We zijn er weer
We zijn voor de elfde keer op ons favoriete Landalpark: “Landgoed de Elsgraven”. Dit keer blijven we twee weken. Afgelopen vrijdag kwamen we aan en zaterdag moesten we gelijk wandelen.
Ik heb erg slecht geslapen. Het was gewoon te warm en wat maakt die natuur een lawaai zeg. Eerst lag ik wakker van de kikkers en daarna van de vogels. Iedere keer als ik in slaap dommelde begon een merel keihard te fluiten. Om 6 uur ben ik naar beneden gegaan om naar de eekhoorns te kijken. Altijd leuk die beestjes.
Waar moeten we ook alweer parkeren
Als dat maar goed gaat. De avond van te voren heb ik de wandeling nog bekeken en het GPX bestand naar Adriaan gestuurd. Maar als we in de auto zitten weet ik niet meer zo goed waar we moeten parkeren. Lukraak zoek ik een wandeling op in Ommen en voer het adres in op de Tom Tom. Daar aangekomen blijkt het wel een punt te zijn waar we langs komen, maar er staat dat je er niet mag parkeren. Ik heb de verkeerde wandeling uit het spreadsheet gekozen. Plotseling bedenk ik dat we zouden beginnen bij Kasteel Eerde. Gelukkig is dat niet ver.
Kasteel Eerde
Kasteel Eerde is prachtig. We hebben hier vaker korte routes over het landgoed gewandeld, maar dit keer doen we een wat langere route, zodat we wat meer te zien krijgen. Eerst maken we wat foto’s bij het kasteel daarna lopen we rechtsaf.
Het eerste stuk is vrij makkelijk, we gaan als maar rechtdoor. Natuurlijk zien we weer van alles en bij het eerste de beste bankje moet er een foto gemaakt worden van Westphilzitten.
Verder komen we langs mooie huisjes en prachtige boerderijen. We lopen ook langs een veldje met een paard en een veulen. De moeder gaat steeds voor het veulen staan, dus het fotograferen neemt wat tijd in beslag. Wat geeft het we hebben vakantie en we werken sowieso niet op zaterdag.
Yip Yip
Eindelijk gaan we linksaf lang het Scouting Kampeerterrein Eerde. Er staan een paar mensen koffie te drinken en te hoesten. Ik wil eigenlijk vragen of ik gebruik kan maken van het toilet, maar durf niet zo goed. Frater Niek was er zo op afgestapt, maar ik ben een schijterd. Adriaan zegt: “Je had gewoon moeten vragen: Dip, dip, dip mag ik naar het toilet?” Laat ik nu mijn hele leven al denken dat padvinders yip yip zeggen.
Een dikke vette koeienvlaai
Dan komen we uit bij het riviertje de Beneden-Regge, zo’n gebied waar ook koeien lopen. Het is er prachtig! Ik kijk om me heen en dus niet waar ik mijn voeten neerzet en net als Adriaan roept: “Niet doen!” Sta ik al in een dikke vette koeienvlaai. Gelukkig is het gras een beetje nat, dus mijn schoenen worden wel weer schoon.
Het is maar een klein stukje langs het riviertje. Wij hadden er wel langer langs willen lopen. Het ziet er idyllisch uit met gele bloemen langs de kant en paarden aan de overkant. Er varen kano’s langs en we zien een jonge groene specht op een paaltje.
We vervolgen onze weg over een bospad en komen langs een heel leuk huisje. Wat is het hier prachtig. We genieten.
Het onvermijdelijk stuk langs de weg
Maar dan volgt het onvermijdelijk stuk langs de weg. In principe niet erg, want het is er niet druk. We lopen langs het parkeerterrein van Outdoor Ommen en restaurant de Nieuwe Brug daar waar we vanochtend de auto wilden parkeren. We maken wat foto’s van de Beneden Regge vanaf de brug en vervolgen onze weg. Gelukkig mogen we ter hoogte van camping ’t Voshuus het bos weer in.
Natura 2000 was here
We lopen richting de Archemerberg. Natuurlijk is natura 2000 weer met een project bezig om alles kaal te maken. De heide moet zich herstellen. Het zal best wel weer mooi worden maar wij vinden het nu een beetje te kaal. We lopen langs een bordje: “spot jij de heide zand bij?” Ik zeg tegen Adriaan: “Ik zie helemaal geen hei.” Waarop Adriaan zegt: “Ik zie wel zand maar geen hei d’r bij.” Wat is hij weer cryptisch.
