Dit blog gaat over de abdij, het bos en de heide van Averbode. Een Wandeling in Vlaams Brabant met als hoogtepunt de abdij van Averbode. Verder kom je langs een mooi bos, heidevelden en vennetjes.
AVRO bode
De tweede wandeling, die wij deden tijdens ons weekje in België, begint bij een megagroot klooster met de naam Averbode. Natuurlijk maken Adriaan en ik daar AVRO bode van, maar merken meteen dat ons grapje niet aanslaat bij Ilse. Weet zij veel wat dat is de AVRO bode. Het zal wel een generatie dingetje zijn.
Wortelschieten bij de abdij van Averbode
De wandeling begint bij de abdij, maar eerst moeten we onze auto kwijt. We zien bordjes met P1 er op en parkeren daar onze auto. Als eerste lopen we naar het klooster om foto’s te maken. Wat een prachtig gebouw en wat spiegelt het mooi. Er zijn een paar mensen met fietsen en een jong stel, die hier hun honden uitlaat. Voor ons is het weer wortelschieten om geen verstorende dingen op de foto te krijgen. Gelukkig is er een bankje voor Ilse, want die is al snel klaar met foto’s maken.
Nadat we een paar foto’s hebben gemaakt, willen we de kerk van binnen bekijken. Er is echter een dienst aan de gang, dus beginnen we eerst met wandelen. We komen aan het einde nog wel terug.
Jippee knooppunten
Het is een knooppuntenroute en hartstikke goed aangegeven. Door een bordje met een nummer en een pijl er op. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren, alhoewel het in Noord-Holland ook heel goed geregeld is. We lopen eerst door het Maria park. Er staan veel heilige beelden, een soort openlucht kerkje en een tempeltje, waar wij wat melige foto’s maken.
Als we het park uitkomen, lopen we een klein stukje langs lelijke gebouwen, maar al gauw lopen we een heuvel op richting het bos. Als we bijna boven zijn lunchen we op een bankje. Daarna lopen we nog verder naar boven en mogen we naar rechts een leuk kronkelend heide paadje in.
Altijd mooi heidevelden
Het Averbodebos is een prachtig bos, met uitgestrekte heidevelden. Wij deden de wandeling eind september en hier en daar waren er nog wat bloeiende heidestruiken, maar de herfst was ook al in aantocht. We hebben nog niet heel veel paddenstoelen gezien, maar dat komt vast nog wel.
Heide is natuurlijk het mooist in de zomer, maar ik vind het ook mooi in andere jaargetijden. Het brengt wat afwisseling in het bos.
Geduld is een schone zaak
Verderop lopen we langs een vennetje, maar het lijkt er dat het niet toegankelijk is. Er staat een afrastering omheen. We zijn hevig teleurgesteld, want dan kunnen we niet dichtbij genoeg komen om een foto te maken. Maar zoals gewoonlijk moeten we gewoon geduld hebben. We kunnen door een hek en komen in een gebied met vennetjes en heide.
De afrastering is niet voor ons bedoeld, maar voor de schapen, die hier de heide korthouden. De schaapjes zijn nergens te bekennen. Ze hebben wel erg goed hun best gedaan er groeien helemaal geen boompjes tussen de heide.
Inmiddels is het weer tijd om te zitten. Er is geen afvalbak bij het bankje, maar iemand heeft gewoon zijn bananenschil en een poepzak van een hond naast het bankje gelegd. Dan kun je het beter niet in een zakje stoppen lijkt me.
Een Belgenmop
Adriaan zegt: “Weet je hoe een Belg een ruitenwisser noemt? Een haal de regen van de ruiten heen en weer stokje.” Zouden de Belgen deze mop andersom vertellen en dan ook heel hard moeten lachen? Vraag ik me af.
We speuren de grond af naar paddenstoelen, maar vinden een kikker en heel veel torren.
Het is groot natuurgebied, maar er lopen ook wegen doorheen. We moeten zelfs twee keer een weg oversteken. Wel goed uitkijken, maar het is niet onmogelijk om aan de andere kant te komen.
