Start: Parkeerplaats tegenover Linschoterdijk 1, 3461 AC Linschoten.
Provincie: Utrecht
Afstand: 10,6 km, maar wij liepen er 8.
Bewegwijzering: blauwe pijlen op geel/oranje bordjes en knooppunten
Link: https://www.struinenenvorsen.nl/routes/8-van-linschoten/
Waar is de parkeerplaats gebleven?
Afgelopen zaterdag waren we weer op pad. Deze keer hadden we een route uitgezocht tussen Lexmond en Ameide. Een wandeling langs de uiterwaarden van de Lek. In de auto zeiden ze op het nieuws iets over hoogwater en ik zeg nog tegen Adriaan terwijl we over de Lekbrug rijden: “Wat staat dat water hoog hè in de Lek?”
We rijden stug door, maar als we verderop over een dijk langs de Lek rijden zien we bomen in het water staan. Op de bestemming aangekomen, blijkt de parkeerplaats en het wandelpad ook volledig overstroomt.
Plan B
Deze wandeling doen we later een keer in het jaar. We parkeren de auto verderop en googelen snel een wandeling op de website van Routes in Utrecht. De 8 van Linschoten wordt het.
De parkeerplaats bij Linschoten is een TOP (toeristisch opstap punt). Er staan twee palen waar je tussendoor moet rijden, waarschijnlijk om te voorkomen dat er campers gaan staan. Het is een hele uitdaging om langs de palen te komen en zo’n vreselijk grote auto hebben we ook weer niet.
Een ijsvogel! een ijsvogel! ik word daar zo blij van
Heel veel later dan gepland kunnen we eindelijk van start gaan. We zien meteen al een leuk huisje voor de foto. Kunnen we gelijk de fototoestellen instellen. Als we nog maar een paar meter gelopen hebben zien we een man en een vrouw staan met een verrekijker. Ik vraag wat er te zien is. Het blijkt een ijsvogel te zijn. We zien hem zitten, maar hij vliegt weg naar de andere kant. Dus lopen we om het schattige huisje, dat in de zomer een theetuin is, heen. Ik zie hem zitten, maar Adriaan niet en voordat Adriaan hem ziet, vliegt hij alweer naar de andere kant. Nog maar een keer achter hem aan. We moeten toch een goede foto hebben. Al met al lukt het niet echt, maar we hebben hem wel gezien.
Hé kijk een roofvogel en een huisje
We lopen als eerste langs het water richting knooppunt 94. Verderop cirkelen meerdere roofvogels boven een groepje bomen. Het is een mooi gezicht en erg leuk om om de haverklap te roepen “Hé kijk daar een roofvogel”. We komen langs een huis met luike leuken en een bruggetje. Het huis spiegelt leuk in het water. Dus we fotograferen ons weer suf.
Het is mooi weer, wat een beetje raar is, want op de plek waar we oorspronkelijk gingen wandelen was het helemaal niet zo’n mooi weer. Het verbaast ons, dat een paar kilometer verschil zoveel uit kan maken.
We lopen over een weggetje met knotwilgen langs het water. Rechts van ons zijn de boerderijen en links is het Huis Linschoten, maar daar zien we niet zoveel van. Thuis hadden we deze wandeling waarschijnlijk nooit uitgezocht, maar hij is verrassend leuk, of komt het door het mooie weer en door de ijsvogel?
Alweer geen horeca voor ons, wat zullen we een geld overhouden
We gaan ergens zitten op een bankje om een broodje te eten. De horeca was afgelopen zaterdag nog open, maar wij nemen geen risico en het scheelt veel tijd. Adriaan ontdekt zelfs nog een paddenstoel. Het moet niet gekker worden paddenstoelen in maart.
Vreemdste knooppunten wandeling ooit
Aan het eind van deze weg bij knooppunt 93 moet je eigenlijk het bruggetje over en dan naar rechts langs het water en dan weer bij het volgende bruggetje terug om weer uit te komen bij knooppunt 93. Dit werd ons pas duidelijk aan het eind van de wandeling. We weten niet of het de moeite waard is. Ik hoor graag wat we gemist hebben van degene die dit stuk wel heeft gelopen.
