Start: Parkeerplaats bij de Kuil van Drakensteyn, Stulpselaan 1, 3749 AR Lage Vuursche
Provincie: Utrecht
Afstand: 6 km
Bewegwijzering: Paaltjes en wegwijzers met rode- (kasteeltuin) en witte (Stulp) markeringen.
Link: https://wandelnet.routemaker.nl/routes/927-boswachterspad-stulp-en-kasteeltuin
Het gaat weer over het weer
Het weer laat ons weer een beetje in de steek de laatste tijd. De ene keer is het te warm om te wandelen, de andere keer waait het te hard, of nog erger het regent. De voorspellingen voor vorig weekend waren ook niet zo best, maar we moeten wandelen anders kan ik niet bloggen en jullie niet lezen.
Het is altijd maar een gok of de weerapps, die elkaar allemaal tegenspreken, gelijk hebben maar het zou die ochtend droog zijn in Utrecht. Dus we rolden weer veel te vroeg naar ons zin het bed uit om het Boswachterspad bij Lage Vuursche te lopen. Op de website van Staatsbosbeheer heb ik gelezen dat het een heide gebied is met Charolais koeien en dat zien we wel zitten heide met witte koeien en een blauwe lucht.
Wat zou er op dat grote bord staan?
We komen aan op het parkeerterrein en worden verwelkomd door een gigantisch bord met lichtreclame. Er staat op dat we afstand moeten houden bij drukte. Duh, dat weten we zo langzamerhand wel en niemand die zich er aan houdt.
Het is helemaal niet druk op het gigantische parkeerterrein alleen veel sporters zoals altijd als je ergens vroeg aankomt. Wij hebben de route gedownload, maar komen er ter plekke achter dat we gewoon de rode en witte markeringen kunnen volgen.
De Kasteeltuinroute
We beginnen met de route met de rode markeringen: de Kasteeltuinroute. Een tuin is het niet echt. Het is gewoon een bos van Staatsbosbeheer, waar ze zo weinig mogelijk aan doen en de natuur zijn gang laten gaan. De luiwammesen! Er zijn heel veel leuke vogeltje en ook onze volger het roodborstje is vandaag weer van de partij. We misten hem al.
Het waait een beetje en tussen de varens is er af en toe eentje die heel enthousiast begint te wuiven. Dat is natuurlijk het welkomstcomité van Beatrix, die hier op Drakensteyn woont. Ze verwacht ons al met zelfgemaakt taartjes bij de thee.
Af en toe is het even zoeken naar de weg, vooral op het punt waar een boom over het pad ligt. Daar moeten we van het padje af, maar gelukkig komen we via de struiken weer op het goede pad uit.
De hekken van de Oranjes
Na een stukje lopen komen we uit op een breed pad dat langs Drakensteyn loopt. Er is niks te zien want er staat een gigantisch hek omheen. Net zo’n hek als bij de Horsten in Wassenaar, waar je een leuke koninklijke wandeling kunt maken. Zouden ze familiekorting krijgen? Twee hekken halen één betalen?
Je zal er toch wonen. Achter het hek is er nog een hek. We zitten er eigenlijk op te wachten dat Bea achter het hek vandaan komt en heel hard kiekeboe roept. Natuurlijk gebeurt dat niet.
Tot overmaat van ramp staat het huis tegenover Drakensteyn ook achter een hek, maar deze wordt gerestaureerd en dan mag het.
Op de website van Staatsbosbeheer staat dat je uitzicht hebt op Kasteel Drakensteyn. Wij hebben het niet kunnen ontdekken, maar misschien lagen we weer op de grond en hebben we niet goed opgelet.
Aan het einde van de kasteeltuin route komen we langs een stukje heide en een leuk signatuurbankje.
Wandelroute Stulp
We komen weer uit waar we begonnen zijn en pakken nu de witte route op. We lopen over een mooi bospad en Adriaan maakt één van zijn beroemde zonnesterrenfoto’s.
Dan komen we bij stukjes hei uit en later bij een heel groot heideveld. Het is prachtig.
