langs Boutique Hotel Beekhuizen, wat een mooi hotel op een prachtige plek. Ze verhuren kamers, een loft en een aantal lodges. Het lijkt me geweldig om er een keer te slapen.

Het is heel koud vandaag, we hebben allemaal een extra laagje kleding aangetrokken. Het is zelfs zo koud dat er een ijslaag op de beek ligt en dat het watervalletje bevroren is.

Naar de Zijpenberg

We volgen de beek, ik klets met Chris en Adriaan schiet plaatjes. In het begin vergeet ik helemaal om zelf foto’s te maken. We komen uit bij het einde van de beek, of is het het begin?

Er staat een bankje, dus maken wij eerst even een westphilzitten foto voordat we verder gaan. Chris zegt dat hij kan zien hoeveel mensen van elkaar houden doordat ze zoveel foto’s van elkaar maken. Daarom maak ik ook maar gauw een foto van Adriaan.

Het pad begint nu te stijgen, dat kost ons best wat moeite met al die kleren aan, maar Chris heeft nergens last van. Hij loopt bijna fluitend de heuvel op. Hij vertelt dat hij zijn soepele gewrichten dankt aan het slikken van groenlipmossel en ik schrijf het meteen op, want bij mij is niets soepel.

We lopen langs allemaal mooie plekken. Ik zie soms pas hoe mooi het is als Chris het aanwijst, maar Adriaan had het natuurlijk al lang gezien.

De Veluwezoom, die we kennen van Instagram.

Als we boven zijn hebben we een prachtig uitzicht. We zijn hier vast wel een keer geweest, want dit gebied is al jaren favoriet bij ons, maar ik weet het natuurlijk niet zeker. Wel herken ik heel veel plekken van de Instagram pagina van Chris. Zo leuk om nu zelf op deze plekken te zijn. Af en toe lopen we naar een mooi uitkijkpunt en wandelen we daarna weer terug. Dus als je deze route wandelt met komoot moet je niet denken dat we verkeerd gelopen zijn. Alle omweggetjes zijn een aanrader, die je niet moet overslaan.

We lopen een stukje over de heide naar beneden en plotseling glij ik uit. Voordat ik weet raakt mijn knie de grond. Ik snap er niets van, maar het ligt niet aan mij het is echt glad. Onder het zand ligt een ijslaag, dus lopen we voorzichtig langs de kant van het pad naar beneden.

De vorige keer dat we hier in de buurt waren heb ik nog gezocht waar de twee bankjes staan met de grote boom ernaast en nu lopen we er eindelijk langs. Wat een plek en wat een mooie boom! Natuurlijk gaan we even zitten om van het uitzicht te genieten en voor de foto.

Er wordt tijdens de wandeling veel genoten en gefotografeerd. Als je liever op een hoog tempo je rondjes wandelt, dan is deelnemen aan één van de foto Instawalks niets voor jou. Voor ons is het ideaal, we lopen precies het tempo dat we gewend zijn.

We wandelen langs een struik met gele bloemen. Adriaan en ik denken dat het een forsythia is, maar het is een gaspeldoorn. We horen het hoge piepende geluid van een goudhaantje. We spotten hem of haar in de struik en Adriaan maakt er een mooie foto van. Zo kom je ze nooit tegen en nu twee wandelingen achterelkaar.

Observatiepost Herikhuizen

Ik vertel dat ik nog nooit een levend wild zwijn in het wild heb gezien. Alleen een keer een dode en die rook ik meer dan dat ik hem zag. Ik herinner de stank nu nog en het is al meer dan dertig jaar geleden. Chris hoopt voor mij dat we zwijnen zien en stiekem hoop ik het niet, want ik vind ze veel te eng. Helemaal als hij zegt dat zwijnen net als stieren dol zijn op rood. Fijn hoor met twee mannen op stap. Nu houden er twee mensen me voor de gek.

We lopen naar het Observatiepost Herikhuizen. Vanaf deze plek heb je een mooi uitzicht op de ruïne van een boerderij. In 1999 heeft Natuurmonumenten boerderij Herikhuizen deels afgebroken en omgevormd tot een ruïne.