We vinden het jammer dat ze niet even naar het tuincentrum gaan en alvast wat bloeiende hei neerzetten, dan hebben we beeld hoe het straks wordt. Wel erg veel werk voor de boswachters.
On-Nederlands mooi
Inmiddels zijn we aan de voet van de Archemerberg beland. Er staat en huisje met info over het drinkwaterwingebied. Natuurlijk moet dat leuke huisje op de foto en dan beginnen we aan de klim.
De hele weg zijn we bijna geen mensen tegengekomen, maar op weg naar de top worden we door iedereen ingehaald. Wij moeten natuurlijk foto’s maken en ik ben extra traag na de slapeloze nacht.
Gelukkig is hier wel hei te zien en ook nog jeneverbesstruiken. Boven is het hartstikke mooi, heel on-Nederlands net alsof we in Duitsland zijn. We filmen en maken foto’s en kijken onze ogen uit.
Wow een wouw
Verder maar weer, we volgen braaf de aanwijzingen van de komoot-mevrouw op. We lopen te praten over dat er een tijdje geleden een gier is waargenomen op de Lemelerberg. We hebben de verkeerde berg uitgekozen grappen we tegen elkaar. Ik wijs naar boven: “Kijk daar vliegt hij.” Het is geen gier, maar tot onze verbazing vliegt er een rode wouw. Nog nooit gezien in het wild in Nederland.
Wat genieten we weer. Als we een stukje gelopen hebben komen we langs een camping. Daar komen natuurlijk al die mensen vandaan. Als je wil kun je iets eten bij het restaurantje op de camping. Wij niet, want wij hebben natuurlijk allang ons brood op.
Verderop lopen we langs het Vogelkijkscherm Archemermaten, er valt niet veel te zien. Maar het is wel een leuke plek.
Een tractortentoonstelling of een boerenopstand?
We lopen langs een korenveld met korenbloemen. Zo mooi, daar moet even de macrolens voor op mijn fototoestel. We zijn ook vast dichtbij water, want er vliegen overal libellen en juffers.
Van ver horen we heel veel lawaai. We denken eerst dat het brommers of motoren zijn, maar dat is niet het geval. Er staan allemaal oude tractoren op een rijtje te pruttelen. De één nog mooier opgepoetst dan de ander. Adriaan maakt er natuurlijk foto’s van. Waarom ze daar staan is voor ons een raadsel en de mensen die er bij horen staan te ver weg om het te vragen.
Wat een mooi smal paadje
Dan komen we nog door een heel mooi bos en omdat we vlak langs het water lopen stikt het van de weidebeekjuffers. Ze vliegen voor ons uit en iedere keer als ik een foto wil maken vliegen ze weg. We komen uit bij een bruggetje en een smal pad over boerenland. Het is een prachtig paadje en wij doen er extra lang over omdat het er zo mooi is. Aan het einde van het pad zien we een mannetje met een blauw petje staan. Hij was mij al eerder opgevallen, maar ik heb mijn hersens op het nachtkastje laten liggen dus heb ik niet door wat die man daar doet.
Sjakie van Flodder
Het mannetje zegt heel chagrijnig: “Ik sta op jullie te wachten hoor”. Ik maak een grapje en roep “U kunt ons best passeren hoor, wij zijn ingeënt.” Het mannetje doet mij denken aan Sjakie van Flodder. Hij mompelt iets over dat de wetenschap het zelfs nog niet weet. Ze zijn er nog mensen die bang zijn dat als ze iemand in de buitenlucht passeren corona krijgen. Arme man!
Voordat we het weten zijn we weer bij Landgoed Eerde. We nemen nog een foto van het kasteel en lopen moe maar voldaan naar het parkeerterrein
Het was weer een geweldig avontuur jammer dat het voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de route
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Kasteel Eerde, Kasteellaan 2, 7731 PJ Ommen
Provincie: Overijssel
Afstand: 11 kilometer
Bewegwijzering: Geen! Download het GPX-bestand via de link hieronder, of via komoot
Bergwandeling Eerde via de Wandelzoekpagina
Echt een aanrader José! Sowieso de Archemerberg.
en ik zie je op ons park.
Fijn blog weer … wij gaan ook die kant uit dus zal de wandeling downloaden en wie weet 😃
Leuk Karin! en dankjewel we vermaken ons prima.
Weer wat geleerd: het weidebeekjuffertje! Veel plezier nog op Landgoed de Elsgraven.