We komen ook weer en wandelclub tegen met van die prikstokken. Verbeten prikken ze in de grond en ze gaan niet opzij. Terwijl wij toch netjes achter elkaar lopen. Ik denk dat ze een nog groter bord op het parkeerterrein moeten zetten.
Nog meer hekken
Alles staat hier achter een hek. Niet alleen Drakensteyn en het huis er tegenover, maar ook de hei. Gelukkig kunnen we af en toe vlak langs de het hek lopen en mooie foto’s maken
Dit is weer zo’n wandeling van Staatsbosbeheer, er wordt van alles beloofd, dat er niet is. Geen loslopende Charolais runderen, geen klapekster en ook geen uitzicht op Kasteel Drakensteyn. De wandeling gaat ook niet langs het Pluismeer, maar toch is het een mooie wandeling en de hei ziet er fantastisch uit.
Je zou wel een D-tour kunnen doen naar het Pluismeer, er loopt een doodlopend paadje heen. Wij hebben dit niet gedaan.
We lopen een rondje langs de hei en maken heel veel foto’s, het is echt een heel mooi ommetje om nu te doen. We hebben ook mazzel met het weer. Op een gegeven moment vallen er en paar druppels uit de lucht, maar als ik tegen Adriaan zeg “Oh oh het regent”. Zegt hij “ik voel niks”. Ik wil al bijna alle spullen opbergen en een jas aandoen, maar het zet gelukkig niet door. “Dat gebeurt er met regen als je het negeert” zegt Adriaan, maar dat werkt echt niet altijd. Thuis regent het pijpenstelen en wij lopen hier heerlijk in onze t-shirtjes op de hei. Nou ja langs de hei.
Het is ook een makkelijke route om te lopen gewoon de witte markeringen blijven volgen. Zelfs Westphil-verdwaalt kan dit. Op een gegeven moment komen we uit bij een veld waar je doorheen kan lopen met zo’n opstapje over een hek. Daar zijn we dol op, maar we blijven braaf achter de witte stippen aanlopen.
We hebben broodjes meegenomen, maar eigenlijk is het nog een beetje te vroeg om te eten. Dus stellen we het uit totdat we aankomen bij het laatste bankje van de wandeltocht. Vanaf dit bankje kun je mooi uitkijken over de heide. Natuurlijk zitten er mensen op het bankje, want dat is altijd zo.
Daar zijn de Charolais koeien!
We zijn alweer bij de laatste kilometer aangekomen van de wandeling. Het laatste stuk gaat door een bos. We ontdekken een huisje in het bos en daar zijn ze hoor de Charolais koeien. Ze zitten binnen, ze mogen waarschijnlijk even niet op de heide want anders eten ze het kaal. Misschien poepen ze daar wel paars van.
We komen uit op een paadje waar best veel wandelaars lopen. Er hangt ook een Le Champion vlaggetje. Hebben ze stiekem een wandeling georganiseerd? Misschien zo’n virtueel wandelevenement? Ach het maakt ons niets uit, wij lopen toch te langzaam om mee te doen.
Het dorp is een beschermd dorpsgezicht dus we gaan even kijken. Je mist er niks aan als je het overslaat zes restaurants, waarvan vijf met pannenkoeken en verder is er niets te beleven.
Dit was onze laatste heide wandeling van dit jaar, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en wandelingen in de buurt
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Ha leuk Frederike, toch nog gelukt om langs die maffe code te komen.
Heel leuk! Ik heb weer gelachen en genoten ?
Ja hè, gewoon in haar eigen bos. Ik zie het voor me.
Je hoopt inderdaad stiekem even Bea te zien en spreken. Maar helaas. Ons ook nooit gelukt.
Ja, jammer hè. Ik zag het al helemaal voor me Westphilwandelt op Drakensteyn.
Lau wat een heerlijk verhaal weer, jammer dat Bea er niet was met zelfgemaakte taartjes en thee. Prachtig die hei.
En het is maar een klein ommetje. Leuk dat je genoten hebt van het blog en ook erg leuk dat je een reactie achterlaat.
Heel erg leuk! Genoten van de mooie foto’s.
is niet zo heel ver van mij vandaan.