Ik verbaas me dat we er nog nooit geweest zijn. Als je hier een zwijn spot dan is het helemaal niet eng.

Naast wilde zwijnen kun je er ook IJslandse paarden, en edelherten zien. Wij zien alleen een paard, maar deze plek gaan we onthouden voor als we een keer in de omgeving slapen. Dan gaan we ’s ochtends vroeg kijken of we meer geluk hebben.

De Rhedense Schaapskudde

We wandelen weer verder over weer zo’n mooie laan met bomen. Wat is het toch fijn dat we vandaag hier lopen en niet hoeven te werken. We komen uit bij het zigzagpad. Als je daar naar boven loopt heb je een prachtig uitzicht.

Hier kwamen we langs toen we de “heidewandeling Veluwezoom” liepen dus eindelijk een plek die ik echt herken.

We hopen dat de Rhedense Schaapskudde buiten loopt te grazen, maar het is te koud. Ze staan binnen. Adriaan maakt een foto van de schapen in de schaapskooi. Tussen de ooien staat een ram met hoorns, die uitgelicht wordt door de zon. Chris en ik zien het plaatje helemaal voor ons en Adriaan maakt er een foto van. Ook hangen er ijspegels aan de schaapskooi, zo koud is het vandaag.

We hebben nog een gesprekje met een medewerker van natuurmonumenten, die gisteren op klaarlichte dag een wolf zag lopen en Adriaan voert een gesprek met een paard in de wei. Waarna we weer verder wandelen.

Restaurant de Ruif

Net als ik wil voorstellen om even wat te drinken komt het restaurant in zicht waar we gaan lunchen. We zijn iets vroeger dan gepland, maar dat is helemaal geen probleem. Ik vraag me af hoe het komt dat we te vroeg zijn, we hebben toch niet te snel gelopen? Dat is bijna onmogelijk met ons, maar dan weet ik het we waren vroeger op het parkeerterrein dan afgesproken.

We zijn vaker langs dit restaurant gelopen, maar hebben er nog nooit geluncht. Volgende keer als we weer in de buurt zijn slaan we het niet meer over. Je zit er fantastisch en het eten is er heerlijk. Ik neem me gelijk voor om bij de volgende winterse wandeling ook een restaurant uit te zoeken voor de lunch, want het is echt te koud om langer dan 1 minuut op een bankje te zitten.

Na de gezellige lunch wandelen we weer verder er komen nog veel meer hoogtepunten.

Het koetshuis en een hele bijzondere boom

Dan komen we op een plek, die ons waarschijnlijk niet was opgevallen als Chris het niet had gezegd. Er staat een enorme treurbeuk waarvan de takken de grond weer in zijn gegaan en waaruit weer nieuwe bomen zijn ontstaan. Wij hebben nog nooit zoiets gezien.

Wat een imposante boom. Vlakbij de boom zien we een gaai vliegen en er vliegt ook nog een groene specht langs.

We wandelen verder richting het koetshuis. Deze valt een beetje tegen, want hier hebben we al een foto van. Toch maakt Adriaan braaf een foto van het koetshuis, want de vorige keer was het zomer en dan heb je heel ander licht.

Inmiddels zijn we op landgoed Heuven beland. Chris wijst ons op een wildwal. In de 17e eeuw is deze wildwal aangelegd en liep toen van Oosterbeek tot aan De Steeg/Dieren. Nu is de wildwal niet meer helemaal intact.

De boeren die hun akkers vaak aan de rand van de bossen hadden liggen, hadden veel last van het wild dat vanuit het bos op hun akkers kwam om te eten. Door het aanleggen van een greppel in combinatie van een wal werd er een scheiding gemaakt tussen het bosgebied en de akkers. Hierdoor kon het wild de akkers niet meer bereiken.