Wij lusten wel wat
Aan overkant van de weg komen we langs Hoeve den Eik waar je wat kunt eten, maar we hebben geen geluk ze zijn tot 5 oktober gesloten. Jammer want wij lusten wel wat. Verder komen we geen restaurants tegen. Alleen bij het begin: het Abdijcafé “Het moment”, maar daar hebben we halverwege niets aan.
Nu lusten we niks meer
In het bos komen we een hele vieze kwak stront tegen met heel veel vliegen. Nu hebben we geen trek meer. “Ik zeg tanden op elkaar en mond dicht.” Het is onverstaanbaar, want ik zeg het met mijn tanden op elkaar. Vanochtend was op de radio dat je van teveel magnesium diarree krijgt. Dit dier heeft duidelijk te veel magnesium gegeten concluderen wij.
Als we de tweede keer een weg oversteken, zien we verderop de abdij. Eigenlijk zijn we heel dichtbij het eindpunt, maar wij lopen met een omweg door het mooie bos terug naar het beginpunt. Ook hier komen we langs een prachtig vennetje en langs een omgevallen bankje.
Bankje met een mooi uitzicht
Ik volg op Facebook: “Ik wandel graag” en daar komen regelmatig bankjes langs zonder uitzicht. Dit bankje heeft een prachtig uitzicht, namelijk de lucht. Het zit alleen niet zo comfortabel. Ilse en ik komen niet meer bij van het lachen en Adriaan maakt braaf foto’s van zijn gekke meiden.
Een stukje langs de weg
We vervolgen onze weg door het prachtige landschap. Wat een heerlijke wandeling. We vinden het jammer dat we aan het einde van de wandeling het laatste stuk over een fietspad langs de weg moeten lopen, maar nu kunnen we wel goed de abdij zien. Adriaan loopt bovenlangs en wij nemen het pad onderlangs, waardoor ik foto’s van de Abdij kan maken met een bloem ervoor en hij niet.
Tegenover de abdij staan twee ijscokarren. We nemen een ijsje en eten deze op op een bankje. Ondertussen kijken we naar andere mensen, net een terras. Dit hadden we natuurlijk niet moeten doen, want er komt een grote groep mensen aan die met zijn allen de abdij gaan bezichtigen.
Die selfiestick zou verboden moeten worden
Adriaan en ik lopen daarom eerst de kerk in. Hopend dat ze dan weg zijn als we uit de kerk komen, maar als we er uit willen kunnen we niet meer door de deur. De mensen blijven maar naar binnenlopen en er is geen ruimte voor uitgaand verkeer.
Als we eindelijk buiten staan gaan Ilse en ik bij de abdijwinkel op een bankje zitten en Adriaan probeert een foto te maken. Er is echter een dame met een selfiestick achtergebleven en zij is niet van plan om weg te gaan. Het lijkt wel of ze een documentaire aan het opnemen is en Adriaan maar wachten totdat ze uit beeld gaat. Ilse en ik liggen in een deuk, maar Adriaan is hevig teleurgesteld en daarom hebben we maar een paar foto’s van de abdij.
Jammer dat het op de terugweg zo druk was bij de abdij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Abdijstraat 1, 3271 Averbode
Provincie: Vlaams Brabant
Afstand: 8 kilometer, maar met lopen naar het parkeerterrein erbij ongeveer 10.
Bewegwijzering: Pijlen en wandelknooppunten
Link naar het GPX-bestand, of Komoot.
Loop vanaf de parkeerplaats (P1) rechtsaf (niet oversteken) richting het Mariapark 98 (of loop eerst even naar links naar het klooster). Vanaf nummer 98 volg je: 107, 292, 104, 286, 285, 101, 281, 294, 279, 273, 81, 79, 205, 206, 75, 86, 85, 100, vanaf daar loop je terug naar de parkeerplaats.
Wandelingen die wij deden vanuit Landal Mooi Zutendaal