Zo geen zin in dat baltsen, aldus mevrouw Fuut
Wij slaan echter bij knooppunt 93 gelijk af. Eindelijk lopen we over een onverharde weg. We zijn al meerdere keren futen tegengekomen en iedere keer hopen we dat ze samen gaan baltsen en eindelijk hebben we geluk. Er zijn er twee, die samen een leuk dansje doen. Als Adriaan echter zijn lens gewisseld heeft, zijn ze er alweer klaar mee. Ze zwemmen achterelkaar aan en zij gaat met haar hoofd heel raar op een nest liggen. Het is alles behalve een mooi gezicht. Adriaan maakt toch maar wat foto’s, want hij heeft niet voor niets zijn lens gewisseld.
Huis Linschoten is soms open, maar vandaag niet
Dan komen we bij het Huis Linschoten, het hek is jammer genoeg dicht. Dan maar een paar foto’s door het hek heen en van het hek. We horen spechten lachen in het park dat bij het huis hoort. Wat jammer dat we daar niet even naar binnen mogen. Verder maar weer, want we moeten hierna nog een rondje.
Wie zet er nou takken in een vaas?
We komen opvallend veel mensen tegen met een bos takken in de hand. Adriaan vraagt zich af wat toch iedereen met die takken moet. Waarop ik hem vertel dat sommige mensen thuis de takken in een vaas zetten. Soms moet je die man ook alles uitleggen. Waarop hij zegt: “Schat kijk nou toch wat ik voor moois heb meegenomen een bos takken, mooi hè net zo mooi als jijzelf….” We verzinnen al lopend variaties op dit thema. “Ik heb takken voor je meegenomen, takkenwijf.” Soms zijn we gewoon te erg.
Mooi plekje om te logeren
We komen langs een ooievaarsnest, zo leuk dat de ooievaars het weer redelijk doen in Nederland. Het is een prachtig gezicht, twee ooievaars samen op een nest. Een stukje verderop zien we een boerderijtje en we lopen er al pratend langs. Toch kijk ik nog even achterom. Bijna het mooie zomerhuis de Elsenhof gemist. Wat een plaatje, je kunt er nog overnachten ook. Even wat foto’s maken en weer verder achter de pijltjes aan. Voordat we het weten zijn we weer terug bij knooppunt 92.
Nog een keer het saaie straatje
Het is een beetje een rare wandeling, het moet een 8 voorstellen, maar daardoor moeten we nu het straatje tussen knooppunt 92 en 94 nogmaals doen. Dit was ook nog het minst leuke straatje en doordat we achter de ijsvogel aanliepen hebben we een stuk al drie keer gedaan. Dus dit wordt de vierde keer. Aan het einde van het weggetje bij knooppunt 94 gaan we nu rechtsaf in plaats van linksaf.
Naast takkenmensen zijn er ook blaadjessnuivers, maar wij houden afstand
Dit rondje is een stuk minder mooi. Dit komt omdat je nu richting de snelweg loopt en ook nog een heel eind langs een drukke weg. Het eerste stuk is nog prachtig, we komen weer langs een leuk boerderijtje en het water spiegelt weer prachtig. Er lopen ook mensen die blaadjes plukken en er dan aan ruiken, weer eens wat anders dan fotograferen.
Een abrupt eind aan het avontuur
Als we het dorp inwandelen komen we nog langs een paar leuke huizen, een mooie bloesemboom en langs een paar eigenwijze kippen, die niet op de foto willen. Zonder dat we er erg in hebben lopen we richting parkeerplaats en zijn we klaar met wandelen.
We hebben nog maar 8 kilometer gelopen en de wandeling was 10,6. In de auto komen we er achter dat we een stuk hebben overgeslagen.
De wandeling was een beetje abrupt afgelopen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wandelingen in het Groene Hart
Meer over ons
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Wandelingen in de buurt
De wandeling die we eigenlijk zouden doen en op 5 mei 2020 gedaan hebben is een half uur rijden vanaf Linschoten: Tussen Luistenbuul en Zouweboezem. Ietsje dichterbij is Het jaagpad langs de Kromme Rijn.
Wij zagen er vorige week nog één. Als ik een foto op Instagram zie van een ijsvogel en hij is gefotografeerd in de buurt, dan vraag ik gewoon waar de foto genomen is. Je kunt ook op waarnemingen.nl kijken.
Ik heb nog nooit een ijsvogel gezien. Lijkt me zo mooi.
Dank je wel voor de mooie foto’s en het frisse verhaal.