Over bladblazers en kettingzagen

We dwalen verder door het mooie bos, langs meerdere prachtige lanen. Chris wijst ons nog een laan met bomen aan. Daar heeft hij een keer een edelhert heel mooi op de foto gezet. Precies tussen de bomen. Ik zie het voor me een hert met een prachtig gewei tussen de majestueuze bomen, maar als ik door mijn verrekijker kijk zie ik niets. Natuurmonumenten heeft een verboden toegang bord langs het pad geplaatst dus kunnen we de bomenrij ook niet van dichterbij bekijken.

Er staat een auto geparkeerd naast het pad en verderop staat er een man takken te zoeken in de bosjes. Heksenbezems staat erop de auto. Dat lijkt me ook wel een leuke baan, takken zoeken, wild kijken en dan thuis bezems maken. Denk alleen dat het geen vetpot is, want wie veegt er nu nog met zo’n bezem en heksen bestaan niet.

Sowieso wordt er veel gewerkt in dit deel van het bos. We weten dat het soms nodig is, maar kan dat niet op een andere dag? Thuis zitten we altijd al in de herrie van een buurman, die elke dag zijn fiets en die van zijn zoon schoon spuit met een hogedrukreiniger. Er staan een aantal mensen van natuurmonumenten takken te zagen. We zijn blij als we er weer voorbij zijn. Chris vertelt een verhaal over dat er iemand aan het bladblazen was bij landgoed Warnsborn. Ook zo’n vreselijk geluid en helemaal niet nodig in de natuur.

Als we verder lopen vind ik het weer eens tijd voor een Laura op een paadje foto, want dat is alweer een tijdje geleden. Waarop Chris grapt: “De liefde is over, want hij maakt geen foto’s meer van je.”

De vijver van landgoed Beekhuizen

Dan komen we weer uit bij landgoed Beekhuizen, maar de wandeling is nog lang niet voorbij, want we komen nog langs vele hoogtepunten. Als eerste komen we uit bij de vijver. Deze plek stond al een tijdje op mijn wandellijst voor in het voorjaar als de rododendrons bloeien, maar nu in de winter is het er ook heel mooi.

Als we verder wandelen en een foto maken van een laaghangend zonnetje tussen de bomenlanen. Komt er een busje van natuurmonumenten aanrijden met de zagende mannen erin. Ze parkeren precies voor mijn neus. “Sorry mevrouw voor het verpesten van uw foto.” zegt één van de mannen. Vervolgens gaan ze verderop bij de waterval staan. Waar ze nog meer foto’s verpesten. Gelukkig kan Adriaan wonderen verrichten en zie je ze helemaal niet op de foto.

Terug bij de Beekhuizense Beek

Als we verder wandelen komen we weer terug bij de Beekhuizerbeek. De Beek stroomt hier door een prachtig dal met aan weerzijden wandelpaden, die verbonden zijn door middel van bruggetjes. Dit plekje heb ik op foto’s al zo vaak gezien, maar nog nooit in het echt. Wat een schitterende plek en wat een fijne wandeling is dit. We schieten nog een rolletje vol om daarna terug te wandelen naar het parkeerterrein.

We willen nog napraten en wat drinken bij restaurant WOODZ, maar deze blijkt die dag gesloten. Het afscheid is niet voorgoed wat er zijn nog meer foto Instawalks, die Chris begeleidt.

Echt jammer dat de wandeling voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: Glamping Woodz Bovenallee 1, 6881AJ Velp

Provincie: Gelderland

Afstand: 10 kilometer

Bewegwijzering: geen!

Ook met Chris een Foto Instawalk meelopen? Kijk voor het programma op Facebook Chris, of Instawalk Arnhem, of neem contact op met hem via een PB. Deelname is gratis, alleen de lunch niet.

Link naar het GPX-bestand, of onze Komoot

Lunch: Restaurant de Ruif, Heuvenseweg 6, 6991 JE Rheden

Honden zijn niet toegestaan op deze route

Wandelingen in de buurt

Het prachtige Planken Wambuis en het Deelerwoud zijn niet ver van het beginpunt van deze wandeling.